กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 313
“อะไรนะคะ?!” แคลร์ร้องเสียงหลงด้วยความตื่นตระหนก “คุณพ่อเป็นยังไงบ้าง? ตอนนี้แม่อยู่ที่ไหนคะ?”
เสียงสั่นของเอเลนสะท้อนไปด้วยความตกใจ และสะอื้น “เราอยู่ที่โรงพยาบาลซิลเวอร์ วิง พ่อของลูกหมดสติหลังจากที่เกิดอุบัติเหตุ มาที่นี่ด่วน!”
แคลร์ไม่เคยคาดหวังว่าจะได้รับข่าวร้ายเช่นนี้ เมื่อเธอฉลองการเปิดตัวครั้งยิ่งใหญ่ด้วยความสุข…
เธอร้องไห้ผ่านโทรศัพท์ “โอเค หนูจะรีบไปที่นั่นเดี๋ยวนี้!”
ชาร์ลีได้ยินการสนทนาอย่างชัดเจน และตระหนักได้ถึงความร้ายแรงของเรื่องดังกล่าว เขาหันไปหาแขก และพูดขึ้นว่า “ผมต้องขอโทษพวกคุณทั้งหมดด้วยนะครับ แคลร์ และผมต้องมีธุระด่วนที่ต้องไปจัดการ เชิญพวกคุณทำตัวตามสบายไปก่อนได้เลยนะครับ!”
ภายใต้สถานการณ์ปกติ การที่เจ้าภาพจะทิ้งแขกไว้ในงานถือเป็นเรื่องหยาบคาย แต่เนื่องจากคนเหล่านี้ต่างเป็นบรรดาลูกศิษย์ของชาร์ลี ฉะนั้นพวกเขาจึงไม่ถือโทษเลยแม้แต่น้อย
ดังนั้นชาร์ลีจึงขับรถพาภรรยาของเขาตรงไปที่โรงพยาบาล
หลังจากที่เขาจอดรถแล้ว พวกเขาก็รีบตรงไปที่ห้องไอซียู
พวกเขาผลักประตูวอร์ดให้เปิดออก และเห็นจาค็อบนอนอยู่บนเตียงโดยหลับตาแน่น เขาอยู่ในอาการโคม่า เอเลนนั่งข้างเตียงจ้องมองสามีด้วยความงุนงง มีคราบเลือดอยู่บนร่างกายของเธอและใบหน้าของเธอซีดราวกับแผ่นกระดาษ
ราวกับว่าเลือดไหลออกจากใบหน้าของแคลร์ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา เธอรีบวิ่งไปข้างพวกเขา และถามอย่างเร่งรีบ “แม่คะ พ่อเป็นไงบ้าง? นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะ?”
ตาของเอเลนบวม และแดง เธอพูดพร้อมกับสะอื้นว่า “พวกเรากำลังไปงานเปิดตัวของลูก แต่มีรถบรรทุกฝ่าไฟแดง และชนเข้ากับรถของเรา ตอนนี้พ่อของลูกอยู่ในสภาพที่วิกฤตมาก”
แคลร์หันไปหาหมอที่ยืนอยู่ในวอร์ด “หมอคะ พ่อของฉันอาการเป็นยังไงบ้าง?”
หมอตอบว่า “ไม่ต้องกังวล อาการของเขายังโอเคอยู่ในขณะนี้”
แคลร์และชาร์ลีถอนหายใจอย่างโล่งอก
หลังจากนั้นชั่วครู่หมอก็พูดขึ้นอีกครั้งอย่างลังเล “แต่…”
แคลร์ขมวดคิ้วด้วยความสับสน “แต่อะไรคะ?”
หมอถอนหายใจ และพูดต่อ “แต่กระดูกสันหลังของคนไข้ได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุ และเขาอาจจะเป็นอัมพาตครึ่งซีกเมื่อเขาตื่น…”
อัมพาต – หมายความว่าจะเป็นอัมพาตตั้งแต่คอลงมา
ในกรณีนี้เขาจะไม่ต่างจากตายทั้งเป็น เพราะเขาสูญเสียความสามารถในการเคลื่อนไหวอย่างอิสระ ซึ่งดีกว่าคนป่วยที่เป็นนอนเป็นผักเท่านั้น
เมื่อได้ยินแบบนั้น แคลร์รู้สึกเวียนหัวในทันที ราวกับว่าท้องฟ้ากำลังหมุนอยู่ต่อหน้าต่อตาเธอ เธอคงจะทรุดลงไปกองกับพื้นถ้าชาร์ลีไม่ว่องไวพอที่จะจับเธอไว้
ถ้าพ่อของเธอป่วยเป็นอัมพาตครึ่งซีกจริง ๆ นั่นหมายความว่าเขาทำได้แค่นอนอยู่บนเตียง และสูญเสียความสามารถในเคลื่อนไหวร่างกาย เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย!
มันเหมือนกำลังมีชีวิตอยู่ในนรก!
เธอรีบถามต่อว่า “คุณหมอคะ มีวิธีไหนที่จะรักษาอาการบาดเจ็บที่กระดูกสันหลังได้หรือไม่คะ?”
หมอส่ายหัว “โดยพื้นฐานแล้วไม่มีวิธีรักษา จนถึงปัจจุบันไม่มีกรณีของอัมพาตที่ได้รับการรักษาให้หายขาด สิ่งที่ดีที่สุดที่เราทำได้คือให้ผู้ป่วยลุกขึ้นนั่งด้วยตัวเอง ส่วนที่เหลือเราไม่สามารถควบคุมได้เพราะมันเกินความสามารถของเรา จึงเป็นการดีที่สุดที่คุณควรจะเตรียมใจให้พร้อม…”
น้ำตาของแคลร์ไหลเหมือนแม่น้ำ จากนั้นเธอก็หันไปหาเอเลน และถามว่า “แม่คะ แล้วแม่โอเคไหมคะ”