กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 323
แคลร์รู้สึกอับอายมากหลังจากได้ยินคำเตือนนี้จากแม่ของเธอ
นอกจากนี้ เธอยังรู้สึกว่าชาร์ลีกำลังหาเรื่องเสี่ยงครั้งใหญ่ จากการให้คำแนะนำเกี่ยวกับฮวงจุ้ยแก่บรรดาบุคคลที่ร่ำรวย และมีอำนาจเหล่านี้ มันไม่ต่างอะไรกับการที่เขาเดินไต่ขึ้นแกรนด์ แคนยอน ซึ่งนั้นมันเป็นงานที่อันตรายอย่างมาก
มีปรมาจารย์ด้านฮวงจุ้ย และอภิปรัชญาจำนวนมากที่เคยได้หลอกลวงคนดังหลายคนในอดีต แต่พวกเขาทั้งหมดต่างก็ต้องประสบกับความตายอย่างน่าสยดสยอง
หากชาร์ลียังคงให้คำแนะนำเกี่ยวกับฮวงจุ้ยต่อไปอีก คงไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต
เมื่อเอเลนเห็นสีหน้ากังวลบนใบหน้าของแคลร์ เธอก็รู้ว่าเธอได้ล้างสมองแคลร์ได้สำเร็จแล้ว ดังนั้นเธอจึงรีบฉวยโอกาสที่จะตีเหล็กในขณะที่มันยังร้อนอยู่ “แม่คิดว่าลูกควรหย่ากับชาร์ลีทันทีที่พ่อของลูกออกจากโรงพยาบาล! ไม่อย่างนั้นใครจะไปรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อกลุ่มมหาเศรษฐี และมีอำนาจพวกนั้นจะมาพบว่าชาร์ลีนั้นหลอกลวงพวกเขามาตลอด แล้วเราจะทำยังไงถ้าครอบครัวเราต้องมาซวยเพราะเขาด้วยล่ะ?”
จากนั้นเอเลนก็พูดต่อว่า “นี่ลูกไม่เห็นเหรอว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจสัน แกรนท์ ก่อนหน้านี้? เขาไม่ได้รับโอกาสแม้แต่จะพูดหรืออธิบายอะไรเลย เขาถูกโยนออกไปนอกหน้าต่างทันที แล้วแบบนี้พวกเขาจะปฏิบัติต่อชาร์ลีแบบไหนเมื่อพบว่าเขาโกหกพวกเขามาตลอด?”
แคลร์ตอบกลับอย่างไม่พอใจว่า “นี่แม่กล้าพูดแบบนั้นได้ยังไงคะ? ชาร์ลีขอให้คุณหมอช่วยพ่อเราเอาไว้นะคะ นี่แม่พยายามกุเรื่องขึ้นมา เพื่อให้พวกเราแตกแยกกันเหรอไงคะ?!”
“ทำไมแม่จะพูดอย่างนั้นไม่ได้?” เอเลนตอบอย่างโกรธ ๆ “นี่ลูกรู้ไหมว่าสิ่งที่เขาทำอยู่ในปัจจุบันไม่ต่างอะไรกับการลงทุนในประกัน? ยิ่งเราไม่รู้ว่าจะมีพายุเมื่อไหร่! หากมีพายุพัดเข้ามา ชาร์ลีจะไม่เหลืออะไรเลย ไม่มีอะไรเหลือเลย!”
แคลร์ตอบอย่างจริงจังว่า “แม่คะ ไม่ว่าแม่จะพูดยังไงก็แล้วแต่ หนูจะไม่มีวันหย่ากับชาร์ลี!”
แม้ว่าแคลร์จะพูดแบบนั้นออกไป แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก
เธอไม่ได้กลัวว่าชาร์ลีจะสร้างความเดือดร้อนให้เธอ หรือตระกูลวิลสันในอนาคต แต่เธอแค่กังวลว่าชาร์ลีจะต้องเผชิญกับอันตรายในอนาคต
ในขณะที่เธอกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่นั้น เธอก็รู้สึกว่าเธอควรจะพูดให้ชาร์ลีหยุดให้คำแนะนำเรื่องฮวงจุ้ยกับคนอื่นในอนาคต เพราะเธอเกรงว่าเขาจะยิ่งสร้างปัญหาให้กับตัวเองมากขึ้นเท่านั้น
เมื่อได้ยินคำพูดของแคลร์ เอเลนก็ตะโกนอย่างโกรธ ๆ “ลูกรู้ไหมว่ากำลังทำให้แม่โกรธมาก?!”
