ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 255
“ที่รัก…มันเป็นความผิดของผม…ผมไม่ควรออกไปข้างนอก…คุณโอเคไหม? คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?” ฮาร์วีย์ตัวสั่นขณะที่เขาพูดด้วยความเสียใจที่เขาลุกออกไปข้างนอก
แมนดี้แทบจะลืมตาไม่ขึ้น เธอมองไปที่ฮาร์วีย์ที่ยืนอยู่ต่อหน้าเธอ มันทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย เธอยิ้มตอบ
“ที่รัก…ฉัน…ฉันไม่เป็นไร”
นั่นเป็นครั้งแรกที่เธอพูดแบบนั้นในรอบสามปีของการแต่งงานระหว่างทั้งสองสน แต่ฮาร์วีย์ยังไม่รู้ตัว
เขาค่อย ๆ อุ้มแมนดี้ขึ้นจากพื้นดิน ใบหน้าของเขามืดมนทันที
พวกนักเลงที่จับเซซิเลีย และแองเจิลผลักพวกหล่อนออกไปเมื่อพวกเขาเห็นหนึ่งในตัวพวกมันเองถูกทำร้ายเช่นนั้น พวกมันพุ่งเข้าหาฮาร์วีย์
พวกนักเลงตรงหน้าหัวเราะ
“ไอ้ขยะ นายยังคงปกป้องเมียนายแม้จะนายมีรูปร่างแบบนี้งั้นเหรอ? เราจะทำมันต่อหน้านาย! ฮ่า ๆ ๆ… ”
นักเลงอีกคนหัวเราะอย่างเย็นชา พวกเขาเป็นลูกน้องของเลียม ไอ้ลูกเขยขยะนี่น่ะเหรอ พวกเขาไม่ชายตาแลแน่นอน
ฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจพวกนักเลงเลย เขาปลอบใจแมนดี้แล้วคว้าขวดเบียร์เปล่าจากโต๊ะ
เพล้ง!
ฮาร์วีย์เหวี่ยงแขนและตีหัวนักเลงคนนั้นด้วยขวด มันเจ็บปวดอย่างมากจนนอนเป็นอัมพาตอยู่ที่พื้น
“ฉัน…”
นักเลงอีกคนพุ่งเข้าหาฮาร์วีย์พร้อมกับตะคอกอย่างโกรธเกรี้ยว ฮาร์วีย์กระชากผมของมันอย่างง่ายดายและทุบหัวของมันลงบนโต๊ะด้วยกำลังอันทรงพลัง
พลั่ก!
เสียงดังโครมครามและเลือดออกจากศีรษะของมันอย่างมากจนมันกระตุกไม่หยุดร่วงลงพื้น
“นี้…”
หลังจากเห็นแบบนั้น คนอื่น ๆ ก็อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ
“เขาเก่งเรื่องการต่อสู้งั้นเหรอ?”
“เขาเป็นขยะไร้ค่าจริง ๆ หรือ?”
“ต้องเป็นเรื่องบังเอิญแน่ ๆ ใช่ไหม? ฉันได้ยินมาว่าเมื่อคนโกรธพวกเขาจะมีความแข็งแกร่งของร่างกาย!”
“แต่เขาจะทำความสะอาดทั้งหมดนี้อย่างไรในภายหลัง”
คนอื่น ๆ ต่างพากันซุบซิบกัน แต่เจมี่บรู๊คก็ยังไม่ยอมหยุด เขายิ้มและมองไปที่ฮาร์วีย์
‘ลูกเขยขยะกล้าทำร้ายลูกน้องของเลียมได้อย่างไร? เขาไม่กลัวความตายเหรอ! ’