”อ๊าก!” ซาเวียร์เกือบจะหมดสติขณะที่เลือดไหลพรั่งพรูออกมาจากจมูกของเขา เขาร้องหาความช่วยเหลือ “ช่วยฉัน!”
มีประมาณสองสามคนที่สนิทสนมกับซาเวียร์ดึงสติกลับมาได้
“ไป! ลุยกันเลย!”
“ช่วยมิสเตอร์ซาเวียร์!”
พวกเขาเร่งรีบเข้ามาช่วย
“อย่ามายุ่ง!” แดร์ริลขู่ ยืนตบพวกเขาแต่ละคน
ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ!
เขาตบแรงเสียจนพวกเขาล้มลง มีผู้หญิงบางคนกรีดร้อง ใครจะไปนึกว่านักเรียนสามารถทำร้ายครูพละได้หนักหนาสาหัสขนาดนี้?
“ขอโทษเดียวนี้!” แดร์ริลสั่ง ด้วยการเตะเข้าไปที่หัวของซาเวียร์
“ไอ้สวะ แดร์ริล ฉันจะฆ่าแก!” ซาเวียร์กำหมัดแน่น เขาเสียสติ เขาไม่เคยอับอายขนาดนี้มาก่อน เขาเพียงต้องการให้แดร์ริลตาย
“ขอโทษเซ่!” แดร์ริลร้องเสียงดัง เขาเตะอย่างรุนแรงเข้าไปที่หัวซาเวียร์อีกครั้ง
ซาเวียร์มึนงงถึงกับเห็นดวงดาว หัวของเขาเลือดไหล
“แดร์ริล แก…” ซาเวียร์กัดฟัน มีนักเรียนสองสามร้อยคนกำลังมองมาอยู่ มันน่าอับอายแค่ไหนที่เขาจะต้องขอโทษ?
“ขอโทษ!” แดร์ริลเตะอย่างแรงเข้าไปอีกครั้ง
“แดร์ริลพอได้แล้ว ถ้าขืนยังทำต่อไปนายจะฆ่าเขาตาย!” ในที่สุดอีวอนก็มีสติ ดึงแดร์ริลกลับมา
“นายควรจะขอโทษภรรยาของฉัน!” แดร์ริลกรีดร้อง เขากำลังคลั่ง ไม่มีใครที่จะสามารถหยุดเขาได้ในระหว่างที่เขาเตะหัวซาเวียร์อย่างต่อเนื่อง
ซาเวียร์แตกระแหง เขารู้ทันทีว่าถ้าเขาไม่ขอโทษแดร์ริล แดร์ริลอาจจะฆ่าเขาได้
“ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ!” ซาเวียร์กรีดร้อง เขาเอามือกุมหัวตัวเอง “ฉันผิดเอง ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ…”
“ที่รัก คุณให้อภัยเขาไหม?” แดร์ริลหัวเราะชายตามองที่ลิลี่ สายตาของเขานั้นช่างอ่อนโยน
มันมีโอกาสน้อยมากที่จะเจอกับร่างปีศาจของเขาเมื่อสักครู่นี้
ลิลี่ตัวสั่นเทา เธอพยักหน้า หากเธอบอกว่าไม่ให้อภัย แดร์ริลคงไม่มีวันหยุด ซาเวียร์อาจตายได้
จากนั้นชายชราอายุราวหกสิบปีก็เข้ามา นั่นคืออาจารย์คุมประพฤติ เขากล่าวถาม “นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
นักเรียนหลายคนชื่นใจเมื่อได้เห็นเขา พวกเตลิดไปกับเหตุการณ์ทั้งหมด อาจารย์คุมประพฤติเป็นคนเคร่งครัด แดร์ริลไม่มีทางรอดเมื่อเขาละเมิดกฏของโรงเรียนที่ห้ามทำร้ายอาจารย์
สีหน้าอาจารย์คุมประพฤติคร่ำเครียดขึ้นมาทันที เขาค่อย ๆ กล่าวถาม “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
ทะเลาะวิวาทในโรงเรียน?
มีแต่ความเงียบสงัด นักเรียนส่วนใหญ่จ้องมองไปที่แดร์ริล ลิลี่กระวนกระวาย เธออยากจะอธิบายในเมื่อต้นเหตุมาจากซาเวียร์เข้ามาจีบเธอ
ก่อนที่เธอจะได้กล่าวอะไร เดคแลน โนเอลก็ยืนขึ้น “อาจารย์ แดร์ริลเป็นคนเริ่มทำร้ายคุณครู!” เขาอ้าง “ช่างไม่มีวินัย! เขาสมควรโดนลงโทษ!”
แคทเธอรีนเดินเข้ามาหาอาจารย์คุมประพฤติ “แดร์ริล เป็นลูกศิษย์ของฉันเอง” เธอเสริม “ฉันจะเป็นคนลงโทษเขาเอง”
จากนั้นเธอเดินเข้าไปหาแดร์ริลและตบเข้าไปที่หน้าเขาโดยไม่กล่าวเตือนก่อน
ผัวะ!
แคทเธอรีนนั้นกลายเป็นมนุษย์ธรรมดา การตบนั้นไม่ทำให้เจ็บปวดแต่มันมีเสียงที่ดังฟังชัด