ตอนที่ 168 หลอกใช้
โชคชะตานี้ ทำให้ชุยหังที่เพิ่งจะอารมณ์ไม่แน่นอนนั้นผ่อนคลายลงมาทันที
ดาวคณะคนนั้น แล้วก็หัวหน้าฝ่ายคณะโลจิสติกส์อะไรนั่นอีก จะเป็นอย่างไรก็เป็นไปเถอะ มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาเหรอ
‘ที่จริงแล้วตัวเขาเองก็ไม่ได้อยากรู้จักพวกเขาเลย อีกทั้งยังไม่อยากอดทนกับพวกเขาด้วย’
‘เกลียดที่สุดก็คือคนเสแสร้งแบบนั้น’
‘ผู้ชายยอมให้ผู้หญิง ก็ได้แหล่ะ แต่ต้องไม่ใช่แบบนี้ ถือว่าตัวเองเป็นผู้หญิงแล้วเป็นฝ่ายถูก’
ที่จริงดอกบัวสีขาวชนิดนี้ทำให้คนอื่นอยากจะอาเจียนได้ง่ายๆ
ถ้าหากต้องยอมพวกเขา ชุยหังรู้สึกว่าไม่มีเกียรติ
การให้อภัยนั้น การอดทนนั้นไม่เคยเหมือนกัน ถ้าหากเป็นปัญหาเล็กๆ หรือไม่ก็สถานการณ์พิเศษ ตัวเองสามารถให้อภัย และอดทนได้ แต่ถ้าไม่ใช่สถานการณ์พิเศษ แค่อ้างว่าตัวเองเป็นผู้หญิง แล้วสร้างสถานการณ์พิเศษขึ้นมา แบบนี้แล้วตัวเขาเองต้องอดทนไปทำไมกัน”
[โอเค ฉันจะไปรับนาย แล้วนายกลับกับฉัน] ข้อความที่หลูจื้อตอบมาทำให้ชุยหังตะลึง
‘มารับตนเอง แล้วกลับไปกับเขา?’
‘ไปที่ไหนกัน กองทัพของเขา?’
‘กองทัพไม่น่าจะให้คนนอกเขาไปได้นะ ถึงแม้ว่าตัวเขาเองถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของกองทัพแล้วก็เถอะ เฮ้อ’
[ไปที่ไหนเหรอ] ชุยหังถามไป
[ถึงเวลาเดี๋ยวนายก็รู้เอง] ต่อมาหลูจื้อก็ส่งสติ๊กเกอร์ยิ้มกลับมา
จากนั้นก็ส่งภาพเคลื่อนไหวมา เป็นภาพเด็กผู้ชายกุมหน้าเด็กผู้หญิง แล้วหอมหนักๆ แน่นๆ ไม่ปล่อย
ชุยหังอารมณ์ดีขึ้นมาแล้ว เขาจะไม่โมโหนานไปกับคนที่ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรด้วยเลย ถ้าเป็นแบบนั้นเสียเวลาตัวเอง อีกทั้งยังไม่มีผลอะไรกับคนอื่นด้วย
จากนั้น หลูจื้อก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรอีก ชุยหังตอนนี้ก็ขี้เกียจจะเดาแล้วว่าหลูจื้อตอนนี้กำลังยุ่งอะไรอยู่ คิดมากไปนอกจากจะทำให้ตัวเองเหนื่อยแล้ว ไม่มีประโยชน์อะไรเลย
โดยเฉพาะครอบครัวของทั้งสองคนนั้นเข้ากันไม่ได้ ก็เพราะความไม่เชื่อใจกัน ถึงได้เกิดขึ้น
ตัวเขาเองไม่ได้ซื่อบื้อขนาดนั้น ถึงจะไม่ได้เป็นคนที่มีความสุขอย่าง Little 2B [1]
ชุยหังช่วงนี้ไม่ได้มีเรื่องอะไร แต่กับคณะของผู้หญิงกลุ่มนั้น กลับใจเย็นไม่ได้จริงๆ
โดยเฉพาะกับกลุ่มผู้หญิงคณะโลจิสติกส์กลุ่มนั้น หลังจากได้ข่าวเรื่องของชุยหังต่างก็รู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยเป็นสุภาพบุรุษเท่าไหร่
