ตอนที่ 807 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (27)
ซ่งฉาไป๋รู้สึกแก้มอุ่นๆ ร้อนๆ ประหม่าเวลาสบตากับเขาขึ้นมากะทันหัน นิ้ววาดวนไปบนโต๊ะหลายครั้ง “งั้นครั้งหน้าคุณเป็นคนเลือกที่เดต”
“ได้”
ตอบอย่างกระฉับกระเฉงเป็นพิเศษ
ซ่งฉาไป๋เชยตาขึ้นสบกับเขา เจี่ยนเหยี่ยยกยิ้ม ซ่งฉาไป๋รู้สึกว่าตนเองระเบิดอีกแล้ว ดอกไม้ไฟแตกกระจายทีละดอกๆ ทั่วท้องฟ้า
ทั้งสองคนจึงได้กำหนดความสัมพันธ์อย่างนี้ หลังจากนั้นก็คุยกันในวีแชทบ่อยขึ้น เจี่ยนเหยี่ยมีวันหยุดก็จะกลับมา และซ่งฉาไป๋มีวันหยุดก็จะไปหาเจี่ยนเหยี่ยที่ค่ายทหาร
ทั้งคู่คบกันแบบนี้เกือบครึ่งปีแต่ว่าซ่งฉาไป๋มีความรู้สึกเหมือนกับกำลังฝันอยู่ตลอด
เธอตกหลุมรักเจี่ยนเหยี่ยในแรกพบ ต่อมาก็สแกนวีแชทไปคุกคามเจี่ยนเหยี่ย จนไม่กี่วันที่ไม่ได้ส่งข้อความ เจี่ยนเหยี่ยก็มาหาเธอแล้ว จากนั้นพวกเขาก็ไม่ได้บอกว่าชอบหรือไม่ชอบ และยิ่งไม่ได้พูดว่ารักหรือไม่รัก บอกลาอะไรก็ยิ่งไม่มีเลย หลังจากนั้นก็คบกันแบบไม่มีเหตุผล
ซ่งฉาไปชอบคิดอยู่บ่อยๆ ว่าพวกเขาคบกันแบบไม่มีเหตุผล จะมีสักวันไหมที่พวกเขาก็จะเลิกกันแบบไม่มีเหตุผล และเป็นเพราะอย่างนี้เธอจึงไม่ได้บอกอวี๋กานกาน
จนกระทั่งไม่กี่วันก่อนที่เจอกัน ซ่งฉาไป๋อดถามออกมาเสียไม่ได้ “คุณคิดว่าฉันคนนี้เป็นยังไง”
เจี่ยนเหยี่ยมองหญิงสาว มีสีหน้าใจเย็นปกติ กลั้นขำแล้วตอบออกมา “ไม่เป็นยังไง”
ไม่เป็นยังไง?
ไม่เป็นยังไง?
ไม่เป็นยังไง?
หลังจากที่พูดซ้ำในใจไปสามครั้ง หัวใจของซ่งฉาไป๋พลันจมลงก้นบึ้ง เอ่ยถามแบบสู้ตาย “ฉันไม่เป็นยังไงจริงเหรอ”
ไม่เป็นยังไง งั้นทำไมเขาต้องมาคบกับเธอ
แค่เล่นไปเรื่อย ว่างเลยคุย ผ่านไปพักหนึ่งก็จะเลิกกันแบบไม่มีเหตุผลจริงๆ เหรอ?
