ตอนที่ 1558 เขตต้องห้ามด้านหลังหุบเขา (8)
เมื่อเห็นจวินเซวี่ยนล้มลงไปนอนที่พื้น ผู้อาวุโสจวินก็หันไปหาคนของตระกูลก่อนออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “พาเขาไปที่ห้อง กว่าจะตื่นก็คงอีกครึ่งวัน”
“ขอรับ อดีตผู้นำตระกูล” คนของตระกูลจวินตอบ แล้วมุมปากของพวกเขาก็กระตุก
ในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจว่าคุณหนูเลียนแบบมากจากใคร…
นางอยู่กับอดีตผู้นำตระกูลมาหลายปี นางจึงติดนิสัยหยาบกระด้างมาจากอดีตผูนำตระกูล คุณหนูวางยาหวาอี้เฟย ส่วนอดีตผู้นำตระกูลก็ตีผู้นำตระกูลจนสลบ…
ผู้อาวุโสจวินค่อยๆ หันหลังเดินออกจากประตู…
…
ภูผาสุสานเทพ ในเขตต้องห้ามด้านหลังหุบเขา
ภายในหลุมลึก เปลวเพลิงกำลังเริงระบำเป็นวงกว้าง
อวิ๋นลั่วเฟิงค่อยๆ ลืมตาขึ้นแล้วมองมือทั้งข้างของตัวเอง ดวงตาร้ายกาจของนางเต็มไปด้วยความแปลกใจ
“ข้ายังไม่ตายหรือ”
ตอนที่นางสตินางก็พบว่าตัวเองอยู่ในวงกลมของเกราะป้องกันที่เปลวเพลิงมาไม่ถึงตัวนาง
“นายหญิง นี่เป็นผลของพู่หยกที่จวินเฟิ่งหลิงให้ท่าน เกราะป้องกันนี่อยู่ได้ไม่นาน ระหว่างนี้จะไม่มีการโจมตีใดทำอันตรายท่านได้ แต่หากหมดเวลา ท่านก็ไม่สามารถต้านท้านเปลวเพลิงนี้ได้”
อวิ๋นลั่วเฟิงรู้แค่ว่าพู่หยกสามารถป้องกันการโจมตีถึงตายได้ แต่นางไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าทำได้อย่างไร กระนั้นตอนนี้นางก็รู้แล้วว่ามีผนึกอยู่ในพู่หยก เมื่อนางตกอยู่ในอันตราย ผนึกก็จะปลดผนึกเองทันทีแล้วสร้างเกราะป้องกันเพื่อปกป้องนาง
“เสี่ยวโม่ ปี้เซียว พวกเจ้าต้านเพลิงแห่งการชำระล้างให้ข้าได้สักพักหรือไม่” อวิ๋นลั่วเฟิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยถาม “ถ้าข้าไม่ถูกเพลิงรบกวน ข้าน่าจะมีโอกาสปราบมังกรวารีได้”
ข้างนอกเกราะป้องกัน มังกรวารีกำลังจ้องอวิ๋นลั่วเฟิงอย่างมาดร้าย ดวงตาดุร้ายของมันปรากฏความโลภและความโกรธ อาหารกำลังจะตกสู่ปากแต่กลับถูกแย่งไป ไม่มีใครมีความสุขหรอก
“นายหญิง” เสียงกระจ่างใสของปี้เซียวดังขึ้นช้าๆ “ต้นไม้แห่งชีวิตของข้าสามารถปกป้องท่านได้ประมาณสิบห้านาที หากหมดเวลาแล้วข้าก็ช่วยท่านไม่ได้”
สิบห้านาทีงั้นหรือ
อวิ๋นลั่วเฟิงพยักหน้าเบาๆ “แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว”
ตอนนั้นเอง เกราะที่ปกป้องนางอยู่ก็ค่อยๆ จางลงราวกับจะหายไปได้ทุกเมื่อ มังกรวารีตื่นเต้นเพราะมันจินตนาการได้ถึงการที่วิญญาณของสตรีผู้นี้กลายมาเป็นอาหารของเขา
โป๊ะ!
