ตอนที่ 172 รีบคุกเข่า และขอโทษซะ!
หลินฟาน เพิ่งคุยกับ ตู้เถา ประธาน เทียนเสวีย เอนเตอร์เทนเมนท์?
สิ่งนี้ทําให้ทุกคนประหลาดใจ แน่นอนว่า หลินฟาน รู้จักตู้เถา
นายจาง รู้สึกไม่ดีเลย เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและสั่นเล็กน้อย: “คุณตู…ฉันชื่อจางชานจากวั่นกวางใช่ครับเรากําลังคุยเรื่องความร่วมมือกับลวโหยวแอนิเมชั่น…อะไรนะ”
ทุกคนไม่เข้าใจไม่รู้ว่าตู้เถาพูดอะไรจู่ๆใบหน้าของจางชานก็ซีดเซียวร่างกายของเขาเริ่มสันและเสียงของเขาก็สั่นเทา
“ตกลง คุณตู้ ฉันเข้าใจแล้ว”
นายจางวางโทรศัพท์ลง ด้วยใบหน้าซีด
ทันใดนั้น เขากระทืบเท้า และคุกเข่าลงต่อหน้าหลินฟาน ใบหน้าเขาดูตกใจจนน้ำตาไหล
“คุณหลิน เป็นความผิดของฉันเองที่มองไม่เห็นภูเขาไท่ซานและฉันทําให้คุณอุ่นเคืองกรุณา.. ยกโทษและปล่อยฉันเถอะในครั้งนี้ ประธานจางอ้อนวอนโดยที่ยังมีความเย่อหยิ่งอยู่เล็กน้อย
เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนก็ตกตะลึง เรื่องนี้ เป็นยังไงกัน?
หลังจากที่นายจาง และตู้เถา คุยโทรศัพท์เสร็จ มันก็กลายเป็นแบบนี้?
เขาไม่ใช่ว่าเขาได้รับการสนับสนุนจากตู้เถา หรอกเหรอ และไม่ได้มองหลินฟานเข้าไปในดวงตาของเขาเลยแต่ทําไม่จู่ๆเขาถึงท่าตัวเหมือนสุนัข?
แต่หลินฟาน รู้ว่าเป็นตู้เถาที่เปิดเผยตัวตนของเขาต่อประธานจาง ว่าเขาเป็นเจ้านายใหญ่ของเทียนเสวียเอนเตอร์เทนเมนท์และเจ้านายของตู้เถา
ตัวตนนี้ เพียงพอที่จะทําให้ประธานจางคนนี้ ฉ่แตก ด้วยความตกใจ
หลินฟาน พูดเบา ๆ ว่า “ผม ไม่ใช่เจ้านายของคุณ ไม่ใช่การตัดสินใจของผมที่จะไว้ชีวิตคุณผมแค่ต้องการค่าขอโทษคืนโทรศัพท์มาให้ผม”
หลินฟาน รับโทรศัพท์จากประธานจาง
คุณจางรีบพูด “ฉันขอโทษ คุณหลิน ฉันขอโทษจริงๆ ฉันขอโทษ คุณหลินโปรดยกโทษให้ฉันด้วย!”
หลินฟานพูดว่า: “อะไรอีกล่ะ?” คุณจางหันกลับมา และพูดว่า “คุณเฉิน ฉันขอโทษฉันขอโทษทุกคนในลวโหยวแอนิเมชั่น
ด้วย!”
หลินฟาน พูดว่า “อะไรอีกล่ะ?”
คุณจางตกใจเล็กน้อย: “ใช่แล้ว เซียวซุน แกยังทําอะไรอยู่ รีบคุกเข่าลงขอโทษซะ!”
เซียวซุน สับสนอยู่แล้ว คุณจางเป็นอะไรมากเปล่า ดอนแรก พวกเขามีตู้เถาที่เป็นกําลังสนับสนุนเราไม่ใช่หรือ!
“ประธานจาง เขาเป็นใคร เขาเป็นใครกัน?” เซียวซุน อดสงสัยไม่ได้
ประธานจางกล่าวอย่างกังวลใจว่า “อย่าถามคําถามมากมาย เพียงแค่คุกเข่า และขอโทษเขาซะ!”
เซียวซุน รู้สึกประหลาดใจ แต่เขาก็ตระหนักว่า หลินฟาน น่าจะเป็นชายร่างใหญ่เป็นชายร่างใหญ่ที่ไม่สามารถแม้แต่จะทําให้ขุ่นเคืองได้โดยประธานจางยังไม่สามารถรับผิดชอบเรื่องนี้ได้แน่นอนเขาก็ไม่สามารถรับผิดชอบได้เช่นกัน
ตุบเซียวซุนก็คุกเข่าลง และเช่นเดียวกับประธานจาง ก็ผลัดกันขอโทษหลินฟานและคนอื่นๆ
คําขอโทษจบลงแล้ว
จู่ๆ นายจางก็พูดว่า: “เซียวซุน คุณถูกไล่ออก กลับไปที่บริษัทเพื่อจัดการเรื่องลาออกของคุณซะไปได้แล้ว!”
