เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 219 ผมจะไปส่ง
ทิฟฟานี่ดูประหม่าเล็กน้อยขณะที่เธอแตะแก้มด้วยความงุนงง “จริงเหรอ? ก็ช่วยไม่ได้… ถ้าฉันไม่ทำงานพาร์ทไทม์ ฉันจะไม่สามารถเลี้ยงดูแม่ของฉันด้วยเงินเดือนที่ไม่มากนัก เอาล่ะ อย่าพูดถึงเรื่องนี้เลย มันทำให้ฉันรู้สึกแย่”
เมื่อเวลาแปดโมง เอริกเข้ามาในออฟฟิศ ทิฟฟานี่รีบทักทายเขาพร้อมกับสัญญาในมือ “ช่วยเซ็นมันให้ฉันทีค่ะ! ฉันต้องนำมันกลับไปส่งให้แจ็คสันที่ออฟฟิศก่อนเก้าโมง!”
เอริกตกใจอย่างเห็นได้ชัดเมื่อทิฟฟานี่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน เขาล้วงกระเป๋าของเขาแต่ก็ไม่พบปากกา
เมื่อเห็นเช่นนั้น ทิฟฟานี่ก็ยื่นปากกาให้เขาอย่างรวดเร็วจากโต๊ะทำงานของแอเรียน “เร็วเข้า เร็ว!”
ทันทีที่เซ็นสัญญาเสร็จทิฟฟานี่ก็หายไปราวกับสายลม
เอริกยังคงงุนงง “แอเรียน… เธอให้ผมเซ็นสัญญาอะไร? ผมไม่มีเวลาอ่านด้วยซ้ำ ผมหวังว่ามันจะไม่ย้อนกลับมาแว้งกัดผม…”
แอเรียนหัวเราะออกมา “เอาล่ะ เป็นไปได้เหรอ? นั่นจากแจ็คสัน เวสต์ค่ะ คุณสามารถพบเขาได้ถ้ามีปัญหาอะไรเกิดขึ้น ฉันจะไปทำงานแล้ว คุณก็ควรจะไปทำงานด้วย”
…
ที่ออฟฟิศสำนักงานใหญ่ของตระกูลเวสต์ ไบรท์ อินคอร์ปอเรท
ทิฟฟานี่หอบอย่างหนักขณะที่ส่งสัญญาให้แจ็คสัน เธอเกือบจะตายด้วยการพยายามกลับมาที่ออฟฟิศให้ตรงเวลา
แจ็คสันมองไปที่เธอด้วยความใจเย็น “ผมคิดว่าผมส่งสัญญานี้ให้คุณเมื่อวานนี้ใช่ไหม?”
ทิฟฟานี่ดูรู้สึกผิดเล็กน้อย “ฉัน…เมื่อวานฉันลืมเรื่องนี้ไป… ฉันยุ่งมาก อย่างไรก็ตาม ฉันนำกลับมาให้คุณภายในเวลาที่กำหนดใช่ไหม? ฉันไม่ได้ทำให้เกิดความล่าช้าใด ๆ คุณ… คุณจะไม่หักเงินฉันใช่ไหม คุณจะไม่ทำใช่ไหม?”
แจ็คสันกอดอกและยกขาขึ้นไขว้ห้าง สามารถเห็นรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขาขณะพูด “ผมทราบเป็นอย่างดีถึงหน้าที่ของพนักงานในบริษัทผม ผมไม่คัดค้านเกี่ยวกับงานที่คุณทำนอกเวลาหลังจากเวลาของออฟฟิศ อย่างไรก็ตามมันก็ไม่ควรรบกวนงานประจำของคุณ ไม่เพียงเท่านั้น คุณต้องดูผิวพรรณของคุณด้วย คุณดูแย่มาก! ถ้าเป็นเช่นนี้คุณจะดูเหมือนป้าวัยสี่สิบก่อนที่คุณจะอายุสามสิบด้วยซ้ำ”
คำพูดของแจ็คสันจี้จุดเจ็บปวดของทิฟฟานี่ เพราะเหตุนั้นเธอจึงดูเศร้าหมอง “คุณคิดว่าฉันอยากทำแบบนี้นักเหรอ?” เธอยืดหลังตรงและไหวไหล่ “มีอะไรอีกไหมเจ้านาย? ถ้าไม่ ฉันขอตัว”
แจ็คสันยักไหล่ “คุณไปได้”
ทันทีที่ทิฟฟานี่กลับไปนั่งที่ของเธอ เธอได้รับการแจ้งเตือนจากธนาคารทางโทรศัพท์ว่ามีการหักเงิน 1,200 ดอลล่าร์ จากบัตรของเธอ เธอเกือบจะระเบิดด้วยความโกรธ เธอไม่ต้องเดาด้วยซ้ำว่านี่คือแม่ของเธอเป็นคนทำ ตอนนี้บัตรที่เอธานส่งให้กับเธอแทบจะว่างเปล่า ไม่ได้มีเงินหลายพันดอลล่าร์ให้แม่เธอรูด! ทิฟฟานี่โทรไปหาลิเลียนทันที แต่อีกฝ่ายไม่รับและกดตัดสายไป เธอโทรหาลิเลียนอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งตอนหลังอีกฝ่ายปิดโทรศัพท์ไป
ทิฟฟานี่รู้ว่าเธอกำลังจะตายด้วยความโกรธ เธอทำงานหนักเพื่อหาเงินทุกวัน แต่แม่ของเธอเอาเงินไปใช้อย่างไร้สมอง! แม่ของเธอปฏิบัติกับเธอไม่ต่างจากเครื่องหาเงิน ไม่เพียงลิเลียนจะไม่รู้สึกแย่หรือเห็นอกเห็นใจ แต่ลิเลียนยังสั่งให้เธอกลับบ้าน เธอรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจจริง ๆ
หลังจากรอดจากการทำงานมาอีกวัน ทิฟฟานี่แอบเข้าไปในห้องหน้าและแต่งหน้าจัด หลังจากที่ทุกคนออกไป งานพาร์ทไทม์ธรรมดา ๆ นั้นไม่เพียงพอที่จะเลี้ยงดูแม่ที่ไร้สาระและใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย ด้วยเหตุนี้เธอจึงทำงานที่ไนต์คลับ เธอต้องดูแลแขกและดื่มกับพวกเขา แต่รายได้ก็เป็นกอบเป็นกำ แม้แต่เธอเองก็คิดไม่ถึงว่าจะต้องลดตัวลงไปทำงานแบบนี้
เมื่อถึงประตูบริษัท จู่ ๆ รถของแจ็คสันก็มาจอดเทียบที่ด้านข้าง “คุณกำลังจะไปไหน? ผมจะไปส่ง”