คุณพ่อหันนึกไม่ถึงว่าหันอวี้และหลินเฉี่ยนจะมาปรากฏตัวที่บ้านของเขาอีก ในตอนที่เขาออกไปรับหน้าพวกเขาจึงมีท่าทีงุนงงให้เห็นบนในหน้า ทำไมพวกเขาถึงมาที่นี่อีกกันนะ
หันอวี้ส่งยิ้มให้หากแต่ไม่ได้อธิบายเหตุผลที่เขามาถึงที่นี่ ทำเพียงชี้ไปทางหลินเฉี่ยนและเอ่ย “เรายังไม่เจอตัวสามีของเธอเลยนะครับ และที่สุดท้ายที่เราเห็นเขาก็คือที่นี่ ถ้าเราไม่มาที่นี่จะไปที่ไหนได้ล่ะครับ รบกวนด้วยนะครับ ผู้อาวุโสหัน!”
“คุณกำลังจะบอกว่าเราผิดที่ช่วยเขาไว้อย่างนั้นเหรอ” คุณพ่อหันสวนกลับอย่างไม่พอใจ
“ผู้อาวุโสหันครับ หลี่จิ่นหายตัวไปที่บ้านตระกูลหัน เพื่อตามหาตัวเขาให้เจอให้เร็วที่สุด เราไม่มีทางเลือกนอกจากมาที่นี่และขอให้คุณหันชี้แจงบางอย่างครับ ผมหวังคุณจะให้ความร่วมมือกับเราได้นะครับ” หันอวี้เผยเจตนาของตัวเองออกมาในท้ายที่สุด หลังจากพูดอ้อมค้อมไปมาอยู่พักหนึ่ง
“อย่างที่คุณรู้แหละครับ หลินเฉี่ยนทำงานในวงการบันเทิง ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมา ทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องคงดูไม่ดีนัก ว่าไหมล่ะครับ”
คุณพ่อหันคำรามในลำคอก่อนหันไปทางหลินเฉี่ยน “ตระกูลหันไม่มีคนที่เธอตามหาหรอกนะ ดึงดันไปก็ไม่มีประโยชน์ เธออยู่ในวงการบันเทิงแล้วยังไงล่ะ คิดว่าฉันจะกลัวเหรอ”
“คุณลุงหันคะ ฉันว่าคุณเรียกหันเซียวออกมาพบเราเถอะค่ะ ยิ่งพูดคุณก็ยิ่งทำให้ทุกคนลำบากกันนะคะ” หลินเฉี่ยนตอบด้วยท่าทีสุภาพหากแต่หนักแน่น
“ฮึ่ม ผู้หญิงที่ทำงานวงการบันเทิงก็ชอบใช้ร่างกายตัวเองไต่เต้าไม่ใช่หรอ ต่อให้ไม่มีหลี่จิ่นเธอเองก็ยังหาผู้ชายคนอื่นได้อยู่ดีนั่นแหละ” คุณพ่อหันว่าเย้ยหยัน
“ฉันไม่สนใจว่าคุณจะพูดแดกดันฉันขนาดไหนหรอกค่ะ ฉันจะไม่ไปไหนจนกว่าหันเซียวจะออกมาพูดให้รู้เรื่อง”
เมื่อหลินเฉี่ยนไม่ยอมแพ้ คุณพ่อหันจึงต้องการใช้วิธีอื่นในการไล่เธอออกไปให้พ้นทาง ทว่าหันเซียวพลันก้าวออกมาจากห้องนอนก่อนบอกกับอีกฝ่าย “คุณจะให้ฉันอธิบายอะไรอีก หลี่จิ่นหนีไปแล้ว มันคือเรื่องจริง หมายความว่าเขาไม่อยากเห็นหน้าคุณแล้วไงล่ะ ทำไมคุณยังดื้อด้านอยู่อีก กล้าดียังไงมาขึ้นเสียงกับพ่อของฉัน”
“คุยกับคนพวกนี้ไปก็เปล่าประโยชน์ ตระกูลหันไม่มีอะไรต้องปิดบัง เชื่อใจพวกเราได้เลย และถ้าไม่เชื่อ จะเข้ามาค้นอีกรอบก็ได้นะครับ” คุณพ่อหันเอ่ยพลางผายมือให้
“หลินเฉี่ยน ฉันจะเตือนคุณให้นะ ถ้าคุณยังคุกคามเราอยู่อย่างนี้ต่อไป ฉันตอบโต้กลับแบบไม่ปรานีก็อย่ามาโทษฉันแล้วกัน ฉันจะสั่งให้คนของฉันไปจัดการคุณ ต่อให้คุณจะตั้งท้องอยู่หรือเปล่าก็ตาม!” หันเซียวข่มขู่
