บทที่ 28 : แขกจากนิกายหลานเย่วมาแล้ว!
คิ้วของซูเฉิงซานขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่จากนั้นก็กลับมาเป็นปกติและหันไปมองที่ประตู
เพียงเห็นชายวัยกลางคนสวมชุดคลุมสีดำหรูหรานำรุ่นน้องหลายคนก้าวย่างเข้ามา
เป็นผู้นำคนปัจจุบันของตระกูลหวัง หวังฉองอวิ้น
หวังฉองอวิ้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มและริเริ่มแสดงความยินดีกับเขา “ลุงซู ยินดีด้วย! ขอแสดงความยินดีกับตระกูลซู สำหรับการเริ่มรุ่นใหม่ ขอให้เจริญรุ่งเรือง!”
หวังฉองอวิ้นนั้นเป็นรุ่นหลังของซูเฉิงซาน รุ่นเขาเมื่อสิบปีก่อนเพิ่งเข้ารับตำแหน่งผู้นำตระกูลหวังต่อจากพ่อของเขาซึ่งเป็นผู้นำตระกูลคนก่อนของตระกูลหวัง แม้ว่ายังมีชีวิตอยู่ แต่ชื่นชอบการปิดด่านฝึกตน จึงเกษียณออกไป
การแสดงความยินดีของหวังฉองอวิ้นนั้นรวดเร็ว ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาอะไร แต่อย่างแรกเลยไม่มีระมัดระวังเรื่องมารยาท ดังนั้นผู้คนจึงอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเขามาเหน็บแนมตระกูลซู ไม่ให้เจริญหรือไม่
ซูเฉิงซานดูเป็นปกติและยิ้ม “ด้วยการแสดงความยินดีของเจ้า ตระกูลซูของข้าจะเจริญรุ่งเรืองอย่างแน่นอนในอนาคต หลานชายโปรดมานั่งข้างใน”
ในความเป็นจริงงานเลี้ยงไม่ได้ส่งคำเชิญไปยังตระกูลหวัง หวังฉองอวิ้นผู้นี้ไม่ได้รับเชิญ แต่เนื่องจากมันมาประตู ย่อมต้องเป็นแขกและไม่สามารถไล่คนออกโดยตรงได้ ไม่งั้นคงเป็นที่หัวเราะเยาะของผู้คน ว่าไม่ต้อนรับแขก
หวังฉองอวิ้นเดินตามซูเฉิงซานไปที่ห้องโถงใหญ่พร้อมกับรุ่นน้องสองสามคน ยิ้มและทักทายคนรู้จักตลอดทาง
หันศีรษะไปมอง ดูเหมือนว่าเขาจะเหลือบมองที่ตั้งของห้องโถงบรรพบุรุษของตระกูลซูโดยไม่ได้ตั้งใจ
“เหอะ ไม่อยากเจอหน้าจริงๆ ……”
ในขณะนี้ ในห้องโถงบรรพบุรุษของตระกูลซู ซูม้อได้สังเกตสถานการณ์ในงานเลี้ยงผ่านมุมมองบรรพบุรุษของเขา และเมื่อเขาเห็นการมาถึงของตระกูลหวัง เขาก็ดูถูกเหยียดหยามด้วยริมฝีปากของเขา
เมื่อหวังฉองอวิ้นเหลือบมองที่ห้องโถงบรรพบุรุษ คนอื่นๆ ไม่ได้สังเกต แต่ซูม้อสังเกตเห็น เขารู้สึกคลุมเครือว่าอีกฝ่ายดูเหมือนจะจงใจมองมา
“เจ้าไม่ควรสร้างความวุ่นวายที่งานเลี้ยงฉลองจันทร์เต็มดวงของลูกหลานที่อายุน้อยที่สุดของรุ่นที่ 18 ของข้า มิฉะนั้น เจ้าจะตกอยู่ในความทุกข์ทรมาน!”
