ตอนที่ 64 : พี่สาวสุดเท่
มันก็ไม่เลวหรอกนะที่มีสาวสวยแบบนี้มาเป็นบอดี้การ์ด
โดยปกติแล้ว ศิลปะการต่อสู้โบราณของตระกูลเล้งจะถูกส่งต่อให้ลูกชายไม่ใช่ลูกสาว แต่เพราะการที่เล้งเสียวอู่หมกมุ่นอยู่กับพวกวรรณกรรมมากกว่า
และเพื่อไม่ให้ศิลปะการต่อสู้ตระกูลเล้งต้องสูญหายไป เล้งเสี่ยวหยาน(เล้งเซี่ย)จึงได้รับทักษะ นี้มาโดยบังเอิญ
และจากสิ่งต่างๆในวันนี้ แม้แต่พวกสี่คนนั้นที่ดูแข็งแกร่งที่ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอด้วยซ้ำ
ศิลปะการต่อสู้โบราณของตระกูลเล้งนั้นจะความสําคัญกับความแข็งแกร่งและยืดหยุ่นรวมถึงจุดทั้ง 6 ที่ขาและ 4 จุดในการใช้มือ
และด้วยสิ่งนี้เองจึงทําให้ขาของเธอดูสวยเรียวยาว
เจียงเฉินมองเล้งเซี่ยขึ้นลง
เล้งเซี่ยที่เห็นก็ช่วยไม่ได้ที่หน้าของเธอจะหน้าร้อนผ่าว ก่อนพยายามหลบสายตาของเขา
ไม่รู้ว่าทําไมกัน ทั้งๆที่เธอก็ใส่เสื้อไหมสไตล์พังก์สีดําเป็นปกติ แต่พอโดนเขามองเธอถึงได้รู้สึกอายกันนะ
เจียงเฉินนั้นไม่ได้ตั้งใจจะมองรูปร่างของเธอแต่เพราะในบ้านของเขาเวลานี้มีครอบครัวของครูหยางอยู่ด้วย
อย่างน้อยก็ควรแต่งตัวให้เหมาะสมดีกว่า
“ตอนนี้เพิ่งจะหัวค่ำ ฉันจะพาเธอไปซื้อของใช้ในชีวิตประจําวันกับชุดทํางานก่อนละกัน”
เล้งเซียพยักหน้า
หลังจากนั้นประมาณหนึ่งชั่วโมง
เล้งเสี่ยวหยานก็อยู่ภายในชุดกระโปรงทรงกว้างสีน้ำเงินอ่อน และเสื้อลายลูกไหมแขนครึ่งส่วน หลังจากที่ให้สไตลิสต์ลองหาชุดให้เธอมาใส่ ตอนนี้เธอมีการศึกษาทันที
สาวงามที่มีกลิ่นอายของคนที่มีสติปัญญา แถมยังมีเอวเล็กๆยิ่งทําให้คนอยากเข้าไปโอบกอดซะจริงๆ
95 คะแนนเลย! ผู้หญิงนั้นเมื่อแต่งตัวดีๆ ก็จะสามารถช่วยทําให้พวกเธอสวยโดดเด่นขึ้นมาได้ทันที
และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอต้องมาใส่ชุดแบบนี้ด้วย!
ปกติแล้วเธอมักจะใส่กางเกงยีนส์กับเสื้อธรรมดาๆ แต่วันนี้เธอต้องมาใส่อะไรแบบนี้ ~
อา~ เจ้านายไร้ยางอายคนนี้นี่นะ!
ฉันอยากจะร้องไห้~
เล้งเสี่ยวหยานเขินอาย เธอยืนอยู่ตรงประตูทางเข้าวังเพราะอายเกินกว่าที่จะเข้าไปข้างใน
เจียงเฉินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขบขันเมื่อเห็นแบบนี้แต่เขาก็ดึงเธอเข้าไปในบ้าน “จะกลัวเกินไปหน่อยมั้ง เธอสวยมากจริงๆ เข้ามาสิ เกือบได้เวลาอาหารเย็นแล้ว”
หลังจากชักชวนอยู่พักหนึ่งเล้งเสี่ยวหยานก็เริ่มเชื่อมั่นในตัวเองในที่สุด
ใช่แล้ว!
ฉัน เล้งเสี่ยวหยานต้องทั้งหวานทั้งเค็ม!
ในห้องนั่งเล่น
ครูหยางและครอบครัวที่อยู่ที่นี่ และก็ยังมีหลี่หมิงฮุ่ยและพ่อบ้านจ้าวอยู่ด้วย
ทันทีที่หลี่หมิงฮุ่ยเห็นเล้งเสี่ยวหยานดวงตาของเขาเป็นประกายก่อนจะถอนหายใจเข้าข้างใน!
พี่เฉิน~~ ทําไมพี่ถึงหาแฟนสาวรูปร่างดีๆแบบนี้ได้ง่ายๆกัน!
โครงหน้าก็ได้รูปหน้าตาก็ดี!
