ตอนที่ 199 ปล้นผู้หญิงของหลินฟานผู้ชายนําทรัพย์สินนับหมื่นขึ้นมา
ชายขี้เมานอนแผ่หลายังกับสุนัขนอนขว้างทางถนนและตื่นขึ้นพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่ฟุ้งเดิมทีก็เพราะเขาเมาแต่ตอนนี้เขาถูกเตะออกมาและเขาโกรธจัดมาก
“เจ้าหนูตัวเหม็นรอฉันก่อน!”ชายขี้เมาลุกขึ้นเดินจากไปพร้อมคําสาปแช่งเตะของหลินฟานรุนแรงจนเกือบท่าให้เขาสงสัยในการใช้ชีวิตเขาไม่กล้าแข่งกับหลินฟานแค่คนเดียว
หลินฟาน ไม่ได้จริงจังกับอีกฝ่ายเลยสักนิดเขาเป็นเพียงแค่ลุงขี้เมาคนแบบนี้ค่อนข้างธรรมดาไม่เป็นไรถ้าหลินฟานไม่ได้เจอเขา แต่พอเห็นเขาคุกคามผู้หญิงคนนั้นหลินฟานจึงต้องแวะเข้ามาช่วย
หญิงสาวรู้สึกขอบคุณมากและเดินไปหาหลินฟาน:”ขอบคุณพี่ชาย”หลินฟานยิ้มเล็กน้อย:”คุณไม่จําเป็นต้องสุภาพคุณร้องเพลงได้ดี”
หญิงสาวพูดอย่างมีความสุข: “ค่ะ”
ดังนั้นเด็กผู้หญิงและหลิวเหมิงเจี๋ยจึงร้องเพลงด้วยกัน
หลินฟาน มองจากด้านข้าง
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินหลิวเหมิงเจี๋ยร้องเพลงหลิวเหมิงเจี๋ย มีค่าควรแก่การเป็นอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนดนตรีเธอร้องเพลงได้ดีมากเสียงและทักษะการร้องเพลงของเธอล้วนแต่เป็นนักร้องชั้นยอดที่สมควรมี
ทันทีที่หลิวเหมิงเจี๋ยอ้าปากเธอทําให้ผู้ชมตะลึงและหญิงสาวก็ประหลาดใจเธอได้พบกับนักร้องมืออาชีพหรือไม่?
เพลงจบลงด้วยเสียงปรบมือดังสนั่น
เด็กหญิงพูดด้วยความชื่นชม: “พี่สาวคุณร้องเพลงเก่งมากคุณเป็นนักร้องหรือเปล่า”เธอรู้จักนักร้องหลายคนแต่เธอจ๋าหลิวเหมิงเจี๋ยไม่ได้แต่ทักษะการร้องเพลงของหลิวเหมิงเจี๋ยดีกว่านักร้องหลายคนที่เธอรู้จักมาก
หลิวเหมิงเจี๋ยยิ้มและพูดว่า”ไม่ฉันเป็นแค่คนธรรมดาสาวน้อยฉันขออะไรอย่างหนึ่งได้ไหม”
เด็กสาวพูดว่า “แล้วคุณจะขอ ว่าอะไร?”
หลิว เหมิงเจี๋ย พูดว่า “ฉันต้องการเชิญเพื่อนของฉัน มาร้องเพลงกับฉัน”
เด็กหญิงยิ้ม แล้วพูดว่า “โอเค พี่ชาย มานี่เร็ว”
หลินฟานเห็นมือของเด็กผู้หญิงที่กวักมือเรียกเขาหันไปมองหลิว เหมิงเจี๋ยเขาจึงทําได้
เพียงเดินขึ้นไปหยิบไมโครโฟน
ทั้งสองได้ร้องเพลงรักอันแสนหวานในทันที
อย่างแรก หลิว เหมิงเจี๋ยร้องเพลงแต่นั้นหลิวเหมิงเจี๋ยไม่มีอะไรเลยท้ายที่สุดผู้ชมก็ได้ยินมันแล้วในตอนนี้และก่อนหน้านี้
เมื่อหลินฟานอ้าปากผู้ชมก็เงียบไปทันทีและทุกคนก็ถูกดึงดูดด้วยเสียงที่ไม่ต่างจากแม่เหล็กของหลินฟานไปในทันที
ฝูงชนคารามภายใน
“โอ้พระเจ้า นี่ไม่ใช่เสียงสวรรค์จริงๆเหรอ!”
