มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 267
“เจน! พวกเขาตีหัวของน้องชายผมนะ!” เจย์เดนบ่นขึ้นมาอย่างช้ำใจในเวลานี้
เพี๊ยะ!
ตรงกันข้ามกับที่คาดหวังไว้ เจนเพียงตอบกลับด้วยการตบหน้าเจย์เดนอย่างแรง
“เจย์เดน ตอนนี้ฉันคิดว่านายอาจหาญและกล้ามากเกินไปจริง ๆ นายกล้าสร้างปัญหาที่นี่จริง ๆ เหรอ? นายยังสร้างความเดือดร้อนให้กับคุณคลอ… คุณแลงดอนอีกด้วย!”
เจย์เดนตกใจเมื่อเขาได้รับการตบหน้าที่นี้
แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่าไม่เป็นธรรมมาก แต่เขาก็ยังคงปิดปากเงียบอย่างเชื่อฟัง
เขาไม่ใช่คนโง่ วันนี้เขามั่นใจว่าคน ๆ นี้ที่ถูกเรียกว่าคุณแลงดอนนี้เห็นได้ชัดว่าต้องเป็นใครบางคนที่มีภูมิหลังที่แข็งแกร่ง เขาไม่ใช่เพียงแค่ไอ้งั่งที่ยากจน และน่าสมเพชเหมือนที่เจสลินทำให้เขาเป็นแน่
มิอย่างงั้น ทำไมเจน คนที่ปกติเย่อหยิ่งขนาดนั้น ถึงเห็นแก่หน้าเขามากขนาดนี้จริง ๆ ด้วยล่ะ?
ขณะนี้ ทั้งหมดที่เขาทำได้ก็คือก้มหัวลงและเงียบต่อไป
“ให้ตายเถอะ! นี่มันเป็นฉากที่โหดร้ายมากจริง ๆ !”
โยลันดา ที่มากับแฟนนี ก็ถึงกับช็อกไปอย่างสิ้นเชิงเช่นกัน
โยลันดายิ่งรู้สึกอิจฉาท่าทางของเจนเป็นเฉพาะพิเศษในฐานะที่เป็นผู้หญิงที่มีอาชีพที่มีอิทธิพลเช่นนี้
เธออดไม่ได้ที่จะสงสัยว่า ถ้าเธอสามารถได้รู้จักกับใครบางคนที่มีอำนาจ และมีอิทธิพลเหมือนกับคุณคลอฟอร์ด ถ้าเป็นเช่นนั้น เธอก็สามารถตบหน้าทายาทคนรวยคนไหน ๆ ที่ไม่เจริญหูเจริญตาสำหรับเธอก็ได้เหมือนกันหรือไม่! ฮ่าฮ่าฮ่า!
“ถ้านายรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับนาย นายจะจากไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ มิอย่างงั้นละก็ เจย์เดน นายจะไม่สามารถก้าวออกไปจากสถานที่นี้ได้อีกต่อไป!” เจนกล่าวอย่างเย็นชาขณะที่เธอเอามือกอดอก
เจย์เดนอดไม่ได้ที่จะสั่นขึ้นมาด้วยความหวาดกลัว
ณ ตอนนี้ เขาเพียงต้องการจะขออภัยต่อเบนจามินและออกจากสถานที่นี้ไปทันที
แต่ในขณะนั้นเอง เจสลินก็ตะโกนออกมาเสียงดัง “เดี๋ยวก่อน!”
“คุณเจนค่ะ โปรดรอสักครู่! แม้ว่าพวกเราจะมีเรื่องขัดแย้งและความเข้าใจผิดกันในอดีต ได้โปรดรับฟังฉันก่อนที่จะไล่พวกเราออกไปด้วย หลังจากที่ฉันพูดจบ คุณจะเสียใจที่ได้ช่วยเหลือคน ๆ นั้นในวันนี้แน่!” เจสลินจ้องอย่างเย็นชาไปที่เจอรัลด์ขณะที่เธอพูด
ดูเหมือนราวกับว่าเธอจะสามารถเห็นได้ว่าเจอรัลด์กำลังจะถูกเจนสับเป็นพัน ๆ ชิ้นในภายหลัง
“ฮี่ฮี่ เธอนั่นเอง นังเด็กนี่ เธอมีอะไรต้องพูดล่ะ? สิ่งที่เธอจะพูดควรจะเป็นประโยชน์กับฉันนะ มิอย่างงั้นละก็ ฉันจะสะสางเรื่องเก่าและใหม่กับเธอในคราเดียวนี้แหละ!”
