ตอนที่ 851 ใจดีแบบนี้คุณคงไม่ได้เอ็นดูเธอหรอกนะ
“ยังไงก็ตามฉันได้ยินมาว่าพวกคุณกำลังตามหาถานเปิงเปิง ดังนั้นจึงใช้ข้ออ้างว่าจะให้ข้อมูลกับพวกคุณเพื่อมาเจรจาความร่วมมือโดยเฉพาะ เรื่องความร่วมมือก็ยอมฉันหน่อยไม่ได้เหรอ?”
เจิ้งเหยียนกะพริบตาปริบๆ ดวงตาหงส์คู่นั้นอดไม่ได้ที่จะเกาะติดอวี๋เยว่หาน
ยิ้มอย่างประจบ “คุณชายหาน ช่วยเห็นแก่ข้อมูลในซองจดหมายนี้…”
“เรื่องงานคือเรื่องงาน เรื่องส่วนตัวคือเรื่องส่วนตัว ผมเป็นคนที่ชอบเอามาปนกันอย่างงั้นเหรอ?” อวี๋เยว่หานพับกระดาษที่อยู่ในมือและเก็บเข้าซองจดหมายอีกครั้ง
จากนั้นก็เก็บซองจดหมายใส่ในกระเป๋าเสื้อเหนียนเสี่ยวมู่ เมื่อแน่ใจว่าเก็บดีแล้วก็ค่อยๆเลิกคิ้วมองเจิ้งเหยียน
กล่าวอย่างไม่รู้สึกทุกข์ร้อน
เจิ้งเหยียน “…”
คุณชายหาน ตอนที่คุณบอกว่าเรื่องงานไม่ปะปนกับเรื่องส่วนตัวก็ช่วยคืนซองจดหมายมาให้ฉันก่อนได้ไหม?
เก็บเร็วเสียขนาดนั้น เห็นฉันเป็นคนตาบอดหรือไง!
เจิ้งเหยียนหมดอารมณ์เมื่อเผชิญหน้ากับคนไร้ยางอายด้วยท่าทางจริงจังอย่างอวี๋เยว่หาน
เธอจึงได้แต่หันไปมองทาง…เหนียนเสี่ยวมู่ซึ่งก็ไร้ยางอายเหมือนอวี๋เยว่หาน….
อ้าปากพะงาบ…อึ้งจนพูดอะไรไม่ออก
คู่รักเจ้าบทบาทคู่นี้ไม่เหลือทางรอดให้กันเลยหรือไง ? !
เจิ้งเหยียน “คนเราต้องรู้จักตอบแทนบุญคุณ พวกคุณเข้าใจไหม?”
อวี๋เยว่หานฮัมเสียงเย็นชา “คนที่ต้องการให้ผมเลิกกับคู่หมั้นและอยากเห็นผมโศกเศร้าเสียใจ รู้จักตอบแทนบุญคุณด้วยเหรอ?”
เหนียนเสี่ยวมู่พูดคล้อยตาม “ใช่ๆ เธอยังบังคับให้ฉันพูดเรื่องไม่ดีของคุณต่อหน้าคุณด้วย อีกนิดเดียวก็ใส่ร้ายฉันจนกลายเป็นคนโสด”
เหนียนเสี่ยวมู่คิดได้สักพักก็พูดขึ้นมาอีก
“แต่อันที่จริงการร่วมมือกับเจิ้งซื่อเอ็นเตอร์ไพรส์ก็เป็นผลดีต่อบริษัทตระกูลอวี๋มาก เพราะฉะนั้นเรามาคุยเรื่องความร่วมมือกันดีกว่า?”
เจิ้งเหยียนไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร
แค่ทำฮึดฮัดเพราะอยากระบายอารมณ์กับอวี๋เยว่หาน
แต่ท้ายที่สุดก็ยอมช่วยพวกเขาจริง หากยกเลิกความร่วมมือนี้ก็ดูเหมือนเป็นการใช้เรื่องส่วนรวมแก้แค้นส่วนตัว
อวี๋เยว่หานอาจจะไม่รู้ แต่เหนียนเสี่ยวมู่รู้ดีว่าเจิ้งเหยียนใช้ตำแหน่งตัวเองมาเป็นประกันเพื่อมารับช่วงต่อโครงการนี้ ถ้าหากเธอล้มเหลวจริง…
พอคิดถึงจุดนี้เหนียนเสี่ยวมู่ก็ใจอ่อนเล็กน้อย
ขณะที่กำลังจะช่วยพูดให้เจิ้งเหยียนสักประโยคสองประโยค อวี๋เยว่หานก็พูดด้วยความสุขุม
“งั้นก็ให้โอกาสเธอสักครั้ง”
“พูดแล้วอย่าเสียใจล่ะ!” ทันทีที่เจิ้งเหยียนได้ยินว่าอวี๋เยว่หานตอบตกลง เธอจะกินต่อได้เสียที่ไหนกัน
วางตะเกียบลงแล้วเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าถือของตัวเอง
“เดี๋ยวฉันจะกลับไปแจ้งคนในทีมแล้วรีบไปเจรจาความร่วมมือที่บริษัทตระกูลอวี๋ทันทีเลย!”