“นี่คือนางฟ้าร้องเพลง!?”
“มีเสียงที่ไพเราะเช่นนี้ได้ยังไงฉันแทบช็อค!”
นักร้องสาวตะลึงเธอคิดว่าหลิวเหมิงเจี๋ยเก่งอยู่แล้วแต่ใครจะรู้ว่า หลินฟานมีพลังมากกว่าอีกเธอคิดว่าหลินฟานสามารถร้องเพลงได้ดีกว่านักร้องทั่วไป
นักร้องสาวค้นหาอย่างหนักแต่ไม่พบนักร้องที่ตรงกับหลินฟาน เธอมักจะรู้สึกว่าหลินฟานคุ้นเคยแต่เธอจ่าเขาไม่ได้สักพัก
บางทีอาจเป็นปรมาจารย์บ้านๆ จริงๆจัตุรัสแห่งนี้ก็ธรรมดาๆเช่นกัน การได้พบกับเสียงที่เป็นดั่งนางฟ้านี่จริงๆ …..
ในเวลาเดียวกันผู้สัญจรไปมาจํานวนมากถูกดึงดูดจากทุกทิศทุกทางพวกเขาทั้งหมดถูกดึงดูดด้วยเสียงของ หลินฟานและเสียงของหลินฟานดูเหมือนจะมีพลังเวทย์มนตร์บางอย่างและดึงดูดพวกเขาเข้ามาโดยไม่ได้ตั้งใจ
ไม่นาน บริเวณโดยรอบก็เต็มไปด้วยผู้คนและทุกคนก็ตั้งใจฟังเพลงอย่างเงียบๆเพราะทุกคนต่างก็มึนเมากับเสียงร้องของหลินฟาน
หลิวเหมิงเจี๋ยที่ร้องเพลงกับหลินฟานรู้สึกหวานมากขึ้นในใจ เธอขอให้หลินฟานร้องเพลง
เพราะเธอต้องการสนองความเห็นแก่ตัวของเธอเธอต้องการได้ยิน หลินฟานร้องเพลงและหลินฟานไม่ทําให้เธอผิดหวังมันเป็นเรื่องดีมากมันเกือบทําให้ฉันร้องไห้
ใช่! เธอเป็นครูใหญ่ของโรงเรียนดนตรีแต่ตอนนี้เธอไม่ต่างกับเด็กสาวหากเธอมองไปที่หลินฟานในตอนนี้เหมือนกับเธอได้กลายเป็นแฟนสาวของเขา!
ตอนจบของเพลงก็มีเสียงปรบมือดังสนั่นและเสียงเชียร์ไปทั่ว
“ขออีกเพลง!”
มีคนยกแขนขึ้น และคาราม และทุกคนก็โห่ร้องโห่ร้องทันที
สําหรับคนเดินผ่านไปมา ก็เหมือนได้ฟังคอนเสิร์ตระดับโลกฟรีๆ?
“โอ้พระเจ้า พวกเขาเป็นใครกัน”เด็กสาวที่ร้องเพลงคุกเข่าลงที่หลินฟานคุกเข่าอย่างเชื่อฟังหลิวเหมิงเจี๋ยไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนของเธอและกล่าวว่า”ไม่เราเป็นแค่คนธรรมดาสาวน้อยฉันเอาไมโครโฟนคืนให้แล้วเราควรไปได้แล้ว”
พวกเขามาที่นี่เพียงเพื่อช่วยหญิงสาวให้พ้นจากการคุกคามและเพื่อที่จะได้ร้องเพลงกับหลินฟานด้วยเธอมีความสุขมากพอใจแล้ว!
มีผู้คนมากมายอยู่รอบๆและทั้งสองพยายามบีบออกจากฝูงชน หลินฟานกลัวว่าหลิวเหมิงเจี๋ยจะถูกผลักออกไปดังนั้นเขาจึงจับมือหลิวเหมิงเจี๋ยไปโดยธรรมชาติ
หลิวเหมิงเจี๋ยหน้าแดงแต่เธอก็ไม่หลุดพ้นในวังวนนี้หัวใจของเธอตอนนี้ก็คงจะหวานมาก….
