บทที่ 308
จิตวิญญาณการต่อสู้พลุ่งพล่าน พลานุภาพของทั้งสองฝ่ายกำลังพุ่งขึ้น จากนั้นปะทะเข้าหากัน เหมือนกระแสลมที่มองไม่เห็นระเบิดออก พร้อมด้วยสายลมอันบ้าคลั่ง
ลู่ฝานมีผลการฝึกตนอ่อนกว่าเฉียวเซวียนสองขั้นแท้ๆ แต่เมื่อพลานุภาพปะทะกัน ดูไม่เสียเปรียบเลย
ความตื่นเต้นในแววตาเฉียวเซวียนเพิ่มขึ้น พลังปราณรวมตัวเป็นดาบยาวสีขาวสองเล่ม โน้มตัวมาด้านหน้าเล็กน้อย
ทันใดนั้น ทั้งสองคนลงมือพร้อมกัน
ตัวหายไปจากที่เดิม ทิ้งรอยเท้าสี่รอยเอาไว้บนหินดำนิลอย่างชัดเจน
ชิ้ง!
เงาทั้งสองคนปรากฏกลางเวทีประลอง อาวุธทั้งสองฝ่ายปะทะกัน จนเกิดประกายไปเป็นแถบ
“ฟาดล้างเปรต!”
ตัวของเฉียวเซวียนสั่นอย่างแรง เหมือนร่างแยกออกมาเป็นหมื่นเป็นพัน เงาคนนับไม่ถ้วนเข้ามาโจมตีลู่ฝาน
วิธีรับมือของลู่ฝานง่ายดายมาก สะบัดกระบี่หนัก กระบวนท่าละหนึ่งแบบ มั่นคงและมีพลัง
วิชากระบี่ขั้นพื้นฐาน!
การโจมตีดั่งสายน้ำ การป้องกันดั่งขุนเขา
เพียงพริบตาเดียว ทั้งสองใช้ไปหลายสิบกระบวนท่า
กระบี่หนักของลู่ฝานเหมือนกำแพง ป้องกันการโจมตีของเฉียวเซวียนเอาไว้ได้
ทันใดนั้น ข้อมือของเฉียวเซวียนสั่น เหมือนพลังปราณไม่มั่นคง
โอกาสเพียงแค่พริบตาเดียว ลู่ฝานเห็นแล้ว
“กระบี่มังกรเหิน!”
กระบี่หนักไม่คมเหมือนมังกรซ่อนขึ้นไปบนสวรรค์ การโจมตีเดียวสามารถทำลายดาบคู่ของเฉียวเซวียนได้ กระบี่หนักโจมตีโดนอกของเฉียวเซวียน
แต่ตอนนี้เฉียวเซวียนยังคงมีรอยยิ้ม ต่อมาแขนเขาใหญ่ขึ้นสิบเท่า พลังปราณกลายเป็นเกล็ดปกคลุมตัวเขาเป็นชั้นๆ ดาบยาวพลังปราณในมือถูกปกคลุมไว้ กลายเป็นกรงเล็บมังกร ตบมาทางลู่ฝาน
พลั่ก พลั่ก!
เสียงดังขึ้นสองครั้ง ลู่ฝานกับเฉียวเซวียนกระเด็นออกไปพร้อมกัน
ทั้งสองคนพยายามบิดตัวกลางอากาศ เหมือนหินก้อนใหญ่ กระแทกลงบนพื้น
กระบี่ของลู่ฝานปักลงบนหินดำนิล เสื้อปราณบนตัวโดนโจมตีจนยุบลงไปลึก แต่ไม่ได้แตกออก
ปราณชี่แสดงพลังป้องกันอันแข็งแกร่งของมันออกมา
เฉียวเซวียนมองอกตัวเอง ฟกช้ำเป็นแถบ แม้บาดเจ็บเล็กน้อย แต่ลู่ฝานทำลายพลังปราณเขาได้ อีกทั้งทำร้ายเขาได้ ก็ทำให้เขาตกใจแล้ว
“ไม่เลว ไม่เลว!”
เฉียวเซวียนหัวเราะออกมา ชี้หน้าลู่ฝานแล้วพูดว่า “เป็นคู่ต่อสู้ที่ไม่เลวจริงๆ วันนี้จะได้สู้อย่างเต็มที่แล้ว”
พูดพลาง เฉียวเซวียนฉีกเสื้อตัวเองออก เผยให้เห็นขนหน้าอกดกดำ
สมแล้วที่เป็นผู้ชายที่ถูกขนานนามว่าพญาสิงห์ขนบนตัวอยู่ภายในแสงสว่างของพลังปราณ ส่องแสงสีทองเหมือนดวงอาทิตย์ออกมา
ลู่ฝานยกกระบี่หนัก พลังปราณบนตัวเริ่มเคลื่อนไหว
ลู่ฝานใช้โอกาสตอนนี้ แยกพลังปราณของตัวเอง กลายเป็นค่ายสังหารพลังปราณของตัวเองอยู่รอบๆ
“เอ๊ะ”
อาจารย์อู๋โฉวคณะสงบใจเห็นภาพนี้ ก็ส่งเสียงประหลาดใจออกมา
เธอคือคนที่เห็นการเคลื่อนไหวของลู่ฝานอย่างชัดเจน อาจารย์เสวียนเจินที่อยู่ข้างๆ ก็ถามอย่างตกใจ “อู๋โฉว นี่เป็นจิตบู๊เข้าฌานของคณะสงบใจไม่ใช่เหรอ นักเรียนคณะหนึ่งเดียว ฝึกเคล็ดวิชาบู๊ของคณะสงบใจได้ตั้งแต่เมื่อไร”
อาจารย์อู๋โฉวพูดช้าๆ ว่า “นี่ไม่ใช่ พลังปราณฌานจิตของคณะสงบใจ ไม่ใช่แน่นอน”
อาจารย์เสวียนเจินอึ้งไป จากนั้นพูดเบาๆ ว่า “ไม่ใช่เหรอ แล้วนี่คืออะไร”
อู๋โฉวส่ายหน้า “เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด เขาเคยเห็นหมิงจูใช้แค่รอบเดียว ไม่มีเหตุผลที่จะเรียนรู้ได้ทันที”
อาจารย์เสวียนเจินช็อกจนพูดไม่ออก เห็นเพียงรอบเดียว ก็สามารถเรียนรู้ได้แล้วงั้นเหรอ
ถ้านี่เป็นเรื่องจริง งั้นลู่ฝานคณะหนึ่งเดียว เป็นปีศาจในบรรดาปีศาจชัดๆ
บทที่ 307
บทที่ 309