ตอนที่ 833 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (53)
เธอมองกู้เนี่ยนอีกครั้งแล้วเอ่ยว่า “ฉันบอกแกแต่แรกแล้วว่าให้ระวังเธอให้ดี ต่อหน้าเธอก็ดีกับแก แต่ไม่ได้จริงใจกับแกหรอกนะ ทุกอย่างที่ทำก็เพื่อเล่นละครตบตาพ่อแกทั้งนั้นแหละ”
จูอวี้ลู่ทำท่าหายใจไม่ออก ยกมือขึ้นทาบอกเหมือนจะเป็นลมได้ทุกเมื่อ “อวี๋กานกาน เธออยากให้ฉันหย่ากับพ่อเธอก็เกินทนแล้ว เธอยังจะทำร้ายลูกชายฉันอีก เธอนี่มันสารเลวจริงๆ!”
กู้เชินตวาดลั่น “พอแล้ว พวกเธอกำลังพูดเหลวไหลไร้สาระอยู่เหรอ!”
จูอวี้ลู่ร้องไห้อย่างน่าสงสาร “อาเชิน จนถึงตอนนี้คุณยังเชื่อเธออีกเหรอคะ”
กู้ซูหลิงปรี่เข้าไปประคองจูอวี้ลู่ แล้วเอ่ยขึ้นด้วยความเจ็บปวด “คุณพ่อ มีแค่พวกเราที่ดีกับคุณพ่อนะคะ…”
“ถ้าเจอหน้าแล้วสามารถบอกได้ว่าวางยาพิษ งั้นเมื่อวานคุณหนูกู้ก็เจอเสี่ยวเนี่ยนเหมือนกัน ต้องตกเป็นผู้ต้องสงสัยวางยาพิษด้วยหรือเปล่า!” น้ำเสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มดังขึ้นตัดบทกู้ซูหลิง
ฟังจือหันเดินเข้ามาก็ไปยืนอยู่ข้างอวี๋กานกาน
เที่ยงนี้อวี๋กานกานก็นัดฟังจือหันให้มากินข้าวพร้อมกันด้วย และที่ให้ฟังจือหันไปตรวจสอบ ก็บังเอิญพบบางสิ่ง และเขาก็รู้สึกประหลาดใจและตกใจ ดังนั้นเขาจึงหยิบมันขึ้นมาและเตรียมที่จะให้กู้เชินดู
กู้เนี่ยนเอาแต่เงียบตลอดเวลา เขายืนก้มหน้าอยู่ข้างๆ
เมื่อได้ยินสิ่งที่ฟังจือหันพูด เขาก็หันไปมองกู้ซูหลิงโดยไม่รู้ตัว
กู้ซูหลิงตัวสั่นเทิ้ม เจออวี๋กานกานก็เกินพอแล้ว นี่ยังเจอฟังจือหันอีก
สงสัย วันนี้คงจะใส่ร้ายอวี๋กานกานต่อหน้ากู้เนี่ยนและกู้เชินยากแล้ว
เธอจึงรีบเอ่ยขึ้น “พวกเราก็แค่พูดไม่กี่คำ ไม่ได้ไปกินข้าว แล้วจะอาหารเป็นพิษได้ยังไง พี่อย่าบอกนะว่านั่งในรถฉันแป๊บเดียวก็อาหารเป็นพิษได้แล้ว”
“ดื่มน้ำด้วยไม่ใช่เหรอ”
“ก็แค่น้ำเปล่า มันไม่ทำให้เกิดอาการอาหารเป็นพิษได้หรอกค่ะ พี่หัน พี่จะใส่ร้ายฉันเพื่อช่วยอวี๋กานกานแบบนี้ไม่ได้นะคะ” กู้ซูหลิงเอ่ยขึ้นด้วยความขุ่นเคือง
แค่ฟังจือหันพูดออกมาแบบนั้น อวี๋กานกานก็รู้ทันทีเลยว่าสมมติฐานของตัวเองเป็นจริง
กู้เนี่ยนเป็นน้องชายหล่อนไม่ใช่เหรอ
ความคิดชั่วช้าต่ำทราม ช่างเหนือจินตนาการจริงๆ
เธอยิ้มอ่อน จากนั้นรับกระเป๋าเอกสารที่ฟังจือหันยื่นให้เธอ “เธอคิดว่าทำให้อาหารเป็นพิษได้ จำเป็นต้องวางยาไม่ให้พบร่องรอยเท่านั้นก็สามารถทำได้จริงๆ เหรอ เธอใช้แบคทีเรียและแบคทีเรียมีพิษ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอจะได้รับมาโดยไม่ได้ตั้งใจ”
ฟังจือหันยังกล่าวเสริมอีกว่า “ยิ่งไปกว่านั้น ตำแหน่งที่คุณจอดรถดันมีกล้องวงจรปิดพอดี สิ่งที่คุณทำทั้งหมดถูกถ่ายภาพเอาไว้แล้ว”
น้ำเสียงของฟังจือหันเรียบนิ่งไม่รีบร้อนและไม่ช้าเกินไป ทั้งยังไม่โกรธและไม่ใช่การข่มขู่ใดๆ ทั้งสิ้น
สิ่งที่ต้องการแก้ตัวติดค้างที่ริมฝีปากของกู้ซูหลิง เพราะประโยคต่อมาของฟังจือหันสามารถยุติการวิพากษ์วิจารณ์ได้
“ผมแจ้งตำรวจแล้ว!”