ขณะที่พูด เจิ้งเหยียนก็วิ่งหายวับไปกับตา
ทิ้งให้เหนียนเสี่ยวมู่ที่นั่งอยู่ข้ามเธออึ้งไปชั่วขณะ
เมื่อมองไปที่ตำแหน่งของเจิ้งเหยียนที่ว่างในชั่ววินาที ก็มองไปทางอวี๋เยว่หานด้วยสีหน้างงงวย
สงสัยว่าทำไมจู่ๆเขาก็พูดดีขึ้นมา
“ที่อยู่ที่เจิ้งเหยียนให้อยู่เมือง N นอกจากตระกูลโม่แล้ว ตระกูลเจิ้งยังมีอำนาจมากที่สุด การซื้อใจเธอจะมีประโยชน์ในอนาคต” เมื่อสบสายตาเธอ อวี๋เยว่หานจึงอธิบาย
เหนียนเสี่ยวมู่ทำหน้าบ่งบอก “ทำดีกับเจิ้งเหยียนแบบนี้คุณคงไม่ได้เอ็นดูเธอหรอกนะ” จู่ๆเขาก็ยื่นมือมากดที่ศีรษะเธอ
“เหนียนเสี่ยวมู่ ที่ผมทำแบบนี้ก็เพื่อใคร?”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…”
เมื่อเผชิญกับสายตารักใคร่ของเขา พอนึกอะไรขึ้นได้ก็พูดอย่างเซื่องซึม
“เมื่อกี้คุณแสดงได้เหมือนจริงมาก ฉันคิดว่าคุณโกรธฉันจริงๆและไม่ต้องการฉันอีก เกือบจะร้องไห้แน่ะ คุณยังเอาแต่บังคับให้ฉันบอกเลิก อวี๋เยว่หานคุณอยากเลิกกับฉันจริงๆใช่ไหม?”
หัวใจยังคงโหวงๆเมื่อนึกถึงภาพเมื่อครู่นี้
เจิ้งเหยียนวางเครื่องดักฟังไว้กับเธอ แท้ที่จริงแล้วเธอไม่มีโอกาสทำการสมรู้ร่วมคิดกับอวี๋เยว่หานเลย
ตอนที่ 852 เป็นสัญญาลับที่รู้กันของทั้งสองฝ่าย
ระหว่างเดินทางมาเธอพยายามถือโอกาสใช้นิ้วเกาฝ่ามือเขาในช่วงที่เขาพักงีบ
ตอนนั้นเธอต้องการปลุกเขาและบอกใบ้เขาผ่านการทำปาก
แต่ใครจะรู้ว่าเขาจะเจ๋งมากถึงขนาดหลับตลอดทางจนถึงร้านอาหารโดยไม่ลืมตาเลย
พอรู้ว่าเธอเอาแต่เกามือมาตลอดทาง กลับกันยังยื่นมือมาจับเธอไว้ไม่ให้เธอกระดุกกระดิก
ตอนนั้นร้อนใจยิ่งกว่าไฟไหม้คิ้ว อยากจะทำหุ่นสาปแช่งแทงไปที่หัวใจเขาไม่หยุด
สาปแช่งให้เขาเป็นคนโสดไร้คู่ไปตลอดชีวิต…
ตอนที่นั่งที่โต๊ะอาหารยังคอยเตะเท้าเขาอยู่ใต้เก้าอี้ตลอดเวลา
ก่อนที่เธอจะเอ่ยปากบอกเลิก เธอยังไม่แน่ใจว่าอวี๋เยว่หานจะเข้าใจที่เธอส่งสัญญาณให้จริงๆหรือไม่
จนกระทั่งเขาตะคอกใส่เธอ ให้เธอมองเขาและบอกเลิกกับเขาให้ได้…
เมื่อสบสายตาเขา เธอถึงมั่นใจแล้วว่าเขาเข้าใจแล้วจริงๆ
พวกเขาต่างรู้ใจกัน
ด้วยสายและการกระทำก็สามารถเดาได้ถึงความคิดของอีกฝ่าย
แต่ถึงแม้เธอจะรู้ว่าเขาร่วมมือแสดงกับเธอ เธอก็ยังพูดคำว่าบอกเลิกไม่ออก เก็บงำอยู่ตั้งนานจนเกือบจะเผยพิรุธออกมา
ผลสุดท้ายเขาก็ทำได้ไม่เลว บอกว่าจะไปก็ไป!
