ตอนที่ 126 ชัดเจน!
หลินเฉิง รู้สึกว่า กวนเป็ง คงยังไม่ตื่นมาในตอนนี้ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากจับข้อเท้าของ กวนเป็ง แล้วลากกลับไปยังห้องปฏิบัติการชั้น 3
ผู้หญิงทั้ง 3 คนไม่ได้รับผลกระทบจากการพังทลายของอาคาร เมื่อ ฟางหยู เห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาเธอรีบเดินตรงมาหา หลินเฉิง แต่ หลินเฉิงโบกมือแล้วโยน กวนเป็ง ลงข้างเท้าของ หลิวฉิงฉิว จากนั้นเขาเดินไปนั่งข้างหน้า ฟางซิวเฉิง ที่กําลังอยู่ในอาการสับสน
“พูดมาว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”
เมื่อมองไปที่ ฟางซิวเฉิง เขาเห็นสีหน้าที่รู้สึกผิด หลินเฉิง จึงถามขึ้น
“อ่า…”
เมื่อได้ยินคําถามของ หลินเฉิง ฟางซิวเฉิง ถอนหายใจยาวและพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆว่า
“ผู้ชายคนนั้นมีชื่อเรียกว่าเฉิงหยูเป็นผู้บัญชาการของเขตทหารหยุนหยาง ซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบในการจับกุมผม!ผมไม่คิดว่าครั้งนี้เขาจะมาด้วยตัวเอง”
“พวกเขาพบคุณได้ยังไง พวกเขาไม่ได้อยู่ในบริเวณใกล้เคียงนี้เลย”
หลินเฉิง ขัดจังหวะคนเล่า
เมื่อได้ยินข้อสงสัยของ หลินเฉิง ใบหน้าของ ฟางซิวเฉิง เป็นสีแดงด้วยความอาย
“ ปกติแล้วเป็น ฟางหยู ที่ออกไปหาอาหารให้กับพวกเรา หลังจากที่คุณ 2 คนออกเดินทาง เอ้อเหนียนและผู้รอดชีวิตคนอื่นออกไปหาอาหารแทน และเขาบังเอิญพบเจอกับกลุ่มของเฉิงหยูที่กําลังตามหาผมอยู่ใกล้ๆ เอ้อเหนียนยอมตายดีกว่าที่จะพูดที่อยู่ออกมาดังนั้นเขาจึงถูกฆ่าตาย แต่สําหรับผู้รอดชีวิตคนอื่นๆนั้นไม่ได้คิดเช่นเดียวกับเอ้อเหนียน พวกเขารักในชีวิตของตัวเองและ พาเฉิงหยูมาที่นี่”
“เมื่อ เฉิงหยู มาถึงที่นี่เขาสั่งให้ฆ่าทุกคนและให้เหลือเพียงผมคนเดียว ในขณะเดียวกันพวกเขาตัดสินใจว่าจะรอจนกว่ารุ่งเช้าเพื่อพาผมไปจากที่นี่ แต่ใครจะรู้ว่าจะเกิดคลื่นความเย็นที่น่ากลัวขึ้น คนของ เฉิงหยู ถูกแช่แข็งจนตายในหมู่คนที่ตายมีลูกศิษย์ที่ทรยศผม เสี่ยวเฉิน ดูเหมือนเวรกรรมจะตามทันเขาอย่างรวดเร็ว”
เมื่อ หลินเฉิง ได้ยินสิ่งที่เขาอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่ เขาออกไป เขาพยักหน้าแต่สีหน้าของเขายังคงแสดงออกอย่างเย็นชา
“คุณซ่อนตัวอยู่บนชั้น 7 ใช่ไหม?และผมได้ยิน เฉิงหยู พูดว่าคุณบอกข้อมูลของผมกับเขา”
เมื่อเห็นว่า หลินเฉิง แสดงสีหน้าอย่างเย็นชา ฟางซิวเฉิง โบกมืออย่างรวดเร็วและรีบถอดรองเท้าออกมาเขาชี้ไปที่เท้าขวาที่มีเลือดออกและพูดว่า
“ผม…ผมไม่ได้ต้องการที่จะบอกเขาแต่พวกเขาทรมานผมด้วยการตัดนิ้วถ้าผมไม่พูดพวกเขาจะตัดนิ้วผมออกที่ละนิ้วผมไม่สามารถที่จะทนความเจ็บปวดได้!”
เมื่อเห็นชายชราแสดงออกอย่างน่าสมเพช หลินเฉิง ก็พูดขึ้นว่า
“ แล้วสิ่งนี้หมายความว่ายังไง” หลินเฉิง ยกโทรศัพท์ดาวเทียมขึ้นมา
ฟางซิวเฉิง ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า
“คุณหมายถึงรหัสผ่านโทรศัพท์ใช่ไหม?มันเป็นความผิดของผมจริงๆเมื่อทุกอย่างจบ ผมจะให้คุณใช้มันอย่างแน่นอน!”
“โอ๊ย!”
หลินเฉิง ส่ายหัวอย่างเหยียดหยามแล้วโยนโทรศัพท์มือถือให้กับชายชรา
“เปิดโทรศัพท์แล้วโทรไปที่หยานจึง! พูดในสิ่งที่คุณควรจะพูด แต่คุณจะต้องช่วยผมถามหมายเลขโทรศัพท์ของเขตทหารเซียงโจวด้วย!”