เมื่อพวกเขาอยู่นอกฝูงชนหลินฟานก็ปล่อยมือของหลิวเหมิงเจี๋ย
“เสี่ยวฟาน ขอบคุณที่มากับฉันคืนนี้ ฉันไม่ได้ออกเดทกับผู้ชายมานานแล้ว และฉันก็มีความ สุขมาก” หลิว เหมิงเจี๋ยยิ้ม
ไหม”
หลินฟานถามด้วยความสงสัย“พี่สาวเหมิงเจี๋ยคุณสวยมากมีคนจํานวนมากที่ไล่ตามคุณใช่
หลิวเหมิงเจี๋ยพูดว่า“ใช่แต่ฉันไม่ชอบพวกเขา”
หลินฟานยิ้มและพูดว่า“อืม?งั้นพี่เหมิงเจี๋ยชอบผู้ชายแบบไหน?”
หลิวเหมิงเจี๋ยมองหลินฟ่าน แก้มของเธอแดงระเรื่อเธออยากจะพูดว่ากับเหมือนคุณจริงๆแต่
เธออายเกินกว่าจะพูดมันออกไปแต่เธอคิดว่าผู้หญิงควรสงวนไว้ มากกว่านี้
“ลองเดาดูสิ” หลิวเหมิงเจี๋ยพูดอย่างซุกซนและเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
“ให้เดา อะไร?” หลินฟาน กล่าวอย่างตะลึงงั้นและเดินตามไปๆ
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่กําลังขายดอกไม้เดินเข้ามาหาถือตะกร้าดอกไม้วิ่งไปหาหลินฟานและพูดอย่างไพเราะว่า”พี่ชายแฟนของคุณสวยมากทําไมคุณไม่ซื้อดอกไม่ให้เธอล่ะ”
หลินฟาน ชี้แจง: “อืมผมขอโทษน้องสาวตัวเล็กเธอไม่ใช่แฟนผม”
คุณต้องเป็นคู่รักกันแน่!”
เด็กหญิงพูดอย่างไม่เชื่อ “ฉันไม่เชื่อพี่ชายออกจะหล่อมากและพี่สาวก็สวยมากเช่นกันพวก
หลินฟานหัวเราะ “ปากสาวน้อยมันหวานมากไปไหม… โอเคผมจะซื้อดอกไม้ดอกนี้ให้พี่
สาวคนนี้”
เด็กหญิงตัวน้อยดีใจมากแล้วหยิบดอกกุหลาบออกมา:“ดอกกุหลาบแสดงถึงความเต็มใจ
และความจริงใจทั้งหมดคือ 9 หยวน
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เก่งมากหลินฟานรู้สึกราวกับว่าเขาถูกหลอกโดยเด็กหญิงตัวเล็ก ๆแต่เขาไม่สนใจดังนั้นเขาจึงจ่ายเงินให้กับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ไป
“ขอบคุณคะ พี่!” สาวน้อยเดินออกไปอย่างมีความสุข
“พี่เหมิงเจี๋ย ผมเอามาให้”หลินฟานยื่นดอกกุหลาบให้หลิวเหมิงเจี๋ย
หลิวเหมิงเจี๋ยกัดริมฝีปากของเธอและพูดอย่างเขินอาย:”ฉันไม่ใช่แฟนสาวของคุณทําไม
คุณถึงให้ดอกกุหลาบกับ.. ฉัน”
หลินฟาน เกาหัวของเขา: “นี่… หรือคุณจะโยนมันทิ้ง?”
หลิว เหมิงเจี๋ยหยิบกุหลาบขึ้นมาราวกับสายฟ้า: “ไม่คุณซื้อมันมาแล้วทิ้งไปก็เสียเปล่าฉันจะ
รับมันไว้เองถึงไม่เต็มใจก็ตาม”
ทันใดนั้น ชายที่แต่งตัวดีหลังเรียบก็ถือกุหลาบก่ามือใหญ่เดินเข้ามาและคุกเข่าลงต่อหน้า
หลิว เหมิงเจี๋ยด้วยเข่าข้างหนึ่ง
“เหมิงเจี๋ย ไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นี่ฉันแค่หยุดเด็กผู้หญิงคนนั้นแล้วซื้อดอกกุหลาบทั้งหมดรวมเป็น19 ดอกแล้วมอบให้เธอคุณสัญญาว่าจะเป็นแฟนฉันได้ไหม”เขาพูดอย่างคาดหวังเมื่อหลิวเหมิงเจี๋ยเห็นชายคนนี้เธอก็ประหลาดใจ:”ซุนเหลียงนั่นคุณ!”
