อันซย่าซย่าสวมสีหน้าจริงจัง “ฉันกำลังพยายามจะแบ่งเบาภาระนายหรอกนะ! ฉันสามารถวิ่งงานทุกอย่างให้ได้ ฉันหมายถึงว่า เซิ่งอี่เจ๋อ เชื่อใจฉันสิ!”
เขาตั้งใจว่าจะพาเธอไปด้วยตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ตอนนี้ก็แค่อยากแหย่เธอเล่นก็เท่านั้นเอง
ชายหนุ่มพูดเอื่อยๆ “อยากไปงั้นสิ”
“ใช่!” เธอพยักหน้ายืนยัน
“ขอร้องฉันสิ” ยิ้มของเซิ่งอี่เจ๋อเตือนให้นึกถึงรอยยิ้มของหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์
อันซย่าซย่า : “…”
เจ้าคนน่ารังเกียจนี่!
อย่างไรเสีย ขอทานนั้นไม่อาจเลือกได้ อันซย่าซย่าจึงเค้นสมองหาคำพูดน่าฟังเกี่ยวกับเขา “โอ้ เซิ่งอี่เจ๋อผู้เข้มแข็ง ได้โปรดพาฉันไปด้วยเถอะ! พาไปด้วยนะ นะ ฉันสัญญาว่าจะเป็นผู้ช่วยที่ดี จะไม่แอบหลับหรือหนีเที่ยว ฉันจะอุทิศตัวให้กับการสร้างสังคมที่น่าอยู่…”
เซิ่งอี่เจ๋อชายตามองขณะที่รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้า
ภายใต้แววตาที่คาดหวังของอันซย่าซย่า เขากระแอมพลางตอบด้วยใบหน้าเฉยเมย “ในเมื่อเธอขอร้องอย่างจริงใจแบบนี้ ฉันก็คิดว่า…ควรจะตอบตกลงกับคำขอของเธอนะ”
เซิ่งอี่เจ๋อเป็นคนรักษาสัญญา
ดังนั้น สุดสัปดาห์นั้นเอง อันซย่าซย่าก็ได้ไปกับเขาอย่างมีความสุขและมาถึงสถานที่ถ่ายทำอันโด่งดังในเมืองอวี้นั้นเอง
หญิงสาวรู้สึกทึ่งกับสถานที่นี้ ไม่ว่าจะหันไปทางไหน ก็ได้พบกับฉากที่เคยเห็นในละคร
ฉือหยวนเฟิงเดินมาหยุดอยู่ข้างเธออย่างเงียบๆ และพยายามหาวิธีขอโทษเธอ
“ว้าว! ถึงขั้นสร้างหมู่หินกับทะเลสาบเลย! นึกว่าเขาใช้โฟโตชอปใส่เขาไปในขั้นหลังการถ่ายทำเสียอีก”
ใบหน้าอันหล่อเหลาชวนมองของฉือหยวยเฟิงเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อขณะที่เขาพูดตะกุกตะกัก “ใช่ ยังไงซะ “เซียนตกสวรรค์” ก็มีโปรดักชันอลังการมากและเหล่าดารานักแสดงก็ระดับยอดทั้งนั้น”
“มันคงต้องรู้สึกดีมากๆ แน่เลยที่รวย…” อันซย่าซย่าเอ่ยอย่างอิจฉา เธอเหลือบมองใบหน้าด้านข้างของเขาก่อนถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ “ทำไมแก้มนายแดงขนาดนั้นล่ะ เป็นไข้หรือเปล่า”
ฉือหยวนเฟิงหน้าแดงยิ่งขึ้นไปอีก!
อา! เธอเป็นห่วงสวัสดิภาพของเขาจริงๆ
เขาจับมืออันซย่าซย่าเอาไว้อย่างตื่นเต้น “ซย่าซย่า เธอไม่โกรธฉันแล้วเหรอ”
“โกรธเรื่องอะไรล่ะ”
“ก็เรื่องคราวก่อน…ตอนที่ฉันยึดโทรศัพท์เธอไป ฉันขอโทษนะ มันจะไม่เกิดขึ้นอีก!” ฉือหยวนเฟิงก้มหัวลงเหมือนกับเด็กที่กำลังสารภาพผิด
หญิงสาวหัวเราะคิกคัก “ฉันลืมมันไปแล้ว ฉันโกรธแค่ไม่นานหรอก”
ฉือหยวนเฟิงดูท่าทางตกใจกลัว นี่เขาเพิ่งเตือนให้อันซย่าซย่าจำได้หรือเปล่า
เขากำลังจะอธิบายให้เธอฟังอยู่พอดี ทว่าร่างสูงเพรียวร่างหนึ่งก็มาปัดมือของเขาออกจากตัวเธออย่างไม่ปรานี
ฉือหยวนเฟิงโอดครวญพลางส่งสายตามองเซิ่งอี่เจ๋ออย่างเศร้าสร้อย
อันซย่าซย่าผงกหัวให้เล็กน้อยก่อนจะเดินตามติดเซิ่งอี่เจ๋อไป เพียงเท่านั้นเขาก็ดูมีท่าทางสดใสขึ้นเล็กน้อย
เหอจยาอวี๋และฉือหยวนเฟิงต่างก็ถ่ายฉากของแต่ละคน ซึ่งทั้งคู่ก็แสดงนิดๆ หน่อยๆ ในฉาก ทั้งสองไม่มีบทพูดมากนัก และแสดงเป็นฝ่ายอริกับนักแสดงรุ่นพี่คนดัง ซึ่งพวกเขาก็ถ่ายเสร็จในเวลาไม่นาน
นอกจากเวลาทำงานโน่นนี่แล้ว อันซย่าซย่าก็ใช้เวลาว่างของเธอตามดูหรงเช่อ
ในที่สุดก็ถึงคิวถ่ายของหรงเช่อ!
หญิงสาวแอบซ่อนอยู่ในมุมที่ดีมากเพราะอยากจะเห็นไอดอลขวัญใจของเธอเดินออกมา
ท่ามกลางหมอกควันที่ม้วนวนและกลีบดอกบ๊วยที่กำลังโปรยปราย ชายผมดำในชุดยาวสีขาวคนหนึ่งก็เดินมาทางทั้งหมด เขาดูงดงามราวกับภาพวาด
ระหว่างที่ทุกคนกำลังตื่นตากับรูปลักษณ์อันน่าทึงของเขาผู้นั้น เด็กหนุ่มอีกคนซึ่งแต่งกายด้วยชุดคลุมยาวสีดำก็พรวดพราดเข้ามาในฉาก ชี้ไปยังเซียนฉางหรงซึ่งแสดงโดยหรงเช่อจากระยะไกลด้วยกระบี่ในมือ
“เจ้าเป็นใครกัน” เซียนฉางหรงเอ่ยถามด้วยเสียงอันดัง
ชายผู้นั้นขยับริมฝีปาก ด้วยคิ้วเรียวสวยและดวงตาเจิดจรัสนั้น เขาสามารถเทียบทันกับฉางหรงทั้งในด้านกิริยาท่าทางและใบหน้าอันงดงาม
“ข้าคือเยี่ยหวนแห่งดินแดนสวรรค์!”