ตอนที่ 783 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (3)
ที่อยู่ที่กู้เนี่ยนแชร์มาอยู่ในชุมชนเดียวกันซึ่งก็คือใกล้กับละแวกที่กู้เชินอาศัยอยู่
อวี๋กานกานออกจากบ้านไม่กี่นาทีก็ถึงแล้ว
กู้เนี่ยนจงใจตีหน้านิ่ง แสร้งทำเป็นเปิดประตูด้วยท่าทางหงุดหงิดแล้วเตรียมรอรับการประคบประหงมจากพี่สาวต่างมารดา แต่คิดไม่ถึงว่าพออวี๋กานกานเห็นหน้าเขาก็เตะเขาหนึ่งที
“อ๊าก” กู้เนี่ยนเจ็บแล้วมองอวี๋กานกานด้วยความตกตะลึง “พี่เตะผมทำไมเนี่ย”
ถึงแม้จะมีอายุแค่สิบหกปีแต่เด็กหนุ่มก็ตัวสูงมาก สูงเกือบถึงหัวของอวี๋กานกานเลย อวี๋กานกานต้องกระโดดขึ้นถึงจะสามารถตบกะโหลกเขาได้เหมาะเจาะ “นายมีอนาคตสดใสอยู่แล้ว อยู่ต่างประเทศตั้งหลายปี ไม่ได้เรียนรู้อะไรสักอย่าง แถมยังรู้จักแต่ฆ่าตัวตายอีก”
“ไม่ใช่…”
“ไม่ใช่อะไร นายบอกว่าจะฆ่าตัวตายไม่ใช่เหรอ” อวี๋กานกานยกมือจะตีเขาแต่คราวนี้กู้เนี่ยนหลบได้ทัน
ใบหน้าสวยงามยังคงความโมโห เด็กหนุ่มตีหน้าไม่รู้ไม่ชี้มองอวี๋กานกาน “ผมก็พูดไปเรื่อยเปื่อย…”
อวี๋กานกานเบิกตาโตมองเขาด้วยแววตาเย็นเยียบ “เรื่องฆ่าตัวตายเอามาพูดเล่นได้เหรอ”
เธอเตรียมจะฟาดฝ่ามือ กู้เนี่ยนรีบหลบไปข้างหลัง เขาเป็นผู้ชายจะลงมือกับผู้หญิงได้ไงล่ะ แต่อวี๋กานกานลงไม้ลงมือหลายต่อหลายครั้ง เขาจึงพูดขู่ด้วยความโมโห “พี่หยุดเดี๋ยวนี้นะ ถ้าไม่หยุดผมจะไม่เกรงใจแล้ว”
“อ่อ ยังกล้าไม่เกรงใจพี่อีกเหรอ งั้นนายก็ลองไม่เกรงใจฉันดูสิ” อวี๋กานกานออกแรง ขาของกู้เนี่ยนชนเข้ากับโซฟาจึงทำให้ล้มตัวลงนั่งโดยไม่ทันตั้งตัว
อวี๋กานกานสบโอกาสก้าวไปข้างหน้าแล้วจับเขากดลงโซฟา
ใบหน้าของกู้เนี่ยนแนบติดโซฟาจนขึ้นสีแดงเล็กน้อย
ทำไมพี่สาวคนนี้ถึงได้แปลกประหลาดจังเลย ทำไมถึงจับเขากดแบบนี้ได้ เขาเป็นผู้ชายนะ โชคดีที่ตรงนี้ไม่มีใครอยู่ด้วย ไม่งั้นคงอับอายเขาไปทั่วแน่ๆ
กู้เนี่ยนเคืองขุ่น พยายามฮึดแรงสู้ผลักอวี๋กานกานออกไป
อวี๋กานกานกดเขาเอาไว้ยกเท้าพุ่งเข้าใส่น้องชายของเขา แล้วขู่เขาด้วยสีหน้าเยือกเย็น “ถ้านายยังดิ้นอีก ฉันจะเตะไอ้เจ้านี่ของนายซะ”
กู้เนี่ยนตกใจจนหน้าถอดสี ยกมือขึ้นกุมส่วนนั้นโดยอัตโนมัติ
ช่างเถอะ!
