บทที่ 445
ไม่ไกลนัก มีเสียงกระทบกันของอาวุธดังมา ตามด้วยเสียงถล่มของหินขนาดใหญ่
กู้ชูหน่วนหยิบผลไม้สีแดงที่เด็ดจากต้นไม้ลงมา จากนั้นฟังการเคลื่อนไหวอย่างละเอียด
“มีเสียงเปิดและปิดพัด เสียงง้าวกระทบกันและเสียงอาวุธลับกลีบดอกไม้ นั่นคือน่าหลานหลิงลั่วกับเผ่าปีศาจผู้นำกองธงดอกโบตั๋นที่พวกเขากำลังต่อสู้กัน แปลก คนของเผ่าปีศาจทั้งหมดไม่ได้รับบาดเจ็บหรอกหรือ? จะมีทักษะวรยุทธ์ที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้อย่างไร เช่นนั้นน่าหลิงหลานลั่วคงอาจไม่สามารถต่อสู้เทียบเท่าพวกเขาได้”
กู้ชูหน่วนบ่นพึมพำลำพัง นางอยากจะไปดู แต่อี้เฉินเฟยได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนี้ พยายามรั้นพยุงเขาไป มันก็ยิ่งจะทำให้อาการของเขาหนักขึ้น
อย่างไรก็ตามน่าหลานหลิงลั่วไม่ใช่เพราะช่วยนาง ก็ไม่คุ้มกันเลยที่จะตกมาอยู่ที่นี่
แม้อี้เฉินเฟยจะได้รับบาดเจ็บอีกทั้งยังป่วยหนัก แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาฟังอะไรไม่ออกไม่เข้าใจเลย
สามารถเขย่าก้อนหินออกจากกันได้ แม้ว่าจะไม่ได้ฟื้นฟูร่างกายอย่างเต็มที่ทั้งหมด เกรงว่าก็จะฟื้นตัวได้ถึงเจ็ดสิบแปดสิบระดับแล้ว
ผู้นำกองธงดอกโบตั๋นกับผู้นำกองธงดอกท้อล้อมรอบโจมตีน่าหลานหลิงลั่ว เกรงว่าน่าหลานหลิงลั่วสู้เทียบเท่าพวกเขาไม่ได้หรอก
อี้เฉินเฟยกล่าวด้วยน้ำเสียงอิดโรยว่า “ท่านควรระวังผู้นำกองธงกล้วยไม้ แค๊กๆ…..”
“คุณชายอี้สมกับที่เป็นกวี มีจิตใจมีความรู้สึกที่ละเอียดอ่อนอย่างแท้จริง ฮ่าๆ…..”
ด้านข้าง มีเสียงที่คุ้นเคยดังมา ทั้งสองเงยหน้ามอง คนที่กำลังกล่าวพูดไม่ใช่ผู้นำกองธงกล้วยไม้หรอกหรือ?
เมื่อครู่ไม่ใช่ว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือ เหตุใดเวลานี้ใบหน้าของเขาแดงก่ำ เต็มไปด้วยพลัง และเปล่งประกาย มันดูไม่เหมือนกับว่าเขาได้รับบาดเจ็บเลยสักนิดหนึ่ง
กู้ชูหน่วนเอามือกอดอก กดความสงสัยไว้ คล้ายจะหัวเราะก็ไม่หัวเราะ กล่าวขึ้นว่า“ผู้นำกองธงกล้วยไม้ ช่วงนี้พวกเรามีโชคชะตาพรหมลิขิต ไปที่แห่งใดก็พบเจอเจ้า”
“เจ้าเด็กโสโครก ถ้ำโลหิตลึกขนาดนั้น เจ้าคิดว่าเผ่าเพลิงฟ้ากับเผ่าหยกสามารถกระโดดลงมาช่วยเจ้าได้หรือ？”
”พวกเขาอาจจะไม่กระโดดมาช่วยข้า แต่เจ้าลองนึกเดาดูนะ พวกเขาสามารถกระโดดลงมาหาไข่มุกมังกรได้หรือไม่”
ผู้นำกองธงกล้วยไม้สีหน้าอึมครึม เลยกล่าวอย่างเปิดเผยขึ้นว่า“เพียงแค่เจ้าเอาไข่มุกมังกรออกมาให้ข้าอย่างว่าง่าย ทุกอย่างก่อนหน้านี้ พวกเราก็ยกเลิกถือว่าจบกันหมด ไม่อย่างนั้น รอข้าไปแย่งมาเอง ข้าจะทำให้เจ้าตายดีกว่ามีชีวิตอยู่เชียวล่ะ”
กู้ชูหน่วนโยนไข่มุกมังกรลงในดอกกุหลาบไม้เลื้อยที่อยู่บริเวณขอบหน้าผา
ดอกกุหลาบพันธุ์ไม้เลื้อยอยู่ตรงขอบสระโลหิต ส่ายไปส่ายมาและเมื่อลมพัดมา ก็อาจจะปลิวเข้าหน้าผาโลหิตที่อยู่ใกล้เคียงได้ตลอดเวลา
ไม่ว่าจะเป็นผู้นำกองธงกล้วยไม้ หรืออี้เฉินเฟย หัวใจของพวกเขาล้วนมาจุกอยู่ที่คอแล้ว
คิดไม่ถึงว่ากู้ชูหน่วนจะดูถูกไข่มุกมังกรเช่นนี้…..
