ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 237

“ผู้อาวุโสซิมเมอร์บอกว่าเขาต้องการให้ใครสักคนแบ่งเบาความรับผิดชอบของฉัน ดังนั้นเขาจึงแต่งตั้งให้แซ็คเป็นรองประธานของ ซิมเมอร์ เอ็นเทอร์ไพรส์” แมนดี้โพล่งด้วยความโกรธ “เขายังบอกให้ฉันพูดคุยเรื่องต่าง ๆ กับแซ็คถ้ามีอะไรเกิดขึ้น”

“ผมเข้าใจแล้ว” ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว “ผมไม่เคยคิดเลยว่าผู้อาวุโสซิมเมอร์จะไร้ยางอายถึงเพียงนี้เพื่อลดอำนาจของคุณภายในตระกูล”

“เขาพูดอย่างชัดเจนว่าถ้าฉันจัดการปัญหาของเราได้เขาจะให้ฉันรับผิดชอบโครงการศูนย์การค้าและการเงินของบริษัทแต่เพียงผู้เดียว” แมนดี้งงงวยไม่เข้าใจว่าสิ่งต่าง ๆ มาถึงจุดนี้ได้อย่างไร

“มันค่อนข้างเข้าใจง่ายนิดเดียว” ฮาร์วีย์กล่าว “เขาไม่ต้องการให้คุณมีอำนาจที่ใหญ่เกินไปใน ซิมเมอร์ เอ็นเทอร์ไพรส์ มันจะส่งผลต่อสถานะของแซ็ค สุดท้ายแล้วสำหรับเขา แซ็คเป็นทายาทของซิมเมอร์!”

“ทำไม? เขากลัวว่าฉันปฏิเสธที่จะช่วยเหรอ?” แมนดี้ไม่สามารถยอมรับเรื่องนี้ได้ “ถ้าไม่ใช่ฉัน ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์จะยอมร่วมมือกับซิมเมอร์ไหม? ถ้าฉันไม่สนใจซิมเมอร์ พวกเขาจะอยู่รอดได้นานแค่ไหน?”

“ไม่ว่า ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ จะช่วยหรือไม่ก็ไม่ใช่ประเด็นหลัก คำถามสำคัญคือคุณสามารถออกจากซิมเมอร์ได้หรือไม่? คุณจะละทิ้งมันไปได้จริงหรือ?” ฮาร์วีย์ถาม

แมนดี้ตกตะลึงไปชั่วขณะ นี่คือครอบครัวที่เธอเกิดและเติบโตมาเธอใช้เวลาทั้งชีวิตในการพยายามช่วยเหลือครอบครัว ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เธอจะทำผ่านพ้นมาถึงจุดนี้ในตอนนี้ เธอจะยอมแพ้ได้อย่างไร?

“นั่นไง! นั่นเป็นเหตุผลที่ผู้อาวุโสซิมเมอร์กล้าที่จะลดอำนาจคุณ เขารู้ว่าคุณจะไม่ทิ้งซิมเมอร์ และเมื่อใดก็ตามที่ครอบครัวมีปัญหาคุณจะหาทางแก้ไข” ฮาร์วีย์ถอนหายใจ บางครั้งเขาไม่รู้ว่าแมนดี้เป็นคนไร้เดียงสาหรือขี้ใจอ่อน ถึงกระนั้นส่วนนี้ของเธอก็เป็นสิ่งที่เขาชอบเกี่ยวกับเธอมากที่สุด

ไม่ว่าการตัดสินใจของเธอคืออะไรฮาร์วีย์จะไม่เข้าไปยุ่ง ถ้าพิจารณาให้ดี ซิมเมอร์คือสิ่งที่ดีสำหรับแมนดี้ โลกภายนอกเต็มไปด้วยแผนการมากมาย แมนดี้สามารถเรียนรู้เกี่ยวกับพวกเขาได้อย่างค่อยเป็นค่อยไปและจะฉลาดขึ้นท่ามกลางชาวซิมเมอร์พวกนั้น เธอสามารถทำสิ่งต่าง ๆ อย่างช้า ๆ และค่อย ๆ เรียนรู้ สุดท้ายแล้วยังไงฮาร์วีย์ก็อยู่ที่นั่นเพื่อเธอ เธอจะไม่ประสบปัญหาใด ๆ เพียงลำพัง

ในเวลาเดียวกัน ณ คฤหาส์ซิมเมอร์

เมื่อผู้อาวุโสซิมเมอร์กลับมาถึงบ้าน เลขาของเขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดอย่างเป็นห่วง “ท่านประธาน วันนี้จะไม่เกิดขึ้นเลยถ้าไม่มีแมนดี้ ดูเหมือนว่าเธอจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ หากทุกอย่างดำเนินไปในลักษณะนี้จะไม่ส่งผลกระทบต่อซิมเมอร์ใช่ไหมครับ?”

ผู้อาวุโสซิมเมอร์ตะคอก “สถานะเดิมของเธอในครอบครัวนี้เป็นอย่างไร? แล้วตอนนี้ล่ะ? ก่อนหน้านี้เธอเป็นแค่หัวหลักหัวตอ แต่ตอนนี้เธออยู่ในตำแหน่งที่มีสิทธิพิเศษ จะมีอะไรไม่น่าพอใจอีก? ฉันให้เธอมากมายขนาดนี้ เป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะเสียสละเพื่อซิมเมอร์ ฉันต้องให้เธอเป็นประธานเลยใช่ไหม?”

“แต่…ตอนนี้เธอมีอำนาจที่จะตัดสินชะตากรรมของซิมเมอร์” เลขาฯ พูดอย่างเป็นห่วง

“ไม่ต้องกังวล เธอไม่กล้าขนาดนั้น เธอไม่มีอะไรเลยหากไม่มีซิมเมอร์ เธอต้องทนอยู่เงียบ ๆ แม้ว่าเธอจะถูกปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรมก็ตาม”

“ฉันให้เธอมากพอแล้วสำหรับผู้หญิงไร้ประโยชน์คนนั้น” ผู้อาวุโสซิมเมอร์พูด “เธอจะไม่รู้สึกขอบคุณได้อย่างไร?”

เลขาพยักหน้าและไม่พูดอะไรอีก