“ไม่ต้องกลัว มีฉันอยู่ ไม่มีใครกล้าทำอะไรเธอได้”
เย่เซิ่งเทียนตบไหล่ของฟางหยวน ฟางหงปินบังกระสุนให้กับตัวเอง ฟางหยวนก็คือน้องสาวของเขา
“ความยุติธรรมอาจมาช้า แต่ไม่มีวันขาดหายไป พวกเขาไม่ให้ความยุติธรรมกับเธอ ฉันมาให้เอง; พวกเขาติดค้างคำอธิบายเธอ ฉันมาช่วยเรียกร้องความยุติธรรมให้เธอ!”
“พี่เซิ่งเทียน”
ทันใดนั้น ฟางหยวนกอดเย่เซิ่งเทียนไว้ และร้องไห้อย่างเจ็บปวดขึ้นมา
เสียงร้องไห้นี้ เก็บกดไว้นานเกินไป
เรื่องเหล่านั้น เธอเก็บกดอยู่ในใจนานเกินไป เธอแบกรับไว้คนเดียวมานานหลายปี ถ้าไม่ใช่เพื่อดูแลพ่อ เธอก็แทบจะขาดใจตาย
สิ่งที่ผู้ชายคนหนึ่งก็ไม่แน่ใจว่าจะแบกรับได้ไหม เธอผู้หญิงคนหนึ่งแบกรับจนถึงตอนนี้
ความขมขื่นในนั้น มีเพียงตัวเธอเองที่รู้
เย่เซิ่งเทียนให้หัวเวิ่นยีและคุณท่านฟางกลับบ้าน และพาซือซือกลับไป
เขาให้ฟางหยวนนำทางให้ และไปหาหวางหญ่าอี๋ทั้งครอบครัว
“หวางเฟย ฉียวนตามหานังสารเลวฟางหยวนเจอแล้ว พาคนไปขอเงิน”
ทั้งครอบครัวของหวางหญ่าอี๋ หญิงวัยกลางคนพูดจาบาดลึกเสียดแทงว่า: “ฟางหงปินทำให้หญ่าอี๋เสียเวลามานานขนาดนี้ ตระกูลฟางของพวกเขาจำเป็นต้องจ่ายเงินนี้”
ชายชราที่สูบบุหรี่สบายๆอยู่ข้างๆพูดว่า: “ตอนนั้นยังคิดว่าฟางหงปินจะกลับมา พวกเราจะขอสินสอดได้มากมาย ใครจะรู้ว่าจะอายุสั้นขนาดนี้ โชคดีที่เขาตาย ไม่อย่างนั้นหญ่าอี๋ก็ไม่สามารถแต่งงานกับจ้าวเผิงเฉิงได้”
หญิงวัยกลางคนพูดอย่างได้ใจว่า: “ก็ไม่ดูว่าใครเป็นผู้ให้กำเนิดลูกสาว จ้าวเผิงเฉิงเป็นเครือญาติของตระกูลจ้าว แม้ว่าจะเป็นญาติห่างๆ แต่ก็เป็นหลานชายของจ้าวปิงผู้นำตระกูลจ้าว อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ ลูกสาวของเราโชคดี มีบุญวาสนา”
หวางเฟยทำเสียงจิ๊จ๊ะ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “เอาล่ะๆ เป็นความดีความชอบของคุณ มีเพียงเธอหลี่ชิวเหมยที่สามารถให้กำเนิดได้ใช่ไหม? ใช่แล้ว ถ้าฉียวนสามารถขอเงินหนึ่งล้านกลับมาได้ ให้เขาห้าแสน วันนี้หญ่าอี๋และเผิงเฉิงจะมาใช่ไหม? พวกเราออกไปทานข้าวข้างนอกกัน”
ในเวลานี้เอง คู่สามีภรรยาผลักประตูเข้ามา คือหวางหญ่าอี๋และจ้าวเผิงเฉิง
“แหมๆ เผิงเฉิงมาแล้ว รีบนั่งเถอะรีบนั่ง คุณว่าประธานบริษัทงานยุ่งมากขนาดนี้ ไซต์ก่อสร้างงานมากมายขนาดนี้ หญ่าอี๋มาคนเดียวก็พอแล้ว?”
