บทที่ 148 ดาร์ก เดม่อนไม่รู้ว่าพอควรคืออะไร
บทที่ 148 ดาร์ก เดม่อนไม่รู้ว่าพอควรคืออะไร
ฤดูใบไม้ร่วงกลายเป็นฤดูหนาวและทุกสิ่งบนโลกก็เริ่มจำศีล
ด้วยอุณหภูมิที่ลดลงอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดเซนต์แมเรียนก็เริ่มแจกชุดเครื่องแบบฤดูหนาว
แต่ถึงจะบอกว่าเป็นชุดเครื่องแบบฤดูหนาว มันกลับมีเพียงเสื้อซับในที่อบอุ่น เพิ่มเข้าไปในชุดเครื่องแบบฤดูใบไม้ร่วงเท่านั้น
เดือนใหม่เริ่มต้นด้วยคาบวิชาการประลองในวันศุกร์
ศาสตราจารย์โจนส์ยืนอยู่บนแท่น และพูดเกี่ยวกับกฎการประลองอย่างละเอียด
ดาร์กอยู่ในแถวสุดท้าย มือกำลังกระชับคอเสื้อให้แน่น ขณะที่หมอกขาวลอยออกมาเมื่อเขาถอนหายใจ
เมื่อคืนดาร์กทำสรุปรายเดือนของเขา
ปรากฏว่าเขาควบคุมค่ามหาบาปในเดือนพฤศจิกายน ได้น้อยกว่าในเดือนตุลาคม
ค่ามหาบาปทั้งหมดเพิ่มขึ้น ยกเว้น [ริษยา] และ [โทสะ]
[อัตตา: 105 → 106 หน่วย]
[ริษยา: 42 → 41 หน่วย]
[โทสะ: 94 → 90 หน่วย]
[เกียจคร้าน: 62 → 64 หน่วย]
[โลภะ: 89 → 97 หน่วย]
[ตะกละ: 62 → 64 หน่วย]
[ราคะ: 111 → 109 หน่วย]
มันเพิ่มขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย
ขนาดว่าดึง [อัตตา] ออกไปสามหน่วยแล้ว แต่ค่าชี้วัดของเขายังคงเพิ่มขึ้นสี่หน่วยอยู่ดี
ส่วน [เกียจคร้าน] และ [ตะกละ] ก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน
แม้ว่า [โลภะ] จะเพิ่มขึ้นตามที่ดาร์กคาดไว้ แต่มันยังคงเพิ่มขึ้นเร็วเกินไป และมีสัญญาณว่าจะควบคุมไม่ได้เล็กน้อย
[ราคะ] ลดลงหนึ่งหน่วยหลังจากที่เขาใช้การ์ดดอกไม้ไป หนำซ้ำ ดาร์กยังดึงมันออกมาได้สิบสองหน่วยด้วยเครื่องหยดสมองวิเศษ ทว่าถึงอย่างนั้น ค่าของมันก็ยังคงเพิ่มขึ้นอย่างไม่อาจควบคุมได้ และกลับไปเป็น 109 หน่วยอยู่ดี
แม้ว่าปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ราคะเพิ่มขึ้นคือเขาจงใจเพิ่มมันเอง แต่ก็ยังไม่ง่ายที่จะจัดการกับมัน
ถ้าดาร์กไม่ยับยั้งตัวเอง ปัญหาจะยิ่งแย่ลงไปอีก
“ฮึก~” ดาร์กตบแก้มของเขา พยายามกำจัดความคิดที่ฟุ้งซ่านและตั้งใจฟังอาจารย์มากขึ้น
เป็นเวลาสามเดือนแล้วตั้งแต่เริ่มเรียนมา เหลือเวลาอีกไม่ถึงหนึ่งเดือนก่อนจะสิ้นสุดเทอมแรก
ถ้าพูดให้ชัดเจนคือ เทอมแรกจะสิ้นสุดในวันศุกร์ที่ 22 ธันวาคม
จากนั้นเซนต์แมเรียนก็จะฉลองคริสต์มาส และจะมีวันหยุดหนึ่งสัปดาห์
หากนักเรียนรับประกันได้ว่า จะสามารถเดินทางไปกลับได้อย่างรวดเร็วภายในหนึ่งสัปดาห์ พวกเขาสามารถขอกลับบ้านในวันที่ 22 และใช้วันคริสต์มาสอีฟอันอบอุ่นกับครอบครัวได้
ถ้าไม่อย่างนั้น พวกเขาจะต้องอยู่ที่สถาบันอย่างเชื่อฟัง
เพราะหลังจากสิ้นสุดวันหยุด เทอมใหม่จะเริ่มต้นขึ้น
เทอมที่สองจะเริ่มขึ้นในเดือนมกราคม และดำเนินต่อไปจนถึงเดือนมิถุนายน โดยจะมีการสอบปลายภาคหนึ่งหรือสองสัปดาห์หลังจากเดือนมิถุนายน ตามด้วยช่วงปิดภาคเรียนฤดูร้อน
เนื่องจากตารางเรียนที่อัดแน่น ศาสตราจารย์และนักเรียนส่วนใหญ่จึงเลือกที่จะใช้เวลาช่วงวันหยุดคริสต์มาสในปราสาท
ทุกปีในวันคริสต์มาสอีฟ สถาบันจะจัดงานเต้นรำและมอบถุงเท้าให้นักเรียนแต่ละคน
ว่ากันว่าพวกเขาสามารถได้รับของขวัญคริสต์มาส โดยมีข้อแม้ว่าต้องอยู่ให้ได้ถึงตีห้าในเช้าวันรุ่งขึ้น แล้วเมื่อเปิดถุงเท้า พวกเขาก็จะต้องพบกับความประหลาดใจ!