เกราะป้องกันแตกออกเหมือนฟองอากาศ แล้วในเวลาเดียวกันนั้น แสงสีเขียวอ่อนก็ล้อมตัวอวิ๋นลั่วเฟิงเอาไว้ แสงนี้ทำให้เปลวไฟที่พยายามจะเข้ามากลืนกินนางแตกกระจายออกไป และทำให้นางรู้สึกเย็นและสบาย
“กรร!”
ถึงแม้ว่ามังกรวารีจะแปลกใจที่เพลิงแห่งการชำระล้างถอยออกไป แต่มังกรวารีก็ไม่ลังเลมากนักแล้วพุ่งตัวเข้ามาหาอวิ๋นลั่วเฟิงย่างรุนแรง อวิ๋นลั่วเฟิงโดนหางขนาดใหญ่ของเขากระแทกจนปลิวออกไปก่อนจะกระอักเลือดออกมาจนหน้าซีดเผือด นางเช็ดเลือดที่ปากแล้วมองมังกรยักษ์ด้วยความระมัดระวังและแน่วแน่
“เจ้าก็เป็นแค่วิญญาณมังกรยักษ์เท่านั้น ข้าจะปราบเจ้าเอง!”
มังกรวารีที่ถูกอวิ๋นลั่วเฟิงยั่วโมโหก็ก็ยิ่งโกรธจนดวงตาลุกเป็นไฟ เขาสะบัดโซ่ที่พันรอบตัวเขาเอาไว้จนเกิดเสียงเหล็กกระทบกัน…
…………………………………..
ตอนที่ 1559 รุ่มร้อนดั่งน้ำแข็ง (1)
“กรร!”
มังกรวารีคำรามออกมาแล้วสะบัดหางไปทางอวิ๋นลั่วเฟิงเพื่อพยายามจะสังหารผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้ามัน
ปัง!
อวิ๋นลั่วเฟิงโดนโยนกลับมากระแทกเข้ากับหินอย่างแรง นางเงยหน้าแล้วปาดเลือดที่มุมปาก ดวงตาที่แฝงความเยาะเย้ยเต็มไปด้วยความสนุกสนาน
“เข้ามาอีกสิ!”
ทันใดนั้นนางก็พุ่งไปข้างหน้ามังกรวารีแล้วจับเขาของมันเพื่อปีนขึ้นไปตรงส่วนหัว
“กรร!”
มังกรวารียิ่งเดือดดาล มันพ่นไฟออกมาแต่อวิ๋นลั่วเฟิงปีนขึ้นมาอยู่บนศีรษะของมันแล้ว ดังนั้นไฟจึงโดนผนังและถูกเพลิงแห่งการชำระล้างกลืนกินไป
“ถ้าเจ้ายังมีชีวิตอยู่ ข้าอาจจะกลัว แต่ตอนนี้เจ้าเป็นแค่วิญญาณ!”
ตอนแรกมังกรวารีไม่ได้ใส่ใจสตรีชุดขาวมากนัก มันส่ายหน้าอย่างสิ้นหวังแล้วพยายามสะบัดตัวให้นางหล่นลงมาจากหัว แต่สุดท้ายมันก็ต้องหวาดกลัวการลงมือต่อมาของหญิงสาว…
หญิงสาวนอนหมอบลงบนหัวของมันเพื่อรักษาสมดุล จากนั้น…นางก็อ้าปากแล้วกัดเข้าบริเวณส่วนหัวของมังกรวารี จากนั้นก็กระชากเศษส่วนวิญญาณของมันออกเคี้ยวแล้วกลืนลงท้อง
“อู้ว!”