แต่ชุยหังกลับไม่คิดแบบคนเหล่านั้น นั่นเป็นปัญหาพวกเขา ทำไมต้องเอามาใส่สมองตัวเองด้วยล่ะ
ตอนที่ผู้หญิงคณะขนส่งมาคุยกับชุยหัง อารมณ์ชุยหังในตอนนั้นจะปฏิเสธการขอโทษ
เพราะถ้าต้องขอโทษ ควรต้องเป็นผู้หญิงคนนั้นขอโทษ
แต่ผู้หญิงคณะโลจิสติกส์กลับพูดว่า ดาวคณะคนนั้นไม่ว่าจะทำผิดหรือไม่ ผู้ชายก็ไม่ควรทำผู้หญิงเสียน้ำตา
ชุยหังคิดว่าความคิดแบบนี้ช่างน่าขำเสียจริง ดาวคณะคนนั้นร้องไห้แค่นั้น คนอื่นก็เห็นใจแล้ว?
ผู้หญิงดีๆ ไม่ควรโดนผู้ชายทำร้าย ควรจะได้รับปกป้อง ไม่ทำให้พวกเธอเสียน้ำตา
แต่ดาวคณะคนนี้พูดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่ดีเหรอ
เห็นได้ว่าสำหรับชุยหังแล้ว เธอไม่มีคุณสมบัตินั้นเลย
ถ้าหากเด็กสาวที่อ่อนไหวเหล่านั้นหลั่งน้ำตาเมื่อเห็นว่าดอกไม้หายไป ดวงจันทร์ก็หายไปด้วย ผู้ที่หลงผิดทางศีลธรรมเหล่านี้ยังคงขอให้ดวงจันทร์และดอกไม้ออกมาขอโทษหรือไม่
ความคิดเช่นนี้ ช่างบ้าเสียจริง
ชุยหังไม่อยากอยู่กับคนเเบบนี้ ไม่อย่างนั้นตัวเขาเองคงจะเป็นบ้า
‘คุณไม่ต้องหาข้ออ้างได้ไหม หากน้ำตาปิดบังความจริงได้ ฉันก็จะบีบน้ำตาให้พวกคุณเห็น คนที่หลั่งน้ำตา ใครๆ ก็ต้องสงสารเหรอ’ ชุยหังพูดกับหัวหน้าฝ่ายหญิงคณะโลจิสติกส์
‘นายเป็นผู้ชาย ทำไมขอโทษไม่ได้” อีกฝ่ายยังคงย้ำไม่หยุด
‘อย่ามีปากเสียงกับผู้ชาย ผู้ชายแล้วไมกัน ผู้ชายควรต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่ไม่ได้ทำเหรอ ฉันสนิทกับเธอเหรอ’
ตอนที่ 169 กลอุบาย
ชุยหังรู้สึกจริงๆ ว่าอีกฝ่ายที่เป็นหัวหน้าฝ่ายคนนี้บ้าไปแล้วจัดว่าเป็นกลุ่มสตรีนิยม สมองคงไม่ปกติไปแล้ว
ผู้ชายสามารถยอมอ่อนให้ผู้หญิงได้ในระดับหนึ่ง แต่ไม่ควรต้องมีกฎเกณฑ์ใดๆ
เหมือนกับว่าผู้หญิงอย่างพวกเธอไม่ด่าพวกเขา เขาคงเกรงใจพวกเธอไปแล้ว
หลังจากนั้นหัวหน้าฝ่ายนั้นจริงๆ แล้วคงไม่มีทางเลือก
ชุยหังรู้สึกว่า ดาวคณะคนนั้นควรถอนตัวออกจากการแข่งขันเต้นรำมิตรภาพครั้งนี้ หรือไม่ก็ควรเปลี่ยนตัวเอง
ไม่เคยคิดว่าเธอจะขอโทษตัวเอง
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างกระทันหันของดาวคณะ ชุยหังก็รู้สึกสับสนกับตัวเองเล็กน้อย นี่จะเสเเสร้งอะไรอีก ตัวเขาเองตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ขอเจอเธออีกไปจนแก่ตายเลย เธอขอโทษแล้ว?
