ตอนที่ 755 แทงใจ! ใครคือพี่สาวแท้ๆ ของผมกันแน่ (5)
กู้ซูหลิงตกใจจนสะดุ้งแล้วสบมองกู้เนี่ยนที่ทั้งโกรธและผิดหวังด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยโทสะ เธอจึงรีบอธิบายด้วยสีหน้าอ่อนลง “เสี่ยวเนี่ยน ฟังพี่พูดก่อน เรื่องไม่ได้เป็นแบบที่แกคิดนะ”
“ไม่ได้เป็นแบบที่คิด หรือเพราะพี่รู้ว่าประธานสวีคนนี้ชอบเด็กผู้ชายก็เลยชวนผมมาทานข้าวด้วยใช่ไหม” กู้เนี่ยนจ้องกู้ซูหลิงเขม็ง เขาคาดหวังว่าผู้เป็นพี่สาวแท้ๆ จะปฏิเสธมันออกมา
กู้ซูหลิงอยากปฏิเสธ แต่ว่า…
“เสี่ยวเนี่ยน ฟังพี่ค่อยๆ อธิบายให้แกฟังนะ เพราะเหตุผลนี้พี่เลยชวนแกมาทานข้าว” เธอก้าวเข้าไปหากู้เนี่ยนสองก้าว “แต่แกต้องเชื่อพี่ แค่กินข้าวเท่านั้น จริงๆ นะ”
“พ่อบอกผมว่ายังไม่บรรลุนิติภาวะ ไม่ให้ผมเข้าผับ เมื่อกี้ประธานสวีชวนแต่พี่กลับตอบตกลง” หลังจากไปดื่มที่ผับแล้วต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น ใครจะไปรู้
กู้เนี่ยนแสยะยิ้มเย็นเยียบ เขาแค่ยังเด็กแต่เขาไม่ได้โง่ แม้ไม่เคยสัมผัสก็ไม่ได้หมายความว่าไม่เคยรู้เคยเห็น
ถ้าเป็นคนอื่นจะไม่ว่าอะไรเลย แต่ทำไมคนที่ทำเรื่องแบบนี้ถึงเป็นพี่สาวแท้ๆ ของเขา
ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่เธอก็เป็นคนในครอบครัวของเขา พอรู้ว่าพี่ถูกไล่ออกจากตระกูลกู้และรู้ว่าพ่อแม่กำลังจะหย่ากัน เขาก็รีบกลับบ้านโดยไม่สนอะไรทั้งนั้น
เพื่อให้พ่อยอมรับเธอกลับเข้าบ้านใหม่อีกครั้ง เขาจึงพยายามทำทุกวิถีทาง
แต่สุดท้ายเป็นยังไงล่ะ พี่กลับทำแบบนี้กับเขา!
กู้เนี่ยนเสียใจแสบจมูกและตาบวม “กู้ซูหลิง ที่ปากพี่พูดว่าผู้หญิงเลวน่ากลัวคนนั้นไม่ใช่อวี๋กานกานแต่เป็นตัวพี่เองต่างหาก”
กู้ซูหลิงมีสีหน้าตกใจไม่กล้าที่จะเชื่อ “เสี่ยวเนี่ยน ทำไมพูดกับพี่แบบนี้ แกคิดว่าพี่เทียบอวี๋กานกานไม่ได้ เธอ…”
เธอยกมือชี้นิ้วไปที่อวี๋กานกาน “แกดูให้ชัดๆ นะ เธอคือผู้หญิงเลวที่ทำให้ครอบครัวเราพังพินาศ ทำไมแกถึงไร้เดียงสาและถูกเธอหลอกแบบนี้ เราต่างหากที่เป็นครอบครัวเดียวกัน”
เธอรู้สึกเสียใจมากแล้วดึงมือกู้เนี่ยนอย่างน่าสงสาร…
แต่กลับถูกกู้เนี่ยนสะบัดทิ้งแล้วถอยห่างออกมาด้วยความโกรธและเจ็บปวด จากนั้นจึงเอ่ยถามเสียงสั่นๆ “เราเป็นครอบครัวเดียวกัน แต่พี่เคยเห็นผมเป็นคนในครอบครัวหรือเปล่า ถ้าพี่เห็นผมเป็นคนครอบครัวเดียวกันจริงๆ แล้ววันนี้พี่พาผมมาที่นี่ทำไม”
กู้ซูหลิงกัดริมปากแล้วอธิบายเสียงเศร้า “พี่พาแกมาเปิดหูเปิดตาเฉยๆ แกเป็นน้องชายพี่นะ พี่จะให้แกทำอะไรจริงๆ ได้ไง ทำไมแกไม่เข้าใจสักที”
เธออึดอัดใจจะตายอยู่แล้ว
เธอไม่รู้สึกว่าตัวเองผิดเลยสักนิดแต่กลับคิดว่ากู้เนี่ยนทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ ทั้งหมดเป็นเพราะอวี๋กานกาน ต้องเป็นเธอที่คุยอะไรกับกู้เนี่ยนลับหลังแน่ๆ ไม่อย่างนั้นกู้เนี่ยนคงไม่วู่วามเช่นนี้
“เปิดหูเปิดตาเหรอ แล้วถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นล่ะ แล้วถ้าเขาต้องการให้ผมเป็นคู่นอนของเขาเพื่อเซ็นสัญญาโครงการนี้ใช่ไหม” ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งโกรธ ยิ่งพูดหัวใจก็ยิ่งเย็นชา
สุดท้ายเขาก็ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ทันใดนั้นจึงร้องไห้ออกมา กัดฟันด่าคำหยาบภาษาอังกฤษออกมาทีละคำ
อุบาทว์และเลวทราม!
