ตอนที่ 373 หลี่เฉิงเจี๋ยรู้ความจริง!
หลี่เฉิงเจี๋ยรู้ว่าซูมู่ชิงไม่ใช้มีทางสร้างเรื่องโกหกมาหลอกตนเองแน่นอน หญิงสาวบอกว่าตนเองไม่สบาย เช่นนั้นแล้วเจ้าหล่อนก็ต้องป่วยเป็นอะไรสักอย่างแน่
ในฐานะที่เขาเป็นว่าที่สามีของหญิงสาวเขาย่อมจำเป็นต้องทำความเข้าใจในอาการป่วยของหญิงสาว!
บารมีในเมืองหลวงของตระกูลหลี่นั้นยิ่งใหญ่ มีเส้นสายและคนรู้จักเต็มไปหมด เขาอยากจะหาประวัติการรักษาของหญิงสาวนั้นช่างง่ายดาย
ในระยะเวลาหนึ่งวันที่หลี่เฉิงเจี๋ยอยู่บ้าน เขาเรียกหมอชื่อดังจากโรงพยาบาลต่างๆ ในเมืองหลวงมาเป็นจำนวนมาก คนพวกนี้ต่างเป็นหมอที่คนไข้ธรรมดาจะต้องนัดเป็นเวลานานกว่าจะได้พบ
แต่พวกเขากลับถูกหลี่เฉิงเจี๋ยเรียกให้มาหาที่บ้าน
แต่พอเขาถามเรียงตัวแล้วก็ไม่ได้เรื่องอะไร
จนถึงตอน 5 โมงเย็น กัวเยว่หมิงก็โดนช่วนเฉียนจื่อบังคับให้มาที่บ้านของหลี่เฉิงเจี๋ย
“ปล่อยผมนะ! นี่พวกคุณกำลังลักพาตัวผมอยู่!”
กัวเยว่หมิงก้าวไปด้านหน้าโดยไร้ซึ่งความหวาดกลัว ข้างตัวมีนักเลงหัวไม้รูปร่างสูงใหญ่เดินตามมา
เฉียนช่วนจื่อเจอตัวกัวหมิงเยว่ แต่กัวเยว่หมิงเดาได้ว่าหลี่เฉิงเจี๋ยอยากจะถามอะไร เขาจึงปฏิเสธไม่มาพบอีกฝ่าย แต่ก็โดนเฉียนช่วนจื่อจับตัวมา
เฉียนช่วนจื่อหัวเราะหึหึพลางกล่าว “คุณหมอกัว ผมขอแนะนำให้คุณช่วยให้ความร่วมมือเถอะนะ หมอทั้งหลายในเมืองหลวงที่ว่าดังกว่าคุณยังยินยอมมาที่นี่ด้วยตัวเองเลย คุณเป็นแค่จิตแพทย์ที่ไม่ได้ดังนักหนา ทำตัวยุ่งอะไรขนาดนั้น ขี้โม้จริงๆ คุณชายหลี่แค่จะถามอะไรคุณนิดหน่อยเท่านั้น คุณตอบมาตามตรงก็พอ!”
หลี่เฉิงเจี๋ยกล่าวพลางลากแขนกัวเยว่หมิงเข้าไปในห้องรับแขก
“คุณชายหลี่ กัวเยว่หมิงมาแล้ว” เฉียนช่วนจื่อรายงาน
หลี่เฉิงเจี๋ยกำลังดื่มชาอยู่ เขาหันมองอีกฝ่ายแล้วกล่าว “คุณคือคุณหมอกัวใช่ไหม นั่งสิ”
กัวเยว่หมิงแค่นเสียง “คุณหลี่ ถ้าคุณไม่สบายอยากไปหาหมอ ไปที่ทำงานผมน่าจะดีกว่านะครับ จับผมมาแบบนี้ออกจะเกินไปหน่อย!”
หลี่เฉิงเจี๋ยหัวเราะ “คุณหมอกัว อย่าโกรธเลยนะ วันนี้ผมต้องเจอคุณหมออย่างน้อยๆ สิบกว่าคน แล้วพวกเขายังมาจากโรงพยาบาลที่แตกต่างกันด้วยนะ ถ้าต้องไปขอพบทุกคนผมเหนื่อยตายเลยไม่ใช่หรือไง?”
เฉียนชวนจื่อเสริมต่อ “จริงด้วย คุณชายหลี่ของเราเป็นใคร? เขามีเรื่องจะถามคุณก็ต้องให้คุณเป็นฝ่ายมาหาเขาสิ!”
กัวเยว่หมิงเกลียดชังท่าทางวางมาดยโสโอหังของหลี่เฉิงเจี๋ย แต่คิดว่าซูมู่ชิงต้องแต่งงานกับผู้ชายแบบนี้ก็เกิดเป็นห่วงชีวิตหลังการสมรสของหญิงสาวขึ้นมารำไร
กัวเยว่หมิงทรุดตัวนั่งลงจากนั้นก็กล่าวอย่างไม่ค่อยจะพอใจ “คุณชายหลี่มีอะไรจะถามก็รีบถาม ผมยังมีธุระที่โรงพยาบาลต้องทำต่อ!”