สวยจริงๆ~
ฉันอิจฉามาก … แต่ทําไมเธอดูคุ้นๆนะ
เจียงเฉินทําการแนะนาตัวเล้งเสี่ยวหยานให้ทุกคน
“คนนี้คือเพื่อนของผม เธอชื่อเล้งเสี่ยวหยาน เธอมาจากเหลียงเฉิงเหมือนกัน
เธอจะกลับบ้านพร้อมกับเราพรุ่งนี้นะครับ”
ในเวลานี้ดวงตาของนางฟ้าตัวน้อยของหยางยี่ยี่ก็สว่างขึ้น “พี่สาวคนนี้หนูเคยเจอพี่ที่ไหนมาก่อนนะ!”
เล้งเสี่ยวหยานตื่นตระหนกทันที แต่ที่นี่มีทั้งครูของเจ้านาย เพื่อนร่วมชั้นและน้องสาวของเขา
เธอเคยเห็นฉันตอนเป็นนักเลงงั้นหรอ?
เล้งเสี่ยวหยานแสร้งทําเป็นยิ้มและพูดอย่างอ่อนโยน “น้องสาวน่าจะจําผิดแล้ว ปกติพี่มักจะอยู่บ้านนะ~”
หยางยี่ยี่ลุกขึ้นจากโซฟาและมองเล้งเสี่ยวหยานขึ้นลงและกระพริบตาปริบๆ
“พี่เสี่ยวหยานปกติพี่จะชอบใส่ชุดเท่ๆใช่ไหม ชุดของคนที่ชอบขับมอเตอร์ไซค์นะ”
เล้งเสี่ยวหยานอยากจะก่ายหน้าผากของเธอจริง”
เธอพูดไม่ออกและอยากจะร้องไห้
สาวน้อยจําใครไม่จํา ดันมาจําฉันได้ยังไงกันเนี่ย
ตอนนั้นคงจะเป็นตอนที่ฉันกําลังขับมอเตอร์ไซค์ไล่ทุบตีคนอยู่แน่ๆ
“บางที…ฉันก็ชอบใส่ชุดแบบนั้นเป็นงานอดิเรกน่ะ”
เล้งเสี่ยวหยานก็ไม่อยากจะโกหกเช่นกัน
แต่ทันใดนั้นหยางยี่ยี่ก็กอดแขนของเล้งเสี่ยวหยานและพูดอย่างตื่นเต้น “พี่สาวเสี่ยวหยาน พี่เท่มากจริงๆนะ~ ครั้งก่อนที่หนูเห็นพี่ตอนนั้นพี่ไล่ตีโจรขโมยกระเป๋ามันเท่จริงๆ”
“เอ๊ะ?”
เล้งเสี่ยวหยานถอนหายใจออกมาก่อนจะรีบหลบออกไป
สุดท้ายดันโดนเผยเรื่องน่าอายต่อหน้าเจ้านายของตัวเองจนได้~
ตอนกลางคืนในห้องนอนใหญ่
เจียงเฉินที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จก็ห่อตัวด้วยผ้าขนหนูแล้วเดินออกมาดูทีวี
แต่เขาดันเผลสะดุดขาตัวเองจนล้มลงบนพื้นก่อให้เกิดเสียงที่ดังและหลังจากนั้นก็มีการเคลื่อนไหวมากมายตามมา!
“บอสตกอยู่ในอันตราย!”
ปัง~
เล้งเสี่ยวหยานรีบเปิดประตูแล้วเข้ามา!
เธอตกตะลึงในทันทีที่เห็นภาพตรงหน้า~ และใบหน้าก็ค่อยๆร้อนขึ้น
ร่างกายของผู้ชายคนนี้มัน
เจียงเฉินพูดไม่ออกไปซักพัก “รีบปิดตาเลยเร็วๆ!”
“โอ้ ได้ๆ~”
เล้งเสี่ยวหยานเธอเดินก้าวไปข้างหน้าแล้วเอามือของเธอไปปิดตาของเจียงเฉิน
หัวใจของเจียงเฉินแทบตกลงพื้น “ผมให้ปิดตาของคุณไม่ใช่ของผม”
เล้งเสี่ยวหยานที่ได้ยินก็เขินทันที! นี่ฉันทําอะไรลงไป~
ฉันจะโดนไล่ออกตั้งแต่ทํางานวันแรกไหมเนี่ย?
