“การรับชมละครบนโลกนี้?” ฟางฉีมองข้อมูลบนระบบอินเทอร์เฟซ
หลังจากที่เดินทางไปจิงฉีก็ลืมไปเลยว่าเขาเองกำลังตีพิมพ์นวนิยายเรื่อง Diablo อยู่ เป้าหมายสำหรับภารกิจต่อไปคือ การเปิดใช้งานเกมและภาพยนต์
และเวลาที่เหมาะก็เดินทางมาถึง ..
รางวัลภารกิจ : ซีรี่ย์ราชวงศ์หยก (จูเสี้ยน) จะอัพเดททุกวันจันทร์และอังคารวันละสองตอน [วันแรกจะฉายสี่ตอน]
ฟางฉีมองเวลา นี่เป็นวันอาทิตย์แสดงว่าพรุ่งนี้วันแรกจะฉายสี่ตอน ..
ถึงอย่างนั้นฟางฉีจำได้ว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะสนใจหนัง Resident Evil และเขาเองก็คิดขึ้นมาได้ว่าทำไมไม่ลองฉายละครผ่านการถ่ายทอดสดดูละ
ความคิดดูดี แต่ฟางฉีก็ยังคงต้องการคำตอบจากระบบ
[ท่านสามารถที่จะฉายได้สองตอนต่ออาทิตย์และต้องฉายหลังสองทุ่ม แต่ถ้าหากอยากถ่ายทอดสดอย่างที่คิดท่านต้องรออย่างน้อยหนึ่งเดือน]
เป็นคำตอบที่แปลก แต่ละครคงไม่ได้สงผลต่อความแข็งแกร่งหรือการฝึกฝนต่อตัวบุคคลสักเท่าไร ผู้คนคงดูเพื่อความสนุกสนานก็แค่นั้น
ฟางฉีชะงักครุ่นคิดเล็กน้อย เวลาสองทุ่ม ..
ใบขณะเดียวกันฟางฉีเห็นแทบแจ้งเตือนความเสร็จในภารกิจของเขาหน้าอินเทอร์เฟซ
[ความสำเร็จในภารกิจ : ความเพลิดเพลินในชีวิต]
[รางวัลภารกิจ : โค้ก 3 คริสตัล/ขวด]
“รางวัลนี้จากงานไหน?”
จู่ๆ ข้อความจากซงฉิงเฟิงก็แจ้งเตือนขึ้น [ท่าน! คืนนี้พวกเราจะเข้าไปเที่ยวในจิงฉี มาด้วยกันเถอะ!]
ฟางฉีทำหน้าเซง [ลืมมันซะเถอะ ตอนนี้ข้ากลับมาที่จิวหัวแล้ว]
คำอธิบายจากระบบ : รางวัลมอบให้แก่ผู้เล่นที่สนุกกับเกมโดยถ่องแท้
[เปิดใช้การถ่ายทดสดเสมือนจริงและปลดล็อคการกระทำบางอย่างที่สามารถเป็นไปได้ พร้อมทั้งผู้เล่นสามารถรับทานของว่างระหว่างการเล่นเกมหรือดูการถ่ายทอด ..]
อะไร!?
สีหน้าของฟางฉีดูไม่เข้าใจ “แล้วฉันละ? ฉันทำงานหนักเพื่อถ่ายทอดสดและทำความเข้าใจถึงเทคนนิคต่างๆ ได้อย่างรวดเร็ว ฉันไม่ได้รับรางวัลบ้างหรอ?”
[ท่านได้รับสิทธิ์พิเศษในการปรับปรุงฟังชั่นก์ต่างๆ ในคาเฟ่และเปิดการใช้งานปรับปรุงห้องพัก] ระบบตอบกลับ
“การปรับปรุงห้องพัก?” ฟางฉีจำได้ว่าระบบของเขาเพิ่งทำการปรับปรุงคาเฟ่หลังจากเหตุการณ์หลังคาพังในครั้งนั้น “จะมีเหตุการณ์ที่คล้ายกันเกิดขึ้นอีกหรอ?” เขาพูดแซว
[ไม่! มันจะไม่เกิดขึ้นอีก]
[สิทธิพิเศษสำหรับพนักงาน เจ้าของร้านสามารถไถ่ถอนคูปองให้แก่พนักงานที่ดูแล เพื่อให้พนักงานได้ใช้จ่ายในคาเฟ่หรือใช้แลกกับอาหารในร้าน พนักงานแต่ละคนสามารถรับคูปองได้เพียงเดือนละหนึ่งครั้ง คูปองไม่สามารถแลกเป็นคริสตัลได้]
ตอนนี้ฟางฉีรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเจ้าของกิจการยังไงยังงั้นเพราะเขาเริ่มมีสวัสดิการให้แก่พนักงาน
แม้ว่ามันจะไม่ใช่ประโยชน์ส่วนตนแต่เขาก็พยักหน้ารับเพื่อแสดงความขอบคุณ
[ส่วนสิทธิพิเศษที่เพิ่มขึ้นของท่าน ส่วนแบ่งจากรายได้ทั้งหมดเพิ่มขึ้น 0.3%]
“ช่างมีน้ำใจยิ่งนักส่วนแบ่งเพิ่มขึ้นจาก 10% เป็น 10.3%!”