“…แต่ว่าเป็นแบบที่ผมชอบพอดี”
หยุดไปพักหนึ่ง เจี่ยนเหยี่ยค่อยพูดประโยคครึ่งหลัง ซ่งฉาไป๋ทำตาโตด้วยความแปลกใจ หัวเราะออกมา “คุณก็เป็นแบบที่ฉันชอบพอดีเหมือนกัน”
แม้เสียงจะเบามาก แต่ว่าเธอรู้ว่าเจี่ยนเหยี่ยได้ยิน
ผมจะอยู่ในค่ายตลอด” น้ำเสียงของเจี่ยนเหยี่ยแปรเปลี่ยนเป็นจริงจังในชั่วขณะ
“อือ” ซ่งฉาไป๋รู้ว่าตอนนี้เขาตำแหน่งสูง และเขาชอบกองทัพ น่าจะไม่ปลดประจำการ
“และไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนอาชีพ” เจี่ยนเหยี่ยพูดขึ้นมาอีกครั้ง
“นี่เป็นเรื่องที่ดีนี่” พ่อหนุ่มหน้าตาดีเธอเคยเห็นมามากแล้ว เธอชอบเขาที่เป็นทหาร ถ้าเขาไม่ใช่ทหารไม่แน่ว่าเธอจะตามจีบเขา
เจี่ยนเหยี่ยเงียบไปครู่หนึ่ง ใบหน้าหล่อสุขุมจริงจังพลันเผยรอยยิ้มสดใสชวนหลงใหลออกมา
เสียงของเขาก็อ่อนโยนเสียยิ่งกว่า “อยู่ในกองทัพตลอดหมายความว่าผมจะไม่มีเวลาอยู่กับคุณ คุณเจอปัญหา คุณพบเจอความยากลำบาก คุณก็จะไม่สามารถขอความช่วยเหลือจากผมได้ในทันที เพราะว่าเป็นไปไม่ค่อยได้ที่ผมจะมาปรากฏตัวต่อหน้าคุณทันที”
ซ่งฉาไป๋หลงใหลเคลิบเคลิ้มไปกับรอยยิ้มนี้ของชายหนุ่ม
เธอพูดอย่างมีน้ำใจ “นายทหารสองคำนี้หมายถึงเกียรติยศ หมายถึงความรับผิดชอบ ฉันรู้ว่าเป็นภรรยาของทหารจะต้องเสียสละมาก เป็นทหารไม่ง่าย เป็นภรรยาของทหารก็ไม่ง่ายเช่นกัน แต่ว่าฉันไม่สนใจ ฉันเข้มแข็งมาก เจอความยากลำบาก ถ้าขอความช่วยเหลือจากคุณไม่ได้ ฉันก็ไปหาเพื่อน ไปหาเพื่อนร่วมงาน ไม่มีปัญหาอะไรที่แก้ไม่ได้ ฉันไม่มีทางคิดว่ามีอะไรที่ไม่เหมาะ และพอนึกขึ้นว่าคุณเป็นทหาร ฉันยังรู้สึกเป็นเกียรติมากเพราะอย่างนี้ด้วย!”
เจี่ยนเหยี่ยมองซ่งฉาไป๋ สายตาร้อนแรง “งั้นเราแต่งงานกันเถอะ”
“ได้สิ…” ซ่งฉาไป๋พยักหน้าอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ได้คิดเลย หลังจากพยักหน้าเสร็จเธอก็ส่งเสียง “เอ๋” แล้วถามอย่างอึ้งๆ “อะ…อะไรนะ”
ตอนที่ 808 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (28)
น้ำเสียงของเจี่ยนเหยี่ยจริงจังอีก “การคบกันโดยที่ไม่มีเป้าหมายคือการแต่งงานเป็นการไม่ให้เกียรติผู้หญิง ผมไม่เคยคิดที่จะเล่นๆ กับคุณ แต่ว่าคุณจะต้องคิดดูให้ดี”
ซ่งฉาไป๋รีบตอบ “ไม่ต้องคิด ฉันยินดี!”
พอเสียงของเธอเงียบลง นัยน์ตาของเจี่ยนเหยี่ยก็เปล่งประกายเป็นรอยยิ้มออกมา “งั้นบัตรประชาชนคุณอยู่กับตัวรึเปล่า”
ซ่งฉาไป๋พยักหน้า “อยู่ค่ะ”
“งั้นไปกันเถอะ”
“ไปไหนคะ”
“สำนักงานกิจการพลเรือน”
กว่าจะล่อลวงเทพบุตรมาอยู่ในมือนั้นไม่ง่ายเลย ตอนนี้ชวนเธอไปสำนักงานกิจการพลเรือน ยังไงซ่งฉาไป๋ก็ไม่มีทางปฏิเสธ เธอตามเจี่ยนเหยี่ยไปพร้อมกับรอยยิ้มกว้างจนถึงสำนักงานกิจการพลเรือน
ตาลายตลอดขั้นตอน ในตอนที่ถ่ายรูปกับเซ็นชื่อที่สำนักงานกิจการพลเรือนก็ไม่ได้มีความลังเลใด
จนกระทั่งออกมาจากสำนักงานกิจการพลเรือน เธอมองสมุดเล่มแดงสองเล่มในมือเหมือนเพิ่งตื่นมาจากฝัน มองเจี่ยนเหยี่ยพร้อมกับเอ่ยถามอย่างตกใจ “เราแต่งงานกันแล้ว?”
นี่ได้จดทะเบียนสมรสแล้วเหรอ?
นี่มันเป็นไปได้ยังไงที่จดทะเบียนสมรสไปแล้ว?
