ชายคนนั้นส่งกล่องให้อิซาเบลล่าด้วยรอยยิ้มแล้วกล่าว “ท่านประธานได้กล่าวว่ากลุ่มของคุณนั้นเป็นผู้ชนะที่แท้จริงในงานแข่งเมื่อวาน เธอตัดสินผิดไป ได้โปรดอภัยให้การตัดสินที่ผิดพลาดของเธอด้วย คุณมอนเต กรุณารับรางวัลแชมป์ของคุณไปด้วยครับ”
ชายคนนั้นหันหลังแล้วจากไปทันทีที่เขากล่าวจบ!
อิซาเบลล่าพลันทะลึงในขณะที่เธอยืนอยู่หน้าชั้นเรียน
ผลการตัดสินเมื่อวานเป็นการตัดสินผิดพลาด!? เม็ดโอสถที่แดร์ริลใช่เวลา 10 นาที ในการกลั่นเป็นแชมเปี้ยน! อิซาเบลล่าอดไม่ได้ที่จะต้องมองไปที่แดร์ริล ขาของเธอรู้สึกอ่อนแรง เธอเป็นอาจารย์มานานและนี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึดเคารพนักเรียน!
ทั้งห้องพลันเงียบลง ทุกคนตะลึงงัน!
‘เกิดอะไรขึ้นเนี่ย!? แดร์ริล เจ้าลูกเขยบ้านคนอื่นนั่นชนะการแข่งขันการปรุงโอสถจริงเหรอ!?
เดซี่และแดฟนีเองก็พูดไม่ออกและมองแดร์ริลด้วยความไม่เชื่อ
ในตอนนั้นเอง อิซาเบลล่าก็เดินมาหาแดร์ริลด้วยส้นสูงของเธอพร้อมใบหน้ามีความสุข เธอหน้าแดงเล็กน้อย เธอกัดริมฝีปากของเธอแล้วกล่าว “แดร์ริล เราชนะได้เพราะเธอ รับรางวัลนี้ไปสิจ้ะ”
เธอส่งกล่องนั้นให้แดร์ริล
ในใจของอิซาเบลล่ายังคงมึนงงจนถึงตอนนี้
เธอแทบไม่เชื่อว่าเธอจะชนะการแข่งขัน เหตุการณ์นี้เหมือนเป็นความฝัน ยังไงก็ตาม ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณความพยายามของแดร์ริลที่ทำให้เธอชนะได้ แน่นอนอยู่แล้วที่ของรางวัลต้องเป็นของเขา
แดร์ริลยิ้มแล้วส่ายหัว “มิสมอนเต คุณใจดีเกินไปแล้ว คุณเป็นผู้เข้าแข่งขันในงาน แล้วผมจะรับรางวัลไปจากคุณได้ยังไง? คุณควรเก็บมันไว้สิ”
พูดตามตรง แดร์ริลไม่มีความตั้งใจจะอวดฝีมือในงานแข่งปรุงโอสถเลย เขาคงไม่เข้าร่วมการแข่งขันแทนอิซาเบลล่า หากไม่เห็นว่าเธอกำลังจะทำพลาด มันไม่สำคัญกับเขาไม่ว่าเขาจะได้รับรางวัลหรือไม่ก็ตาม
อิซาเบลล่าทำได้เพียงยิ้มแล้วพยักหน้าเมื่อเห็นแดร์ริลยืนกรานแล้วเดินกลับไปที่หน้าชั้นเรียน
อิซาเบลล่ายังคงใจลอยในขณะที่สอน
เซอร์ซีหันหลังไประหว่างการเรียนแล้วถามออกมาเสียงนุ่ม “แดร์ริล ยาอะไรที่นายกลั่นเมื่อวานนี้เหรอ?”