กุหลาบพันธุ์ไม้เลื้อยนั่นอยู่ขอบหน้าผา แม้ว่าไข่มุกไม่ใหญ่ แต่ดอกไม้สดนุ่มนิ่ม และที่นี่ลมอุ่นก็พัดโชย หากถูกพัดปลิวตกลงบริเวณก้นหน้าผาของทะเลโลหิตจริงๆ หาอย่างไรก็หาไม่เจอหรอกนะ
ผู้นำกองธงกล้วยไม้สีหน้าเปลี่ยน เปลี่ยนตัวลอยเบาหวิว รีบเร่งเข้าแย่งชิงทันที
กู้ชูหน่วนหัวเราะเยือกเย็น ยิงอาวุธลับออกไปทันที
อาวุธลับนั่นคือกริชสามเหลี่ยม รวดเร็ว แม่นยำ และโหดเหี้ยม มันพุ่งเข้าใกล้กับจุดฝังเข็มที่เอาชีวิตต่างๆบนร่างกายของเขา
ตอนที่ผู้นำกองธงกล้วยไม้ถูกบีบคั้น ทำได้เพียงเอียงตัวหลบหลีกกริชสามแฉกอาวุธลับนั่น
“ซือ…..”
อาวุธลับหนึ่งในนั้นพุ่งกระแทกถึงดอกกุหลาบพันธุ์ไม้เลื้อย กลีบกุหลาบร่วงไปสองกลีบ ดอกกุหลาบซึ่งเดิมแกว่งไปมาในสายลมอยู่แล้ว จึงแกว่งไปมาอีกสองสามครั้งด้วย
ผู้นำกองธงกล้วยไม้กล่าวด้วยความโมโหว่า“เจ้าบ้าไปแล้วหรือ?หากร่วงหล่นลงไปจะทำอย่างไร?”
“หล่นก็หล่นลงไปสิ ถึงอย่างไรกมีไข่มุกมังกรอีกหลายเม็ด หาอีกก็ไม่ใช่ว่ามีแล้วหรือ”
“สมองของเจ้าป่วย?”
“เจ้าป่วยหรือ?”
“……”
กู้ชูหน่วนหัวเราะ กล่าวอย่างต่อเนื่องว่า“ข้าอาจจะสู้เจ้าไม่ได้ แต่ข้ามีอาวุธลับ คิดว่าเจ้าก็คงเคยเห็น ข้าอยากทำลายไข่มุกมังกร มันก็ง่ายดาย”
“เจ้าจะเอาอย่างไร?”
“พูดดี เมื่อครู่เจ้าฟื้นคืนวรยุทธ์ได้อย่างไร ช่วยอี้เฉินเฟยฟื้นคืนสักหน่อยสิ”
“ไม่มีทาง”
“ในเมื่อเจรจายากเย็นนัก เข่นนั้นข้าก็จักทำลายไข่มุกมังกรเสีย ถึงอย่างไรตายก็มีไข่มุกมังกรฝังอยู่ด้วย ถือว่าไม่เลว”
กู้ชูหน่วนกล่าวพร้อมกับเพ่งเล็งอาวุธลับไปทางดอกกุหลาบพันธุ์ไม้เลื้อย
ผู้นำกองธงกล้วยไม้สีหน้าเปลี่ยน
ตั้งแต่ไหนแต่ไรหญิงผู้นี้ไม่ออกไพ่อย่างปกติ หากนางยิงไข่มุกมังกรที่อยู่บนดอกกุหลาบร่วงหล่นลงทะเลโลหิต เช่นนั้นก็ไร้หนทางที่จะคืนความเสียหายได้
แม้อี้เฉินเฟยจะรู้ว่ากู้ชูหน่วนไม่มีทางทำให้ไข่มุกมังกรร่วงลงไปทะเลโลหิตจริงๆ แต่ก็มองด้วยความอกสั่นขวัญหายเหมือนเดิม
“ผลไม้สีแดงของที่นี่มีผลการรักษาบาดแผล เพียงแค่กินไม่กี่ผลก็สามารถฟื้นฟูได้ ผลไม้ที่เจ้าเพิ่งถืออยู่ในมือก็ใช่”
“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าผลไม้ที่นี่สามารถรักษาบาดแผลได้”
“กู้ชูหน่วน ข้าขอแนะนำเจ้าว่าอย่าถามเยอะ”
เขาจะบอกกู้ชูหน่วนได้อย่างไร ว่าเขาไม่ได้กินอาหารหลายวัน ตอนที่หิวโหย ถึงได้ไปเด็ดมันมากิน คิดไม่ถึงว่าไม่ได้คิดอะไรมาก มันก็สามารถฟื้นฟูวรยุทธ์ได้
