บทที่ 233 สี่ราชันอมตะล้วนดับสูญแผนล้านปีกลายเป็นอากาศธาตุ!(แก้ไข1)
ขวานยักษ์โกลาหลที่ห้อมล้อมไปด้วยหมอกสีดํานั้นไม่รู้ว่าถูกหลอมสร้างมานานแค่ไหนแล้วตั้งแต่ราชันบรรพบุรุษลี่หยางบรรลุเขตแดนราชันอมตะเขาก็ได้กลายเป็นบรรพบุรุษสูงสุดของแดนทมิฬรายล้อมไปด้วยสรรพชีวิตนับร้อยล้านทั้งกลางวันและกลางคืน
แต่วันนี้ตํานานอมตะถูกทําลายและขวานต่อสู้โบราณราชันลี่หยางได้ทุ่มเทจิตใจมาหลายปีนับไม่ถ้วนก็ถูกกระบี่ของผู้โดดเดี่ยวตัดเป็นท่อนๆสั่นสะเทือนไปทั้งทะเลทรายโบราณฝนสีแดงเลือดตกลงมาชําาระท้องฟ้า
ยากที่จะอธิบายได้ว่านี่คือฉากแบบไหนนี่ไม่ใช่การดับสูญที่แท้จริงของราชันอมตะสิ่งที่ดับ
สูญไปเป็นเพียงวิถีแห่งเต๋าและกฎเกณฑ์ที่ราชันลี่หยางได้ผนึกมาหลายล้านปี
โบราณที่เขาทุ่มเทชีวิตจิตใจให้
แต่ถึงกระนั้น นั่นก็ยังคงเป็นฉากที่ยากจะจินตนาการ
และขวานต่อสู้
ส่วนที่ลึกที่สุดของแดนทมิฬในวิหารโบราณที่ล้อมรอบด้วยหมอกสีดําไร้ที่สุด
นี่คือสถาปัตยกรรมโบราณที่ตกทอดมาจนถึงปัจจุบันนอกจากนี้ที่นี่ยังเป็นเขตต้องห้ามของ
แดนทมิฬทั้งหมดอีกด้วยปกติแล้วจะไม่มีสิ่งมีชีวิตใดกล้ามาที่นี่
เพราะนี่คือที่หลับใหลของราชันอมตะแห่งแดนทมิฬและเป็นสถานที่สูงสุดของแดนทมิฬ!
เป็นโบราณสถานซึ่งเงียบสงบไม่มีเสียงใดๆทั้งสิ้น
แต่ตอนนี้ ทันใดนั้น หนึ่งในวิหารโบราณเหล่านั้นก็พลันระเบิดขึ้น และในขณะเดียวกันกระแสพลังที่ไม่สามารถอธิบายได้ก็โหมกระหน่ําดังก้องขึ้นไปเหนือฟ้าโบราณพร้อมกับแรงกดดันของตัวตนแห่งยุคโบราณ
“ทําลายยุทธภัณฑ์ของข้าหลายร้อยล้านปีต้องเสียเปล่าน่าแค้นใจนัก!”ความผันผวนโบราณโหมกระหน่ําไปบนท้องฟ้ามิติแตกสลายไปนับหลายแสนลี้อวกาศปั่น
ป่วน และมีเพียงเสียงของสิ่งมีชีวิตสูงสุดนี้เท่านั้นที่สะท้อนก้อง
ในตอนนี้ ครึ่งหนึ่งของแดนทมิฬดูเหมือนจะรับรู้อะไรบางอย่าง และสิ่งมีชีวิตแดนทมิฬนับไม่
ถ้วนต่างก็พากันมองไปยังที่ซึ่งวิหารโบราณตั้งอยู่ในเวลาเดียวกันพวกมันก็อดที่จะคุกเข่าและคำนับไม่ได้ดวงตาของพวกมันล้วนเต็มไปด้วยความสงสัยและหวาดกลัว!
พวกมันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจึงทําให้ราชันอมตะโกรธ!
“ลี่หวาง เกิดอะไรขึ้น?”
ในวิหารโบราณ เสียงของสิ่งมีชีวิตสูงสุดอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นมีน้ำเสียงสงสัยเล็กน้อยเสียงนั้นแดนทมิฬนั้นมีรากฐานที่แข็งแกร่งในครั้งนี้การเดินทางไปยังแดนนิรันดร์นั้นพวกเขาได้ระดม
กําลังอย่างเต็มที่ด้วยความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับห้าราชันอมตะ
แต่ถึงกระนั้น ในแดนทมิฬก็ยังมีราชันอมตะอื่นนอนหลับอยู่
นี่คือรากฐานสุดยอดของดินแดนหากไม่ใช่การรบครั้งสุดท้ายราชันอมตะทั้งหมดนี้จะไม่ถูกส่งออกไป
“สัญญาณจากแดนนิรันดร์ มีการเปลี่ยนแปลงที่นั่น”
เสียงของลี่หวางคํารามขึ้นในน้ำเสียงโกรธแค้นยังมีความเคร่งเครียดอยู่เล็กน้อยแม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ในสนามรบจริงๆ ก็ตาม แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับที่ชายแดนร้างของแดนนิรันดร์ก็อยู่ในความรับรู้ของเขา
อาจกล่าวได้ว่า ปรากฏว่าการพิชิตแดนนิรันดร์นี้เกิดความผิดพลาด
ตั้งแต่อนุสรณ์โบราณนั้นปรากฏขึ้นมาและผู้ชายที่ชื่อผู้โดดเดี่ยวปรากฏตัวขึ้น ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป!