‘เธอจะถอยเพื่อก้าวไปข้างหน้า แล้วแสดงให้ตัวเองไม่ใช่ผู้ชายเหรอ’
ความขัดแย้งได้ปรากฏขึ้นแล้ว ในฐานะที่ตัวเองเป็นชายคนหนึ่ง ผู้หญิงคนหนึ่งมาขอโทษ แล้วยังไม่เหลือทางให้เดินเลยสักนิด ถึงเวลานั้นคนอื่นจะมองตัวเองยังไง
‘ตัวเองจำเป็นต้องเต้นคู่กับเธอต่อไปไหม’
แบบนี้ช่างประหม่าเหลือเกิน ที่จริงแล้วชุยหังยังไม่เคยเลยที่หลังจากทะเลาะกับคนอื่นแล้วยังคงเล่นด้วยกันได้
ถึงอย่างไรเขาก็ไม่เคยทะเลาแบบนี้กับใครมาก่อน
เพราะว่าตอนสมัยมัธยม ทุกคนต่างก็เรียน เรียน แล้วก็เรียน เพื่อสอบเข้ามาหาวิทยาลัย ไม่เคยมีเวลาไปเที่ยวเล่น แล้วก็ไม่มีอะไรทุกข์ใจเหมือนโต้วเอ๋อ [2] แต่พอเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ไม่เหมือนกันเลย รู้สึกว่าที่นี่เป็นเหมือนสังคมกลุ่มเล็กๆ สามารถเจอคนได้ทุกประเภท
อย่างไรก็ตามเขาไม่อยากสารภาพอะไรในตอนนี้ ไม่ว่าอีกฝ่ายคิดจะทำอะไร เขาก็จะทำด้วย
เขาไม่ต้องการคะแนนนี้แล้ว แล้วก็ไม่แคร์ที่จะไปขายหน้าไปกับดาวคณะคนนี้แล้ว
เขาไม่ได้บอกว่ายอมรับคำขอโทษจากดาวคณะ แต่ยอมที่จะเป็นคู่เต้นกับดาวคณะต่อไป
ฝึกซ้อมมาตั้งหลายวันแล้ว ถือว่าเป็นการขอบคุณให้ตัวเองสำหรับหลายวันมานี้เป็นข้อเเลกเปลี่ยนแล้วกัน
หลังจากจัดการเรื่องนี้ ตัวเองจะเตรียมตัวไปเจอกับหลูจื้อในวันหยุดนี้
สิ่งที่เขาสนใจในตอนนี้คือ ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับดาวคณะคนนี้ ขอแค่เธอไม่มานุ่งกับเขาก่อน เขาก็จะไม่ไปทำอะไรเธอก่อน
ที่จริงแล้วเขายังรู้สึกได้ว่ากับดาวคณะคนนี้ยังมีอาการประหม่า ตอนที่ทั้งสองคนเต้นด้วยกันต่างฝ่ายต่างไม่มองหน้ากันเลย
หัวหน้าฝ่ายคณะโลติสติกส์คนนั้นทำหน้าเหมือนคนอื่นเป็นหนี้ไม่คืนเงินเธอ จ้องมองมาที่ชุยหัง
ชุยหังกลับให้ความสนใจเธอ คนที่ไม่รู้จักเหตุผล รู้จักแต่การเสเเสร้งแบบนี้ ไม่รู้ว่าได้มานั่งในตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายได้อย่างไร เป็นที่น่ารังเกียจต่อคนที่มองมาจริงๆ
เขามาที่นี่เพื่อมาเรียนหนังสือ ไม่ได้มาแสดงศึกบุปผาวังมังกร [3] กับพวกเขา