กู้ซูหลิงหน้าชาวาบและซีดเผือด “แจ้งตำรวจ ก็แค่อาหารเป็นพิษ คุณถึงกับต้องแจ้งตำรวจ…” เพราะรู้สึกว่าคำพูดนี้ผิดสังเกต เธอจึงรีบแก้ “แจ้งก็แจ้งสิ เพราะมันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน”
หัวใจของกู้เชินค่อยๆ จมลงไปในเหวลึก…เดิมทีเขามีความหวังริบหรี่ หวังว่าเรื่องทั้งหมดจะไม่เกี่ยวข้องกับกู้ซูหลิง
พวกเขาเป็นพี่น้องกันแท้ๆ ทำไมถึงไม่รักชีวิตตัวเอง
แม้ว่าจะไม่มีหลักฐาน แต่เขาได้พิจารณาแล้วว่าโรคอาหารเป็นพิษเกี่ยวข้องกับเธอจริงๆ “วันนั้น ผมก็กินเหมือนกับทุกคนในบ้าน มีแค่น้ำขวดนั้นของพี่คนเดียว ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้”
“ฉันเปล่านะ…”
กู้ซูหลิงอยากปฏิเสธ แต่กู้เนี่ยนกลับเอ่ยขัดขึ้นมาเสียก่อน “หลักฐานก็มี พี่ยังจะแถอีก!”
เขารู้ที่กู้ซูหลิงทำแบบนี้ก็เพราะต้องการใส่ร้ายอวี๋กานกาน เพื่อแยกเขากับอวี๋กานกานออกจากกัน
ตอนที่ 834 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (54)
แต่ทำไมถึงต้องทำให้อาหารเป็นพิษ
หมอบอกว่าโชคดีที่อวี๋กานกานช่วยรักษาอาการฉุกเฉินพร้อมทั้งนำตัวส่งโรงพยาบาลได้ทันท่วงที ดังนั้นจึงไม่เป็นอะไรมาก ไม่เช่นนั้นผลที่ตามมาก็คงไม่อาจคาดคิด
เธอไม่กลัวว่ามันจะเกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดระหว่างนั้นเลยเหรอ…
คิดว่าเป็นพี่น้องกันแท้ๆ ต่อให้ไม่ได้โตมาด้วยกัน แต่ก็ควรมีความรู้สึกสามัญสำนึกบ้าง บีบจนทำให้เขาต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องของพ่อแม่
ผลสุดท้ายก็ไม่คิดว่า เธอจะสามารถแทงหัวใจของพี่น้องร่วมสายเลือดตัวเอง
คราวก่อนหลอกเขาให้ไปกินข้าวกับใครก็ไม่รู้ ส่วนคราวนี้…
“เสี่ยวเนี่ยน ฟังพี่อธิบายก่อน” กู้ซูหลิงรีบโพล่งออกมา ที่เธอทำแบบนี้ก็เพราะหวังดีกับกู้เนี่ยน หวังดีกับครอบครัว!