“คุณหันนี่พูดจาอวดเบ่งเก่งดีจริงๆ ไม่เห็นเหรอคะว่ามีเจ้าหน้าที่ตำรวจยืนอยู่ตรงหน้าพวกคุณน่ะ”
“ตำรวจเหรอ เจ้าหน้าที่หัน ฉันว่าคุณกลับไปดูยศของตัวเองก่อนที่จะมาที่นี่เพื่อทำกร่างดีกว่านะคะ”
“ฉันไม่มาที่นี่เพื่อตามหาหลี่จิ่นหรอกนะคะ” ในที่สุดหลินเฉี่ยนก็พูดออกมาหลังจากถกเถียงกันมาครู่ใหญ่
“คุณไม่ได้มาเพราะเรื่องนั้นเหรอ หลินเฉี่ยน คุณกับเจ้านายของคุณก็เหลี่ยมจัดพอกันนั่นแหละ พูดมาซะ ครั้งนี้คุณพยายามจะมาข่มขู่อะไรพวกเราอีก” หันเซียวถามด้วยท่าทีหยิ่งผยอง
“หันเซียว เธอไม่คิดจะกลับตัวก่อนที่จะสายเกินไปสักหน่อยเหรอ” หลินเฉี่ยนว่าขึ้น
“ดูสิ ในที่สุดคุณก็เผยตัวตนที่แท้จริงแล้ว น่ารังเกียจจริงๆ ใครจะไปรู้ ลูกในท้องของคุณอาจจะไม่ใช่ลูกของหลี่จิ่นด้วยซ้ำ…” หันเซียวถากถางอย่างเย็นชา
“เมื่อคืนนี้ หลี่จิ่นมาเข้าฝันฉันและบอกว่าเธอเป็นต้นเหตุทำให้เขาเครื่องบินตก” หลินเฉี่ยนพูดเกริ่น
อย่างที่คิดไว้ หันเซียวมีท่าทางเปลี่ยนไปทันที ว่ากันตามจริงเธอกลับดูประหม่าขึ้น
“เลิกพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว”
“เธอรู้อยู่แก่ใจว่าฉันพูดเรื่องไร้สาระอยู่หรือเปล่า” หลินเฉี่ยนว่าต่อ “เธอคงกลัวอยู่ใช่ไหมล่ะคะ กลัวว่าตัวเองจะถูกจับได้และถูกส่งตัวขึ้นศาลทหาร ฉันล่ะสงสัยจริงๆ ว่าจะถูกตัดสินโทษสักกี่ปีกัน…”
“หลินเฉี่ยน เลิกกล่าวหาฉันพล่อยๆ ในบ้านของฉันได้แล้ว!”
“ฉันมั่นใจว่าคุณลุงหันรู้ดีค่ะว่าเรื่องนี้เป็นข่าวลือผิดๆ หรือเปล่า
“ฉันคิดว่าคงไม่ต้องสาธยายรายละเอียดในสิ่งที่หันเซียวทำกับหลี่จิ่น รวมถึงสิ่งที่คุณทำกับเขาด้วยหรอกนะคะ ใช่ไหม” เธอถาม “หันเซียว เธอเคยชอบหลี่จิ่นแต่ทำเรื่องโหดร้ายอย่างนี้กับเขาลงได้ยังไง
“เธอยังมีหน้ามาอ้างว่าตัวเองช่วยเขาไว้อีก ไม่รู้สึกละอายใจบ้างเลยเหรอ”
เมื่อหันเซียวได้ยินคำถามของอีกฝ่าย เธอก็เริ่มรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ดูเหมือนหลินเฉี่ยนจะรู้เรื่องทุกอย่างเสียแล้ว
ถึงแม้หันเซียวจะรู้สึกผิดอยู่บ้างแต่เธอยังคงเก็บอาการของตัวเองเอาไว้
“ฉันว่าคุณคงเสียสติไปแล้วล่ะ แค่เพราะตามหาสามีของตัวเองไม่เจอ ถึงกับต้องมาระบายความโกรธกับคนที่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้หรือไงกัน…
…หลินเฉี่ยน ไม่ว่าคุณจะพูดยังไงตระกูลหันก็เป็นผู้บริสุทธิ์ และต่อให้คุณจะงี่เง่าแค่ไหนนี่ก็เป็นบ้านตระกูลหัน ออกไปซะเถอะแล้วไม่ต้องโผล่หน้ามาที่นี่อีก ทุกคนเขานินทาประวัติอื้อฉาวของคุณกันหมดแล้ว ทำไมคุณถึงไม่ดูตัวเองแล้วคิดว่าตัวเองทำให้หลี่จิ่นพลอยเดือดร้อนไปด้วยแค่ไหน!”