ฟังฉีทำหน้าเซง ระบบยังไงก็ต้องได้ 90% จากเงินทั้งหมดเสมอ
แต่มองอีกมุม หากเขาได้รับสิทธิพิเศษนี้ เขาก็จะได้เพิ่มอีก 300 ในกระเป๋า คิดไปคิดมามันไม่เลวเลย
เมื่อนึกถึงบ้านสักหลังในใจกลางเมืองจิงฉีแล้ว ข้อเสนอนี้น่าสนใจสุดๆ ถึงอย่างไรก่อนที่จะเดินทางไปจากโลกนี้ หนึ่งในความฝันของเขาคือการซื้อบ้านหลังใหญ่สักหลังในเมืองหลวง!
[โปรดทำงานหนักเพื่อเพิ่มสิทธิ์พิเศษต่อไป] ระบบย้ำ
นอกจากซื้อบ้านแล้วก็ยังต้องซื้อยานพาหนะอีก แต่.. ตอนนี้เขาสามารถเดินทางไปไหนมาไหนด้วยการบินด้วยดาบได้แล้ว ยานพาหนะจึงไม่ใช่ความต้องการของเขาอีกต่อไป
ทันใดนั้นฟางฉีก็นึกขึ้นได้ว่าเขาเองมีความเป็นไปได้ที่จะได้รับดาบวูเฉินเป็นรางวัล ดาบนั้นเป็นดาบของหลี่เสี่ยวเหยาพลางสงสัยว่า เมื่อไรกันที่เขาจะได้รับรางวัลนี้กันนะ?
จากนั้นเขาจ้องมองที่หน้าระบบอินเทอร์เฟซ และเห็นว่าภารกิจการควบคุมทักษะการบินด้วยดาบยังคงรอให้เขาฝึกฝนให้สำเร็จ เขาจึงไม่รอช้าที่จะกลับไปฝึกฝนโดยทันที
ในช่วงเวลากลางคืนฟางฉีพามูตงไลกลับไปลงที่จิงฉี
…
วันรุ่งขึ้น
โดยเวลาปกติแล้วฟางฉีจะทำการเปิดร้านในเวลา 08.00 น. เห็นได้ชัดว่าวันนี้เขามีลูกค้ามากกว่าปกติ แม้ว่ายังเช้าอยู่แต่เมื่อคนมาขึ้นก็เพิ่มความคึกครื้นให้คาเฟ่มากกว่าทุกวัน
ตัวอย่างเช่นวันนี้ ตงชิงลี่มาถึงที่นี่โดยเช้าตรู่เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเข้าแถวรอ ลูกค้าบางคนเริ่มสังเกตว่าร้านศาลาลมและพระจันทร์ตอนนี้ ได้ยกเลิกข้อจำกัดที่เคยมีต่อร้านต้นกำเนิดอินเตอร์เน็ตคาเฟ่แล้ว
ตงชิงลี่และจางวันยูที่เพิ่งมาถึงหน้าคาเฟ่ ..
“ท่านหญิง เราจะหยุดการระงับร้านหรือไม่?” จางวันยูมองดูบรรยากาสที่ดูสนุกสนานและมีชีวิตชีวาพลางกระซิบ “งี้คงเราต้องตื่นเช้าทุกวัน ..”
ตงชิงลี่รู้สึกหงุดหงิดมาก “หลังจากที่ดูการถ่ายทอดสดเมื่อวาน เจ้าคิดว่าการปราบปรามยังมีผลอยู่มั้ย?”
“ท่านพูดถูก” จางวันยูแอบผิดหวังเล็กน้อย ถ้าร้านยังโดนปราบปรามอยู่คนก็จะน้อย และพวกเธอก็ไม่จำเป็นต้องตื่นเช้า
เมื่อพวกเธอผลักประตูเช้าไป หันมองดูกระดานดำเล็กๆ
[รายการใหม่ของวันนี้ : ละครเรื่องราชวงศ์หยก(จูเสี้ยน) 3 คริสตัล/ตอน]
[โค้ก : 3 คริสตัล/ขวด]
“นี่เจ้าของร้านมีของเล่นใหม่มาหรอ?” ตาของพวกเธอเบิกโพง
“ว่าแต่ ละคร .. คืออะไร? โค้กด้วยมันคืออะไร?” ตงชิงลี่ทำหน้าคิ้วผูกโบว์
“โค้กเป็นเครื่องดื่มคล้ายกับสไปร์ท” ฟางฉีอธิบาย “ส่วนละครคล้ายๆ กับภาพยนต์ แต่นานกว่าเพราะมันถูกแบ่งออกเป็นตอนๆ”
ตงชิงลี่ยังคงทำหน้างงอยู่ดี เธอเคยได้ยินสไปร์ทจากลูกค้าบางคนที่เคยเปรียบเทียบกับอาหารที่ร้านของเธอ เมื่อได้ยินว่าโค้กคล้ายกับสไปร์ทเธอจึงพูดกลับไปทันที “เราขอโค้กสองขวด!”
“เสี่ยวหยูส่งโค้กสองขวดให้พวกเขา”
เจียงเสี่ยวหยูหันมาพร้อมกับโค้กสองขวด
เมื่อพวกเขาจิบเข้าไปรสชาติของมันปลุกให้ต่อมรับรสตื่นขึ้น หากเทียบกับรสชาติของสไปร์ทแล้ว โค้กเข้มขนและน่าตื่นเต้นกว่ามาก!
“มันดีมาก!” ตงชิงลี่ร้องออกมาอย่างมีความสุข
“บ้าเอ้ย! ข้าต้องการดื่มมันให้หมดก่อนจะทำอย่างอื่น ..” จางวันยูกล่าว “แต่ถ้าเรารอจนหมดเราก็จะไม่มีที่นั่งเหลือน่ะสิ!”
“ไม่ใช่ปัญหา” ฟางฉีโบกมือ “พวกเจ้าสามารถดูละครและกินขนมไปพร้อมๆ กันได้”