เธอรีบก้าวไปข้างหน้าและจับมือกู้เนี่ยนเอาไว้ก่อนจะเอ่ยขึ้น “เสี่ยวเนี่ยน พี่ไม่มีวันทำร้ายแกหรอกนะ พี่แค่อยากให้แกเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของอวี๋กานกาน พี่ถามมาชัดเจนแล้ว ไอ้นี่มันแค่ทำให้ตัวร้อน และอาเจียน และท้องเสีย อาการพวกนี้มันไม่ทำร้ายถึงชีวิตหรอกนะ”
กู้เนี่ยนออกแรงสลัดเธอออกไป “ไม่ทำร้ายถึงชีวิต แต่หมอบอกว่าผมเกือบตายแล้ว”
กู้ซูหลิงตะโกนเสียงดังลั่น “แต่ตอนนี้แกก็ไม่เป็นอะไรแล้วไม่ใช่เหรอ ที่พี่ทำแบบนี้ก็เพราะหวังดีกับแกจริงๆ…”
เธอไม่เข้าใจ ก็แค่อาหารเป็นพิษ มีใครไม่เคยกินของแสลงท้องบ้าง ทำไมถึงต้องมองเธอด้วยสายตาเคียดแค้นขนาดนั้น
กู้เนี่ยนเงยหน้าหัวเราะบ้าคลั่งอย่างทนไม่ไหว แต่ว่าหัวเราะแบบนี้มันดูแย่เสียยิ่งกว่าร้องไห้ออกมาอีก “หวังดีกับผม ให้ผมอาหารเป็นพิษเพราะหวังดีกับผม เกือบจะพรากชีวิตผมเพราะหวังดีกับผม พี่ช่างเป็นพี่สาวที่แสนดีจริงๆ พี่สาวแบบพี่ผมไม่กล้ารับและก็ไม่อยากรับด้วย ตั้งแต่วันนี้ไป ผมกับคุณขาดกัน ต่อไปนี้ก็ไม่เป็นพี่น้องกันอีก”
พูดไปพลางน้ำตาไหลออกมา “ต่อไปนี้ผมมีพี่สาวแค่คนเดียว คนเดียวเท่านั้น!”
กู้ซูหลิงตะลีตะลานพูด “เสี่ยวเนี่ยน แกเข้าใจพี่ผิด เข้าใจผิดจริงๆ พี่หวังดีกับแกจริงๆ พี่อยากให้แกเห็นธาตุแท้ของอวี๋กานกาน เป็นการหลีกเลี่ยงต่อไปแกจะถูกมันทำร้ายอีก”
“หุบปาก!” กู้เชินโกรธจนตัวสั่น เขาแสยะยิ้มเยือกเย็นที่มุมปาก “ฉันเลี้ยงหมาลอบกัดเอาไว้จริงๆ ถึงฉันกับเธอจะไม่ใช่พ่อลูกแท้ๆ แต่ฉันเลี้ยงเธอมาจนโต ต่อให้ฉันหย่ากับแม่ของเธอ ฉันก็เคยบอกแล้วว่าสิ่งที่ควรให้เธอฉันก็จะให้ แต่สุดท้ายเธอกลับทำร้ายลูกสาวฉัน วางยาลูกชายฉัน ก่อนหน้านี้ฉันไม่เอาเรื่องเธอ เพราะยังเห็นแก่ความเป็นพ่อลูกกันมาหลายปี วันนี้ฉันจะไม่ทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกต่อไปแล้ว! ฉันจะบอกเธอให้ ว่าฉันเอาเธอเข้าคุกให้เข็ด”
กู้ซูหลิงหน้าซีดเผือดทันที และส่ายหน้าพัลวัน “ไม่ ไม่ใช่นะคะ คุณพ่อ พ่อฟังหนูอธิบายก่อน…”
กู้เชินตัดบทเธอ “อย่าเรียกสุ่มสี่สุ่มห้า ลูกชายของฉันตัดขาดกับเธอแล้ว งั้นฉันก็ไม่จำเป็นต้องมีลูกสาวแบบเธออีก”
เขาถอนหายใจหนักแล้วกัดฟันพูด “กู้ซูหลิง เธอฟังฉันให้ดี ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอไม่เพียงไม่เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลกู้ของฉันเท่านั้น แล้วเรื่องลูกชายฉันอาหารเป็นพิษ รวมทั้งเรื่องที่เธอทำร้ายลูกสาวฉันก่อนหน้านี้ ฉันจะจัดการ…เอาเรื่องเธอทั้งหมด”
กู้ซูหลิงมองกู้เชินที่ตัดสัมพันธ์ด้วยความเย็นชา อย่างไม่อยากเชื่อ
ก็แค่อาหารเป็นพิษ ถึงกับต้องใช้วิธีรุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ ความสัมพันธ์พ่อลูกหลายปีได้ขาดสะบั้นแล้ว กลับกันหากนังอวี๋กานกานเป็นคนทำ เขาก็คงไม่ทำแบบนี้เด็ดขาด
ดูแล้ว เขาคงไม่เคยมองเธอเป็นลูกสาวตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
ตอนนี้กู้เนี่ยนก็สบายดีไม่เป็นอะไรแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงทำให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่ไปได้!
เธอรีบหันไปหาจูอวี้ลู่ “แม่ รีบช่วยหนูพูดหน่อยสิคะ แม่…”