วันแสดงจริงมาถึงแล้ว ชุยหังสวมชุดคณะเทคนิคการเดินเรือของเขา ใส่หมวกหม้อตาล ถึงจะไม่ใหญ่มาก แต่ดูมีพลังมาก
ดาวคณะคนนั้นดู้หมือนจะตะลึงนิดหน่อย เพราะว่าการแต่งกายตอนซ้อมของชุยหังก่อนหน้านี้ค่อนข้างเป็นแบบสบายๆ
ชุยหังไม่ได้คุยอะไรกับเธอ เพียงแค่จ้องกันและกัน
ดังนั้น ถึงแม้ว่าวันนี้ดาวคณะจะตั้งใจแต่งตัวเป็นพิเศษ ชุยหังก็ไม่เอายปากชมสักคำ
คนที่จิตใจชั่วร้าย ก็แค่เกิดมาหน้าตาดี แต่อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรเลย
แต่เหมือนกับว่าชุยหังจะประเมินความร้ายกาจของผู้หญิงคนนี้ต่ำไป เมื่อถึงคิวแสดงของพวกเขา ดาวคณะคนนั้นตั้งใจเดินไปครึ่งจังหวะ จากนั้นก็ไม่ก้าวเท้าต่อ ชุยหังจึงเหยียบโดน
ดาวคณะร้องตกใจ ในตอนนั้นดึงดูดความสนใจของคนอื่นทั้งหมด
ชุยหังตื่นเต้นนิดหน่อย แต่ในใจตอนนั้นเข้าใจแล้ว ไม่แปลกใจที่เธอยืนยันที่จะเต้นคู่กับเขา ที่แท้ก็จะทำแบบนี้นี่เอง ทำให้ทุกคนเข้าใจว่าตัวเขาเต้นแย่มากๆ เธอนั้นได้รับความลำบากจริงๆ
อย่างไรก็ตามกลอุบายแบบนี้ ถ้าหากทำให้เขากลัวได้ พูดได้เลยว่า ดาวคณะคนนี้คิดมากเกินไปแล้ว
——
[1] Little 2B ชื่อตัวละครจากเรื่อง《快乐的小二逼》ที่ซื่อบื้อ ขี้อาย แต่ชีวิตก็โชคร้ายบ่อยๆ แต่เขาก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้
[2] โต้วเอ๋อ เป็นตัวละครจากบทละครเรื่อง “ความทุกข์ระทมของโต้วเอ๋อ” โดย กวานฮั่นชิง นักเขียนบทละครผู้โด่งดังในราชวงศ์หยวน เรื่องมีอยู่ว่า โต้วเอ๋อกำพร้าแม่ ถูกพ่อขายไปเป็นสะใภ้ให้บ้านท่านยายไช่ ต่อมาสามีล้มป่วยจนตาย แต่กลับถูกคนกลั่นแกล้งว่าวางยาพิษสามีตัวเอง ผู้พิพากษาก็รับสินบนจากคนอื่น ลงโทษโต้วเอ๋ออย่างทารุณ บีบบังคับให้สารภาพแต่นางไม่ยอม เขาจึงสั่งเฆี่ยนตีท่านยายไช่แทน ในที่สุดโต้วเอ๋อจำใจยอมรับผิดและถูกประหารชีวิต คนจีนจึงนิยมพูดเปรียบเปรยความทุกข์ของตัวเองกับโต้วเอ๋อ
[3] ศึกบุปผาวังมังกร เป็นเรื่องราวของนางกำนัล 4 ฝ่ายในวังหลวง ได้แก่ ฝ่ายเครื่องประดับ ฝ่ายเสื้อผ้า ฝ่ายโภชนาการ และฝ่ายออกแบบ ที่แก่งแย่งชิงดีเฉือดเฉือนกันด้วยแรงริษยา