หลังจากซื้อสตาร์กรุ๊ปแล้ว หยางเฟิงมองหลิวซิงแล้วถามว่า “ไม่รู้ว่าต่อไปคุณจะทำอะไรต่อ?”
หลิวซิงพูด “ตอนนี้บริษัทก็ขายให้คุณแล้ว ผมตัดสินใจจะไปจากหู้ไห่”
หยางเฟิงพูด “คุณอยู่ที่นี่ต่อมั้ย? เป็นผู้จัดการของสตาร์กรุ๊ป”
“อะไรนะ? คุณให้ผมอยู่ต่อเป็นผู้จัดการของสตาร์กรุ๊ป!”
บนหน้าของหลิวซิงเต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ
ต้องรู้ว่า หลังจากที่ซื้อบริษัทโดยทั่วไปแล้ว ส่วนน้อยมากที่จะยังให้เจ้าของเก่าอยู่ต่อ
เพราะว่ายังไงเจ้าของใหม่ก็กลัวจะมีปัญหาวุ่นวายมากมายถ้าให้เจ้าของเก่าอยู่ต่อ
แต่หยางเฟิงกลับให้ตัวเองอยู่ต่อและเป็นผู้จัดการของสตาร์กรุ๊ป?
หยางเฟิงพยักหน้า “อืม! ผมไม่ค่อยอยู่หู้ไห่ แล้วสตาร์กรุ๊ปก็ต้องการคนดูแลคนหนึ่ง ผมคิดว่าคุณเหมาะสมที่สุดแล้ว ว่าไงคุณสนใจอยู่ต่อมั้ย? เรื่องเงินคุณไม่ต้องห่วง ส่วนบริษัทต่อไปคุณจะบริหารยังไงก็แล้วแต่คุณเลย”
ในใจของหลิวซิงตื่นเต้นมาก ถ้าไม่ใช่เพราะเฉ่าปิงขู่ เขาก็ไม่อยากไปจากหู้ไห่หรอก
“แต่ว่า……เฉ่าปิง……”
“ผมรู้ว่าคุณกังวลเรื่องอะไร แค่คุณอยู่ต่อ ผมรับประกันความปลอดภัยของคุณได้ร้อยเปอร์เซ็นต์”
มีการรับรองของหยางเฟิง หลิวซิงพยักหน้าพูด “ได้! ในเมื่อคุณพูดแบบนี้แล้ว ถ้าผมยังปฏิเสธอีกมันก็ดูไร้มนุษยธรรมไปหน่อยนะ ผมยินดีอยู่เป็นผู้จัดการของสตาร์กรุ๊ป”
หยางเฟิงยิ้มพูด “ยินดีต้อนรับคุณ!”
เฟิงชิงหวูพูดอย่างมีความสุข “เจ้านาย ดีมากเลย! พวกเราได้ทำงานร่วมกันอีกแล้ว!”
“ที่รัก คิดไม่ถึงว่าคุณจะซื้อสตาร์กรุ๊ปจริงๆ!”
หลังจากออกจากสตาร์กรุ๊ป เย่เมิ่งเหยียนอุทานพูดเล็กน้อย
หยางเฟิงยิ้มแล้วพูด “ที่รัก ต่อไปบริษัทสตาร์กรุ๊ปนี่ก็ถือเป็นสาขาย่อยของพวกเราเฟิงเมิ่งกรุ๊ป แบบนี้เราก็มีที่ทำงานที่หนึ่งอีกด้วย”
เย่เมิ่งเหยียนยิ้มแล้วพูด “ขอบคุณนะที่รัก!”
เธอรู้อยู่แล้ว หยางเฟิงไม่ซื้อสตาร์กรุ๊ปโดยไม่มีเหตุผลหรอก
ดูเหมือนว่าหยางเฟิงคิดไว้อยู่แล้ว จะเอาสตาร์กรุ๊ปเป็นสาขาย่อยของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป
สำหรับหยางเฟิงการเข้าซื้อสตาร์กรุ๊ป เป็นแค่เหตุการณ์เล็กๆที่แทรกเข้ามาเท่านั้น
เป้าหมายสูงสุดของเขาก็คือการสับเปลี่ยนซักล้างพื้นที่สีเทาทั้งหมดในหู้ไห่
……
ตระกูลเฉ่า
“พ่อ ผมโดนคนต่อย!”
หลังจากกลับถึงบ้าน เฉ่าปิงตะโกนพูด
เฉ่าซือไห่นั่งบนโซฟา เห็นเฉ่าปิงที่โดนต่อยเหมือนหัวหมู พูดด้วยความโมโห “แกไปสร้างปัญหาข้างนอกอีกแล้วใช่มั้ย?”
เฉ่าปิงพูดด้วยความน้อยใจ “พ่อ ผมโดนคนต่อยมาแบบนี้ พ่อไม่ปลอบใจผม กลับยังมาด่าผมอีกเหรอ?”
เฉ่าซือไห่ด่าด้วยสีหน้าเขียวซีด “แกคิดว่าฉันไม่รู้เรื่องที่แกไปทำที่ข้างนอกเหรอ? หลายปีนี้ แกรังแกผู้ชายข่มเหงผู้หญิงที่ข้างนอกด้วยกองกำลังของฉัน ทำเรื่องเลวร้ายไปทั่ว ถ้าไม่ใช่เพราะฉันคุ้มหัวไว้ แกโดนคนกระทืบตายไปนานแล้ว!”
เฉ่าซือไห่ผิดหวังมากกับลูกชายคนนี้ของตัวเอง
ไม่มีความสามารถอะไรเลย เรื่องผู้หญิงนี้เก่งเป็นที่หนึ่งเลย
เขากังวลเล็กน้อย ถ้าอนาคตเขาแก่ จะสามารถส่งต่อแก๊งเขียวให้เฉ่าปิงได้หรือเปล่า?
เฉ่าปิงพูออย่างไม่พอใจ “พ่อ พ่อคอยด่าแต่ผม ตอนนี้ผมโดนคนต่อยมาพ่อก็ด่าผม บ้านหลังนี้ผมอยู่ลงไปไม่ได้แล้ว!”
พูดจบ เขาเปิดประตูแล้วออกไปเลย
ในเมื่อพ่อไม่ช่วยตัวเอง งั้นก็หาวิธีด้วยตัวเอง!
ไม่ว่ายังไง แค้นนี้จะยอมไม่ได้!
เฉ่าปิงต้องการให้หยางเฟิงตาย!
ถึงจะแก้ความแค้นในใจได้!
“ลูกเวรเอ๊ย!”
เห็นเฉ่าปิงจากไป เฉ่าซือไห่ก็ดุด่าด้วยความโมโห
คนแก่เสื้อเทาเดินออกมา ถามว่า “หัวหน้า ให้ผมช่วยนายน้อยจัดการปัญหามั้ย?”
เฉ่าซือไห่โบกมือแล้วพูด “ไม่ต้อง! ไอ้ลูกเวรนี่อาศัยกองกำลังของฉัน ทำเรื่องชั่วร้ายทุกอย่างในหู้ไห่ ไม่ช้าก็เร็วต้องสร้างปัญหาใหญ่ให้ฉันแน่ ครั้งนี้มีคนสั่งสอนเขา หวังว่าเขาจะเพลาๆลงบ้าง!”