มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 229
“เจอรัลด์ ออกมานี่!”
แคสแซนดร้าสแกนไปทั่วห้องดรียนด้วยการจ้องมองที่เย็นชาก่อนจะเรียกเจอรัลด์ออกมา
“เจอรัลด์ มีบางอย่างที่ฉันอยากจะบอกนาย สามีของเพื่อนในมหาวิทยาลัยของฉันกำลังจะเปิดบาร์ในวันพรุ่งนี้ พวกเขาขาดแคลนกำลังคนอยู่ และก็มีงานพาร์ทไทม์ที่นั่น พวกเขาจ่ายให้มากเมื่อเทียบกับบาร์อื่น ๆ” เธอครวญเสียงดังขณะที่เธอยืนกอดอก
“พาร์ทไทม์เหรอ? ผม…”
เจอรัลด์ตกตะลึง
“นายจะอะไร? นายไม่เจ้าใจที่ฉันเพิ่งพูดไปหรือไง? พวกเขาจะยุ่งมากเกินไปในวันพรุ่งนี้เพราะมันเป็นวันเปิดทำการและเขาไม่สามารถหาคนมาช่วยเขาได้มากพอ นายคิดว่านายสามารถทำงานที่นั่นต่อไปได้หรือไง? รู้ไหมว่าเขาจะเปิดบาร์นั้นที่ไหน? บนย่านการการค้าเมย์เบอร์รี่ ใช่ ย่านการค้าเมย์เบอร์นั่น! เขาจะรับสมัครเฉพาะผู้ชายที่สูงและหน้าตาดีเท่านั้น”
“ผม…”
“นายอะไร? ตกลงตามนี้ละกัน ฉันจะเข้าร่วมพิธีการเปิดของพวกเขาในคืนพรุ่งนี้ และนายจะต้องมากับฉัน!”
จากนั้นแคสแซดร้าก็มองไปที่เจอรัลด์อย่างเหม่อลอย
“ผม…แม่งเอ้ย!”
เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะสาปแช่งในใจ
เขาต้องการจะบอกเธอว่าเขาไม่อยากจะทำ และไม่มีความจำเป็นเลยสำหรับเขาที่จะไปที่นั่น แคสแซนดร้า อย่างไรก็ตาม เป็นผู้หญิงที่ยืนกราน และเจอรัลด์ก็ไม่สามารถทำอะไรได้
สำหรับสามปีที่ผ่านมานั้น เขาได้ทำทุกอย่างที่แคสแซนดร้าขอ
เขาอดไม่ได้ที่จะคิดว่าแคสแซนดร้าทำตัวไม่เหมาะสมในคืนนั้นและมีท่าทางที่เย็นชาที่เธอกำลังแสดงออกมาในตอนนี้ได้อย่างไร
จริงหรือเนี่ย? ฮ่าอ่า!