สุภาพบุรุษไม่รังแกสุภาพสตรี
แม้ใจจะเต็มไปด้วยความโกรธแต่กลับทำได้เพียงเอ่ยเสียงเรียบ “ผมผิดไปแล้ว”
อวี๋กานกานถามเขา “ผิดที่ตรงไหน”
“ไม่ควรพูดคำว่าฆ่าตัวตาย” กู้เนี่ยนพร่ำบอกตัวเองว่าอย่ายุ่งกับผู้หญิงคนนี้อีก “ผมก็แค่เพราะไม่อยากไปเมือกนอกถึงได้ใจร้อนพลั้งปากพูด ไม่ได้อยากฆ่าตัวตายจริงๆ ผมยังใช้ชีวิตไม่เต็มที่เลย พี่ครับ พี่ปล่อยผมเถอะครับ”
เมื่ออวี๋กานกานเห็นว่าเขามีความคิดที่ดีขึ้นจึงปล่อยมือออก
รอจนกู้เนี่ยนลุกขึ้นนั่ง เธอสอนเขาอย่างประชดประชันว่า “ไม่อยากไปเรียนต่อเมืองนอกก็ก่อเรื่องจะฆ่าตัวตาย ไปเอานิสัยเสียแบบนี้มาจากไหน อย่าให้พี่ได้ยินนายพูดแบบนี้อีกไม่งั้นพี่เอานายตายแน่”
เด็กหนุ่มหล่อเหลาเป็นประกายดั่งแสงตะวันมองอวี๋กานกานด้วยท่าทางน่าสงสาร เหมือนลูกหมาน่ารักๆ “ผมก็แค่อยากให้พี่ช่วยผม ตอนนี้พ่ออะไรๆ ก็เชื่อฟังพี่ พี่บอกไม่ให้ผมไป พ่อต้องยอมแน่ๆ”
อวี๋กานกานได้แต่มองเขาอย่างเย็นชาไม่พูดสิ่งใด
กู้เนี่ยนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน แล้วขอคำปรึกษาจากเธอด้วยน้ำเสียงที่พยายามอ่อนลง “ขอแค่พี่ยอมช่วยผม พี่จะให้ผมทำอะไรก็ยอมทั้งนั้น”
อวี๋กานกานตอบอย่างเฉยชา “พี่ขอให้นายรีบกลับไปเรียนต่อต่างประเทศ”
ความช่วยเหลือนี้มีอะไรแตกต่าง กู้เนี่ยนมีสีหน้านิ่งขรึม “พี่ไม่ช่วยผม ผมก็จะตื๊อพี่ ตื๊อจนพี่รำคาญกันไปข้าง”
“ขู่อีกแล้วเหรอ แน่ใจนะ” กู้เนี่ยนยกมือขึ้นป้องกลางอากาศกลัวว่าอวี๋กานกานจะฟาดลงมาอีก ทำไมพี่สาวต่างมารดาถึงได้บ้าพลังขนาดนี้
ตอนที่ 784 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (4)
คราวนี้อวี๋กานกานไม่ได้ตีเขาอีกแล้วนั่งลงโซฟาข้างๆ หรี่ตามองเขา “นายยิ่งว่าก็ยิ่งยุใช่ไหม ยิ่งพวกเราไม่อยากให้นายเรียนที่จีน นายก็จะอยู่เรียนที่จีนให้ได้ใช่ไหม”
“ไม่ใช่ครับไม่ใช่” กู้เนี่ยนรีบอธิบาย “ตรงนั้นที่ผมอยู่ไม่มีไชน่าทาวน์ ผู้หญิงที่ผมรู้จักก็มีแต่คนฝรั่ง ผมชอบคนเอเชีย ผมโตที่เมืองนอกอยู่ตลอดต่อไปคงหาเมียไม่ได้แน่ๆ”
เพื่อได้กลับมา เขาไม่สนใจจริงๆ ว่าจะด้วยข้ออ้างอะไร อวี๋กานกานหัวเราะประชดเหอะๆ “ผู้หญิงฝรั่งแล้วมันทำไม ผู้หญิงฝรั่งต่างก็สวยๆ กันทั้งนั้น นายดูสิอายุแค่นี้รู้จักมีเมียแล้ว เจ้าเล่ห์ขนาดนี้ ไม่แน่อาจจะคบแฟนไปหลายคนแล้วก็ได้”
กู้เนี่ยนเถียง “ผมยังไม่เคยมีแฟนสักคน ต่อให้สวยยังไงก็ไม่ใช่สเป็กผม ผมไม่ได้ชอบผู้หญิงฝรั่ง!”