อะไรนะ?
ใบหน้าของเซียวซุน เปลี่ยนไปอย่างมาก เขาถูกไล่ออก? คุณจางกลัวว่าเขาจะพูดมากเกินไปดังนั้นเขาจึงพูดต่อว่า: “นี่คือสิ่งที่ คุณตู้ หมายถึง!”
เซียวซุนสั่นเทา ตู้เถาอยากจะไล่เขาออกเขามีความคิดเห็นได้ยังไง เขาลุกขึ้นทันทีและเดินจากไปด้วยความสิ้นหวังเขารู้สึกหดหูมาก
ไม่รู้ ฉันไปแกล้งเทพองค์ไหน?
หลังจากส่งเซียวซุนออกไปประธานจางก็หัวเราะและกล่าวว่า “คุณหลินคุณพูดเมื่อครู่นี้ว่าคุณคือเจ้านายของเราและเขาต้องการหารือเกี่ยวกับความร่วมมือนี้กับลวีโหยวด้วยตนเอง”
หลินฟานสูดจมูก : “จริงๆ? งั้นผมจะรอเขาที่นี่ หลิงหลิง มาที่ออฟฟิศกับผมสิ”
หลินฟาน และเฉิน หลิงหลิง เข้าไปในห้องทํางาน ปล่อยให้นายจางอยู่คนเดียว
เข้าไปในสํานักงาน แล้วปิดประตู
เฉิน หลิงหลิงถามด้วยความสงสัย “พี่หลิน ทําไมจู่ๆ คุณจางจึงกลัวคุณ…”
ก่อนที่เฉิน หลิงหลิงจะพูดจบ หลินฟานก็คว้าเอวของเธอ และดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขา
“ไม่ได้เจอกันหลายวันคิดถึงผมไหม” หลินฟาน พูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย
ไม่ได้เจอสาวคนนี้หลายวันแล้ว เมื่อเขาเห็นเธอข้างนอก หลินฟาน ก็อยากจะกอดเธอและเขาก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรลึกๆในใจเขา เขาถือว่าผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงของเขาแล้วหรือ?
ใบหน้าของ เฉิน หลิงหลิงหน้าแดง เธอไม่คิดว่าพี่ชายของเธอจะโจมตีเข้ามาแบบนี้ในทันที
แต่ในทันที ร่างกายของเธอก็อ่อนลง และเธอก็ตกลงไปในอ้อมแขนของหลินฟาน
“อืม…ฉันคิดว่า ไม่.. ฉันคิดเกี่ยวกับมันตลอดเวลา” เฉิน หลิงหลิงพูดอย่างเขินอาย
ถ้าเธอไม่ยุ่งกับภาพยนตร์ เธอคงอยากจะไปหาพี่หลินทุกวัน
เธอเงยหน้าขึ้นอย่างกล้าหาญ “แล้วพี่หลินล่ะ คิดถึงฉันไหม”
“คิดว่าไง” หลินฟานยิ้ม มองลงไปที่ปากเชอร์รี่อวบอิ่มของเธอ อยากจะจูบจริงๆ…
แต่ยังไม่ถึงเวลา
“พี่หลิน คืนนี้เราจะไปทานอาหารเย็นด้วยกันไหม” เฉิน หลิงหลิงพูดเธอก็ไม่อยากทําอะไรเลยเธอแค่อยากอยู่กับพี่หลิน กับพี่หลิน เรื่องอื่นไม่มีอะไรสําคัญ
พูดถึงเรื่องกินไม่ใช่แค่กิน…ใช่ไหม?
นี่คือเหตุผลที่ หลินฟานจูบเธอไม่ได้เขารู้ว่าถ้าเขาเริ่มขั้นตอนนี้ เฉินหลิงหลิงจะไม่มีความตั้งใจที่จะสร้างหนังอีกต่อไปในกรณีนี้ เธอจะเสียใจในภายหลัง
“ไม่ วันนี้ผมมีงานต้องทํา” หลินฟาน กล่าว
เฉิน หลิงหลิงผงะ พี่ชายหลินปฏิเสธเธอ?