…
“ดังนั้น การประลองในชั้นเรียนครั้งที่สองของเทอมนี้จะจัดขึ้นในวันศุกร์หน้า ฉันจะบันทึกอันดับในการประลองนี้ไว้เป็นผลงานของพวกเธอในเทอมนี้ แล้วนำไปรวมกับการสอบปลายภาคของเทอมถัดไปเพื่อสรุปคะแนนสุดท้าย”
เมื่อใกล้จบคาบเรียน ศาสตราจารย์โจนส์ก็ประกาศเวลาสำหรับการแข่งขันในชั้นเรียนครั้งที่สอง
ตอนเธอพูดครึ่งแรก เหล่าจอมเวทฝึกหัดก็ตื่นเต้นกันมากจริง ๆ
แต่พอพูดถึงครึ่งหลัง นักเรียนเกือบจะทุกคนก็ทำหน้าเหวอออกมา
“ถามจริง มันจะรวมเป็นเกรดรวมเหรอ?”
“ฉันได้ยินมาว่าเกรดรวมสามารถแปลงเป็นคะแนนได้…”
“นี่หมายความว่าการสอบของเราจะเริ่มก่อนเวลาเลยไม่ใช่เหรอ?”
“นี่มันไม่กะทันหันเกินไปเหรอ?”
“เมื่อก่อนก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอไง?”
“ถ้าเริ่มตั้งแต่วันนี้ จะยังมีเวลาพอสำหรับขัดเกลาการ์ดใหม่หรือเปล่านะ?”
ทั้งห้องเรียนเกิดความโกลาหลอยู่ครู่หนึ่ง
…
ศาสตราจารย์โจนส์หรี่ตาและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าพวกเธอมีคำถามอะไรให้ยกมือขึ้น”
เอ็มม่าเป็นคนแรกที่ยกมือขึ้น
หลังจากที่ศาสตราจารย์โจนส์เรียกชื่อเธอ เธอก็ถามทันทีว่า “ศาสตราจารย์คะ กฎในครั้งนี้จะยังเหมือนเดิมกับโหมดระดับสูงหรือเปล่าคะ?”
“เป็นคำถามที่ดี”
ศาสตราจารย์โจนส์ปรบมือ ก่อนจะบอกให้เธอนั่งลงแล้วตอบว่า “ครั้งนี้เราจะใช้ระบบการประลองแบบเป็นทางการ แต่ไม่จำกัดจำนวนการ์ดเวทมนตร์ขั้นต่ำ”
โดรอนจากบ้านขุนนางยกมือขึ้นทันที
ศาสตราจารย์โจนส์พยักหน้าให้ และเขาก็ลุกขึ้นทันที ก่อนจะถามว่า “ถ้าอย่างนั้น มันจะไม่เป็นการเอาเปรียบกับคนที่มีการ์ดเวทมนตร์น้อยเหรอครับ?”
ศาสตราจารย์โจนส์ตอบอย่างใจเย็นว่า “การ์ดเวทมนตร์เป็นผลจากการเรียนของเธอในเทอมนี้ คนที่เรียนดีย่อมมีการ์ดเวทมนตร์มากกว่า แล้วจะพูดได้ยังไงว่าเป็นการเอาเปรียบ?”
โดรอนเงียบไปครู่หนึ่ง
จากนั้นที่แถวสุดท้ายข้างประตู เวอร์เธอร์ กาวด์ยกมือขึ้นสูง
เมื่อศาสตราจารย์โจนส์เรียกชื่อเขา เวอร์เธอร์ก็ถามเสียงดังว่า “ศาสตราจารย์ครับ คราวนี้มีรางวัลคะแนนอะไรหรือเปล่าครับ? หรือแต้มอันดับสามารถแปลงเป็นคะแนนได้หรือเปล่าครับ?”
