ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 233
“คราวนี้แมนดี้ทำพลาดแน่ ๆ เธอจะทำให้ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ผ่านพ้นวิกฤตไปได้อย่างไรด้วยทักษะของเธอ? ฉันเคยถามเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อน ท่านประธานคนใหม่ของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ค่อนข้างลึกลับและเก็บตัว ไม่เคยมีใครเคยเห็นเขามาก่อน”
ควินน์พูด หลังจากการประชุมของครอบครัวจบลงทุกคนก็แยกย้ายกันไป เธอกับแซ็คแยกย้ายจากกันไปแล้ว
“ถ้าปกติแล้ว แมนดี้จะไม่สามารถทำได้ ปัญหาคือเมื่อก่อนเธอสามารถแก้ปัญหาได้ ฉันเกรงว่าจะเกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้น” แซ็ค อดกังวลไม่ได้ “ถ้าเราปล่อยให้เธอจัดการด้านการเงินของ บริษัท เราจะต้องเดือดร้อนในอนาคตแน่นอน”
“มีอะไรต้องกังวล? ถ้าเธอไม่ได้นอนกับท่านประธานของยอร์ก เอ็นเทอร์ไพร์ มันจะไม่มีทางเกิดขึ้น ดูเธอสิ! สามีของเธอช่างเป็นขยะไร้ค่า” ควินน์พูดอย่างโหดเหี้ยม “ทำไมคนรวยนั่นถึงเต็มใจที่จะทำสิ่งนั้น? แม้แต่การสัมผัสเธอก็จะนำโชคร้ายมาให้!”
เธออยู่ข้างเดียวกับแซ็ค หากแมนดี้อยู่ในอำนาจเธอก็จะต้องทนทุกข์ทรมานเช่นกัน
“ฉันหวังว่าอย่างนั้น” แซ็คถอนหายใจ ความอาฆาตพยาบาทปรากฏขึ้นทั่วใบหน้าของเขา ถ้ามันเลวร้ายก็ให้มันเลวร้ายให้ถึงที่สุด เขาควรต้องเตรียมการบางอย่างจริงๆ
ในขณะเดียวกันในรถปอร์เช่ของแมนดี้
แมนดี้ยังคงงุนงง ฮาร์วีย์ส่งข้อความถึงเธอเพื่อขอให้เธอเห็นด้วยและรับแก้ปัญหาแม้กระทั่งบอกให้เธอเรียกร้อง แม้ว่าเธอจะดูเข้มแข็งและยืนหยัดตลอดเวลา แต่เธอก็สามารถเอาชนะได้ด้วยอาการวิงเวียนศีรษะทันทีที่ออกจากที่ประชุม
หลังจากสตาร์ทรถแมนดี้ถามอย่างเป็นห่วง “ฮาร์วีย์ คุณบอกว่าจะได้รับการปัญหาเมื่อคุณโทรหาอีวอนน์ใช่ไหม? เป็นความจริงหรือ?”
“อะไรนะ? แกเป็นคนที่ชักชวนแมนดี้ให้เห็นด้วยกับสิ่งนั้นหรือ? ไอ้บ้า! ฉันบอกอะไรให้นะ หากแมนดี้ล้มเหลวเราจะต้องทนแบกหนี้สี่ร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์! แกคิดว่าราคาเท่าไหร่? แม้ว่าแกจะหั่นศพของแกและขายทุกชิ้น เราก็ไม่สามารถหาเงินได้มากขนาดนั้น!” ในตอนแรกลิเลียนเห็นว่าแมนดี้มั่นใจแค่ไหนเธอก็คิดว่าแมนดี้มีแผน ไม่คิดเลยว่าการตัดสินใจของแมนดี้มาจากฮาร์วีย์ เมื่อรับรู้สิ่งที่จะเกิดขึ้นขาของลิเลียนก็สั่นเทาและพละกำลังทั้งหมดของเธอก็หลุดออกจากร่างของเธอ
หากพวกเธอติดหนี้สี่ร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์ ไม่เพียงแต่ลิเลียนจะถูกบังคับให้ทิ้งชีวิตที่ร่ำรวยและสุขสบายของเธอเท่านั้นสถานการณ์ของพวกเธออาจบานปลายไปสู่สิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่านั้น
“ไม่ต้องกังวล” ฮาร์วีย์ปลอบใจแมนดี้ “ก่อนหน้านี้ผมแลกเปลี่ยนภาพวาด ‘ยอดเขาแลนด์เดอร์บนเทือกเขาร็อกกี’ กับ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ผมได้ยินมาว่าท่านประธานค่อนข้างพอใจกับมัน บริษัทเป็นหนี้บุญคุณเรา พวกเขาจึงเคารพเราและให้เครดิตกับเราอย่างแน่นอน”
จากนั้นแมนดี้ก็ถอนหายใจเบา ๆ ด้วยความโล่งอก เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “ทำไมเราไม่ให้แหวนรักนิรันดร์ให้กับมิสซาร์เวีย์ล่ะ? เราสามารถขอให้เธอช่วยพูดให้เรา!”