ความเจ็บปวดทำให้มังกรวารีตัวสั่น มันอดไม่ได้ที่จะร้องไห้คร่ำครวญ ร่างกายของมันกระตุกด้วยความเจ็บปวด มันสะบัดตัวอย่างสิ้นหวังเพื่อให้อวิ๋นลั่วเฟิงหลุดออกไปจากหัว แต่ทว่า…
สตรีผู้นี้ยังจับมันของมันไว้แน่นแล้วเริ่มแทะวิญญาณ
“ในเมื่อเจ้าอยากกลืนกินวิญญาณข้า ข้าก็จะกินวิญญาณเจ้าก่อน!
โดนฉีก!
ความเจ็บอีกครั้ง
มังกรวารีไม่ได้มีท่าทางทรงอำนาจและดื้อรั้นเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว มันมองนางด้วยสายตาน่าสงสารแล้วครวญครางอย่าทรมาน ดูเหมือนจะร้องขอความเมตตาให้อวิ๋นลั่วเฟิงปล่อยมันไป
“ปล่อยเจ้าไปงั้นหรือ” อวิ๋นลั่วเฟิงยิ้มเยาะ “ถ้าเป็นข้าที่แพ้ เจ้าจะปล่อยข้าไปหรือไม่”
ถ้านางแพ้ นางย่อมถูกมังกรวารีกลืนกินแน่ ถ้าอย่างนางก็จะกินวิญญาณของมันก่อน…
“อู้ว!”
มังกรวารีเอาตัวกระแทกกับหินอย่างแรงด้วยความทรมาน เสียงร้องแฝงไปด้วยความโกรธและเจ็บปวดมากยิ่งขึ้น ถ้าอวิ๋นลั่วเฟิงไม่ปีนลงมาจากหัวของมัน มันจะฉีกผู้หญิงคนนี้เป็นชิ้นๆ!
อวิ๋นลั่วเฟิงสัมผัสได้ถึงเจตนาสังหารจากมังกรวารี นางจึงรีบแทะวิญญาณของมันเร็วขึ้นเรื่อยๆ
วิญญาณของมังกรวารีค่อยๆ น้อยลง มันไม่สามารถต้านทานการโจมตีนางอย่างรุนแรงเหมือนเมื่อกี้ได้แล้ว ตอนนี้มันดูอ่อนแอราวกับว่าจะหายไปได้ทุกเมื่อ…
เมื่อเห็นมังกรวารีไม่สามารถโต้ตอบนางได้อีกต่อไป อวิ๋นลั่วเฟิงก็เอาเผ่าหนูหาทองออกมา ทันใดนั้นหนูหาทองจำนวนมหาศาลก็ล้อมมังกรวารีเอาไว้แล้วเริ่มใช้ฟันคมๆ แทะวิญญาณที่ละนิดด้วยความเพลิดเพลิน
ไม่นานมังกรวารีทั้งตัวก็หายไปอยู่ในท้องของอวิ๋นลั่วเฟิงและหนูหาทอง เมื่ออวิ๋นลั่วเฟิงส่งหนูหาทองกลับเข้าไปในมิติคัมภีร์เซียน จู่ๆ นางก็สัมผัสได้ถึงพลังแล่นไปทั่วร่างนาง…
“นายหญิง เร็วเข้า นั่งลงแล้วกดพลังมังกรวารีเอาไว้ ไม่อย่างนั้นร่างท่านจะระเบิด”
เสียงกังวลของเสี่ยวโม่ดังขึ้น
ครั้งนี้อวิ๋นลั่วเฟิงทำตัวหุนหันพลันแล่นเกินไป นางไม่เหมือนหนูหาทองที่สามารถย่อยวิญญาณมังกรวารีได้ทันที หากรับมือไม่ถูกวิธี พลังในวิญญาณอาจระเบิดภายในร่างนาง…
ไม่มีเวลาเหลือให้คิด อวิ๋นลั่วเฟิงรีบนั่งขัดสมาธิแล้วพยายามจัดระเบียบพลังภายในร่างโดยละความสนใจจากเพลิงแห่งการชำระล้างไป