ซูม้อเฝ้าดูหวังฉองอวิ้นเดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่และยิ้มเย็นเล็กน้อยในใจ
ในเวลานี้ เพียงแค่เข้าไปในห้องโถง หวังฉองอวิ้นก็รู้สึกเย็นยะเยือกที่แผ่นหลังอย่างไม่ทราบสาเหตุ อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น
เขาหันศีรษะไปรอบๆ ด้วยความสงสัยและกวาดสายตามอง หัวใจของเขางงงวย จู่ๆ ก็รู้สึกหนาวขึ้นมาเล็กน้อยได้อย่างไร?
……
“เจ้าเมืองมาแล้ว!!!”
หวังฉองอวิ้นนั่งลงได้ไม่นาน ก็มีเสียงประกาศดังมาจากประตูอีกครั้ง ดึงดูดความคิดของทุกคนอีกครั้ง
ซูเฉิงซานดูมีความสุขเล็กน้อยและยินดีต้อนรับเขาทันทีอีกครั้ง แม้แต่เย่จื่อจู้ และหวังฉองอวิ้นก็ลุกขึ้นและเดินตามไปด้วยกัน
ในลานบ้าน ผู้คนจำนวนมากก็ลุกขึ้นและทักทายชายที่เพิ่งเข้ามา
“เจ้าเมือง!”
“ท่านเจ้าเมืองฉี!”
“สวัสดี ท่านเจ้าเมือง!”
ผู้มาซึ่งเป็นชายวัยกลางคนในวัยสี่สิบ สวมเสื้อคลุมผ้า มีใบหน้าที่ใจดี แต่ส่งรัศมีแห่งอำนาจกระจายออกมาอย่างสม่ำเสมอ
บุคคลนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจ้าเมืองแห่งเมืองสือหวง ฉีหยวนเจี๋ย
และเป็นผู้ฝึกตนเพียงคนเดียวของอาณาจักรจุติของเมืองสือหวง!
การปรากฏตัวของฉีหยวนเจี๋ย ทำให้หลายคนประหลาดใจ คิดว่างานเลี้ยงเล็กๆ แบบนี้เขาไม่ควรมา
ดูเหมือนว่าตระกูลซู จะได้รับความสนใจอย่างมากเมื่อเร็วๆ นี้ แม้แต่เจ้าเมืองก็ให้ความสนใจ
ซูเฉิงซานทักทายเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า กล่าวว่า “เจ้าเมืองฉี ข้าขอโทษที่พลาดการต้อนรับท่าน ขอท่านโปรดยกโทษให้ข้าด้วย!”
ฉีหยวนเจี๋ยยิ้ม กล่าวว่า “ท่านซู ขอแสดงความยินดีด้วย! หลานชายคนสุดท้องมีรากฐานและกระดูกที่ไม่ธรรมดา เขาจะกลายเป็นพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมในอนาคตแน่นอน!”
คำพูดของเขาไม่ได้เป็นเพียงความสุภาพ เพราะเขาเพียงแค่มองไปที่ซูฉางเสิ่นที่ประตู ก็เห็นว่าคุณสมบัติการฝึกตนเด็กคนนี้ไม่ธรรมดา
เขาเกรงว่ามันจะไม่เลวร้ายไปกว่าซูหลินเหยียนและเย่หลานหยุนในอดีต
ตระกูลซู โชคดีจริงๆ ซูหลินเหยียนพังทลาย กลับให้กำเนิดอัจฉริยะอีกคนอย่างรวดเร็ว
ได้รับการยกย่องจากผู้แข็งแกร่งในอาณาจักรจุติ ซูเฉิงซานอดไม่ได้ที่จะมีความสุขกับหลานชายคนสุดท้องของเขา พลันยิ้ม “ข้าขอรับถ้อยคำอันประเสริฐนี้จากท่านเจ้าเมืองฉีไว้ เจ้าเมืองฉี โปรดเข้ามา!”
