มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 243
ขณะที่เจอรัลด์มุ่งหน้าลงไปที่ลานจอดรถ เขาก็ได้สังเกตแล้วว่าเขากำลังถูกตาม
เป็นบอดี้การ์ดสองคนที่แต่งกายในชุดดำและสวมแว่นตาดำ
เจอรัลด์รู้ว่าพวกเขามาที่นี่เพื่ออะไร
เดสมอนต้องสั่งพวกเขาให้ตามเขามาแน่
เจอรัลด์รู้ว่าเขาคงไม่มีความแข็งแกร่ง หรือความสามารถที่จะต่อสู้กับชายสองคนนี้ได้ ท้ายที่สุด ก็ดูเหมือนว่าผู้ชายสองคนนี้มีทักษะการต่อสู้มาก
ในเวลานี้ เจอรัลด์แอบส่งข้อความไปหาฟลินท์เพื่อขอให้เขามาที่นี่ด่วน
“หนุ่มน้อย หยุดอยู่ตรงนั้นนะ!” ผู้ชายสองคนตะโกนออกมาเสียงดังทันที ขณะที่เจอรัลด์กำลังจะเข้าไปในรถ
“เกิดอะไรขึ้นครับ? มีอะไรให้ผมช่วยไหม?” เจอรัลด์ถามอย่างรู้ดี
“ฮ่าฮ่าฮ่า ‘เกิดอะไรขึ้นเหรอ?’ นายเป็นผู้ชายที่เพิกเฉยมากอย่างแท้จริงเลย ให้ฉันบอกนายนะ ถ้านายฉลาดพอ นายจะเพียงแค่ติดตามพวกเราไปที่ ๆ หนึ่งอย่างว่าง่าย พวกเราจะปล่อยนายไปหลังจากที่เจ้านายของเราได้ทำอะไรก็ตามที่เขาต้องการให้เสร็จเรียบร้อย นายจะทุกข์น้อยลงด้วยวิธีนั้น! แต่ถ้านายไม่ วันนี้พวกเราจะหักขานายซะ!” บอดี้การ์ดสองคนนั้นจ้องไปที่เจอรัลด์ราวกับว่าเขาเป็นเพียงแค่คนโง่
เด็กคนนี้ดูบุ่มบ่ามและใจร้อนมาก พวกเขาลงความเห็นได้แล้วว่าเขาคงจะไม่มีทักษะใด ๆ เลย
เดิมทีพวกเขาทั้งคู่คิดว่าพวกเขาจะต้องสอนบทเรียนให้กับเจอรัลด์
แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อมองไปที่เขา พวกเขาก็รู้สึกราวกับว่าพวกเขาสามารถสยบเขาได้อย่างง่ายดายด้วยคำพูดแค่นั้นก็พอ
อนิจจา บอดี้การ์ดสองคนนั้นอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย
พวกเขาได้รับคำสั่งให้ลงมาข้างล่างนี้และจับตามองเด็กคนนี้เอาไว้ ในขณะที่พี่น้องคนอื่น ๆ ของพวกเขาสามารถติดตามเจ้านายของพวกเขาไปรอบ ๆ ได้
ตัดสินจากนิสัยที่ลามกของเจ้านายของพวกเขา หลังจากที่เขาเล่นสนุกกับผู้หญิงคนนั้นเร็จ เขาอาจจะขอให้พี่น้องของพวกเขาสนุกกับผู้หญิงคนนั้นด้วยเหมือนกัน!
พวกเขาพลาดโอกาสไปแล้วจริง ๆ!
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งคู่ก็ได้เห็นแคสแซนดร้าด้วยตัวเองกันแล้ว เธอเป็นคนสวยมากอย่างแท้จริง!
ในเวลานี้ เจอรัลด์เพียงยิ้มอย่างขมขื่นขณะที่เขาพูดว่า “หักขาผมงั้นเหรอ? พวกคุณอาจจะต้องคิดทบทวนให้ดีก่อนนะ!”
