กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 336
ขณะที่เขาพูดถึงเรื่องนี้ เคนเน็ธก็เต็มไปด้วยอารมณ์ ขณะที่เขากล่าวว่า “พี่น้องได้พลัดพรากจากกันและกันมานานหลายสิบปีแล้ว บางทีพวกเขาอาจจะมีโอกาสได้พบกันบนสวรรค์ก็ได้นะ”
คริสโตเฟอร์พยักหน้าก่อนที่เขาจะกล่าวอย่างนอบน้อมว่า “ประธานวิลสัน ทำไมคุณไม่เข้ามาข้างในก่อนล่ะครับ”
เคนเน็ธพยักหน้าก่อนที่เขาจะหัวเราะ และพูดว่า “เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้น ผมต้องขอโทษด้วยที่รบกวนคุณ!”
“ไม่เลย ไม่เลยครับ คุณไม่ได้รบกวนอะไรเลยครับ!”
คริสโตเฟอร์รีบเดินนำเคนเน็ธ ผ่านลานบ้านเข้าไปในห้องนั่งเล่น จากนั้นเขารีบแนะนำคุณท่านวิลสันให้เขารู้จัก “แม่ครับ! นี่คือท่านประธานของโมเดสเวย์ กรุ๊ป คุณเคนเน็ธ วิลสัน!”
คุณท่านวิลสันตกตะลึง
โมเดสเวย์ กรุ๊ป?!
นั่นคือบริษัทมหาชนที่มีชื่อเสียงมาก!
ทำไมประธานของโมเดสเวย์ กรุ๊ป ถึงมาอยู่ที่บ้านของพวกเขา?
แม้ว่าเธอจะงงงวยมาก แต่เธอก็ยังลุกขึ้นมาทักทายเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “โอ้! ยินดีต้อนรับสู่บ้านของเราประธานวิลสัน โปรดให้อภัยให้หญิงชราอย่างฉันที่ไม่ได้ให้การต้อนรับที่เหมาะสมกับคุณ!”
“ไม่ครับ ไม่ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยครับ” เคนเน็ธยิ้มขณะที่เขายื่นมือออกไปเล็กน้อย ทันใดนั้น เขาก็เหลือบไปเห็นเวนดี้ที่ร้องไห้มานาน ดวงตาของเธอเป็นสีแดงจากการร้องไห้เสียใจ ขณะที่เคนเน็ธเหลือบมองเธอเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้สวยมาก แม้ว่าเธอจะมีสีหน้าน่าสงสารแบบนี้ก็ตาม เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย
เวนดี้รู้สึกเศร้าใจมากจนเธอไม่ได้สังเกตว่าแขกของบ้านเธอกำลังมองมาที่เธออย่างมีนัยยะในสายตาของเขาอย่างเงียบ ๆ
คุณท่านวิลสันรีบเชิญเคนเน็ธเข้าไปในห้องนั่งเล่นของพวกเขา ก่อนที่จะพูดว่า “ดิฉันไม่ได้คาดคิดว่าประธานวิลสันจะมาเยี่ยมบ้านของเรา! ดิฉันรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้คุณมาที่นี่ในฐานะแขกของเรา!”
“คุณก็สุภาพเกินไป” เคนเน็ธ ยิ้มก่อนจะพูดว่า “ถ้าผมไม่ผิด คุณต้องเป็นหัวหน้าของตระกูลวิลสันใช่ไหมครับ?”