หลี่เฉิงเจี๋ยก็ไม่อ้อมค้อม “คุณเป็นจิตแพทย์ส่วนตัวของซูมู่ชิงใช่ไหม?”
ทันทีที่เอ่ยถึงชื่อของซูมู่ชิง กัวเยว่หมิงก็มีท่าทีระแวงทันที เขารู้ว่าที่หลี่เฉิงเจี๋ยกล้าจับเขามา จะต้องรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองคน
ดังนั้น กัวเยว่หมิงจึงไม่ปฏิเสธ เขาพยักหน้ารับ “ใช่”
“ดีมาก” ใบหน้าหลี่เฉิงเจี๋ยระบายยิ้ม “จิตแพทย์ จะต้องรู้เรื่องของคนไขมากกว่าหมออื่นแน่ๆ ผมเชื่อว่าคุณจะต้องรู้อาการป่วยของหล่อนอย่างชัดเจนแน่นอน คุณบอกผมมา ทำไมหล่อนถึงนอนกับผมไม่ได้?”
กัวเยว่หมิงเองก็คิดไม่ถึงว่าหลี่เฉิงเจี๋ยจะพูดตรงไปตรงมาขนาดนี้ อีกฝ่ายเอ่ยถามในสิ่งที่ตนเองอยากรู้ทันทีที่ถามเขา
กัวเยว่หมิงเองมีท่าทีตึงเครียดเขาพึมพำ “หา? หมายความว่ายังไง? ทำไมนอนร่วมห้องกับคุณไม่ได้?”
หลี่เฉิงเจี๋ยหัวเราะหึหึ “คุณหมอกัวคุณไม่ต้องเเสแสร้งหรอกนะ ผมตรวจสอบบันทึกการรักษาของซูมู่ชิงที่โรงพยาบาลของคุณแล้ว หล่อนจะอยู่ที่นั่นอย่างน้อยครั้งละหลายชั่วโมง บางครั้งยังค้างคืนที่นั่นด้วยซ้ำไป! รวมถึงคืนวานด้วย! บอกว่าซูมู่ชิงทำอะไรที่นั่นบ้าง!”
กัวเยว่หมิงเห็นหลี่เฉิงเจี๋ยหัวเสีย ก็หวาดกลัวขึ้นมา อย่างไรเสียหลี่เฉิงเจี๋ยคนนี้หน้าตาก็น่ากลัว แถมยังตัวใหญ่ กำยำมากเสียด้วย
กัวเยว่หมิงติดอ่าง “พวกเราไม่ได้ทำอะไรกัน ผมแค่รักษาให้หล่อนเท่านั้นเอง”
หลี่เฉิงเจี๋ยไม่ข่มอารมณ์อีกต่อไป “ผมขอถามอีกทีนะว่าคุณรักษาอะไรหล่อน! ถึงต้องใช้เวลานานขนาดนั้น! ถ้าวันนี้ไม่คุยกันให้รู้เรื่อง คุณก็อย่าหวังว่าจะได้ย่างเท้าออกไปจากที่นี่!”
เฉียนช่วนจื่อเห็นเช่นนั้นก็รีบลงไม้ลงมือกับกัวเยว่หมิงทันที เขาลากอีกฝ่ายขึ้นมาจากเก้าอี้แล้วทุ่มลงพื้น
“ว่ามา! คุณชายหลี่ถามคุณ คุณกล้าไม่ตอบหรือไง!”
กัวเยว่หมิงไม่มีท่าทีหวาดกลัวแต่อย่างใด “อาการป่วยของคุณหนูซูถือเป็นข้อมูลส่วนบุคคลของคนป่วย ถ้าคนไข้ไม่อนุญาตผมคงจะบอกคุณไม่ได้!”
หลี่เฉิงเจี๋ยเตะอีกฝ่ายอย่าไม่พอใจนัก “แกรู้จริงๆ ด้วย!”
เฉียนช่วนจื่อเองก็กระทืบเขาซ้ำ เขาประเคนฝ่าเท้าลงที่หน้าของอีกฝ่าย เลือดไหลออกจากใบหน้าอีกฝ่ายทันที “ว่ามา!”
ทว่ากัวเยว่หมิงกลับไม่ยอมปริปากกล่าว “ผมไม่มีทางทรยศคุณหนูซู!”
หลี่เฉิงเจี๋ยมองกัวเยว่หมิง แล้วคว้าผมของเขาเอาไว้พลางกล่าว “คุณหมอกัว ดูแล้วคุณน่าจะชอบคู่หมั้นของผมมากนะ หลายปีมานี้คงจะฉวยโอกาสแต๊ะอั๋งหล่อนตอนที่หล่อนไปหาหมอล่ะสิ?”