ต่างกับซ่งฉาไป๋ เจี่ยนเหยี่ยยังคงนิ่ง แต่สายตาที่ทอดมองไปที่ตัวของซ่งฉาไป๋ฉายรอยยิ้มเอาไว้ “อยากเปลี่ยนใจ? ไม่ทันแล้ว ตอนนี้คุณเป็นภรรยาทหารแล้ว”
ซ่งฉาไป๋รีบส่ายหน้า “ฉันไม่ได้จะเปลี่ยนใจ ฉันแค่สงสัยว่าจดทะเบียนสมรสไม่ใช่ว่าต้องใช้บัตรประชาชนกับทะเบียนบ้านถึงจะได้เหรอ แต่เราไม่ได้มีทะเบียนบ้านนี่ ทำไมถึงจดทะเบียนสมรสได้ล่ะ”
นี่จะเป็นทะเบียนสมรสปลอมไหมนะ
“ผมเป็นทหาร ขอแค่เอกสารทางผมครบ ส่วนคุณใช้แค่บัตรประชาชนใบเดียวเราก็สามารถทำเรื่องแต่งงานได้แล้ว” เป็นที่ชัดเจนว่ามีบางคนวางแผนเอาไว้แต่แรกแล้ว เอกสารอะไรก็เตรียมเอาไว้หมดแล้ว ก็แค่รอล่อลวงคนกลับบ้าน
“ดังนั้น…”
“เราแต่งงานกันแล้ว”
อวี๋กานกานฟังซ่งฉาไปเล่าย่อประสบการณ์ตั้งแต่เธอเจอหน้าเจี่ยนเหยี่ย คบกัน และแต่งงานกัน ชั่วขณะในความวุ่นวายท่ามกลางลมก็เอนตัวลงไปที่เก้าอี้ด้านข้าง
มุมปากของเธอกระตุกขึ้น “นี่ทำเป็นเหมือนเกมเกินไปแล้ว แค่นี้ก็แต่งงานกันแล้ว”
ซ่งฉาไป๋พูดพึมพำด้วยเสียงเบา “ฉันว่าของฉันดีกว่าเธอเยอะเลย ที่เธอโดนให้แต่งงานครั้งนั้นต่างหากที่เป็นเกม แต่ตอนนี้ไม่ใช่ว่าพวกเธอสองคนก็ดีกันมากเหรอ อย่างน้อยพวกเราก็เดินตามขั้นตอนที่ถูกต้อง ได้รู้จักซึ่งกันและกัน คบกัน แต่งงานกัน”
“เธอโจมตีฉัน?” อวี๋กานกานว่า
“เปล่าๆๆ แนแค่ดีใจมากเกินไป อยากจะบอกเธอว่าฉันแต่งงานแล้ว แต่งกับเทพบุตรของฉัน” ซ่งฉาไป๋พูดจบน้ำเสียงท้ายประโยคสูงขึ้น แสดงถึงความดีใจและตื่นเต้น
อวี๋กานกานหลุดขำออกมา พูดออกมาอย่างยอมแพ้มาก “ได้ใจไปเถอะ เก็บอาการหน่อยไม่ได้เลย”
“ไม่ฝันหวานไม่ได้นี่ เจี่ยนเหยี่ยหน้าตาดีอีกทั้งเป็นทหารที่ฉันนับถือ ฉันแต่งกับเขา ฉันไม่เสียเปรียบเลยสักนิดด้วย เหมือนกับว่าสวรรค์ทำพายหล่นลงมา” ซ่งฉาไป๋กะพริบตาอย่างบ๊องแบ๊วใส่อวี๋กานกาน “ตอนนี้เขากลับไปค่ายทหาร รอให้ภารกิจครั้งนี้เขาจบ ยื่นขอลาหยุด กลับเมืองไป๋หยางไปกับฉัน แต่ว่าเธอวางใจได้ งานแต่งของเธอพวกเราจะไปร่วมงานแน่ ไปใส่ซองแดงให้เธอหนักๆ”
”แต่งงานก็แต่งแล้ว ฉันให้เธอถอนตัวออกมากลางคันไม่ได้ ขอให้พวกเธอมีลูกชายดีๆ ไวๆ รักใคร่ซึ่งกันและกันไปจนแก่ ภรรยาทหารผู้ยิ่งใหญ่!”
ปล่อยเลยตามเลย พูดมากไปก็ไม่มีประโยชน์ อวี๋กานกานอวยพรให้พวกเขาด้วยใจจริง
สำหรับเจี่ยนเหยี่ยคนนี้เธอเคยคุยด้วยไม่กี่ครั้ง ไม่ถือว่ารู้จัก แต่คิดว่าเหมือนจะไม่ได้แย่ แต่ว่าความรู้สึกของคนในบางครั้งก็เป็นสิ่งที่ไม่น่าไว้ใจมากที่สุด
กลางคืนโดนความมืดโอบล้อม ดวงดาวส่องประกายอยู่ในอุโมงค์แห่งสวรรค์แต่แสงเรืองรองนั้นดูโดดเดี่ยวไร้ชีวิตชีวา
อวี๋กานกานอาบน้ำแล้วเดินออกมาพบว่าฟังจือหันนอนอยู่บน ดูเหมือนจะนอนหลับไปแล้ว