“หยุดเดี๋ยวนี้ แกเป็นใคร กล้าบุกรุกตระกูลอู๋ อยากตายเหรอ?”
นอกคฤหาสน์ของตระกูลอู๋ บอดี้การ์ดตะโกนเสียงดัง จ้องมองเย่เซิ่งเทียนอย่างเอาจริงเอาจัง
เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างใจเย็นว่า: “ไปบอกอู๋เฟิง ให้เขาออกมาพบฉัน”
บอดี้การ์ดเหมือนกับได้ยินเรื่องตลกที่ตลกเป็นอย่างมาก ชี้ไปที่เย่เซิ่งเทียนแล้วหัวเราะ: “แกใหญ่มากจากไหน ก็กล้าให้ผู้นำของพวกเราออกมาพบแก? ฉันว่าแกไม่อยากมีชีวิตอยู่ใช่ไหม รีบไสหัวไปให้พ้นซะ ไม่อย่างนั้นฆ่าแกตายแน่”
เย่เซิ่งเทียนมองเขาแวบหนึ่ง ไม่ได้สนใจเขา และเดินเข้าไปข้างในต่อ
“เชี่ย แกแม่งหูหนวกเหรอ ทำหูทวนลมกับคำพูดของกูเหรอ? ฉันจะว่าแกคันไม้คันมือนะ”
จากนั้น บอดี้การ์ดยื่นมือไปจับไหล่ของเย่เซิ่งเทียน
แต่สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวคือ
ทั้งที่เย่เซิ่งเทียนก็อยู่ตรงหน้าของเขา ตราบใดที่ยื่นมือไปก็สามารถจับไว้ได้ แต่เขาแตะไม่โดนเสื้อผ้าของเย่เซิ่งเทียนด้วยซ้ำ
นี่มันเป็นไปได้ยังไงเนี่ย?
“แกแม่งอยากตายนักเหรอ”
บอดี้การ์ดโกรธจัด ยกเท้าขึ้น และเตะไปทางเย่เซิ่งเทียน
แต่ในช่วงเวลาสั้นๆนี้ เขาค้นพบว่าเย่เซิ่งเทียนเข้าประตูไปแล้ว!!
เขามองดูเย่เซิ่งเทียนอย่างสยองขวัญ
นี่เป็นคนหรือผีกันแน่?
เมื่อกี้นี้ยังอยู่ตรงหน้าของตัวเอง ในชั่วพริบตา ก็อยู่ห่างจากตัวเองสิบกว่าเมตร!
หรือว่าตัวเองตาลายเหรอ?
แต่ไม่มีเวลาคิดมาก บอดี้การ์ดรีบไล่เข้าไป ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ตัวเองก็หนีความรับผิดชอบไม่พ้น
“อู๋เฟิง ออกมาพบฉัน”
เย่เซิ่งเทียนยืนอยู่ในคฤหาสน์ของตระกูลอู๋ และพูดช้าๆ
น้ำเสียงของเขาเบามาก แต่คนในตระกูลอู๋ ได้ยินทั้งหมด
“ใครกันกล้ามาเหิมเกริมที่ตระกูลอู๋ของพวกเรา!”
“กล้าเรียกชื่อผู้นำตระกูลอู๋ของพวกเรา อยากตายเหรอ?”
คนของตระกูลอู๋โกรธจัด อยู่ในเมืองเฉียนถัง ยังไม่มีใครกล้าเหิมเกริมขนาดนี้ วิ่งมาเรียกชื่อของผู้นำของพวกเขา
คนของตระกูลอู๋ทั้งหมดก็ออกมา
“แกเองเหรอ?”
เมื่อเห็นเย่เซิ่งเทียน อู๋เฟิงนิ่งอึ้งเล็กน้อย พูดด้วยสีหน้าไม่ดีว่า: “เย่เซิ่งเทียน แกคิดจริงๆเหรอว่าบังกระสุนให้เจ้าเทพก็สามารถไม่ให้ความสำคัญกับทุกคนได้เหรอ? ตอนนี้บริษัทหัวหยวนของเมียแกยุ่งเหยินขนาดนี้ แกกลับวิ่งมาอาละวาดที่ตระกูลอู๋ของฉัน แกแม่งโง่เหรอ?”
“ผู้นำ ผมว่าไอ้หมอนี่รนหาที่ตาย ตีขาเขาให้หักแล้วโยนออกไป”
“มาก่อเรื่องที่ตระกูลอู๋ของพวกเรา ผมว่าเขาไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว”
คนของตระกูลอู๋พูดเสียงดัง และมองดูเย่เซิ่งเทียนอย่างดูถูก
ตระกูลอู๋เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ ทรัพย์สินนับหมื่นล้าน
ต่อให้เป็นเจ้าเทพ ก็เป็นไม่ได้ที่จะไม่ให้เกียรติตระกูลอู๋ขนาดนี้
ตอนนี้ ลูกเขยแต่งเข้าบ้านของตระกูลระดับต่ำ ไม่นึกเลยว่ากล้ามาหาเรื่องตระกูลอู๋ รนหาที่ตายไม่ใช่เหรอ?
คนตระกูลอู๋พูดประชดประชัน และดูถูกเหยียดหยามมาก
ในเวลานี้นี่เอง มีบางอย่างตกลงมาจากในอากาศ และตกลงตรงหน้าคนของตระกูลอู๋
เกาเจี๋ยมาถึงแล้ว
“ของอะไรน่ะ?”
คนของตระกูลอู๋นิ่งอึ้ง หลังจากที่เห็นมันชัดเจน สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
“หัวคน เป็นหัวคน!!”
“นี่ นี่มันเป็นหัวของพี่รอง!”
“พี่รองตายแล้ว พี่รองตายแล้ว”
“แกฆ่าพี่รอง! แกฆ่าพี่รองเหรอ!”
คนของตระกูลอู๋ตะโกนด้วยความตื่นตระหนก
ชี้เย่เซิ่งเทียน ความตื่นตระหนกความโกรธและความอาฆาตพยาบาล ก็ปรากฏขึ้นในแววตา
หัวของอู๋เจิงหยง ก็ถูกโยนอยู่ต่อหน้าของพวกเขาแบบนี้
“หลานคนดี หลานคนดีของฉัน ฉันเจ็บปวดจะตายแล้ว”
ท่านใหญ่ตระกูลอู๋เพิ่งจะรีบออกไป เมื่อเห็นฉากนี้ กุมหน้าอกไว้ เจ็บปวดจนล้มลงบนพื้นในทันที
อู๋เจิงหยง นี่เป็นคนที่เขามองดูจนเติบโต นี่เป็นหลานชายที่เขารักมากที่สุด
เย่เซิ่งเทียนพูดช้าๆว่า: “เขาสมควรตาย”
เกาเจี๋ยตะโกน: “อู๋เฟิง อู๋เจิงหยงลูกชายของแก ก่อกรรมทำชั่ว ร่วมมือกับหนานกงหยู่ ฆ่าคนเป็นผักปลา และใส่ร้ายภรรยาของคุณเย่ แกรู้ผิดหรือยัง?”