อาจารย์โจนส์กล่าวว่า “ผลอันดับการประลองในชั้นเรียนครั้งนี้ จะใช้อ้างอิงสำหรับคะแนนรวมของการสอบปลายภาคเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่สามารถแปลงเป็นคะแนนได้ แต่ถ้าเธอเป็นผู้ชนะอันดับหนึ่งก็จะมีรางวัลเป็นคะแนนให้”
เวอร์เธอร์ถามต่อ “เท่าไหร่เหรอครับ?”
โจนส์ตอบ “ห้าพันคะแนน”
“โห”
เหล่านักเรียนอ้าปากค้างทันที
ห้าพันคะแนนนี่มันอะไรกัน?
ผู้ชนะ ‘ดาวเด่น’ ของชั้นปีที่หนึ่ง ราชาแห่งงานเลี้ยงสวมหน้ากาก ดาร์ก เดม่อนก็ได้รับคะแนนเพียงห้าพันคะแนนในงานนี้เท่านั้น
และรางวัลแชมป์ของการประลองในชั้นเรียนครั้งแรกก็มีเพียงหนึ่งพันคะแนนเท่านั้น!
เมื่อดูจากสถานการณ์นี้แล้ว อาจมีคะแนนสำหรับอันดับสองและสามด้วย
ศาสตราจารย์โจนส์กล่าวทันทีว่า “การแข่งขันครั้งนี้จะมีความสมบูรณ์ยิ่งขึ้น และการตั้งรางวัลก็จะครอบคลุมมากขึ้น นอกจากแชมป์แล้ว สิบอันดับแรกจะได้รับรางวัลเป็นคะแนนด้วย”
ทันทีที่เธอพูดออกมา ทั้งห้องเรียนก็เต็มไปด้วยเสียงอื้ออึง
ตำแหน่งแชมป์ได้มาไม่ง่ายก็จริง แต่ก็ยังมีโอกาสที่จะติดสิบอันดับแรกอยู่
ทุกคนเป็นนักเรียนใหม่ ดังนั้นโอกาสของทุกคนจึงเท่ากัน
ตราบใดที่พวกเขาพยายามอย่างหนัก มันก็มีความเป็นไปได้เสมอ!
สำหรับเรื่องที่มันมีผลไปถึงเกรดรวม พวกเขาก็จงใจลืมมันไปเสีย
“อีกหนึ่งสัปดาห์!”
นักเรียนทุกคนเตรียมพร้อม
เวอร์เธอร์เหลือบมองดาร์กที่นั่งอยู่และตัดสินใจทันที
…
ดาร์กผู้ซื้อวัตถุดิบ [เคลื่อนย้ายในพริบตา] เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ก็อยากได้คะแนนเช่นกัน
เพียงแต่เขาไม่แสดงออก
เขาไม่ได้เปิดเผยความมุ่งมั่นใด ๆ
ในช่วงสามเดือนที่ผ่านมา เขาไม่เคยหย่อนยานในการเรียน ดังนั้นจึงเห็นได้ชัดว่าเขาจะชนะที่หนึ่ง
แต่แทนที่จะคิดถึงเรื่องนี้ ไปคิดถึงวิธีปกป้องต้นไม้หนอนหลังฤดูหนาวดีกว่า
มีน้ำยาประมาณสี่ประเภทสำหรับการเพาะเลี้ยงต้นหนอน และแต่ละฤดูกาลก็แตกต่างกัน
ในหมู่พวกมัน ยาฤดูหนาวและยาฤดูร้อนมีราคาแพงกว่า ในขณะที่ยาฤดูใบไม้ร่วงและยาฤดูใบไม้ผลิมีราคาถูกกว่า
สรุปคือควรเปลี่ยนน้ำยา
ดังนั้น หลังจากวิชาการประลองจบลงในตอนบ่าย
ดาร์กก็ออกจากปราสาท และเข้าสู่ถนนนักเดินทางผ่านศาลาใจกลางทะเลสาบ
…
เดือนธันวาคมเพิ่งมาถึง แต่ถนนนักเดินทางกลับตกอยู่ในบรรยากาศคริสต์มาสแล้ว
ร้านค้าหลายแห่งยังไม่ได้ตั้งต้นคริสต์มาส แต่คำว่า ‘คริสต์มาสสเปเชียล’ กลับถูกเพิ่มลงไปในใบปลิวแล้ว
ดาร์กเดินผ่านถนนสายยาว และเข้าไปในร้านดอกไม้และต้นไม้กาเหว่า ซึ่งเขาซื้อยาสำหรับฤดูหนาวของต้นไม้หนอนมา
จากนั้นก็เข้าไปในร้านดอกไม้และต้นไม้คิตตี้ต่อเพื่อสอบถามเกี่ยวกับการปรับปรุงหญ้ากระต่าย
มิสแคทพูดอย่างเขินอายเล็กน้อย “ปัญหาในการปรับปรุงหญ้ากระต่ายเป็นเรื่องยากที่จะก้าวผ่านไปได้ แต่ฉันเพิ่งได้สายพันธุ์ใหม่ ๆ มา เธออยากลองดูไหม?”