โลภมากโดยไม่สนสิ่งใด!
ไม่น่าให้อภัย!
นัยน์ตาคู่นั้นที่มองกู้ซูหลิงมีแต่ความรังเกียจ ถูกคนในครอบครัวหักหลังอย่างเจ็บปวด
เขาร้องไห้แล้วสบถด่าเป็นภาษาอังกฤษจากนั้นจึงหันหลังวิ่งออกไป
กู้ซูหลิงอยากตามไปแต่กลับถูกอวี๋กานกานที่อยู่ข้างๆ ขวางเอาไว้ก่อน เธอจ้องแล้วตะคอกใส่อวี๋กานกาน “เป็นเพราะเธอเข้ามาทำลายทุกอย่าง ถ้าไม่ใช่เธอ…”
อวี๋กานกานพูดตัดบทเธอด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “กลับไปบอกแม่เธอซะ ให้กู้เนี่ยนกลับไปเรียนเมืองนอกต่อ หากพวกเธอยังกล้าเรียกเขากลับมาอีกล่ะก็ พวกเธอจะไม่ได้เงินแม้แต่บาทเดียว”
ตอนที่ 756 แทงใจ! ใครคือพี่สาวแท้ๆ ของผม (6)
อวี๋กานกานล่ำลากับหลิงนีและจางอี๋เสวี่ยตรงด้านนอกของคลับเฮาส์ CSG “วันนี้ต้องขอขอบคุณพวกคุณมากนะคะ วันหน้าฉันขอเลี้ยงข้าวพวกคุณนะคะ”
“ทานข้าวได้…” จางอี๋เสวี่ยคิดว่าพอพ้นเรื่องวันนี้ไปแล้ว พวกเธอกับอวี๋กานกานก็นับว่าเป็นเพื่อนกันแล้ว
แต่ยังพูดไม่ทับจบก็ถูกหลิงนีสะกิดแขน หลิงนีเชิดหน้าแล้วเอ่ยขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง “ดูก่อน พวกเรายุ่งมาก เวลาว่างไม่แน่นอน”
“โอเคค่ะ รอพวกคุณว่างเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน” อวี๋กานกานยิ้มแล้วโบกมือลาพวกเธอ พอเดินได้สองก้าวจู่ๆ ก็นึกอะไรบางอย่างได้จึงหันหลังกลับไปพูดว่า “วันนี้ที่พวกคุณมาตรวจไม่ได้ลงทะเบียนไว้ พรุ่งนี้อย่าลืมมาลงทะเบียนคนไข้ด้วยนะคะ”
หลิงนีชะงักอ้าปากค้างตกใจ จากนั้นจึงหันไปเอ็ดจางอี๋เสวี่ย “เธอได้ยินรึเปล่า”
จางอี๋เสวี่ยพยักหน้า “ได้ยินแล้วให้พวกเราไปลงทะเบียน”
หลิงนีฟึดฟัด “คนอะไร แค่ลงทะเบียนต้องให้เราไปด้วย ฉันไม่ลงทะเบียนหรอกนะ”
“ฉันคิดว่าหล่อนจงใจบอกเรามากกว่า ตรวจเสร็จแล้วยังต้องไปลงทะเบียนทำไมอีก”
“ถ้าชอบลงทะเบียนขนาดนั้น คราวหน้าไปหาหล่อนฉันจะลงทะเบียนสักยี่สิบชื่อ” หลิงนีลากแขนจางอี่เสวี่ยหันกลับไปทางเดิม
“เธอหายปวดท้องจริงแล้วเหรอ”
“ถ้าปวดแล้วฉันจะมาคลับเฮาส์กับเธอได้ไง”
“สุดยอดจริงๆ เธอแพ้ก็ไม่ถือว่าเสียเปรียบ”
“รู้แก่ใจก็พอแล้ว ยังจะพูดทำไมอีก ฉันอกหักยังน่าสมเพชไม่พอใช่ไหม”
“เอ่อ โอเค”
…