กัวเยว่หมิงไม่ได้กลัวโดนอีกฝายทุบตีแต่อย่างใด เขากลัวจะโดนดูถูกเหยียดหยามมากกว่าจึงรีบร้อนปฏิเสธพัลวัน “อย่าพูดเหลวไหล! ผมไม่เคยล่วงเกินคุณหนูซูเลยสักครั้งเดียว! ผมแค่อยากให้เธอมีความสุข และไม่เจ็บปวดอีก!”
เพี้ยะ!
หลี่เฉิงเจี๋ยตบเข้าที่หน้าของกัวเยว่หมิง “แกชอบซูมู่ชิงจริงๆ ด้วย!”
เฉียนช่วนจื่อที่อยู่ข้างๆ กล่าว “ได้ยินมาว่าคนแซ่กัวนี่ชำนาญเรื่องคนนอนไม่หลับ นายกล่อมให้เธอหลับแล้วแอบแต๊ะอั๋งหล่อนหรือเปล่า”
“ไร้สาระ! ฉันไม่ได้เป็นคนต่ำทรามแบบนั้น!” กัวเยว่หมิงหันไปตะคอกใส่เฉียนช่วนจื่อ
หลี่เฉิงเจี๋ยหันมองเฉียนช่วนจื่อ หมอนี่ถือว่าเป็นคนดีใช้ได้ เขาเองก็พอจะรู้ว่าในเมื่ออีกฝ่ายเป็นคนที่ซูมู่ชิงเชื่อใจนั้น เขาไม่น่าเป็นคนไม่ดี
“ไม่พูดใช่ไหม? ฉันมีวิธีจะให้แกเปิดปากเอง”
หลี่เฉิงเจี๋ยชันตัวลุกขึ้น จากนั้นก็หยิบเอกสารที่เขาเตรียมเอาไว้ดีแล้วก็บ่นพึมพำ “กัวเยว่หมิง พ่อชื่อกัวเฉิงเอิน เป็นรองผู้อำนวยการโรงพยาบาลโหยวอี้ในเมืองหลวง ส่วนแม่เป็นหัวหน้าแผนกประสาท หมอลองคิดดูนะ พ่อแม่คุณเนี่ยเป็นหมอมาทั้งชีวิตใกล้จะต้องเกษียณแล้ว ถ้าก่อนจะเกษียณ โดนจับได้ว่ารับสินบนขึ้นมา ถูกโรงพยาบาลไล่ออก พวกเขาจะสติแตกจนฆ่าตัวตายไปหรือเปล่า?”
และในเวลานี้เอง สีหน้ากัวเยว่หมิงก็เปลี่ยนไปทันที “หลี่เฉิงเจี๋ย แกจะทำอะไรก็ทำที่ฉัน อย่าหาเรื่องพ่อแม่ฉัน! พ่อแม่ฉันทนทำงานเป็นหมอมาทั้งชีวิต ไม่เคยทำเรื่องผิดต่อจรรยาบรรณสักครั้งเดียว!”
หลี่เฉิงเจี๋ยหัวเราะคิกคัก “หมอน่าจะรู้ความสามารถของผมดี คิดจะใส่ความใครก็ง่ายนิดเดียว แล้วถ้าคิดจะช่วยใครก็ง่ายเหมือนกัน ขอแค่หมอเเล่าเรื่องซูมู่ชิงให้ผมฟังให้ละเอียด ผมจะไม่แตะต้องพ่อแม่หมอ แถมยังช่วยให้พ่อหมอกลายเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลด้วย เป็นไงล่ะ?”
ครั้งนี้กัวเยว่หมิงลังเลจริงๆ เขารู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ล้อเล่น
เขาชอบซูมู่ชิงมากก็จริง เขาไม่อยากจะทรยศหล่อน แต่เขาจำใจต้องบอกความจริงอีกฝ่ายเพราะเห็นแก่พ่อกับแม่ตนเอง
“ก็ได้ ผมจะบอกเรื่องราวทั้งหมดกับคุณ…”
กัวเยว่หมิงรายงานเรื่องของซูมู่ชิงทั้งหมดให้หลี่เฉิงเจี๋ยฟังอย่างละเอียดตั้งแต่การเจอหน้ากันครั้งแรกไปจนถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนวาน
ส่วลชที่พอฟังจบแล้ว ก็ระเบิดโทสะออกมาทันที!
“แม่ง!!! ไอ้เย่เฉิน คิดไม่ถึงเลยว่าแกจะเป็นคนรักที่สมบูรณ์แบบของคู่หมั้นฉัน! แถมยังเป็นผู้ชายคนดียวในโลกใบนี้ที่ใกล้ชิดหล่อนได้อีก!”
“แกไปทำอะไรมา! ไปทำอะไรมา!!”