ตอนที่ 1606 ยอดฝีมือเผ่ามังกร (2)
นางรู้เรื่องนี้ดีตั้งแต่แรกไม่ใช่หรือ ถ้าอย่างนั้นทำไมนางถึงยังหวังว่าผลลัพธ์จะเปลี่ยนแปลงไป หรือนางยังหวังว่าชายคนนั้นจะมองมาที่นาง
อีลี่ลุกขึ้นจากพื้นช้าๆ นางหลุบตาต่ำแล้วกำหมัดแน่น ทันใดนั้นนางก็ดูราวกับตัดสินใจบางอย่างได้แล้วเงยหน้าขึ้น
“ในวันที่ข้าเจอหูหลี ข้าก็อยากเป็นภรรยาของเขา ตราบใดที่ข้ายังสามารถอยู่เคียงข้างเขาได้ ข้าก็ไม่เสียใจหรือเสียดายกับฐานะที่ข้าได้รับ”
“เว้นเสียแต่ว่า…” สายตาของอีลี่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น “เว้นเสียแต่ว่าเขาจะไม่ต้องการข้าแล้ว…”
หลังจากที่นางพูดจบ อีลี่ก็เดินออกจากสวน เมื่อนางมาถึงประตูยอดฝีมือหลายคนของเผ่าเสือดาวก็มาขวางทางเดินของนาง
“องค์หญิง องค์ราชายังไม่ได้สติ ท่านไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากเผ่าเสือดาวพ่ะย่ะค่ะ”
“หลีกทางไป!” สีหน้าของอีลี่เปลี่ยนเป็นเย็นชา “ข้าต้องออกไปตามหาหูหลี!”
“องค์หญิง ท่านอย่าหุนหันพลันแล่น เผ่าเสือดาวต้องการผู้นำอย่างท่าน อย่างน้อยก็รอจนกว่าองค์ราชาจะได้สติ…”
“ไสหัวไป!” อีลี่ตะโกนอย่งเคร่งเครียดขณะเดียวกันก็ปลดปล่อยพลังไปกระแทกยอดฝีมือเหล่านั้นจนทำให้พวกเขาถอยหลังไปสองสามก้าว
จากนั้นอีลี่ก็เดินผ่านประตูออกไปภายใต้สายตาอ้อนวอนและสิ้นหวังขององครักษ์
ใช่แล้ว! ถ้าสัตว์อสูรต้องการอยู่ข้างมนุษย์ตลอดไปก็มีเพียงวิธีเดียว…
พวกเขาต้องสร้างพันธะสัญญาที่ฝังแน่นไว้ในจิตวิญญาณ
ถึงแม้ว่าชีวิตของมนุษย์คนนั้นจะจบลง แต่ตราบใดที่เขายังมาเกิดใหม่ นางก็สามารถรอเขาได้ชีวิตแล้วชีวิตเล่าโดยไม่เสียใจ! …
ภายในห้องหรูหราสวยงาม องค์หญิงใหญ่นอนอยู่บนเก้าอี้ยาวแล้วฟังรายงานของผูติดตามนางด้วยดวงตาเป็นประกาย
“อีลี่ นางโง่นั่นออกจากเผ่าเสือดาวไปแล้วจริงๆ หรือ”
หัวใจของนางเริ่มลิงโลด
อีลี่มีพรสวรรค์มากกว่านาง แล้วใบหน้าที่รักษาหายดีแล้วของนางก็งดงาม ดังนั้นผู้อาวุโสของเผ่าคงเลือกนาง…
โชคดีที่นางโง่นั่นออกจากเผ่าเสือดาวเพื่อบุรุษคนหนึ่ง นี่ไม่ใช่การให้โอกาสกับนางหรอกหรือ
