กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 309
ในตอนนี้ เวนดี้รู้สึกเศร้าและเจ็บปวดมาก
เธอทุ่มเททั้งความหวังและความฝันที่มีต่อชีวิตที่สวยงามของเธอทั้งหมด เพื่อให้มีความสุขกับเจอรัลด์เพียงลำพัง แต่เขากลับผลักเธอลงสู่ก้นบึ้งแห่งความทุกข์ยากนี้ด้วยน้ำมือของเขาเอง!
หลังจากที่ทำให้ความรู้สึกของเธอสับสน เขาไม่เพียงแต่ทิ้งเธอ แต่เขายังแสดงความไม่ชอบและรังเกียจเธอต่อหน้าผู้คนมากมาย!
มันเป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้โดยสิ้นเชิง! ความโกรธเกรี้ยวของเธอเกือบจะระเบิดออกมาตรงนั้นแล้ว!
เจอรัลด์ สงบนิ่งและไร้อารมณ์อย่างผิดปกติ กับการร่ำไห้และคำกล่าวหาของเธอ เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “มันเป็นเรื่องปกติ ที่จะตกหลุมรักและเลิกกัน มันเกี่ยวอะไรกับความเคารพกันด้วย? ช่วยหยุดรังควานผมสักทีเถอะ”
ชาร์ลีเดินไปหาพวกเขา ขณะที่เขาคิดว่าเวนดี้กำลังจะสร้างปัญหา
ใบหน้าของเจอรัลด์ค่อย ๆ ซีดลง ขณะที่ชาร์ลีเดินเข้ามาหาพวกเขา เขารีบอธิบายอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าชาร์ลีจะไล่เขาออกจากสถานการณ์นี้ “ท่านปรมาจารย์เวด ช่วยใจเย็น ๆ ก่อนครับ เธอเป็นผู้หญิงที่ไร้ยางอาย จู่ ๆ เธอก็โยนอารมณ์ฉุนเฉียวมาที่ผม… ”
เวนดี้จ้องมองไปที่การโต้ตอบกันของพวกเขาด้วยความตกใจ เจอรัลด์ซึ่งในอดีตค่อนข้างชอบเธอ แต่ในตอนนี้ได้ทิ้งเธอไปเหมือนกับรองเท้าเก่า ๆ ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเรียกเธอว่าผู้หญิงไร้ยางอายเพื่อที่จะได้รับความโปรดปรานจากชาร์ลี!
เธอโกรธมาก!
ความอดทนทั้งหมดของเธอหมดลงทันที เธอโวยวายออกมาอย่างเสียงดังว่า “พวกคุณตาบอดกันหมดแล้วเหรอ?! ชาร์ลีก็เป็นแค่ไอ้ขอทาน ไอ้ขี้แพ้! ทำไมคุณถึงก้มหัวใส่เขาราวกับว่าเขาเป็นกษัตริย์! ทำไม?!”
เจอรัลด์ สูดลมหายใจด้วยความงุนงง ก่อนที่เขาจะตบเธอและตะโกนไปว่า “หุบปากแย่ ๆ ของคุณซะ! คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? กล้ามาวิจารณ์ปรมาจารย์เวดได้ยังไง? ผมจะฆ่าคุณ!”
คุณท่านวิลสันรู้สึกกระวนกระวายใจเมื่อมองดูหลานสาวที่รักของเธอถูกทำให้อับอาย เธอก้าวเดินออกมาและพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณไวท์ ช่วยดูแลหลานของคุณด้วย! เขากำลังทำมากเกินไปแล้ว”
“กำลังทำมากไปเหรอ!” ซีคเหล่มองเธอและหัวเราะเยาะ “จะบอกความจริงให้นะ ถ้าวันนี้ไม่ใช่วันเปิดบริษัทของคุณเวดแล้ว ผมจะหักขาเธอเพราะสิ่งที่เธอเพิ่งพูดไป! วันนี้ผมไม่อยากอารมณ์เสียหรอกนะ!”
จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า “นอกจากนี้ คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? คุณต้องการให้ผมควบคุมหลานชายของผมอย่างนั้นเหรอ? คุณคิดว่าผมไม่รู้หรือไง ว่าคุณเป็นคนสั่งให้ แฮโรลด์ วิลสัน ฉวยโอกาสขโมยวิลล่าที่ผมมอบให้ท่านปรมาจารย์เวดน่ะ นังแม่มดเฒ่า? ผมไว้ชีวิตคุณ เพราะท่านปรมาจารย์และคุณเวด ถ้าคุณโพล่งคำพูดไร้สาระออกมาจากปากของคุณอีก ผมจะตบคุณ! ลองดูสิ!”
คุณท่านวิลสันรู้สึกเสียวสันหลังในทันที จากนั้นตัวเธอก็เริ่มสั่นด้วยความกลัว
เธอเคยชินกับการเป็นเผด็จการในตระกูลวิลสัน และเธอต้องการสร้างภาพลักษณ์ที่เหนือกว่าผู้อื่นแบบเดียวกัน เมื่อเธออยู่นอกบ้าน แต่…
แต่… เธอสูญเสียอำนาจนี้ไปแล้ว!
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเธอจะยังคงรักษาอำนาจของเธอไว้ได้ แต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะวิพากษ์วิจารณ์ซีค ต่อหน้าเขาได้…
ถ้าเขากระโดดตบเธอจริง ๆ ก็ไม่มีอะไรที่เธอจะทำได้…
ดังนั้นเธอจึงโพล่งออกมาอย่างร้อนรนไปว่า “คุณไวท์… ดิฉันขอโทษ ดิฉันเป็นคนไม่ดี ดิฉันเป็นคนไม่มีเหตุผลและผลีผลาม ช่วยยกโทษให้ดิฉันด้วยค่ะ… ”
ซีคเหล่มองเธอ ราวกับว่าเธอเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าขยะแขยงเท่านั้น และเขาก็ตะโกนออกมาว่า “ไปให้พ้น!”
เธอทำตามที่เขาพูดอย่างเชื่อฟัง และไปยืนอยู่ที่ด้านข้างทันที
ในทางกลับกัน เวนดี้ได้เริ่มเสียสติไปแล้ว ซึ่งจะสร้างผลเสียให้กับเธอเป็นอย่างมาก
เธอยืดแขนออกไปกอดเจอรัลด์ทันที พร้อมกับพูดอ้อนวอนไปว่า “เจอรัลด์ ทำไมคุณถึงเย็นชาต่อฉันขนาดนี้?! ฉันรักคุณมาก ฉันรักคุณมาตลอด! ฉันให้คุณทุกอย่าง—ร่างกาย หัวใจ และทุกอย่างของฉัน! ทำไมคุณถึงยกเลิกการหมั้นของเรา? ได้โปรด ฉันขอร้องคุณ ช่วยให้โอกาสฉันอีกครั้ง ให้เราได้เริ่มต้นใหม่กันนะคะ ตกลงไหมคะ?”
เจอรัลด์รู้สึกแย่มากขึ้น เมื่อเวนดี้เกาะเขาเหมือนโคอาล่าอย่างดื้อรั้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรำคาญ ขณะที่เขาพยายามที่จะแกะเธอออกเพื่อให้หลุดพ้นจากเงื้อมมือของเธอ แต่ก็ไร้ประโยชน์