เซอร์ซีไม่ได้ไปร่วมงานแข่งขันปรุงโอสถเพราะเธอมีเรื่องอื่นต้องทำ ยังไงก็ตาม เธอได้ยินเรื่องการแข่งขันมามากแม้กระทั่งตอนก่อนที่จะมาถึงสถาบันวันนี้ เธอได้ยินว่าศิษย์ของสำนักเส้าหลินนั้นได้กลั่นยาเสริมวิญญาณ
ซึ่งนั่นหมายความว่ายาที่แดร์ริลกลั่นนั้นต้องหายากกว่ายาเสริมวิญญาณ
แดร์ริลคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วยิ้ม “ไม่มีอะไรมากหรอก มันก็แค่เม็ดโอสถง่าย ๆ น่ะ”
เมื่อได้ยินการตอบสนองของเขา เซอร์ซีก็ถามอย่างนุ่มนวล “แดร์ริล ฉันขออะไรหน่อยได้ไหม? เพื่อนของฉันต้องการเม็ดโอสถ”
แดร์ริลยิ้มแล้วกล่าว “แน่นอน”
แดร์ริลรู้สึกว่ามันคงหยาบคายหากไปปฏิเสธหญิงสาวผู้งดงาม ยังไงเสีย เซอร์ซีก็ชวนเขาไปทานอาหารถึงสองครั้งแล้วแต่เขาก็ไม่ได้ไป
“นี่นายจะไม่ถามหน่อยเหรอว่ายาอะไรที่เพื่อนฉันต้องการ?” เซอร์ซีถามด้วยความตกใจ
“ฉันผลิตยาได้ทุกชนิดที่พวกเธอต้องการนั่นแหละ” แดร์ริลกล่าวเรียบ ๆ
คัมภีร์โอสถแห่งอนันต์บันทึกวิธีการกลั่นยาโอสถไว้นับพันสูตร แดร์ริลจึงสามารถกลั่นยาได้ทุกชนิดตราบใดที่มันไม่ได้หายากเกินไป
เซอร์ซีอดไม่ได้ที่จะต้องเหลือบมองแดร์ริลอีกสองสามครั้ง ทุกคนเรียกเขาว่าลูกเขยบ้านคนอื่นที่ไม่มีอะไรดี แต่เขาดูไม่เหมือนคนไร้ประโยชน์เลยสักนิด
แด๊กซ์เต็มไปด้วยความชื่นชมต่อแดร์ริและยกนิ้วโป้งให้เขาไปเน้น ๆ เลยทีเดียว
‘แดร์ริลช่างเป็นคนที่มีความสามารถ แม้แต่สาวงามอย่างเซอร์ซียังขอความช่วยเหลือจากเขา’ แด๊กซ์คิด
จากนั้นแด๊กซ์ก็มองไปที่เซอร์ซีแล้วกล่าว “เซอร์ซี เธอมาหาฉันได้นะ ถ้าเธออยากได้ความช่วยเหลืออื่น ๆ อีก ฉันมีเส้นสายยอดเยี่ยมในเมือง ตงไห่ เลยแหละ แค่บอกให้ฉันรู้หากมีใครในเมืองตงไห่ที่ไม่เคารพเธอ ฉันมั่นใจเลย…”
เซอร์ซียิ้มแล้วขัดแด๊กซ์ก่อนที่เขาจะกล่าวจบ “ขอบคุณนะ แต่ไม่เป็นไร”
เธอพลันหันตัวไปทันที หญิงงามแบบเซอร์ซีนั้นเป็นปกติที่จะทำตัวเย่อหยิ่งและเหนือกว่า
แม่เช็ด!
แด๊กซ์เกาหัวในขณะที่รู้สึกหดหู่และกระซิบกับตัวเองเบา ๆ “เฮ้อ เธอปฏิเสธเราง่าย ๆ เลยแฮะ เธอนี่เป็นผู้หญิงร้ายกาจของแท้เลย”
“แด๊กซ์ แซนเดอร์ส หุบปากจ้ะ” ในตอนนั้นเอง อิซาเบลล่าก็จ้องแด๊กซ์พร้อมขมวดคิ้ว
ยังไงก็ตาม สายตาของอิซาเบลล่าให้ความรู้สึกอ่อนโยนเมื่อเธอมองที่แดร์ริล