บอดี้การ์ดที่ห่วยแตกที่สุดในประวัติศาวตร์ก็คือเล้งเสี่ยวหยาน
เล้งเสี่ยวหยานเอามือมาปิดตาของเธอแล้วเปิดช่องเล็กๆมองดูแล้วพูดเบาๆว่า
“ขอโทษด้วยค่ะบอส มันเป็นครั้งแรกที่ฉันมาเป็นบอดี้การ์ด เลยยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับงานเท่าไหร่…”
เจียงเฉินมองกวาดผ่านเธอจนกระทั่งพบกับลําธารลึกสีขาวบนหน้าอกของเธอ
โอ้พระเจ้า
สาวน้อยเธอคิดจะเล่นกับไฟรียังไง~
“โอเค งั้นรีบกลับไปพักผ่อนเถอะ”
“ค่ะ”
เล้งเสี่ยวหยานเหลือบมองอย่างสงสัยอีกครั้งแล้วจากไปอย่างรวดเร็ว
ถ้าสิ่งนั้นมันโตขึ้นมันคงน่ากลัวไม่น้อยเลย
ค่ำคืนนี้ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก
เหลียนเฉิง
การประกาศเปลี่ยนมือผู้จัดการของบาร์เทียนไม่กี่วันก่อนนั้นสร้างผลกระทบเป็นวงกว้าง
บาร์ขนาดเล็กและกลางจํานวนมากต่างตั้งตารอ เพราะหากไม่มีการคุ้มครองจากบริษัทลงทุนเทียนฉู่ บาร์เทียนฉู่แห่งนี้ที่เป็นบาร์ขนาดใหญ่ก็จะไม่ต่างกับเสือกระดาษ
หรืออาจจะเป็นเนื้อบนเขียง
หรืออาจจะต้องถูกทําลาย
เพราะการทําลายบาร์เทียนฉู่ลงจะสามารถเพิ่มกําไรให้บาร์อื่นๆได้มากทีเดียว
ซึ่งนับว่าเป็นสิ่งที่ดีไม่น้อยเลย
บาร์เทียนฉู่ห้องผู้จัดการ
ทนายความหวู่และผู้จัดการเฉียนกําลังคุยกันเรื่องการส่งมอบบาร์ให้กับเจ้าของคนใหม่
เฉียนเหยากวงตะโกนออกมา “บัดซบ! เจ้าของคนใหม่เป็นพวกคนรวยรุ่นที่สองอายุ 26 ปีไม่มีภูมิหลังไม่มีอิทธิพล แถมบาร์ของเราจะโดนล้มในเวลาอีกไม่ถึงเดือนแล้ว”
ทนายหวู่ถาม “ตาแก่เฉียน ไม่ใช่ว่านายยังมีคนอยู่ในมือไม่ใช่หรอ? ใช้คนพวกนั้นไปแสดงความโหดเหี้ยมของนายหน่อยไม่ได้หรอ?
เฉียนเหยากวงพูด “ตอนนี้เล้งเซียไปหาน้องชายของเธอที่เมืองหลวงจักรวรรดิและเสี่ยวหูก็เหมือนจะตามไปด้วยตอนนี้จึงเหลือคนที่ใช้ได้แค่ 10 มันไม่คุ้มหรอก!”
“เมื่อคืนนี้ ก็มีคนหาเรื่องกันคนของเราเข้าไปห้ามก็โดนตีจนเข้าโรงพยาบาลไปสามคน ดูเมือนตําแหน่งฉันคงจะอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว!”
ทนายหวู่ดูเคร่งขรึม “แล้วตอนนี้นายจําทํายังไง?”
เฉียงเหยากวงดูเศร้า “ฉันควรทํายังไงล่ะ ต้นไม้ล้มความหิวโหยแพร่กระจาย ทําได้เพียงรอความตาย!”
ในเวลานี้ เสียงเคาะประตูดังขึ้น
หญิงผิวในถุงน่องสีดําดูสง่างามเข้ามาพร้อมกับวิญญาณชั่วร้ายในดวงตาที่เย็นชาของเธอ
ทั้งสองจ้องมองเธออย่างว่างเปล่า
สาวงาม!
และเป็นสาวงามที่พวกเขาต่างก็คุ้นเคย!
เฉียนเหยากวงขมวดคิ้ว “เล้งเซี่ยทําไมวันนี้เธอถึงได้แต่ตัวแบบนี้กันล่ะได้เงินก้อนโตมารีไง?”
“เงินก้อนโต?”
เล้งเสี่ยวหยานพูดอย่างเย็นชา “ฉันหางานที่ดีกว่านี้ได้แล้ว ฉันเลยกลับมาคุยด้วย เพราะยังไงพี่น้องของฉันก็ยังต้องทํางานกับคุณ”
“ยังมีหน้าจะกลับมาอีกเหรอ”
เฉียนเหยากวงดูโกรธแล้วกล่าวโทษเล้งเซีย “เธอรู้ไหมว่าสองสามวันที่เธอหายไปเกิดอะไรขึ้นกับบาร์บ้าง”
เล้งเสี่ยวหยานอธิบาย “แล้วฉันไม่ได้บอกไปแล้วหรอ? ว่าน้องชายของฉันต้องเข้ารับการผ่าตัดที่เมืองหลวงจักรวรรดิ”
“ไม่เธอไปไม่ได้”
เฉียนเหยากวงตั้งเป้าหมายแน่วแน่ “ถ้าเธอไป กลุ่มน้องของเธอก็ต้องออกไปจากที่นี้ด้วย!”