กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 296
คุณควินตัน มีคุณแกรนท์ จากศูนย์การประชุมและศูนย์จัดแสดงสินค้าโอลรัส ฮิลส์ เขายืนกรานที่จะสัมผัส Aston Martin ONE-77 ในขณะนี้มีการทะเลาะกันเกิดขึ้น ตอนนี้ผมควรทำอย่างไรดีครับ?”
เกรแฮมตกใจมากและเขาก็โพล่งออกมาในทันทีว่า “ฉันซื้อรถคันนั้นให้คุณเวด! ฉันไม่สนใจหรอกว่าใครจะอยากสัมผัสรถ นอกจากคุณเวดแล้ว ห้ามใครแตะต้องรถเด็ดขาด! ถ้าใครพยายามจะแตะต้องรถ ฉันอยากให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย หักมือเขาทันที!”
ลุครีบตอบไปว่า “คุณควินตัน ศูนย์การประชุมและศูนย์จัดแสดงสินค้าโอลรัส ฮิลส์ นี้ เป็นของตระกูลแกรนท์ มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอครับ ถ้าเราทำแบบนั้น?”
“แล้วยังไง?! ใครสนใจตระกูลแกรนท์!” เกรแฮมตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างรุนแรงและพูดต่อไปว่า “ตระกูลแกรนท์ไม่มีความสำคัญอะไรสำหรับฉัน! ตอนนี้ ฉันกำลังสั่งนาย ถ้าเด็กคนนั้นที่มีนามสกุลแกรนท์ กล้าที่จะวางนิ้วบนรถที่ฉันซื้อ ฉันอยากให้นายออกไปจากโอลรัส ฮิลส์ ทันที และนายควรสวดภาวนาด้วยว่าอย่าให้ฉันได้เจอนายอีก!”
เมื่อวานนี้ เกรแฮมเพิ่งได้รับยาวิเศษสองเม็ดจากชาร์ลี และตื่นเต้นมาก จนไม่สามารถหลับได้เลยตลอดทั้งคืน ตอนนี้มีใครบางคนพยายามจะสัมผัสรถที่เขาซื้อให้คุณเวดจริง ๆ เหรอ?
ตระกูลแกรนท์ไม่สามารถเทียบกับตระกูลควินตันได้เลย ยิ่งไปกว่านั้นเกรแฮมยังมีชาร์ลีคอยสนับสนุนเขา ดังนั้นเขาจึงไม่กังวลเกี่ยวกับ เจสัน แกรนท์ เลยแม้แต่น้อย
ลุค รู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาสั่นรัวเมื่อได้ยินคำพูดของเกรแฮม เมื่อเขาเงยหน้ามองขึ้นมา เขาก็เห็นว่าเจสันนำเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาด้วยสองสามคนแล้ว และกำลังเค้นให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เฝ้ารถอยู่ปล่อยเขาผ่านเข้าไป
เจสันพูดอย่างหยิ่งผยองว่า “ถ้านายไม่ยอมหลีกทางให้ฉัน ฉันจะสั่งให้คนของฉันจัดการกับนายทันที!”
ลุค ตัวสั่นด้วยความโกรธ นี่เป็นวิธีที่เขาจะปฏิบัติต่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ทำหน้าที่ของพวกเขาอยู่อย่างนั้นเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้ได้ผ่านการฝึกอบรมมาแล้วอย่างดี ดังนั้นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ศูนย์จัดแสดงสินค้านี้จะมาเปรียบเทียบกับคนของพวกเขาได้อย่างไร?