กู้ชูหน่วนยิ้มให้เขาอย่างคาดไม่ถึง เช็ดลูบผลไม้ในมือและส่งให้อี้เฉินเฟย และจ้องมองที่ผู้นำกองธงกล้วยไม้อย่างระมัดระวังด้วย
ผู้นำกองธงกล้วยไม้กล่าวว่า“สิ่งที่เจ้าถาม ข้าตอบไปแล้ว ตอนนี้ให้ข้าไปเอาไข่มุกมังกรมาได้แล้วนะ”
“แน่นอนว่าไม่ได้ ผู้ใดบอกว่าข้ามีเพียงปัญหาเดียว”
“เจ้ายังต้องการถามอะไร”
“เยี่ยเฟิงล่ะ”
พอกล่าวพูดถึงเยี่ยเฟิง ผู้นำกองธงกล้วยไม้สีหน้าหน้าเปลี่ยนทันที กล่าวขึ้นว่า“ไม่รู้”
กู้ชูหน่วนลูบสัมผัสจมูก
เพียงแค่ถามว่าเยี่ยเฟิงอยู่แห่งหนใด มีความจำเป็นต้องเดือดดาลเพียงนั้นเชียวหรือ?
ทำราวกับว่านางและเยี่ยเฟิงหนีตามกันไป สวมเขาใส่หมวกสีเขียวแก่เขาอย่างนั้นแหละ
“เจ้าจำกัดวรยุทธ์ ออกไปจากที่นี่ ข้าก็จะปล่อยไข่มุกมังกรนั่น”
“กู้ชูหน่วน เจ้าหลอกข้า”หากเขาจำกัดวรยุทธ์ ไปจากที่นี่ เช่นนั้นไข่มุกมังกรไม่ใช่ว่ายังเป็นของนางหรือ?
“วรยุทธ์เจ้าสูงขนาดนั้น ข้าก็เพียงแค่คิดเผื่อชีวิตน้อยๆของตนเอง ผู้นำกองธงกล้วยไม้โปรดเห็นใจด้วย”
“ไม่สามารถเห็นใจได้”
“เห้อ…..ข้าก็รู้ อย่างไรมันก็เป็นเพียงไข่มุกเล็กๆจิ๊บจ๊อยเท่าไข่นกพิราบ ผู้นำกองธงกล้วยไม้จะใส่ใจมันได้อย่างไรกัน ข้าก็ให้ไข่มุกนั่นฝังศพไปกับข้าเถิดนะ อยู่ใต้ธรณีก็มีสหายอยู่ร่วม”
ผู้นำกองธงกล้วยไม้โมโหเดือดดาลจนหน้าเขียวชั่วขณะ แล้วขาวซีดชั่วขณะ แทบจะสับกู้ชูหน่วนให้ละเอียด
นั่นคือไข่มุกมังกร จะเป็นไข่มุกจิ๊บจ๊อยได้อย่างไร?
อี้เฉินเฟยรู้ว่านางถ่วงเวลา
ถ่วงเวลาจนบาดแผลของเขาฟื้นฟู
ถ่วงเวลาจนเผ่าเพลิงฟ้ามาถึง สามารถใช้ประโยชน์จากการที่เผ่าเพลิงฟ้าจัดการเผ่าปีศาจได้
ถ่วงเวลาจนเผ่าหยกมาถึง สามารถช่วยเหลือพวกเขาได้
อี้เฉินเฟยละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าร่างกายของเขาจะเจ็บปวดเพียงใด เขายังคงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปรับลมหายใจและพยายามฟื้นฟูศิลปะการต่อสู้ในเวลาที่สั้นที่สุด
ทันใดนั้น เงาสีชมพูโผเข้ามา พุ่งไปที่ดอกกุหลาบที่อยู่บริเวณขอบหน้าผา
ดวงตาและมือของกู้ชูหน่วนว่องไว อาวุธลับที่อยู่ในมือของนางพุ่งกระแทกและยิงไปที่ร่างสีชมพู
เหมือนกับในเวลาเดียวกัน ผู้นำกองธงกล้วยไม้ได้เริ่มการโจมตีและเดินหมาก รังสี
บทที่ 444
บทที่ 446