“อีลี่ไม่ได้เป็นคนทะเยอทะยาน หากข้าเป็นนางแล้วมีบุรุษที่ข้าหลงรัก ข้าก็จะเก็บเขาไว้ข้างตัวไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ตาม มีแต่คนโง่อย่างนางเท่านั่นแหละที่ยอมให้บุรุษที่รักจากไปตามที่เขาต้องการ…” องค์หญิงใหญ่ยิ้มเยาะแล้วแสดงออกว่าดูถูกการกระทำของอีลี่อย่างชัดเจน
ยิ่งไปกว่านั้นเหมือนอีลี่มีแผนจะติดตามหูหลีโดยไม่ต้องมีคำสัญญาใดๆ
นางเป็นถึงงค์หญิงของเผ่าเสือดาว โลกนี้ยังมีบุรุษอีกมากมาย แล้วทำไมนางถึงต้องปักใจอยู่แค่กับบุรุษเพียงคนเดียว
“ก๊าซ!” เสียงของมังกรดังขึ้นจากท้องฟ้า ทำให้องค์หญิงใหญ่ตกลงมาจากเก้าอี้ยาวด้วยความหวาดกลัวแล้วรีบคลานไปที่ประตูอย่างรนราน
บนท้องฟ้ามีมังกรขนาดมหึมาบินวนอยู่เหนือพวกเขา ร่างใหญ่โตของเขาปกคลุมทั่วท้องฟ้าและบดบังเมฆและดวงทิตย์จนทำให้สวนทั้งหมดมืดสนิท
“ท่านมังกร” องค์หญิงใหญ่เงยหน้ามองมังกรขนาดมหึมาด้วยความสับสน แล้วประกายยินดีก็ปรากฏขึ้นในดวงตานาง นางไม่คิดว่าคนากเผ่ามังกรจะมาที่นี่รวดเร็วขนาดนี้
“เจ้าเป็นคนแจ้งข่าวให้เผ่ามังกรของพวกเขางั้นหรือ” มังกรมององค์หญิงใหญ่อย่างเหยียดหยาม เสียงของเขาทั้งแหบแห้งแล้วก็ทุ้มต่ำ รวมถึงเต็มไปด้วยพลังน่าเกรงขามที่พุ่งเข้าสู่จิตใจของทุกคน
“ใช่เจ้าค่ะ!” องค์หญิงใหญ่ไม่ปฏิเสธ “แต่โชคร้ายที่สตรีผู้นั้นไม่ได้อยู่ที่นครสัตว์อสูรแล้ว นางเข้าร่วมพรรคไล่ตามวายุ ซึ่งพรรคไล่ตามวายุคือพรรคที่ตั้งใจจะทำสงครามกับเผ่าสัตว์อสูรเจ้าค่ะ!”
“พรรคไล่ตามวายุงั้นหรือ” มังกรเยาะเย้ย “กลุ่มต่อต้านที่ถูกตั้งขึ้นโดยมนุษย์ชั้นต่ำงั้นรึ ในเมื่อสตรีผู้นั้นไปที่พรรคตไล่ามวายุก็ไม่มีเหตุผลที่พรรคนี้จะคงอยู่อีกต่อไป”
…………………………………..
ตอนที่ 1607 ยอดฝีมือเผ่ามังกร (3)
รอยยิ้มค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าขององค์หญิงใหญ่ แต่ทันใดนั้นนางก็รีบหุบยิ้ม ประกายพึงพอใจยังคงสะท้อนอยู่ในดวงตา
“แต่ว่า…” มังกรมององค์หญิงใหญ่อย่างดูถูก “ข้าจะทิ้งสัญลักษณ์ของข้าไว้ทุกที่ที่ข้าไปดังนั้น…”
ตูม!