“ไม่! นั่นเป็นของครอบครัวเรา เราจะให้คนอื่นได้อย่างไร” ตอนแรกลิเลียนนั่งอย่างอ่อนแรงที่เบาะหลัง แต่ตอนนี้เธอก็ยืดตัวขึ้นทันที
เธอเคยเห็นแหวนเพชรของแมนดี้ มันมากกว่าสิบกะรัต เธอคิดที่จะหาเวลาใส่มันและอวดคนอื่น ๆ เธอจะปล่อยให้แมนดี้ยกให้คนอื่นได้อย่างไร?
ฮาร์วีย์เหลือบมองลิเลียน แต่ไม่ได้พูดอะไร เขาปลอบใจแมนดี้ว่า “แค่นัดกับอีวอนน์แล้วพบกับเธอ มาดูกันว่าเธอพูดอะไร?”
แมนดี้ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า เธอรู้ดีว่า ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ลงทุนจำนวนเงินห้าสิบล้านดอลลาร์ ถึงกระนั้นถ้าเธอไม่ไปและลองดู เธอก็จะไม่มีตัวเลือกอื่น ๆ เหลือเลย
…
ในช่วงบ่าย
ฮาร์วีย์ไปที่ ยอร์ก เอ็นเตอร์ไพรส์ ก่อนเวลา อีวอนน์เข้ามาในห้องทำงานของเขา
“แมนดี้จะมาจัดการกับจดหมายทางกฎหมายในบ่ายวันนี้” ฮาร์วีย์บอกกับอีวอนน์ “แค่ทำในสิ่งที่คุณต้องทำ”
อีวอนน์ดูกังวล เธอพูดว่า “ท่านประธานคะ ท่านหมายความว่าฉันควรแก้ไขโดยเร็วที่สุดใช่ไหม? หรือท่านต้องการให้ฉันทำมันให้ช้าลง?”
“ดำเนินการให้เร็วที่สุด” ฮาร์วีย์ตอบเรียบ ๆ พวกซิมเมอร์ได้ตกลงตามคำขอของแมนดี้ เช่นนั้นบริษัทของเขาจึงควรปิดเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด หากพวกเขาดำเนินการช้าอาจเกิดปัญหาขึ้น ยิ่งเหตุการณ์นี้คลี่คลายเร็วขึ้นเท่าไหร่ แมนดี้ก็จะยิ่งดีขึ้นเท่านั้น จากนั้นเธอก็สามารถเริ่มสร้างอำนาจของเธอในหมู่พวกซิมเมอร์ได้
ไม่นานสำนักงานก็เปิดทำการ แมนดี้เดินไปที่แผนกต้อนรับเพื่อยื่นขอนัดหมายกับท่านประธานของยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์
แน่นอนว่าฮาร์วีย์จะไม่ไปพบเธอ แต่อีวอนน์เดินไปที่ห้องรับรองทันที
“มิสซิมเมอร์ ช่างน่าประหลาดใจที่เราได้พบกันอีกครั้ง” อีวอนน์ยิ้ม เสิร์ฟกาแฟ และเธอเชิญแมนดี้ไปนั่ง
ภรรยาของท่านประธานอยู่กับเธอ เธอไม่กล้าปฏิบัติต่อแมนดี้อย่างเย็นชา
“มิสซาเวียร์ ฉันขอโทษจริง ๆ ฉันมาวันนี้เพราะจดหมายทางกฎหมายที่ออกโดยบริษัทของคุณ…” แมนดี้รู้สึกกังวล จดหมายทางกฎหมายฟังดูรุนแรง มันยากมากแค่ไหนที่จะแก้ปัญหานี้?
อีวอนน์มองประเมินแมนดี้ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “มิสซิมเมอร์ ดิฉันมั่นใจว่าคุณรับรู้ถึงสภาพปัจจุบันของยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ท่านประธานคนใหม่ของเราค่อนข้างระมัดระวังกับการลงทุนเนื่องจากเหตุผลหลายประการ คุณจะเห็นว่ามีบริษัทหรือบางตระกูลเท่านั้นที่สามารถรับเงินลงทุนจากเราได้ มิสซิมเมอร์ถือว่าโชคดีทีเดียว และช่างเป็นเรื่องที่โชคร้ายจริง ๆ ที่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นแมนดี้ก็หน้าซีดเล็กน้อย หากเธอไม่สามารถแก้ไขปัญหานี้ได้ เธอจะต้องแบกรับหนี้จำนวนสี่ร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์ ช่างน่ากลัวเหลือเกิน