สามสิ่งมีชีวิตสูงสุดปรากฏตัวอออกมาจากแม่น้ำแห่งกาลเวลาติดต่อกัน และเข้าร่วมการต่อสู้!
ยิ่งไปกว่านั้น พลังการต่อสู้ของแต่ละคนอยู่เหนือจินตนาการของลี่หวาง
ทั้งยังทําให้เขาเกิดภาพลวงว่า อีกฝ่ายไม่ได้อยู่ในเขตแดนนี้
เมื่อนึกย้อนกลับไปลี่หวางอดไม่ได้ที่จะมีความคิดที่เรียกว่าโชคช่วยในใจ
คราครั้งนี้ แม้ว่ายุทธภัณฑ์ราชันบรรพบุรุษของเขาจะถูกทําลาย แต่ไม่ว่าอย่างไร ร่างจริงก็ไม่ได้ไป
จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันเป็นร่างจริงของเขาที่ไปอยู่ที่นั่น?
จะสามารถเปลี่ยนตอนจบนี้ได้หรือไม่
คงจะ…
ลี่หวางไม่กล้าคิดถึงจุดจบนั้น
หากเป็นกรณีนี้ เกรงว่าแดนทมิฬจะเปลี่ยนไป!
“เกิดอะไรขึ้นพิภพเราส่งราชันอมตะไปห้าคนแล้วแดนนิรันดร์ใช้อะไรหยุดยั้งเราสงครามสองสามยุคก่อนหน้านั้นเราได้สัมผัสถึงก้นบึ้งของแดนนิรันดร์อย่างสมบูรณ์แล้วเป็นเพียงเรื่องของการใช้กําลังอีกฝ่ายจะยับยั้งเราได้อย่างไร ?”
วิหารโบราณอีกหลังสั่นสะเทือน ราชันอมตะอีกคนก็พูดขึ้น
เนื่องจากการแยกจากกันระหว่างสองพิภพดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นที่อีกด้านหนึ่งของแดนนิรันดร์ยกเว้นราชันอมตะเพียงสี่คนที่มาด้วยตนเองเท่านั้นที่รู้คนอื่นๆไม่สามารถรับรู้ได้
“มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นจริงสิ่งที่เพื่อนเต๋าลี่หวางพูดนั้นเป็นความจริงแต่ไม่ใช่ศัตรูจากพิภพนั้นแต่เป็นตัวตนอันไร้ใครเทียบที่ปรากฏขึ้นที่ฝั่งของแดนนิรันดร์จากช่วงเวลานับอนันต์หลายปีก่อน แม้กระทั่งเราก็ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเป็นเรื่องที่พิสดารจริงๆ!”
วิหารโบราณสั่นสะเทือนอีกครั้งร่างเงาที่เหมือนปีศาจปรากฏขึ้น
นั่นคือร่างเดียวกับที่ส่งยุทธภัณฑ์บรรพบุรุษไปพร้อมกับลี่หวาง
เช่นเดียวกับลี่หวางเขาเห็นเหตุการณ์ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นบนชายแดนร้างแดนนิรันดร์
“เชียนโถว การต่อสู้เป็นอย่างไรบ้าง”
ร่างกายของลี่หวางสั่นสะท้านและไต่ถามอย่างรวดเร็ว
ร่างเทพโกลาหลแตกสลายสัมผัสวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่เขาติดไว้กับขวานเทพก็แตกสลายเช่นกันดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่อไป
“ยุทธภัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ของข้าก็แตกสลายด้วย”
เชียนโถวพูดขึ้น บอกข้อความที่สร้างความตกใจให้กับราชันบรรพบุรุษโบราณทั้งหมดในปัจจุบัน
“ยุทธภัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ของข้าก็แตกสลายเช่นกัน”
“อีกทั้งแผนการหลายพันล้านปีที่วางไว้เพื่อวันนี้กลายเป็นไร้ประโยชน์ช่างแค้นนัก!”
ในทันใดนั้นก็มีกระแสพลังของราชันบรรพบุรุษเพิ่มขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง
พวกเขาทั้งหมดเป็นเหมือนลี่หวาง
ตอนนี้ ยุทธภัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ราชันบรรพบุรุษที่ทั้งสี่คนทุ่มเทเวลาและทักษะนับอนันต์ก็ได้แตกสลายลงไปจนสิ้น!
นอกจากนี้ยังเป็นการพิสูจน์ทางอ้อมถึงผลลัพธ์ของสงครามระหว่างพิภพที่ชายแดนร้างแดนนิ
รันดร์ครั้งที่หนึ่งนี้ด้วย ในตอนนี้ราชันอมตะห้าคนสี่คนได้พ่ายแพ้แล้วและเหลือเพียงราชันอมตะอันหรานคนเดียวเท่านั้น!
“ทุกคน ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคุยเรื่องนี้ถ้าเราไม่ไปช่วย สหายเต๋าอันหรานอาจดับสิ้นได้!”เชียนโถวพูดตามมาด้วยความเงียบ
หาราชันอมตะผนึกกําลังกันแต่ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของอีกสามคนตรงข้ามตอนนี้เหลือเพียงอันหรานคนเดียวถ้าพวกไม่ไปช่วยจะเกิดอะไรขึ้นเห็นได้ชัดเจนว่าจะต้องจบลงอย่างไร!
PS: แก้ไข เตี้ยวจู่เป็นเชียนโถว