มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 210
มีคนรวยมากมายเดินเล่นไปรอบ ๆ เจอรัลด์มาถึงประตูทางเข้าหลักและเฝ้าดูจากด้านนอก
เขาไปที่ประตูหลังและเข้าไปจากที่นั่น เมื่อเขามาถึงห้องประชุมส่วนตัวของตัวเอง แซคก็ยืนอยู่ที่นั่นพร้อมกับชายวัยกลางคนอีกคน
มีพวกเขาสองคนเท่านั้น ดังนั้นอีกคนต้องเป็นไมเคิล ซีคแน่นอน เขาดูเป็นผู้ใหญ่และน่าเชื่อถือ แต่จากสายตาของเขา เจอรัลด์บอกได้เลยว่าเขาน่าจะเป็นคนดุดันคนหนึ่ง
“คุณคลอฟอร์ด!” แซคตะโกนขึ้นมา
“ไมเคิล ซีค ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณคลอฟอร์ด!” ไมเคิลโค้งคำนับ
“ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกันครับ ผู้อำนวยการซีค โปรดทำตัวตามสบาย พวกเราจะพูดคุยกันให้มากขึ้นด้านใน!” เจอรัลด์ยิ้มให้อย่างสุภาพ
ไมเคิลเพียงแค่แนะนำตัวเองและจากนั้นก็คุยเกี่ยวกับแผนในอนาคตที่เขามีสำหรับบริษัทเมย์เบอร์รี่ จำกัด
ความคิดของเขานั้นสร้างสรรค์และแข่งแกร่งมาก มันแตกต่างอย่างมากกับวิธีที่แซคมักจะจัดการสิ่งต่าง ๆ ไมเคิลเป็นคนตรงไปตรงมาและอุกอาจมากเมื่อเป็นเรื่องของการทำงาน
“ยังไงก็ตาม ผมได้ยินจากแซคมาว่าไม่นานมานี้คุณเพิ่งซื้อบังกะโลบนยอดเขา คุณได้ทำการปรับปรุงมันหรือยัง?”
เจอรัลด์พยักหน้า
“อืม ก่อนที่ผมจะออกไปทำงาน ผมเคยเรียนออกแบบตกแต่งภายในที่ต่างประเทศ คุณสามารถดูแผนการของผมได้นะครับ และบางทีถ้าคุณสนใจ ผมจะเป็นผู้รับผิดชอบโครงการนี้!” ไมเคิลยิ้ม
ปัง!
แซคสุดจะทนแล้ว เขาตบโต๊ะเพื่อแสดงความโกรธของเขา
“ผู้อำนายการซีค ผมคิดว่าคุณไม่ได้คุ้นเคยกับสถานการณ์ที่นี่มากนัก คุณควรทำความรู้จักกับสิ่งต่าง ๆ รอบ ๆ ที่นี่ก่อน ความจริงแล้ว ผมเป็นผู้รับผิดชอบการปรับปรุงบังกะโลหลังใหม่ของคุณคลอฟอร์ดอยู่แล้ว และโครงการนี้จะเสร็จเรียบร้อยดีภายในสิบวันนี้ คุณไม่ต้องเป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย!”
‘ให้ตาย! ฉันดีพอที่จะพาเขาไปเยี่ยมคุณคลอฟอร์ด แต่ตอนนี้ เขากำลังพยายามจะขโมยงานของฉัน! นี่มันอุกอาจเกินไปแล้ว!’ แซคคิดในใจ
“สิบวันเหรอ? ผมสามารถทำมันได้ภายในห้าวันด้วยการปรับปรุงที่ยอดเยี่ยม ผมจะไม่ทำให้คุณคลอฟอร์ดต้องล่าช้ากับการย้ายเข้าแน่นอนครับ!” ไมเคิลเถียงกลับ
“ห้าวันมันเป็นไปไม่ได้ ผู้อำนวยการซีค” เจอรัลด์ยิ้ม
“ผมจะสั่งการด้วยตัวเอง ถ้าผมไม่สามารถทำโครงการนี้ให้เสร็จภายในห้าวันได้ ผมยินดีที่จะลาออกจากตำแหน่งของผมกับสำนักงานใหญ่!”
เจอรัลด์รู้สึกอึดอัด มันเป็นเพียงการปรับปรุงซ่อมแซม มันไม่เป็นไรถ้าใครจะทำโครงการนี้ก็ตาม
หลังจากสิ่งที่ไมเคิลได้พูดไป แซคก็ตกตะลึงจนแทบพูดไม่ออก เขาคงไม่กล้าให้คำสั่งแบบนั้น
แซคไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่มีความสุขมากนักในเมื่อความจริงแล้ว เขาก็ใกล้ชิดกับคุณคลอฟอร์ดมากกว่าไมเคิล
จากนั้นเรื่องการปรับปรุงซ่อมแซมของบังกะโลก็ได้ส่งต่อให้กับไมเคิลจัดการ
หลังจากการประชุมสิ้นสุดลง ไมเคิลก็ออกไปข้างนอกเพื่อพบกับแขกทั้งหลาย ขณะที่เจอรัลด์กลับไปที่ห้องนอนของตัวเองเพื่อพักผ่อน
“นายยังคงเป็นนายคนเดิม ไมเคิล อุกอาจมากและฉันก็ชอบแบบนั้น แต่ฉันต้องเตือนนาย นายต้องระมัดระวังการทำงานที่เมย์เบอร์รี่ โดยเฉพาะตอนที่ทำงานกับคุณคลอฟอร์ด อย่างที่นายรู้ว่าตัวตนของเขายังไม่เป็นที่รู้จักต่อสาธารณชน!”
“ฉันเข้าใจ คนของฉันส่วนใหญ่ก็ไม่รู้เกี่ยวกับตัวตนของเขา แม้แต่ภรรยาของฉันเองก็ไม่รู้เรื่องนี้ ฉันเกือบจะทำให้นายถูกไล่ออกเมื่อครั้งที่แล้วที่ฉันได้บังเอิญเปิดเผยตัวตนของเขา ฉันจะไม่ทำผิดพลาดซ้ำเช่นเดิมอีกแน่!” ไมเคิลยิ้ม
แซคสูดหายใจลึก นั่นอาจเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดของเขาตลอดการเมื่อเขาเกือบทำให้เจอรัลด์ตกที่นั่งลำบากเพราะนิเกล ฟิชเชอร์
เจอรัลด์กลับไปที่ห้องนอนของเขา แต่เขาไม่ได้เข้านอนทันที ขณะที่เขากำลังคิดอะไรบางอย่าง พี่สาวของเขาก็โทรมา
“น้องชาย นายเหลืออีกสองวันแล้วนะ นายกำลังทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย? นายจัดการเรื่องที่ฉันขอให้นายทำเรียบร้อยหรือยัง? ยังมีสองล้านดอลลาร์เหลืออยู่ นายกำลังพยายามจะทำให้ฉันถูกฆ่าตายหรือเปล่า?” พี่สาวของเขาตะโกนใส่เขา
จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาใช้จ่ายไปเพียงแปดล้านดอลลาร์กับบังกะโลเท่านั้น
“โอ้ ไม่นะ ผมจะทำอะไรได้บ้าง? ผมจะใช้จ่ายสองล้านดอลลาร์นี้ได้ยังไง?”
เจอรัลด์คิดทั้งคืนว่าจะใช้จ่ายเงินนี้อย่างไรดี และในที่สุด เขาก็คิดได้…