คุณท่านวิลสันรีบตอบว่า “ใช่แล้วค่ะ ประธานวิลสันเรียกฉันว่าคุณวิลสันก็ได้นะคะ คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพมากก็ได้ค่ะ”
เคนเน็ธพยักหน้า และพูดว่า “เหตุผลที่ผมมาที่นี่ในวันนี้คือผมต้องการเติมเต็มความปรารถนาสุดท้ายของพ่อผมก่อนที่เขาจะจากไป”
หลังจากนั้น เคนเน็ธก็รีบอธิบายความเป็นมาที่พ่อของเขากับชายชราของตระกูลวิลสันในอดีต
บ้านบรรพบุรุษของตระกูลวิลสันตั้งอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ บนภูเขา เกือบทุกคนในหมู่บ้านนั้นใช้นามสกุลของวิลสัน ในความเป็นจริงพวกเขาทั้งหมดเป็นตระกูลใหญ่ที่อยู่มาหลายร้อยปี เนื่องจากตระกูลวิลสันได้โตไปมากแล้ว จึงมีคนหลายพันคนในตระกูลของพวกเขา ในเวลานี้พวกเขาส่วนใหญ่มีอายุเกินห้าชั่วอายุคนแล้ว และพวกเขาไม่สามารถถือได้ว่าเป็นญาติทางสายเลือดอีกต่อไป
ตอนที่พวกเขายังเป็นวัยรุ่น พ่อของเคนเน็ธและพ่อของคริสโตเฟอร์แทบจะไม่ได้มีความสัมพันธ์กันเลยเนื่องจากมีคนมากมายอยู่แล้วถึงเจ็ดหรือแปดชั่วอายุคน อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรทั้งสองคนก็ยังคงสนิทกันมาก และพวกเขามองว่าเขาทั้งคู่เป็นญาติห่าง ๆ กัน
ต่อมาเมื่อสงครามปฏิวัติเริ่มขึ้น ตระกูลวิลสันต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอดด้วยความตื่นตระหนก และทุกคนก็แยกย้ายกันไปในเวลานั้น โชคดีที่พ่อของเคนเน็ธไม่ได้เสียชีวิตในวันนั้น
หลังจากที่ทุกคนแยกจากกันเพราะสงครามก็ไม่มีใครสามารถพบกันได้อีกต่อไป
เมื่อพ่อของเคนเน็ธอยู่บนเตียงก่อนที่เขาจะจากไป เขายังคงถาม และสั่งให้เคนเน็ธหาวิธีเพื่อขอขอบคุณผู้มีพระคุณในนามของเขา
อย่างไรก็ตาม เคนเน็ธไม่ได้คิดเกี่ยวกับคำพูดของพ่อเขาอย่างจริงจัง ถึงแม้ว่าเขาจะสัญญาว่าจะช่วยพ่อของเขา แต่เขาก็ลืมคำสัญญาของพ่อของเขาไปจนหมดสิ้น
จนกระทั่งเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เมื่อเคนเน็ธยังคงฝันร้ายเหมือนเดิมเกี่ยวกับชายชราเข้ามาบ่นและดุเขา แล้วจู่ ๆ เขาก็นึกถึงคำสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อของเขา เคนเน็ธจึงรีบปรึกษาหมอดู และหมอดูก็ได้บอกเขาว่าความปรารถนาสุดท้ายของพ่อของเขานั้นทรงพลังมาก ถึงขนาดที่ว่าถ้าเขาปฏิเสธที่จะทำตามความปรารถนาของเขา ชายชราจะยังคงตามหลอกหลอนเขาในความฝัน
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเคนเน็ธถึงตัดสินใจจ้างคนสืบไปทั่ว ก่อนที่พวกเขาจะพบเบาะแสบางอย่างที่นำไปสู่การพบตระกูลวิลสันแห่ง โอลรัส ฮิลล์ ได้ในที่สุด
เมื่อได้ยินเช่นนี้คุณท่านวิลสันก็ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น
นี่คือแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์อันมืดมิด!
โมเดสเวย์ กรุ๊ป เป็นกรุ๊ปที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์โดยมีมูลค่าตลาดหลายหมื่นล้านดอลลาร์ ถ้าเคนเน็ธแค่กระดิกนิ้ว เขาก็จะสามารถช่วยตระกูลวิลสัน และช่วยพวกเขาให้พ้นจากความทุกข์ยากได้อย่างแน่นอน!