ชายคนนั้นกล่าวว่า “ไม่ครั้งสุดท้ายที่คุณปฏิเสธการไล่ตามของฉัน คือเมื่อ 3 ปีที่แล้วและตอนนี้ฉันกลับมาพร้อมกับทรัพย์สมบัติแล้ว นี่แสดงว่าเรามีลิขิตตรงกันจริงๆ”
หลิวเหมิงเจี๋ยถามด้วยความสงสัย: “หมายความว่ายังไงทําไมคุณกลับมาพร้อมทรัพย์สมบัติ?”
ซุนเหลียงกล่าวว่า“คุณปฏิเสธฉันเมื่อสามปีที่แล้วฉันคิดเรื่องนี้อยู่นานแต่คิดไม่ออกฉันหล่อและมีบุคลิกที่ดีคุณจะปฏิเสธฉันได้อย่างไร”
อุ๊บ!
หลินฟานที่อยู่ข้างๆเขาอดหัวเราะไม่ได้เมื่อได้ยินคําพูดนั้น
ซุนเหลียง คนนี้ไม่ได้น่าเกลียดที่สุดและธรรมดาเขาคิดว่าเขาหล่อ ซึ่งทําให้เขามีความมั่นใจซุนเหลียงเหลือบมองหลินฟานไม่สนใจ และพูดว่า:”ฉันคิดเรื่องนี้มานานแล้วแต่ฉันคิดได้เพียงเหตุผลเดียวนั่นคือฉันจน!ฉันก็เลยทํางานอย่างหนักหนาสาหัสมาสามปี สุดท้ายก็พ่อฉันตายฉันก็ได้สืบสานทรัพย์สมบัติกว่าสิบล้านของเขาตอนนี้ฉันก็มีเงินแล้วฉันไม่คิดว่าคุณมีเหตุผลอะไรที่จะปฏิเสธฉัน”
หลินฟานฝืนยิ้มและอดทนกับมันอย่างหนักซุนเหลียงคนนี้ค่อนข้างตลกแต่หลิวเหมิงเจี๋ยเหงื่อตกและพูดว่า“ซุนเหลียงคุณเข้าใจผิดครั้งใหญ่แล้วฉันไม่ใช่คนที่ไม่ชอบคนจนและรักคนรวยฉันปฏิเสธคุณไม่ใช่เพราะฉันคิดว่าคุณจนแต่เพราะเราไม่เหมาะกัน!”
ซุนเหลียง เริ่มวิตกกังวล: “อะไร!ไม่เหมาะสมกัน?”
หลิวเหมิงเจี๋ยกล่าวว่า”มันยากที่จะพูดยังไงฉันก็ไม่ชอบคุณคุณออกจะหล่อหาผู้หญิงที่คู่ควรกับความรักของคุณดีกว่านะ”
ซุนเหลียงกล่าวว่า “ไม่ฉันรักคุณเท่านั้นสัญญากับฉันถ้าคุณไม่สัญญากับฉันฉันจะคุกเข่าอยู่
อย่างงี้”
หลิวเหมิงเจี๋ยรู้สึกเขินอายเล็กน้อยซุนเหลียงคนนี้ยังคงเหมือนเดิม อย่างเมื่อก่อนหลินฟานไม่สามารถช่วยได้อีกต่อไป:”เพื่อน คุณไม่เห็นหรือว่าเหมิงเจี๋ยรับดอกกุหลาบ
ของผมไปแล้วตอนนี้เธอเป็นแฟนของผมแล้วช่วยออกไปด้วย!”
“จริง?”
หลิว เหมิงเจี๋ยและซุนเหลียงมองไปที่หลินฟานพร้อมกัน เซอร์ไพรส์เซอร์ไพรส์มาก