ทันทีที่เสียงของเธอลดลง ชาร์ลีก็กลับเข้ามาที่ห้องหลังจากส่งแขกทุกคนกลับไป
เอเลนอยากจะพูดต่อ แต่คุณหมอก็เดินเข้ามาด้วยเช่นกันเพื่อจะแจ้งข่าว
“ผมต้องการให้ใครก็ตามหนึ่งคนช่วยลงทะเบียนของโรงพยาบาล และทางเราจะได้เข้าสู่ขั้นตอนการรักษา หลังจากนั้นเราจะเริ่มติดตามการฟื้นฟูร่างกาย และขั้นตอนการรักษากันครับ”
“ได้เลยค่ะ!” แคลร์ตอบขณะที่เธอมองไปที่ชาร์ลี “ชาร์ลีคะ คุณมีเช็คจำนวนหนึ่งแสนแปดหมื่นดอลลาร์ที่ดอริสคืนให้คุณก่อนหน้านี้ใช่ไหมคะ?”
“ใช่ครับ” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนที่เขาจะพูดต่อว่า “งั้นเดี่ยวผมจะไปชำระค่ารักษาพยาบาล และไปจัดการขั้นตอนการลงทะเบียนนะครับ”
หลังจากนั้นชาร์ลีก็หันกลับไป และออกจากวอร์ดอีกครั้ง
เอเลนดูตื่นเต้นมากเมื่อเธอได้ยินเกี่ยวกับเช็คมูลค่าหนึ่งแสนแปดหมื่นดอลลาร์ และเธอก็รีบถามต่อว่า “เช็คเหรอ? นี่ลูกกำลังพูดถึงเช็คอะไรเหรอ? ลูกไปเอาเช็คมาจากไหนกัน?”
แคลร์ตอบอย่างรวดเร็วว่า “คุณดอริสจากเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป คืนเช็คให้หนูเพราะพวกเขาต้องการคืนเงินค่าเช่าสำนักงานที่หนูจ่าย พวกเขาอนุญาตให้หนูเช่าสำนักงานในอาคารไบรท์ สตาร์ได้ฟรีค่ะ”
เอเลนตื่นเต้นมากขณะที่เธออุทานว่า “โอ้นั้นเป็นข่าวดีใช่ไหมล่ะ? ว้าว! เราจะประหยัดได้หนึ่งแสนแปดหมื่นดอลลาร์เลยนะ!”
จากนั้นเอเลนรีบถามหมอว่า “ว่าแต่คุณหมอคะ ค่ารักษาในโรงพยาบาลเท่าไหร่เหรอคะ?”
คุณหมอตอบว่า “เนื่องจากคนไข้ฟื้นแล้ว สิ่งเดียวที่คุณต้องจ่ายคือค่าฟื้นฟู และค่ารักษาพยาบาล ดู ๆ แล้วน่าจะประมาณสองพันเหรียญต่อวัน แต่คุณสามารถจ่ายเงินมัดจำสองหมื่นเหรียญไว้ก่อนได้ครับ”
เมื่อเอเลนได้ยินว่าพวกเขาต้องจ่ายเงินเป็นจำนวนสองหมื่นดอลลาร์ เธอก็คิดเลขอย่างรวดเร็ว ว่า หากเช็คมีมูลค่าหนึ่งแสนแปดหมื่นดอลลาร์! เธอจะจ่ายเงินมัดจำเพียงแค่สองหมื่นดอลลาร์ ถ้าแบบนั้นเธอก็ยังเหลือเงินอีกหนึ่งแสนหกหมื่นดอลลาร์!
ขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่นั้น เธอก็รีบบอกแคลร์ว่า “แม่จะไปกับชาร์ลีเพื่อจัดการเรื่องการลงทะเบียน และการชำระเงินก็แล้วกัน!”
เธอวิ่งออกจากวอร์ดเพื่อรีบไปหาชาร์ลี
ชาร์ลีที่กำลังเดินไปที่เคาน์เตอร์ลงทะเบียน จู่ ๆ เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่วิ่งตามหลังเขามา เขาหันกลับมามอง และเห็นว่าเอเลนแม่ยายของเขาอยู่ข้างหลังเขาแล้วในเวลานี้
เอเลนยืนอยู่ข้างหลังเขาขณะที่เธอพยายามกลั้นหายใจ และพูดว่า “ชาร์ลีส่งเช็คมาให้ฉัน ฉันจะไปจ่ายค่ารักษาเอง!”
ชาร์ลีไม่รู้ว่าเธอต้องการเงินที่เหลือที่เป็นจำนวนหนึ่งแสนหกหมื่นดอลลาร์ เขาจึงพูดว่า “คุณแม่ คุณกลับไปที่วอร์ดอยู่เป็นเพื่อนคุณพ่อก่อนได้นะครับ เดี่ยวผมจะไปชำระเงินเอง”
เอเลนจ้องไปที่เขาก่อนที่เธอจะพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า “ทำไมนายถึงพูดเรื่องไร้สาระได้ขนาดนี้! ฉันบอกว่าฉันจะไปจ่ายเงิน! ส่งเช็คมาให้ฉันเดี่ยวนี้! นายจะได้กลับไปที่วอร์ด และช่วยแคลร์เรื่องอื่นต่อได้!”