ผู้ชายล้วนเป็นพวกใจดำ
ประโยคนี้ไม่ผิดเลยแม้แต่น้อย!
“คุณมองฉันน่าสงสารเหมือนลูกหมาที่ถูกทอดทิ้ง ถ้าฉันไม่รีบไปก็กลัวว่าหากตัวเองมองไปมากกว่านี้จะทนไม่ไหวเข้าไปกอดคุณแล้วหนีไปด้วยกันยัยบื้อ!”
อวี๋เยว่หานลูบหัวเธอด้วยความรักใคร่พลางเปลี่ยนบทสนทนา
“คุณล่ะ? คราวนี้เจิ้งเหยียนแค่เล่นตลก แต่ถ้าวันนึงมีคนใช้ถานเปิงเปิงมาขู่ให้คุณแยกจากผมในอนาคต คุณจะยอมเลิกกับผมจริงๆ ไหม?”
พอพูดประโยคนี้ออกไป แววตาอวี๋เยว่หานก็มืดลง
มีแสงอันตรายอันแผ่วเบา
“แน่นอนสิ! ไม่ต้องพูดถึงว่าใช้ถานเปิงเปิงมาขู่ฉัน แค่ให้ผลประโยชน์กับฉันหน่อย ฉันจะยอมตกลงหมดเลย!” เหนียนเสี่ยวมู่พูดแบบไม่คิด
“…” อวี๋เยว่หานหน้าคล้ำ ทำหน้าเหมือนอยากจะต่อยคน
วินาทีต่อมาก็พบว่าเหนียนเสี่ยวมู่ยิ้มเหมือนจิ้งจอกน้อย
“คุณใจเย็นก่อน ฟังฉันให้จบ ฉันบอกเลิก คุณก็ไม่ต้องตอบตกลงก็ได้นี่นา! เขาแค่อยากให้ฉันเลิกกับคุณ คุณไม่ได้รับผลประโยชน์จากใครแล้วทำไมต้องตอบตกลงด้วยล่ะ? ช่างเถอะๆ อย่างมากถ้าเลิกกันจริงๆ ฉันค่อยกลับไปจีบคุณใหม่ก็ได้ ไม่มีใครกำหนดนี่ว่าคู่รักที่เลิกกันแล้วจะคืนดีกันไม่ได้ ไม่ง่ายเลยที่จะได้หลับนอนกับเทพบุตร จะบอกเลิกก็เลิกได้ที่ไหนกันล่ะ…”
อวี๋เยว่หาน “…”
เมื่อมองท่าทางร่าเริงและใบหน้าอันแสนเจ้าเล่ห์ของเหนียนเสี่ยวมู่ หน้าอกที่เป็นช่องโหว่ของเขาราวกับมีบางอย่างมาเติมเต็ม
ทนไม่ไหวที่จะรวบเธอเข้ามากอด
กอดแน่นๆ
พอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง คนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาก็เงยหน้าขึ้นและพูดอย่างไม่พอใจ
“อย่าคิดว่าคุณกอดฉันแล้ว ฉันจะไม่คิดบัญชีกับคุณนะ ก่อนไปเมือง N คุณจะไม่อธิบายให้ฉันฟังสักหน่อยเหรอว่าคุณโกหกฉันเรื่องที่เจิ้งเหยียนชอบผู้หญิงน่ะ?”
ดวงตาอวี๋เยว่หานฉายแววประหลาดใจ
ทำท่าอย่างกับว่าตัวเองก็ประหลาดใจเช่นกัน
“เจิ้งเหยียนไม่ได้ชอบผู้หญิงหรอกเหรอ? เธอเคยบอกผมว่าเธอชอบผู้หญิงนะ ดูแล้วผมน่าจะจำผิด”
อวี๋เยว่หานปล่อยเธอทันที ลุกขึ้นจากเก้าอี้พลางยื่นมือจัดปกคอเสื้อตัวเอง จากนั้นก็เดินออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“นึกไม่ถึงเลยว่าจะไม่ได้ชอบผู้หญิง งั้นก็คงชอบผู้ชายสินะ น่าแปลกใจจริงๆ…”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…”
พอเหนียนเสี่ยวมู่รู้ตัวก็รีบเดินตามไปทันที
จากนั้นก็กระโจนไปบนตัวเขาจากด้านหลังเหมือนของเล่นชิ้นใหญ่ที่ห้อยบนตัวเขา
“อวี๋เยว่หาน คุณพูดให้มันชัดๆ ถ้าพูดไม่ชัดคุณจะไม่มีคู่หมั้น!”
“เหนียนเสี่ยวมู่ ยังมีเรื่องเร่งด่วนนะ คุณไม่เป็นห่วงถานเปิงเปิงเหรอ? เราไปเมืองNกัน”