อวี๋กานกานเห็นกู้เนี่ยนที่ยืนเหม่อมองถนนใต้ต้นไม้ตรงหน้าด้วยความเสียใจและความโกรธ
เรื่องราวในวันนี้กระทบกระเทือนจิตใจเขาไม่น้อย
แต่คนเราต้องเติบโตขึ้นเสมอ ถือซะว่านี่เป็นบทเรียนของหนทางในการเติบโตก็แล้วกัน
เธอก้าวเข้าไปใกล้ๆ หลังจากนั้นไม่นานบอดี้การ์ดสาวก็ขับรถมาจอดข้างทาง อวี๋กานกานหันมามองเขาแล้วพูดว่า “ขึ้นรถ เดี๋ยวไปส่งเธอกลับบ้าน”
กู้เนี่ยนไม่ขยับและยังคงยืนเหม่อเหมือนเดิม
หลังจากดื้อรั้นกับเธอไม่กี่วินาทีเขาก็ก้าวไปเปิดประตูรถราวกับว่าเขาคิดวางท่าทีไม่สนใจอีกต่อไป
พอเธอเปิดประตูยังไม่ทันขึ้นรถกู้เนี่ยนก็ชิงตัดหน้าเข้าไปในรถเสียก่อน
เธอมองผู้หญิงที่นั่งข้างๆ ด้วยความรู้สึกแปลกๆ
ด้วยความสับสนหลากอารมณ์ไม่สามารถอธิบายได้
คนนี้ก็เป็นพี่สาวเขาเหมือนกัน พวกเขาจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว แต่วันนี้เธอกลับยอมมาหาล่วงหน้า กลับกันในขณะที่พี่สาวอีกคน…ปากหวานแต่กลับใจไม้ไส้ระกำลากเขาไป…ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้
กู้เนี่ยนครุ่นคิด อารมณ์ของเขาไม่สงบอีกครั้ง เขากำหมัดแน่นจนแทบแหลก
เขามองนอกหน้าต่างรถก็พบว่ารถขับเข้ามาในคฤหาสน์ตระกูลกู้แล้วจึงรีบเอ่ยค้าน “ผมไม่กลับบ้านกู้”
“แล้วนายจะไปไหน”
“ไปหาพ่อ”
อวี๋กานกานนึกขึ้นได้อย่างตกใจ ตอนแรกเธอนัดกู้เชินเอาไว้แต่พอหลิงนีมาหาเธอจึงหาเวลาส่งข้อความหากู้เชินบอกว่าตอนนี้ติดคนไข้อยู่จะไปถึงดึกๆ หน่อย สงสัยกลัวรบกวนเธอก็เลยไม่ได้โทรมาหา สงสัยตอนนี้เขากำลังรอเธออยู่แน่ๆ
เธอจึงรีบบอกให้บอดี้การ์ดขับรถพาเธอไปยังจุดนัดทานข้าว ปรากฏว่ากู้เชินยังรอเธออยู่ที่ห้องอาหารจริงๆ ด้วย
เมื่อกู้เชินเห็นว่ากู้เนี่ยนมาพร้อมกับอวี๋กานกานก็ตกใจเล็กน้อย จากนั้นจึงถามอวี๋กานกานด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “เจ้าเด็กแสบนี่ไปก่อความวุ่นวายให้ลูกมารึเปล่า”
พอกู้เนี่ยนได้ยินก็โวยวายทันที “ผมเนี่ยเหรอไปก่อความวุ่นวาย ผมดูเป็นคนว่างชอบไปหาเรื่องคนอื่นหรือไง”
อวี๋กานกานและกู้เชินมองหน้าเขาแล้วตอบพร้อมกัน “ใช่”
“พวกคุณ…” กู้เนี่ยนทั้งโกรธและโมโหอยากโวยวายด้วยสีหน้าหงุดหงิด “ผมเกลียดพวกคุณ”
เขากัดฟันสะบัดหน้าหนี “พ่อ ในสายตาของพ่อมีแต่ผู้หญิงร้ายๆ คนนี้”