ทุกถ้อยคำทั้งดื้อรั้นและเด็ดขาด
อวี๋กานกานเหลือบมองโทรศัพท์ที่เขาวางไว้บนโต๊ะรับแขกแล้วยิ้มเยาะ “แต่ที่ฉันเห็นดาราสาวบนหน้าจอสกรีนของนายคือสการ์เล็ตใช่ไหม นายบอกไม่ชอบความสวยแบบสาวฝรั่ง งั้นนายจะตั้งรูปเธอเป็นวอลล์เปเปอร์ทำไม”
นี่…พลาดแล้ว กู้เนี่ยนหลับตา ใบหน้าหล่อเหลากระตุกสองสามครั้งแล้วเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าจนตรอก “ที่จริงไม่ใช่เพราะชอบพวกเธอ แต่พวกเธอไม่ชอบผมต่างหาก ผู้หญิงฝรั่งชอบของใหญ่ พวกเธอต่างคิดว่าของคนเอเชียเรามันเล็ก”
อวี๋กานกานตอบกลับ “ตอนนี้ของนายยังเล็ก แต่เดี๋ยวนายโตไปก็ใหญ่เองไง”
“ต่อให้โตแค่ไหนก็ยังไม่ใช่ขนาดที่พวกเธอต้องการอยู่ดี”
เมื่อกู้เนี่ยนพูดประโยคนี้จบ ใบหน้าขาวใสอ่อนเยาว์ก็ขึ้นสีแดงระเรื่อ
อวี๋กานกานอึ้ง หัวสมองมึนงงไปพักหนึ่งถึงจะเข้าใจที่เขาบอกว่าเล็กไม่ใช่อายุแต่คือ…แค่ก!
เธอสำลักน้ำลายตัวเอง “นายพึ่งจะอายุเท่าไหร่เอง คิดฟุ้งซ่านอะไรอยู่ฮะ”
มุมปากของเธอกระตุกเงียบๆ อวี๋กานกานกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่รู้ว่าจะคุยต่อกับกู้เนี่ยนยังไงให้เป็นปกติ
กู้เนี่ยนยังคงแขวะตัวเองต่อไป “ที่นั่น ผู้ชายที่อายุเท่าผมก็เคยมีแฟนไปหลายคนแล้ว มีอะไรน่าแปลก แค่ผมที่ไม่มี พวกเธอไม่ชอบผม คิดว่าผมให้ความสุขเรื่องเซ็กส์กับพวกเธอไม่ได้…”
พรวด!
อวี๋กานกานทนไม่ไหวจริงๆ เธอหัวเราะเสียงดังลั่นแล้วก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอคิดว่าเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้านี่ตลกชะมัด
จะเป็นจะตายให้ได้เพื่อให้ได้อยู่จีน
ขนาดเรื่องไร้สาระแบบนี้ยังเล่าเป็นตุเป็นตะ
ไม่รู้ว่าแฟนสาวในอนาคตของเขา หากรู้ว่าเขามีประวัติอันดำมืดแบบนี้จะโกรธจนเขาอยากฆ่าตัวตายจริงๆ หรือเปล่า
อวี๋กานกานหัวเราะจนแทบจะขาดใจอยู่แล้ว
กู้เนี่ยนหน้าหมองหม่น เริ่มรู้สึกเสียใจภายหลังที่ตัวเองสาวไส้ให้กากินแบบนี้ “พี่หัวเราะพอใจรึยัง”
อวี๋กานกานกานหัวเราะจนท้องแข็ง เมื่อเห็นท่าทางแง่งอนของน้องชายต่างมารดาคนนี้ ในที่สุดเธอก็สามารถกลั้นหัวเราะด้วยจิตสำนึก
เธอกระแอมไอเล็กน้อย จากนั้นแสร้งทำเป็นพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “เอาล่ะๆ ไม่หัวเราะแล้ว เรื่องมีแฟนยังเด็กไปสำหรับนายนะ นายรอให้เรียนจบมหาลัยก่อนแล้วค่อยกลับจีนมาหาแฟนสักคนก็ได้ ตอนนี้จะรีบร้อนไปทำไม สิ่งที่นายควรคำนึงถึงตอนนี้คือเรื่องการเรียน ส่วนเรื่องอื่น…ขอแค่ให้มันไม่เล็กเท่าไม้จิ้มฟันก็พอแล้ว”
พอพูดจบก็อดหัวเราะไม่ได้อีกแล้ว น้องชายคนนี้คือไข่ในหิน
กู้เนี่ยนกุมขมับ “ผมพิจารณาเรื่องเรียนเอาไว้แล้ว หลังจากกลับจีนผมวางแผนหมดแล้วครับ”