หลินฟานยิ้ม และพูดว่า “ตอนนี้คุณกําลังจดจ่ออยู่กับการสร้างภาพยนตร์ผมจะรอคุณจนกว่าจะถึงวันที่หนังของคุณออกฉาย…”
เฉิน หลิงหลิงฮัมเพลง ดูเหมือนเธอจะเข้าใจความพยายามอันอุตสาหะของพี่หลิน
แต่พี่หลินร้ายนักนะ ในเมื่อตอนนี้ยังทําไม่ได้ ทําไมเขาถึงมารุกเธอเมื่อครู่นี้นี่มันแย่จริงๆมันทําให้เธอฟังซ่าน!
เธอไม่รู้ว่าหลินฟานหุนหันพลันแล่นไป และเขาพยายามระงับแรงกระตุ้นนี้ไว้และมันก็ยากมากที่จะทนต่อมัน
“ทําไมคณไม่รายงานความคืบหน้าของหนังให้ผมฟังล่ะ” หลินฟานเปลี่ยนเรื่อง
“อ่า ใช่” เฉิน หลิงหลิง เริ่มรายงานเกี่ยวกับงานในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาและในที่สุดก็ระงับความคิดที่หลินฟาน กระตุ้นเธอได้อย่างช้าๆ
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา โปรเจ็กต์ภาพยนตร์ มีความก้าวหน้าอย่างต่อเนื่องเฉินหลิงหลิงกําลังขัดเกลาบทเป็นหลัก และในขณะเดียวกันก็เริ่มการเจรจาต่างๆเช่นหารือความร่วมมือกับวนกวางในวันนี้
“เราต้องการเทคโนโลยสเปเชียลเอฟเฟกต์ของ วั่นกวาง และวั่นกวางเป็นตัวเลือกเดียวในประเทศจีนดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีอะไรต้องกลัวราคาก็สูงเกินไปฉันไม่คิดว่ามันจะคุ้มค่าแต่วนกวางไม่ประนีประนอมเลยถ้าเราไม่ยอมจ่ายราคานี้โดยพื้นฐานแล้วเราก็ไม่สามารถก้าวต่อไป ได้” เฉินหลิงหลิงกล่าว
การไม่สามารถกัดกระดูกแข็งของวันกวางเป็นปัญหาใหญ่ที่สุดที่เธอพบในปัจจุบัน
หลินฟาน กล่าวว่า “คุณจะให้ราคาเท่าไร”
เฉิน หลิงหลิงกล่าวว่า “ครึ่งหนึ่งของราคาที่ วันกวาง ให้มา ฉันได้ศึกษาตลาดและราคานี้สมเหตุสมผลที่สุด”
หลินฟานยิ้มและกล่าวว่า”คุณผู้หญิงจะช่วยผมประหยัดเงินงั้นเหรอ?”
เฉิน หลิงหลิง หน้าแดง: “แน่นอนฉันไม่อยากเสียเงินของพี่ชาย แม้ว่าพี่ชายของฉันจะบอกว่าเงินเป็นเรื่องเล็กน้อยฉันก็เก็บได้ถ้าทําได้นะเงินของพี่ชายไม่ใช่ออกมาจากลมซะหน่อย”
หลินฟาน หัวเราะในใจ เงินของเขาไม่ต่างจากลมที่พัดมาจริงๆ
หลินฟาน กล่าวว่า “ไม่ต้องกังวล วันกวางไม่กล้าถามราคานี้”เฉิน หลิงหลิงกล่าวด้วยความสงสัย:”ใช่พี่หลินคุณยังไม่ได้ตอบฉัน ทําไมจู่ๆประธานจางถึงกลัวคุณ?”
หลินฟาน กล่าวว่า: “คุณรู้จัก เทียนเสวีย เอนเตอร์เทนเมนท์ และ คุณรู้จักตู้เถาหรือไม่”
เฉิน หลิงหลิง ส่ายหัว: “ฉันไม่รู้ ฉันมักจะชอบพวกการ์ตูน และฉันไม่ค่อยสนใจเรื่องซุบซิบของวงการบันเทิงเท่าไหร่”
หลินฟานกล่าวว่า”พูดง่ายๆคือเทียนเสวียเอนเตอร์เทนเมนท์ เป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ในวงการบันเทิงหนึ่งในนั้นคือตู้เถาเป็นประธานของเทียนเสวียเอนเตอร์เทนเมนท์ และเขาเป็นคนใหญ่ในวงการบันเทิง”
เฉิน หลิงหลิง พ่นลม และมันก็เป็นเช่นนั้น แปลกกว่านั้นอีก:”พวกเขามีผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งเช่นนี้พวกเขาจะกลัวพี่ชายได้อย่างไร”
หลินฟาน หัวเราะ และยิ้ม : “เพราะผม เป็นเจ้านายของเทียนเสวีย เอนเตอร์เทนเมนท์และเจ้านายของตู้เถา”
เฉิน หลิงหลิงสูดจมูก และเปิดปากด้วยความประหลาดใจ