บทที่ 410
ในที่ไม่ไกลนักกู้ชูหน่วนที่ฝังเข็มให้เยี่ยจิ่งหานเรียบร้อยแล้วได้หลบซ่อนตัวอยู่ไกลๆและฟังการสนทนาของพวกเขาอย่างไม่ตกหล่นแม้แต่ตัวเดียว
ตันหุยกู่?
เป็นพลังอันใดกัน?
เผ่าที่กลั่นยาโดยเฉพาะหรือ?
พวกเขารู้ได้อย่างไรว่าไข่มุกมังกรอยู่ที่นี่?
ระฆังวิญญาณสะบั้นอยู่บนร่างของนางตลอด ไม่น่าจะมีผู้ใดรู้ว่าไข่มุกมังกรอยู่ที่นี่
หากว่ารู้พวกเขาก็คงจะมาเอาไปตั้งนานแล้วจะรอจนถึงตอนนี้ทำไมกัน
คนของเผ่าเพลิงฟ้ายังคงเดินหน้าต่อไป ไม่รู้ว่าหลีลั่วปรากฏตัวข้างกายนางตั้งแต่เมื่อใดพร้อมถามว่า “พระชายาพ่ะย่ะค่ะ ได้เปลี่ยนน้ำยาสมุนไพรของนายท่านที่ใช้อาบตรงตามเวลาตามที่ท่านสั่งแล้ว ไม่รู้ว่ายังมีสิ่งใดให้ข้ากระหม่อมกระทำอีก”
“ไม่ต้องทำสิ่งใดทั้งสิ้น เปลี่ยนยาให้เขาในทุกๆสองชั่วยามก็พอแล้ว”
“แล้วพระชายาไม่เฝ้านายท่านหรือพะย่ะค่ะ?”
“พวกเจ้าอยู่เฝ้าเยี่ยจิ่งหานให้ดี ข้ายังมีเรื่องต้องจัดการไม่ต้องตามข้ามา หากว่าร่างกายของเยี่ยจิ่งหานรู้สึกไม่สบายอันใดก็ป้อนนี่ให้เขาดื่ม” กู้ชูหน่วนยาขวดหนึ่งให้เขา
“พระชายา……”
หลีลั่วตกตะลึง
พวกเขาจะไม่สนใจพระชายาได้อย่างไร ที่นี่ไม่เพียงแต่เป็นที่ที่อันตรายแต่ยังมีคนของเผ่าปีศาจ เผ่าเพลิงฟ้าและเผ่าตันหุย หากว่าเกิดเรื่องอันใดกับพระชายาหัวเป็นร้อยของพวกเขาก็ไม่เพียงพอให้ตัดได้
“วางใจได้ ข้าจะไม่ไปไกลนัก เพียงแค่หาสมุนไพรอยู่ใกล้ๆ”
หลีลั่วส่งสายตาแห่งความสงสัย
พระชายาพลิกเปลี่ยนสีหน้าเร็วกว่าพลิกตำราก็ช่างเถอะ ที่น่ากลัวคือนางมักจะพลิกไปมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผู้ใดจะรู้ว่าคราวนี้นางจะพลิกเปลี่ยนเป็นอันใดอีก
กู้ชูหน่วนเกลี้ยกล่อมพร้อมกับหลอก ในที่สุดก็เกลี้ยกล่อมหลีลั่วกลับไปได้แล้วขมวดคิ้วกับตนเองเล็กน้อย ใช้ความทรงจำของระฆังวิญญาณสะบั้นก้าวขึ้นไปปากหูหลูทีละขั้นๆ
นางมีแผนที่ดังนั้นการเดินทางจึงราบรื่นกว่าคนทั่วไปอยู่มาก อย่างน้อยก็ไม่ต้องผ่านกับดักแต่ละชั้นและก็ไม่ต้องเดินอ้อมมากนัก
เพียงแต่ว่ายิ่งไปทางปากหูหลูอุณหภูมิของทะเลโลหิตก็ยิ่งสูงขึ้น นางสงสัยยิ่งนักว่าปากหูหลูเป็นสถานที่ของทะเลโลหิตอันมหึมา ทะเลโลหิตอันทั้งสองฝั่งหุบเหวของภูเขาหูหลูนั้นไหลลงมาจากยอดภูเขาหูหลูทั้งสิ้น
นางมีแกนผลึกหิมะยังใช้แรงมากเช่นนี้ กู้ชูหน่วนไม่รู้จริงๆว่าคนเหล่านั้นจะขึ้นไปบนยอดภูเขาหูหลูได้อย่างไร
ปลายทางด้านหน้าเป็นทะเลโลหิตผืนใหญ่ เมื่ออยู่ไกลก็จะมีคลื่นโลหิตและทรายโจมตีเข้าใส่ กู้ชูหน่วนถอยกลับไปสองสามก้าวมือนั้นกุมระฆังวิญญาณสะบั้นเอาไว้แน่น แววตาทั้งคู่ช่างหม่นหมองยิ่งนัก
ไร้ทางไปแล้ว?
ปากหูหลูถูกทะเลโลหิตตัดขาดซึ่งไม่สามารถไปถึงยอดหูหลูได้ อยากจะปีนป่ายขึ้นไปให้ถึงยอดทำได้เพียงว่ายผ่านทะเลโลหิตไปเท่านั้น นี่……
อุณหภูมิทะเลโลหิตนับพัน ผู้ใดจะมีวิธีว่ายไปได้?
เรื่องตลกอันใดกันนะ
กู้ชูหน่วนค้นหาอย่างละเอียดโดนรอบปากหูหลูก็ไม่พบเบาะแสใดๆ
เนื่องจากนางยืนอยู่สูง กู้ชูหน่วนค้นพบโดยบังเอิญว่าเจ้าของผู้นำกองธงกล้วยไม้ไม่เพียง แต่มาแล้วแต่ยังจับอัครมเหสีฉู่เป็นตัวประกันและ……แม้แต่เยี่ยเฟิงก็ถูกจับตัวไว้ด้วย
สมองของกู้ชูหน่วนเกิดเสียโหวงดังขึ้นครั้งหนึ่งจนเกือบจะล้มลง
อัครมเหสีฉู่และเยี่ยเฟิงถูกจับ?
อัครมเหสีฉู่นั้นช่างเถอะ เหตุใดเยี่ยเฟิงถึงได้ปรากฏตัวอยู่ที่นี่?
เขาไม่ได้ไปที่นิกายอสูรหรอกหรือ?
เยี่ยเฟิงอยู่ที่นี่แล้วฝูกวงหล่ะ ฝูกวงก็อยู่ที่นี่ด้วยหรือเปล่า?
ที่เชิงเขา
เนื่องจากอัครมเหสีฉู่ไม่มีวรยุทธ์จู่ๆก็มาถึงสถานที่อันร้อน ร่างกายอ่อนแอจนหายใจก็ยังลำบาก
ริมฝีปากของพระองค์ซีดเซียวพร้อมกับใบหน้าที่แดงจนน่าหวาดกลัว ร่างทั้งร่างร้อนยิ่งนักแม้แต่สติก็รู้สึกสับสนอยู่บ้าง
เยี่ยเฟิงดูแลอยู่ข้างกายพระองค์และอดไม่ได้ที่จะช่วยเช็ดเหงื่อบนพระพักตร์ของพระองค์ แววตาอันเย็นชานั้นเต็มไปด้วยความร้อนรน
“แค่ก แค่ก…… ”
อัครมเหสีฉู่กระอักเลือดออกมาและลมหายใจก็อ่อนลงไปบางส่วน