เสียงดังสนั่นก็ดังขึ้นในอากาศ
มังกรบนท้องฟ้าปล่อยลมหายใจของมังกรออกมาแล้วทำลายสวนทั้งหมดทันที ใครที่อ่อนแอก็จะถูกลมหายใจของมังกรทำให้กลายเป็นเถ้าถ่าน
องค์หญิงใหญ่ตะลึง นางหน้าซีดตัวสั่น ตอนนี้เองที่นางเข้าใจว่านางปลดปล่อยความหายนะแบบไหนออกมา
มังกรไม่ได้สนใจองค์หญิงใหญ่แม้แต่นิดเดียวแล้วหายไปในอากาศเผยให้เห็นท้องฟ้าสีคราม มังกรอาจจะตัวใหญ่แต่พวกเขาว่องไวมากเหมือนกับงูตัวเล็กๆ ขนาดตัวไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับเขา
องค์หญิงใหญ่กลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ความเสียใจแผ่ขยายในหัวใจของนาง นางคิดถูกหรือไม่ที่ดึงเผ่ามังกรเข้ามาในเรื่องนี้
ตอนนั้นเองก็มีเสียงดังขึ้นที่ประตู
“เมื่อกี้ที่ออกไปจากพระราชวังใช่มังกรหรือไม่”
องค์หญิงใหญ่ไม่คุ้นกับเสียงนี้ แต่ก็ไม่ถึงกับไม่รู้เหมือนกัน
นางเงยหน้ามองคนทั้งคู่ที่เดินเข้ามาในลาน เป็นชายหนุ่มหนึ่งคนและเด็กสาวอีกหนึ่งคน ฝ่ายชายมีดวงตารูปหงส์ทำให้เขาเหมือนปีศาจราคะ ทั้งยังเหมือนจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ ยิ่งทำให้เขาดูอันตรายเกินกว่าจะเข้าใกล้
เด็กสาวที่ยืนอยู่ข้างเขาสวมชุดสีขาว นางดูปราดเปรียวเหมือนนกขมิ้นที่มีเสียงไพเราะและน่าดึงดูดที่พักอยู่บนต้นไม้แต่ว่าสีหน้าของนางกลับไร้อารมณ์และเย็นเยียบ
“หูหลี!” องค์หญิงใหญ่พูดรอดฟันเมือเห็นชายที่เหมือนจิ้งจอก
หูหลีเลิกคิ้ว “ข้ามาตามหาอีลี่ ข้าตั้งใจจะพานางไปจากที่นี่ด้วยกัน”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ดวงตาขององค์หญิงก็เป็นประกาย แล้วนางก็พูดพร้อมส่งเสียงขึ้นจมูกว่า “เจ้ามาตามหาอีลี่งั้นหรือ ฮึ่ม เจ้าทำให้อีลี่ตายแต่เจ้ากลับกล้ากลับมาหานางงั้นหรือ”
“ทำให้อีลี่ตายงั้นหรือ” ใบหน้าของหูหลีมืดครึ้ม “เจ้าหมายความว่าอย่างไร อธิบายมา”
ความเกลียดชังในดวงตาองค์หญิงใหญ่ยิ่งเข้มขึ้น “สหายของเจ้าไปมีเรื่องกับเผ่ามังกร ดังนั้นคนของเผ่ามังกรจึงมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา! สุดท้ายเมื่อเผ่ามังกรหาเพื่อนเจ้าไม่เจอและรู้เรื่องความสัมพันธ์ของอีลี่กับเจ้าก็เลยสังหารนางเพื่อระบายความโกรธ”
ตูม!
คำพูดขององค์หญิงใหญ่เหมือนฟ้าผ่าลงมา ทำให้ความคิดของหูหลีระเบิดแล้วว่างเปล่า
“เจ้าพูดอีกทีสิ”
อีลี่ตายแล้ว? เป็นไปไม่ได้! องค์หญิงใหญ่ต้องหลอกเขาแน่!
“หากเจ้าไม่เชื่อ เจ้าก็ไม่ถามคนในเผ่าคนอื่นเถอะ” องค์หญิงใหญ่พูดอย่างเย็นชา ร่องรอยอารมณ์ปรากฏบนใบหน้า
หัวใจของคนในเผ่าเสือดาวกระตุก พวกเขาแลกเปลี่ยนสายตากันก่อนจะหันไปหาหูหลี
“องค์หญิงใหญ่พูดถูกแล้ว องค์หญิงรองสิ้นพระชนม์แล้วจริงๆ…” ทหารของเผ่าเสือดาวใกล้จะร้องไห้ด้วยความเสียใจ ใบหน้าของโศกเศร้าและดวงตาก็แสดงความเจ็บปวด
บรรยากาศเสร้าสร้อยปกคลุมไปทั่วเผ่าเสือดาว
หูหลีถอยหลังไปหลายก้าวด้วยใบหน้าซีดเผือด เขารีบทุบศีรษะตัวเองจนใบหน้ามีเสน่ห์ของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด “ถ้าข้าพานางไปด้วยตั้งแรกไม่แน่…เรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น!”
อีลี่ตายแล้วงั้นหรือ! เด็กสาวที่มีรอยยิ้มสดใสแม้ใบหน้าจะเสียโฉมคนนั้นตายแล้วจริงๆ น่ะหรือ
“นี่เป็นความผิดของเจ้าคนเดียว! ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า องค์หญิงอีลี่ก็คงไม่จากพวกเราไป!” ยอดฝีมือคนหนึ่งของเผ่าเสือดาวตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด “เจ้าควรชดใช้ความตายขององค์หญิงอีลี่ด้วยชีวิตของเจ้า!”