หลี่ชิวเหมยหัวเราะจนลืมตาไม่ขึ้น ลูกเขยร่ำรวยอย่างจ้าวเผิงเฉิงหาได้ยาก แต่งงานก็คฤหาสน์ให้หลังหนึ่ง โชคดีที่ฟางหงปินอายุสั้นตายไปแล้ว ไม่อย่างนั้นจะได้พักอยู่คฤหาสน์ที่ไหนกัน?
หวางเฟยถามด้วยรอยยิ้มว่า: “เผิงเฉิง หลังจากที่โครงการนี้จบ สามารถทำเงินได้เท่าไหร่? คุณทำเงินอย่างกับเก็บเงิน”
จ้าวเผิงเฉิงนั่งลงมา นั่งไขว่ห้าง และพูดว่า: “ก็ทำเงินได้ประมาณสามสิบถึงห้าสิบล้าน เฮ้อ น่าเสียที่ตระกูลจ้าวของพวกเราเข้าร่วมก่อสร้างเมืองใหม่ไม่ได้ เจ้าเทพมอบโครงการทั้งหมดให้กับตระกูลหวางและตระกูลหมิง ไม่อย่างนั้นถ้าเข้าร่วมได้ ฉันคงจะรับผิดชอบส่วนหนึ่งอย่างแน่นอน และอย่างน้อยก็ทำเงินได้หนึ่งถึงสองร้อยล้าน”
“หนึ่งถึงสองร้อยล้าน งั้นตระกูลหมิงและตระกูลหวางทำเงินได้มากเท่าไหร่? ไม่อิ่มตายเหรอ”
หลี่ชิวเหมยพูดด้วยความอิจฉาว่า: “เจ้าเทพตาบอดชัดๆ โครงการทำเงินขนาดนี้ ไม่นึกเลยว่าจะให้ตระกูลหมิงและตระกูลหวาง”
จ้าวเผิงเฉิงพูดอย่างราบเรียบว่า: “แม่ ทางที่ดีอย่าวิพากษ์วิจารณ์เจ้าเทพ ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างพวกเราสามารถพูดได้ ถ้าสามารถตีสนิทกับของเจ้าเทพได้ ตระกูลจ้าวจะเหนือกว่าตระกูลหมิงอย่างแน่นอน น่าเสียดาย งานแต่งงานตอนนั้นของเจ้าเทพฉันไม่มีสิทธิ์ไปเข้าร่วม ไม่อย่างนั้นก็จะได้เจอเจ้าเทพ”
หวางหญ่าอี๋พูดอย่างอิจฉาว่า: “งานแต่งแห่งศตวรรษนั้น ทำให้ผู้หญิงทั้งหมดก็หวั่นไหว แต่ว่ารูปงานแต่งงานไม่ได้แพร่เผยสักรูป ทุกคนก็หุบปากไม่พูดอะไร ว่ากันว่าเพื่อปกป้องเจ้าสาว เจ้าเทพออกคำสั่งลงมา”
“ไม่ต้องพูดถึงพวกเขาแล้ว ฉียวนไปขอเงินที่ตระกูลฟาง คราวนี้น่าจะรีบกลับมาแล้วนะ”
หลี่ชิวเหมยพูดอย่างเยือกเย็นว่า: “ตระกูลฟางอยากเบี้ยวหนี้ ไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น หนึ่งล้าน ขาดบาทเดียวก็ไม่ได้ ฉันให้ฉียวนขุดขี้เถ้าของฟางหงปินออกมานำไปที่ตระกูลฟาง ไม่ให้เงิน ก็ทำลายขี้เถ้าของฟางหงปิน ถ้าไม่คืนให้ ขี้เถ้าของเจิ้งลี่แม่ของเขา ก็ทำลายให้พวกเขา”
หวางหญ่าอี๋พูดอย่างไม่พอใจว่า: “แม้ว่าจะให้เงิน ก็ต้องทำลาย ฟางหงปินทำให้หนูเสียเวลามานานขนาดนี้ ไม่ให้เงินแม้แต่บาทเดียว นี่เป็นผลกรรมตระกูลฟางของพวกเขา!”
“เป็นผลกรรมจริงๆ แต่เป็นผลกรรมของพวกแก”
ทันใดนั้น เสียงเย็นชาก็ดังขึ้นมา