เมื่อเจนเห็นเจสลิน เธอก็นึกถึงฉากที่เธอถูกกล่าวหาว่าได้เลี้ยงผู้ชายแมงดาไว้ เมื่อเธอไปส่งเจอรัลด์กลับไปที่โรงเรียนในตอนนั้น เรื่องนี้สร้างความอับอายและความอัปยศอดสูให้กับคุณคลอฟอร์ดอย่างมากมาย
“โอเค คุณเจนค่ะ ฉันจะแค่บอกคุณทุกอย่างอย่างตรงไปตรงมาถ้างั้น บุคคลนั้นที่มีนามสกุลคลอฟอร์ดได้ทรยศความเชื่อใจของคุณ จริง ๆ แล้วเขามีแฟนคนหนึ่งที่มหาวิทยาลัยของเรา และแฟนของเขาก็มาจากภาควิชาของฉัน!”
นี่คือไพ่ตายตัวสำคัญที่สุดของเจสลิน
หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็ชี้ไปที่เจอรัลด์ขณะที่เธอกล่าว “ถ้านายเป็นลูกผู้ชาย นายจะบอกความจริงกับคุณเจน ใช่ไหม?”
เจอรัลด์พยักหน้าเล็กน้อยขณะที่เขากล่าว “ใช่ แฟนของฉันชื่อมีล่า และเธอมาจากภาควิชาเดียวกับเจสลิน ฮ่าฮ่าฮ่า! พวกเราสองคนเพิ่งจะกลายมาเป็นคู่รักกันเมื่อสองสามวันก่อนเอง!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณเจน คุณได้ยินนั่นไหม? เขายอมรับมันด้วยตัวเอง เขาพูดว่า…” เจสลินหัวเราะตลอด แต่ตอนนี้ เธอค่อย ๆ หยุดหัวเราะ
เดิมทีเธอต้องการเห็นความโกรธ ความเดือดดาล และแม้แต่การแสดงออกที่ทำให้ถึงตายได้บนใบหน้าของเจน
ท้ายที่สุดแล้ว ผู้ชายคนหนึ่งได้ทำเป็นเล่น ๆ และทรยศเธอ พวกเธอเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ดังนั้นใครจะไม่เข้าใจความรู้สึกของความโกรธและเจตนาฆ่าที่คน ๆ หนึ่งจะมีถ้าพวกเขารู้ว่าพวกเขาถูกทรยศล่ะ?
แต่อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดที่เจสลินสามารถเห็นได้ก็คือท่าทางของความหงุดหงิด และเหลืออดบนใบหน้าที่โกรธของเจน
“นี่คือสิ่งที่เธอต้องการจะบอกฉันใช่ไหม? ฮ่าฮ่า งั้นหนึ่งในลูกน้องของคุณแลงดอนเพิ่งจะมีแฟนสาวสินะ ทำไมเธอถึงบอกฉันเรื่องนี้ล่ะ? เธอคิดอย่างใจจริงว่าชายหนุ่มคนนี้ที่มีนามสกุลคลอฟอร์ด จะเป็นผู้ชายแมงดาที่ฉันได้เลี้ยงไว้จริง ๆ งั้นหรือ?” เจนตอบกลับขณะที่เธอยิ้มเยาะ
“อ่า? ไม่ใช่แบบนั้นเหรอ?” เจสลินผวา
เพี๊ยะ!
เจนตบหน้าอย่างแรง “นังบ้านี่! เธอใส่ร้ายฉันมาตั้งแต่ครั้งที่แล้ว และเธอยังกล้าที่จะคิดถ้อยคำที่ไม่จริงใจที่แสนจะจองหองนี้ต่อไปจริง ๆ เหรอ?”
เจสลินตกละลึง
กลายเป็นว่าการสันนิษฐานของเธอนั้นผิดพลาดไป!
“รีบออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!” เจนตะคอก สายตาของเธอเดือดดาลไปด้วยความโกรธ
“โอ้! โอ้! ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้ค่ะ!” เจสลินน้ำตาไหลแล้ว และเธอปิดหน้าของเธอขณะที่เธอเตรียมที่จะออกไปทันที
“เดี๋ยว!”
ในตอนนี้ หญิงสาวคนหนึ่งพูดขึ้นมาอย่างโกรธเคือง