เมื่อเห็นทัศนคติของ หลินเฉิง ฟางซิวเฉิง ได้แต่พยักหน้าและไม่ได้พูดมาอีกต่อไปเขาเอาโทรศัพท์มาปลดล็อคและกดหมายเลข 6 หลักและรอ
“ตืด…ตืด…ตืด…ตืด..”
เมื่อได้ยินเสียงจากโทรศัพท์ ฟางซิวเฉิง มองไปที่ หลินเฉิง และพูดอย่างลับๆว่า
“มันโทรติดแต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครรับ…”
หลินเฉิง โบกมือและพูดว่า
“พยายามต่อไปจนกว่าจะมีคนรับ ผมจะไปพักผ่อนสักหน่อย ผมจะไปอยู่ที่ชั้น 2 หากโทรศัพท์ใช้ได้แล้วช่วยเรียกผมด้วย!”
หลังจาก หลินเฉิง พูดจบเขาลุกขึ้นและไม่สนใจผู้หญิงเหล่านั้นเขาลงไปชั้นล่างเพื่อพักผ่อน
กลับไปที่สํานักงานเล็กๆบนชั้น 2 หลังจากที่ หลินเฉิง บิดประตู เขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เขาหอบหายใจอย่างรุนแรงและนั่งบนเก้าอี้อย่างเหน็ดเหนื่อย
แผลบนท้องของเขายังคงมีเลือดออกในเวลานี้เขาสูญเสียเลือดเป็นจํานวนมากใบหน้าของเขาซีดขาวเขาพยายามเอายาออกมาจากแคปซูลและพยายามจัดการกับแผลของตัวเองอย่างงุ่มง่าม
นับตั้งแต่เข้าสู่วันอวสานโลกครั้งนี้น่าจะเป็นอาการที่ทําให้เขาบาดเจ็บสาหัสมากที่สุด ยกเว้นตอนที่เขาขาหัก และเนื่องจากการต่อสู้ที่ดุเดือดทําให้บาดแผลของเขาฉีกขาดมากขึ้นกว่าเดิมและในเวลานี้เขาต้องตกใจเมื่อเห็นแผลของตัวเอง
การทําแผลเพื่อให้เลือดหยุดไหลดูเหมือนจะเป็นเรื่องลําบาก หลินเฉิง เช็ดเหงื่อบนหน้าผากของตัวเองเขารู้สึกว่าริมฝีปากแห้งผลาด เขาหยิบขวดน้ำแร่ขึ้นมาดื่มอย่างกระหาย ตอนนี้เขาแทบไม่เหลือพลังในการขยับตัวเลย เขาหยิบถุงนอนออกมาจากแคปซูลจัดเก็บและนอนหลับลงบนพื้น
“ หลินเฉิง หลินเฉิง ตื่นเถอะ!”
หลินเฉิง หลับสนิทและได้ยินเสียงเรียกจากใครบางคนเขารู้สึกว่าไหล่ของเขาถูกเขย่าอย่างรุนแรง
เขาลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและพบว่าเป็น ฟางซิวเฉิง ที่นั่งยองๆอยู่ข้างๆใบหน้าของเขาแสดงออกอย่างตื่นเต้นและตะโกนว่า
“โทรติดแล้ว!”
“อืม..”
ในเวลานี้ตามความคิดของ หลินเฉิง กําลังสับสนวุ่นวาย หลังจากคิดทบทวนคําพูดของ ฟางซิวเฉิง หลายครั้งเขาจึงนึกออก เขารีบคว้าไหล่ของ ฟางซิวเฉิง และถามขึ้นว่า
“คุณโทรติดแล้วอย่างนั้นหรอ?แล้วคุณได้ถามเกี่ยวกับโทรศัพท์ของเขตเซียงโจวหรือเปล่า?”
ดูเหมือนว่าแรงบีบของ หลินเฉิง จะทําให้ ฟางซิวเฉิง รู้สึกเจ็บปวดเขาจึงรีบปล่อยมือออกจากไหล่ของ ชายชรา จากนั้น ฟางซิวเฉิง จึงพูดว่า
“ถูกต้องพวกเราได้สื่อสารกับหยานจิงแล้วและเขาจะส่งเฮลิคอบเตอร์มารับพวกเราทันที!
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ฟางซิวเฉิง วางโทรศัพท์ในมือของ หลินเฉิง โดยตรง
“ผมกดหมายเลขแล้ว คุณกดโทรเพื่อถามด้วยตนเองเถอะ!”
หลินเฉิง รู้สึกตื่นเต้นเขายกโทรศัพท์ขึ้นมาและกดปุมโทรออก
“ตืด…ตืด…ตืด…”
เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ไม่มีคนรับใบหน้าของ หลินเฉิง มืดมน แต่เพื่อต้องการสอบถามเกี่ยวกับข่าวของป้าฉันเขายังคงรออย่างอดทน
หลังจากเสียงยาวถึง 2 ครั้งทันใดนั้นก็มีเสียงจากปลายสาย
“ติ๊ด สวัสดี!ปลดบล็อกหมายเลขการใช้งานของคุณภายใน 10 วินาที หากมีข้อผิดพลาดจะถูกขึ้นบัญชีดําอย่างถาวร!!”