นอกจากนี้ เขาได้รับคำสั่งจากเกรแฮมแล้ว และเขากลัวว่าจะมีปัญหา หากมีอะไรผิดพลาดขึ้นมา ดังนั้นลุคจึงชี้นิ้วไปที่เจสันก่อนที่เขาจะพูดว่า “ทุบตีเขา! ผมต้องการให้คุณเอาชนะเขาให้ได้ แม้ว่าคุณจะต้องฆ่าเขาในวันนี้ก็ตาม แต่คุณควินตันจะคอยดูแลคุณอย่างแน่นอน”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เกรแฮมจ้างมาไม่สามารถทนต่อท่าทีแย่ ๆ ของเจสันได้อีกต่อไป เขาอยากจะสอนบทเรียนให้เขาจริง ๆ ทันทีที่เขาได้ยินคำสั่งของลุค เขาก็รีบไปหาเจสันพร้อมกับตะโกนว่า “พี่น้อง วันนี้มาสอนบทเรียนให้ผู้ชายคนนี้กันเถอะ!”
หลังจากพูดแบบนั้น เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ชกเข้าไปที่หน้าเจสันโดยตรง ก่อนจะพูดว่า “ผมอยากจะชกหน้าคุณมานานมากแล้ว คุณมันเลว!”
เจสันตกใจที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยชกหน้าเขาจริง ๆ เขาตะโกนออกไปอย่างโกรธ ๆ ว่า “ฉันมาจากตระกูลแกรนท์ และนี่คือสถานที่ของฉัน! แกกล้าดียังไงมาชกหน้าฉันอย่างนี้?!”
“ไปตายซะ!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เคยเป็นทหารผ่านศึกตะโกนออกมาขณะที่เขายกขาขึ้นและเตะไปที่ท้องของเจสันอย่างแรง
ทันทีที่เขาถูกเตะ เจสันก็ล้มลงกับพื้นและกำมือเเน่นที่ท้องของเขาในขณะที่เขากลิ้งไปมาบนพื้น
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ทำงานในศูนย์การประชุมและศูนย์จัดแสดงสินค้า ไม่สามารถเทียบได้กับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เกรแฮมจ้างมาได้เลย หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาทั้งหมดก็นอนลงบนพื้นหลังจากที่ถูกทุบตี
เจสสิก้ารีบวิ่งไปที่ด้านข้างของเจสันขณะที่เธอด่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอย่างโกรธเกรี้ยว “พวกแกกำลังอยากตายใช่ไหม? แกกล้าชกคุณแกรนท์อย่างนั้นเหรอ?! แกรู้จักตระกูลแกรนท์ไหม? พวกเขาจะไม่มีวันปล่อยพวกแกไปเฉย ๆ แน่!”
ในตอนนี้ลุคตอบอย่างเย็นชาว่า “ตระกูลแกรนท์? ให้ผมบอกอะไรกับคุณบางอย่างนะครับ รถคันนี้ถูกซื้อโดยหัวหน้าตระกูลควินตัน! เขาบอกว่า ตระกูลแกรนท์ไม่ได้มีความหมายอะไรสำหรับเขาเลย และเขาขอให้คุณแกรนท์สามารถเอาคืนเขากลับได้ ถ้าเขากล้าทำน่ะนะ”
“ตระกูลควินตัน… ” เจสันตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดของลุค
เจสันเจ็บปวด แต่เขาก็รู้สึกหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน
ตระกูลควินตัน?
ตระกูลควินตัน เป็นหนึ่งในตระกูลที่มีอำนาจและร่ำรวยที่สุดในโอลรัส ฮิลส์! พวกเขาเป็นรองเพียงตระกูลมัวร์เท่านั้น!
นอกจากนั้นตระกูลควินตัน ยังมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลมัวร์ มาโดยตลอด
ในทางตรงกันข้ามสิ่งเดียวที่ตระกูลแกรนท์มี ก็คือศูนย์จัดแสดงสินค้าแห่งนี้ มีความแตกต่างอย่างมาก ระหว่างตระกูลควินตันกับตระกูลแกรนท์ เขาจะสร้างปัญหาให้กับตระกูลควินตันได้อย่างไร?
เจสันไม่สนใจความเจ็บปวด ที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขาในขณะนั้น เขากล่าวขอโทษออกไปว่า “ผมขอโทษ! ผมขอโทษจริง ๆ ครับ ! ผมไม่รู้ว่ารถคันนี้เป็นของตระกูลควินตัน ผมขอโทษ… ”