แต่ตอนนี้สถานการณ์ก็เริ่มอึดอัดเล็กน้อย เจอรัลด์รู้สึกว่ามันไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมสำหรับเขาที่จะแสดงตัว
ยังไงซะเขาก็คงจะช่วยแค่วันเดียวเท่านั้น เขาเกาหัวของเขาก่อนจะกลับไปยังที่นั่งของเขา
ชั้นเรียนในช่วงเช้าวันนั้นช่างน่าเบื่อเสียจริง
คาบเรียนส่วนใหญ่ในมหาวิทยาลัยจะสิ้นสุดกันตอนเที่ยง
เจอรัลด์ได้รับข้อความจากอลิซ
‘เที่ยงนี้นายจะว่างไหม เจอรัลด์? ออกมาและทานมื้อเที่ยง…’
คำพูดสั้น ๆ และเรียบ ๆ ไม่กี่คำ
ทันใดนั้นเขาก็พบว่าเขายังไม่ได้เคลียร์เรื่องต่าง ๆ กับอลิซ
เมื่อวานนี้จู่ ๆ อลิซก็กลายมาเป็นแฟนสาวของเขา ด้วยความเข้าใจผิดบางอย่าง
เจอรัลด์หงุดหงิดเล็กน้อย
เห็นได้ชัดว่าคราวนี้อลิซตั้งใจสร้างสัมพันธ์กับเขา
พูดตามตรง ถ้าเพียงอลิซไม่ได้ดูถูกดูแคลนเขาในอดีต เขาคงจะยิ่งกว่าดีใจที่จะได้เธอเป็นแฟนของเขา
และโดยไม่คำนึงถึง เขาคงจะปฏิบัติต่อเธออย่างดี
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม อลิซก็เป็นคนงามที่สวยมากจนน่าตะลึงคนหนึ่ง
จะอย่างไรก็ตาม ทั้งหมดที่เจอรัลด์สามารถคิดได้ตอนนี้ก็คือมีล่า
ถ้าความสัมพันธ์ของเขากับอลิซยังคงไม่ชัดเจนและคลุมเครือเช่นนี้ต่อไป เขาต้องเป็นไอ้เวรตัวจริงแน่
ถ้าเขาไม่ชอบเธอ ทำไมยังต้องคงความสัมพันธ์แบบแฟนนี้อยู่ล่ะ?
เขาน่าจะแค่อธิบายให้เธอเข้าใจอย่างชัดเจน มิอย่างงั้นความเข้าใจผิดนี้จะยิ่งแย่ลงเท่านั้นถ้าความสัมพันธ์นี้ยังคงยื้อต่อไป
เจอรัลด์คิดกับตัวเองเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับไปหนึ่งประโยค:
‘อลิซ มาพบกันที่สวนสาธารณะหลังเลิกเรียน มาคนเดียวนะ ฉันต้องการจะชี้แจงบางอย่างกับเธอ’
อลิซตอบกลับเร็วมากด้วย ‘โอเค’
หลังคาบเรียน เจอรัลด์มุ่งหน้าไปยังสวนสาธารณะขนาดเล็กที่อลิซได้รอเขาอยู่นั่นแล้ว
เขาบอกได้เลยว่าวันนี้เธอแต่งตัวเป็นทางการ
เมื่อเธอเห็นเขา ดูเหมือนว่าเธอจะตะลึงไป
“เจอรัลด์! นายอยู่นี่แล้วเหรอ?”
อลิซกล่าวทักทายเจอรัลด์ด้วยรอยยิ้มที่อ่อนหวานและน่าหลงใหล เมื่อเธอเห็นเขาความรู้สึกที่ซับซ้อนก็แล่นผ่านในใจของเธอ
ในอดีต เธอมักจะดูหมิ่นดูแคลนเจอรัลด์ ดูถูกเขาอยู่เสมอ แต่ตอนนี้ ความจริงแล้ว จู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่าเจอรัลด์เป็นคนที่หล่อมากและอารมณ์ของเขาก็น่าดึงดูดเป็นพิเศษ
เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกแบบนี้
“ฉันอยากจะให้นายซื้อมื้อเย็นให้ฉันเมื่อคืน แต่นายมีทัศนคติ นั่นหมายความว่าอะไร?” อลิซถามขณะที่เธอเดินไปหาเจอรัลด์
กลิ่นหอมของอลิซลอยเข้าจมูกของเขา
ด้วยกลิ่นนั้น เขารู้สึกเหมือนฝันไป เทพธิดาที่เขาสามารถฝันถึงได้เท่านั้นในอดีตกำลังยืนอยู่ที่นี่ต่อหน้าเขา
ฮี่ฮี่! มันรู้สึกเหมือนกับละครน้ำเน่าบางเรื่องจริง ๆ
แต่อย่างไรก็ตาม ไม่ว่ามันจะเป็นการฝันไปหรือไม่ เจอรัลด์ก็ตั้งใจจะบอกความจริงกับเธออยู่แล้ว