“เจ้าหน้าที่หันครับ พาคนของคุณออกไปเถอะครับ บ้านตระกูลหันไม่ใช่ที่ๆ คนอย่างคุณจะเข้าออกตามใจชอบ” คุณพ่อหันเอ่ยอย่างถือดี “อีกอย่างจากสิ่งที่หลินเฉี่ยนพูดวันนี้ ผมจะฟ้องร้องเธอข้อหาหมิ่นประมาทก็ได้นะครับ ลูกสาวของผมช่วยหลี่จิ่นเอาไว้ นี่เป็นเรื่องจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ เธอยังพยายามเปลี่ยนถูกเป็นผิดอีก เหลือเชื่อจริงๆ …”
หลินเฉี่ยนกับหันอวี้สบตากันโดยไม่ปริปากสักคำ ในตอนนี้เองที่น้ำเสียงที่แตกต่างออกไปดังก้องขึ้นในหูของทุกคน
“จริงเหรอครับ
“ว่าแล้วไม่มีผิด!
“ลูกสาวคุณช่วยผมไว้จริงๆ เหรอครับ ทำไมผมไม่รู้เรื่องเลยล่ะครับ” หลี่จิ่นก้าวออกมาจากจุดที่ซ่อนตัวมาอยู่ข้างกายหลินเฉี่ยนก่อนโอบเอวเธอเอาไว้
เป็นจังหวะที่คุณพ่อหันและหันเซียวตกตะลึงจนมีท่าทีเปลียนไปถนัดตา
“เจ้าหน้าที่หันครับ ไหนๆ ทุกคนก็มาอยู่ที่นี่แล้ว ผมขอชี้แจงเรื่องนี้กับคุณหน่อยแล้วกันครับ ช่วยบันทึกคำให้การทุกอย่างที่ผมกำลังจะพูดด้วย”
“ไม่ต้องเป็นห่วงครับ” หันอวี้ทำท่าโอเคส่งให้หลี่จิ่น
ไม่กี่วินาทีต่อมา หลี่จิ่นก็เริ่มเล่า
“เรื่องแรก เครื่องบินของผมตกเพราะการทำงานที่ผิดพลาดของหันเซียว ถึงแม้ว่าจะต้องใช้เวลาในการพิสูจน์เรื่องนี้อยู่บ้างแต่ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรครับ ผมยื่นหลักฐานทั้งหมดที่จำเป็นให้กับทางฐานทัพไว้แล้ว
“หันเซียวทำให้เครื่องบินของผมตก แต่เธอยังบอกทุกคนว่าเป็นคนช่วยผมไว้ หันเซียว เธอมันชั่วร้ายเกินมนุษย์มนาจริงๆ
“สอง ผมมั่นใจว่าคุณพ่อหันรู้เรื่องนี้ ผมถึงเกือบจะถูกฝังทั้งเป็นเมื่อวานนี้ ใช่ไหมครับ ถึงคนร้ายทั้งสองคนจะหลบหนีไปแต่ทางตำรวจก็จับตัวพวกเขาได้แล้ว ดังนั้นคุณจะต้องถูกดำเนินคดีแน่ครับ ซ้ำร้ายคือคดีความของคุณมีโทษรุนแรงมากขึ้นเพราะคุณเป็นเจ้าหน้าที่ทางทหาร!
“สาม หันเซียว กี่ครั้งแล้วที่เธอว่าร้ายภรรยาฉัน วางแผนหลอกลวงเธอ ข่มขู่เธอ และยังโกหกเธออีก ฉันจะระบุทุกคำที่เธอพูดในรายงานแล้วป่าวประกาศให้ทั้งกองทัพรู้!
“สี่ หลังจากเหตุการณ์นี้ ตระกูลหัน…”
“พอได้แล้ว!”
คุณพ่อหันเริ่มสั่นเทาไปด้วยความกลัวหลังจากได้ยินสิ่งที่หลี่จิ่นพูด
“เลิกพยายามขู่ฉันสักที”
ในตอนนี้เองที่หันอวี้หยิบหมายจับออกมาและบอกให้คนของเขาจับตัวคุณพ่อหันไป
เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า หันเซียวก็ถึงกับใจสลายในท้ายที่สุด
“หลี่จิ่น คุณพยายามจะทำอะไรน่ะ กำลังพยายามทำลายครอบครัวของฉันอยู่หรือยังไง”
“ก็สมควรแล้วนี่…” เขาตอบกลับ “ทำไมเธอต้องกดขี่ข่มเหงเฉี่ยนเฉี่ยนด้วยล่ะ ในเมื่อเธอมีทางเลือกที่ดีกว่านี้…”
“อย่าเอาตัวพ่อของฉันไปเลยนะ…” หันเซียววิ่งเข้ามากล่าวอ้อนวอน แต่หันอวี้กลับยื่นแขนผลักเธอออกไป