“โธ่เว้ย! หยุดพล่ามเรื่องไร้สาระมากมายขนาดนั้นซะ! เข้าไปในรถและตามพวกเราไปที่ชานเมืองเดี๋ยวนี้!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งผลักเจอรัลด์ และพวกเขาทั้งหมดก็เข้าไปในรถของแคสแซนดร้ากัน
เนื่องจากว่านี่เป็นลานจอดรถใต้ดิน จึงมีลิฟต์ไว้สำหรับรถโดยเฉพาะ
เจอรัลด์ไม่ได้พูดอะไรเพราะเขารู้ว่าได้ผ่านไปแล้วประมาณห้าถึงหกนาทีได้ บาร์แห่งนี้ตั้งอยู่ไม่ไกลมากจากจักรพรรดิบาร์คาราโอเกะ นี่หมายความว่าฟลินท์และคนของเขาน่าจะมาถึงเร็ว ๆ นี้กัน
ปัง!
ในเวลานี้ลิฟต์สำหรับรถยนต์ดังขึ้นมา และประตูลิฟต์รถก็เปิดออก
“เร็วเข้า ขับเข้าไปและจากนั้น…” หนึ่งในบอดี้การ์ดพูดอย่างเยือกเย็นก่อนที่เขาจะหยุดพูดกลางคัน
หลังจากนั้น เขาก็เบิกตาขึ้นกว้างขณะที่เขามองเข้าไปที่ลิฟต์รถยนต์
ในตอนนี้ มีผู้คนนับไม่ถ้วนที่แต่งกายในชุดสีดำกำลังยืนอยู่ในลิฟต์รถยนต์พร้อมกับมีด และไม้ยาวในมือของพวกเขา
บอดี้การ์ดทำได้เพียงแค่จ้องมองสถานการณ์นั้นที่อยู่ตรงหน้าของพวกเขาด้วยความงุนงงเท่านั้น
“เหี้*! เกิดอะไรขึ้นว่ะเนี่ย?!” บอดี้การ์ดสองคนนั้นต่างก็ตกตะลึงกันทั้งคู่
ตู๊ด! ตู๊ด!
ในเวลานี้ เสียงฝีเท้าก็เริ่มดังขึ้นตรงทางเข้าของลานจอดรถใต้ดิน
แป๊บเดียว กลุ่มคนขนาดใหญ่ก็ได้เริ่มเข้ามาล้อมรอบพวกเขาเอาไว้
มีคนไม่ต่ำกว่าหนึ่งร้อยคนอย่างแน่นอนในการต่อสู้ครั้งนี้!
สายตาของฟลินท์กวาดข้ามไปที่ผู้ชายสามคนในรถของเย็นชา
“หัวหน้า นี่หมายความว่าอะไร? พวกเราควรจะบอกเจ้านายเกี่ยวกับเรื่องนี้ไหม? นี่คือย่านการค้าเมย์เบอร์รี่! ดูเหมือนว่าผู้ชายพวกนี้มาเพราะเรานะ!” บอดี้การ์ดสองคนรู้สึกหวาดกลัวกัน
“ใช่ ใช่! พวกเราควรออกไปจากรถ และถามพวกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นก่อน! ฉันสงสัยว่าพวกเขาคงกล้าที่จะฝ่าฝืนกฏที่ไม่ต้องพูดนี้อยู่ดี!” พวกเขาทั้งสองคนรีบร้อนออกจากรถไป
เจอรัลด์ก็ก้าวออกมาจากรถด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ บนใบหน้าของเขาเช่นกัน
“สวัสดีครับ คุณคลอฟอร์ด!” ฟลินท์โค้งคำนับ และกล่าวทักทายเจอรัลด์ทันทีที่เขาเห็นเขา
ในเวลาเดียวกัน ผู้คนมากกกว่าหนึ่งร้อยคนก็พูดขึ้นมา ด้วยน้ำเสียงที่ดัง และชัดเจนในลานจอดรถชั้นใต้ดินนี้จนแทบจะทำให้หูหนวกได้
บอดี้การ์ดทั้งคู่แทบจะเป็นอัมพาตด้วยความหวาดกลัว
“คลอฟอร์ด…คุณคลอฟอร์ดงั้นเหรอ?”
บอดี้การ์ดสองคนนั้นมองไปที่เจอรัลด์ในเวลานี้ ด้วยสีหน้าท่าทางที่สยองขวัญบนใบหน้าของพวกเขา
ไม่ใช่ว่าเขาเป็นแค่เด็กเสริฟ์หรอกเหรอ?!