ตอนที่ 1327 ทรายดูด (3)
ยิ่งใหญ่ แต่ไม่ได้ใช้อำนาจกดขี่ข่มเหงผู้อ่อนแอ นั่นคือจุดหนึ่งที่ทำให้พวกเขาแตกต่างจากสิบสองวิหาร
“เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะ” จวินอู๋เสียหรี่ตา ถ้าพวกเขาเดินไปในทะเลทรายด้วยเสื้อผ้าที่ใส่อยู่ตอนนี้ ไม่ถึงชั่วโมงได้เกิดภาวะขาดน้ำแน่
แม้ว่าพลังวิญญาณจะสามารถรักษาอุณหภูมิร่างกายได้ในระดับหนึ่ง แต่นั่นก็แค่ตอนที่อุณหภูมิร่างกายต่ำเกินไปเท่านั้น ไม่ได้หมายความว่าพลังวิญญาณของพวกเขาจะสามารถลดอุณหภูมิได้ด้วย
เมื่อเผชิญกับอุณหภูมิที่สูงขึ้นหลายสิบองศาอย่างกระทันหัน พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากถอดเสื้อผ้าหนาๆออกเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางต่อไปในชุดที่เบาบางขึ้น
โชคดีที่พวกเขาเตรียมตัวมาดีในการเดินทางครั้งนี้ พวกเขาก็แค่ต้องถอดเสื้อผ้าหนาๆชั้นนอกที่ใส่อยู่ออกเท่านั้น
เสื้อผ้าที่พวกเขาถอดออกถูกเก็บไว้ในกระเป๋ามิติของจวินอู๋เสียเผื่อกรณีที่พวกเขาต้องการใช้อย่างกระทันหันอีกครั้ง
จากป่ากร่อนกระดูกที่หนาวเย็น ก้าวเข้าสู่ทะเลทรายที่ร้อนระอุ ความร้อนเข้าปะทะพวกเขาเหมือนคลื่นยักษ์ ลมพายุที่พัดเข้าใส่พวกเขามีกรวดและทรายอยู่ในนั้นด้วยและมันก็ข่วนใบหน้าของพวกเขา ไม่ต้องพูดถึงการอ้าปากพูดเลย แม้แต่การหายใจก็ทำให้พวกเขารู้สึกเจ็บจากการที่มีกรวดทรายเข้าไปในโพรงจมูกของพวกเขา
พวกเขาฉีกชายเสื้อผ้าออกและเอามาใช้เป็นผ้าคลุมหน้าปิดปากปิดจมูกของพวกเขาไว้เพื่อป้องกันทรายที่อยู่ในลมพายุ
ทรายสีทองใต้เท้าของพวกเขาร่วนมากจนไม่สามารถใช้แรงได้ เมื่อเหยียบลงไป มันก็จะจมลงเป็นหลุม ทรายที่อยู่รอบๆก็จะไหลเข้ามาอย่างรวดเร็ว ไม่นานเท้าของพวกเขาก็ถูกฝัง
“นี่เป็นทรายดูด” จวินอู๋เสียพูดพร้อมกับรวบรวมพลังวิญญาณไว้ที่ใต้เท้าทันทีเพื่อลดน้ำหนักของร่างกาย
ทะเลทรายที่กว้างใหญ่ไพศาลนี้ไม่ใช่ทะเลทรายธรรมดา แต่เป็นพื้นที่ทรายดูดขนาดมหีมา หากประมาทเพียงเล็กน้อย ตกลงไปแล้วล่ะก็ ไม่นานก็จะถูกทรายสีทองกลืนกินเข้าไป
เมื่อไม่มีหมอกหนาปกคลุม ทัศนวิสัยในบริเวณนี้จึงดีขึ้นมาก ถึงไม่มีลูกบอลเพลิงวิญญาณ ก็สามารถมองเห็นทางข้างหน้าได้อย่างชัดเจน
แต่เส้นทางนี้ทำให้คนไม่สามารถเหยียบย่างไปได้เลย
เมื่อก้าวเข้าสู่ทรายดูด ทรายจะดูดเท้าของพวกเขาอย่างแรง ยิ่งดิ้นก็จะยิ่งถูกดูดมากขึ้น มันแตกต่างจากหนองบึงแฉะๆ เนื่องจากในหนองบึงยังสามารถมองหาร่องรอยของบ่อโคลนดูดได้ แต่ทรายดูดนั้นน่ากลัวกว่ามาก เนื่องจากแรงดูดในหนองบึงไม่ได้แรงมากนัก ถ้าพวกเขาก้าวพลาดเข้าไปในโคลนดูด พวกเขาก็ยังสามารถได้รับการช่วยเหลือออกมาได้ ขณะที่ทรายดูดนั้น……โอกาสรอดของพวกเขาต่ำกว่ามาก
ทะเลทรายตรงหน้าทำให้พวกผู้เยาว์สิ้นหวังจนแทบกระอักเลือด พวกเขาเข้าใจอย่างถ่องแท้เลยว่าคนที่สิบสองวิหารส่งมาจะรู้สึกอย่างไรเมื่อต้องเผชิญกับทะเลทรายแห่งนี้หลังจากที่ผ่านความทรมานมาขนาดนั้น
อุปสรรคนับไม่ถ้วนและอันตรายที่ไม่สิ้นสุด เผยออกมาในรูปแบบต่างๆมากมาย ถ้าพวกเขาไม่ได้เจอเข้ากับตัวเองแล้วล่ะก็ พวกผู้เยาว์ก็คงร้องเพลงเต้นรำยกย่องสติปัญญาและความเฉลียวฉลาดของคนจากราชอาณาจักรแห่งความมืดไปแล้ว แต่ในตอนนี้ แม้แต่ยิ้มบางๆก็ยังยิ้มไม่ออกเลย
“ราชอาณาจักรแห่งความมืดนี่จริงๆเลย” เฉียวฉู่ร้องอุทานพร้อมกับตบหลังหัวตัวเอง เขาคารวะคนของราชอาณาจักรแห่งความมืดจากใจจริงๆ พวกเขาทำทั้งหมดนี้ได้ยังไง?
จวินอู๋เสียไม่ได้รีบร้อนเคลื่อนไหว ทรายดูดไม่ใช่สิ่งที่มีอยู่แค่โลกนี้ นางเคยได้ยินเกี่ยวกับพวกมันก่อนที่จะมาเกิดใหม่แล้ว
เนื่องจากองค์กรเผชิญกับสถานการณ์ทุกรูปแบบ หลายครั้งที่เกิดขึ้นในทะเลทราย ครั้งหนึ่งนางเคยรักษานักฆ่าจากองค์กร เป้าหมายของเขาอยู่ในทะเลทราย เขาติดตามเป้าหมายอยู่ 3 เดือนก่อนจะเห็นโอกาสโจมตี แต่เขาดันติดกับอยู่ในทะเลทราย ไม่เพียงแต่เป้าหมายจะหลบหนีไปได้ แต่ตัวเขาเองก็เกือบจมลงไปในทรายดูดแล้ว โชคดีที่เพื่อนของเขาอยู่ไม่ห่างจากเขามากนัก พวกเขาจึงช่วยชีวิตเขาเอาไว้ได้ทันเวลา
ชายคนนั้นถูกปืนยิงและถูกส่งมาให้จวินอู๋เสีย มีรูขนาดใหญ่ที่ไหล่ของเขา แต่เขาก็ยังคงพูดไม่หยุดเกี่ยวกับประสบการณ์ในทะเลทรายของเขา