ฉีหยวนเจี๋ยพยักหน้าเล็กน้อยจากนั้นทักทาย เย่จื่อจู้กับหวังฉองอวิ้นและคนอื่นๆ รอให้พวกเขาเข้าไปในห้องโถงก่อน ทุกคนจึงนั่งลงอีกครั้ง
คนรับใช้ทีละคนก็นำอาหารหลากสีสันที่มีกลิ่นหอมทุกชนิดมาที่โต๊ะ ในเวลาไม่นาน โต๊ะทั้งหมดก็เต็มไปด้วยอาหาร
พ่อบ้านชราเดินไปหาซูเฉิงซานและกระซิบว่า “นายท่าน เวลาอันเป็นมงคลมาถึงแล้ว โดยพื้นฐานแล้วแขกทุกคนก็อยู่ที่นี่ ควรเริ่มงานได้แล้ว”
ซูเฉิงซานพยักหน้าเล็กน้อย “งั้นเรามาเริ่มงานเลี้ยงกันเถอะ!”
เขาพูดและยืนขึ้นพร้อมกับแก้วในมือของเขา จากนั้นทุกคนในห้องโถงก็หยุดพูด และไม่นานแขกด้านนอกก็เงียบลง
ซูเฉิงซานเผชิญหน้ากับทุกคน กล่าวด้วยเสียงอันดังก้อง “ทุกท่าน! วันนี้เป็นงานเลี้ยงจันทร์เต็มดวงของทายาทรุ่นที่ 18 หลานชายซูฉางเสิ่น ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของทุกท่าน! ข้าหวังว่าทุกท่านจะให้อภัยข้าสำหรับการต้อนรับที่ไม่ดีนัก! ข้าอยากจะขอดื่มให้กับพวกท่านทุกคน”
แขกจำนวนมากลุกขึ้นเพื่อกล่าวถ้อยคำแสดงความยินดี
หลังจากนั้น ทุกคนก็กลับมานั่งที่เดิมและเริ่มงานเลี้ยงอย่างเป็นทางการ
ซูเฉิงเหอ ซูฮุ่ยเหรินและสมาชิกหลักคนอื่นๆ ของตระกูลซู กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะหลักในห้องโถงใหญ่ พร้อมด้วยฉีหยวนเจี๋ย, เย่จื่อจู้และแขกผู้มีเกียรติคนอื่นๆ
ตระกูลซูที่เหลือมาพร้อมกับบางคนที่โต๊ะใกล้ๆ ในขณะที่คนอื่นๆ กำลังให้ความบันเทิงกับแขกคนอื่น ๆ
ซูหลินเหยียนนั่งที่โต๊ะถัดจากโต๊ะหลัก ถัดจากโจวชูหยาที่กอดซูฉางเสิ่น และที่โต๊ะเดียวกันคือซูฮุ่ยฮุ่ยกับฉินหลัวและคนอื่นๆ
บรรยากาศงานเลี้ยงเป็นไปด้วยดี ผู้คนพูดคุยและหัวเราะกัน แขกและเจ้าภาพก็สนุกสนาน
มีเพียงซูหลินเหยียนเท่านั้นที่ฟุ้งซ่านเล็กน้อย ดวงตาของเขามองออกไปที่ประตูเป็นครั้งคราว
เมื่องานเลี้ยงผ่านไปครึ่งทาง ฉีหยวนเจี๋ยซึ่งกำลังพูดและหัวเราะกับซูเฉิงซาน ดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย จากนั้นมองออกไปที่ประตูและยิ้มให้ซูเฉิงซาน “ท่านซู ดูเหมือนว่าจะมีแขกผู้สูงศักดิ์มา”
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ทุกคนก็ตกตะลึงและหันมองออกไปนอกประตูโดยไม่รู้ตัว
จากนั้นคนรับใช้ที่รับผิดชอบแผนกต้อนรับที่ประตูก็ประกาศเสียงดังด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเล็กน้อย
“แขกผู้สูงศักดิ์จากนิกายหลานเย่วมาถึงแล้ว!”
จบบทที่ 28