บทที่ 267 วิชากระบี่เพลิงทองคำ
บทที่ 267 วิชากระบี่เพลิงทองคำ
หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความหายนะที่จะนำความพินาศมาสู่ตระกูลเฉินของข้า?
ดวงตาของเฉินซีเย็นชาและจิตสังหารก็พุ่งขึ้นมาในหัวใจของเขาเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ เขาแบกรับความรับผิดชอบอันหนักอึ้งของตระกูลตั้งแต่ยังเด็ก หลายปีแห่งการบ่มเพาะอันขมขื่นและอุตสาหะและความพยายามอันยิ่งใหญ่ที่เขาทุ่มเทเพื่อความอยู่รอด ทั้งหมดนี้ก็เพื่อสร้างตระกูลเฉินขึ้นมาใหม่และทำให้ตระกูลฟื้นคืนความรุ่งโรจน์ในอดีต เพื่อให้ปู่ของเขาที่ล่วงลับไปแล้วสามารถยิ้มได้ในยมโลก
อาจกล่าวได้ว่าคำขู่ของเว่ยเยว่จื่อได้แทงใจดำของเฉินซีอย่างไม่ต้องสงสัย และจุดประกายจิตสังหารในใจของเขาอย่างสมบูรณ์
“ข้าให้โอกาสเจ้าได้ ตราบใดที่เจ้าทำลายรากฐานเต๋าของเจ้าเองและส่งมอบค่ายกลกระบี่มหาปราณให้ข้าด้วยความเคารพ ข้าสามารถยกโทษตระกูลเฉินของเจ้าจากความตายได้ ว่าอย่างไร?” เว่ยเยว่จื่อพูดช้า ๆ เขาสังเกตเห็นจิตสังหารของเฉินซีแล้วแต่ก็ไม่ได้จริงจังกับมันนัก คนที่เหลืออีกครึ่งขั้นถึงจะก้าวเข้าสู่ขอบเขตแกนทองคำหยินหยางจะทำอะไรได้?
ท้ายที่สุด เขาก็เป็นศิษย์ของนิกายเบญจธาตุ และระดับการบ่มเพาะของตัวเขาก็อยู่ในขอบเขตแกนทองคำหยินหยางขั้นสูงสุด ผู้อาวุโสในนิกายของเขามองเขาไว้สูงและรู้สึกว่าเขาจะมีตำแหน่งในการชุมนุมดาวรุ่งในอีกสองปีนับจากนี้อย่างแน่นอน
“ทำลายรากฐานเต๋าของเขาเอง? ศิษย์พี่ใหญ่ ท่านไม่เบามือกับเขาไปหรือ? ศิษย์พี่เมิ่งประมาทและถูกเขาเล่นงานโดยไม่ทันตั้งตัว ตอนนี้ ศิษย์พี่เมิ่งก็ยังไม่ได้สติ ดังนั้นเขาต้องใช้ชีวิตอันต่ำต้อยของเขาเพื่อชดใช้ความผิด!” ใบหน้าที่สวยงามของหลินชิวหลิงเย้ยหยันซ้ำแล้วซ้ำเล่า และสายตาที่นางมองไปที่เฉินซีนั้นเต็มไปด้วยความชิงชัง
“เรื่องในวันนี้ต้องจบลงด้วยความตายเท่านั้นสินะ” เฉินซีรับฟังเงื่อนไขที่เว่ยเยว่จื่อและหลินชิวหลิงเสนออย่างเฉยเมย กลิ่นอายของเขาเริ่มสงบ นิ่ง และเยือกเย็นมากขึ้น และดูเหมือนเงื่อนไขเหล่านี้จะไม่เกี่ยวข้องกับเขา “หากเจ้ามีความกล้า จงตามข้ามา เจ้าจะยึดครองค่ายกลกระบี่มหาปราณที่เป็นของข้าได้เมื่อเจ้าฆ่าข้า มันขึ้นอยู่กับว่าเจ้ามีปัญญาหรือไม่?”
ขณะที่พูด เฉินซีก็หันหลังกลับและเดินออกไป พื้นที่ของห้องโถงหลักนั้นเล็กเกินไป ดังนั้นหากการต่อสู้เริ่มต้นขึ้น ห้องโถงหลักจะได้รับความเสียหายได้ง่ายมาก และเขาไม่ต้องการทำลายอาคารของตระกูลเฉินเพราะเรื่องนี้
“ในเมื่อเจ้าอยากตายนัก ข้าจะไม่ทำตามความปรารถนาของเจ้าได้อย่างไร?” เมื่อเขาเห็นเฉินซีต้องการต่อสู้กับเขาอย่างมั่นใจเกินไป เว่ยเยว่จื่อก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาด้วยความโกรธสุดขีด จากนั้นร่างของเขาก็พุ่งออกมาจากห้องโถงใหญ่ราวกับสายฟ้า
ฟิ้ว! ฟิ้ว!
แสงสองเส้นพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า เฉินซีและเว่ยเยว่จื่อไม่เสียเวลาคุยกันอีกต่อไป และมาถึงสนามซ้อมกลางแจ้งข้างนอกห้องโถงหลักของตระกูลเฉิน
ทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องโถงหลักก็รีบตามออกไปดูเช่นกัน
หนึ่งในสองคนนี้เป็นศิษย์ที่มีพลังขอบเขตแกนทองคำหยินหยางขั้นสูงสุดจากนิกายเบญจธาตุแห่งที่ราบตอนกลาง เขาเป็นบุคคลพิเศษที่เยือกเย็น หยิ่งทะนง และสันโดษ และการบ่มเพาะของเขาก็เหนือกว่าทุกคนที่อยู่ที่นี่
ส่วนอีกฝ่ายแม้การบ่มเพาะของเขาจะอยู่เพียงแค่ขอบเขตแกนทองคำหยินหยางครึ่งขั้น แต่ชื่อเสียงของเขาก็สั่นสะเทือนดินแดนทางตอนใต้ มีพลังการต่อสู้ที่น่าเกรงขาม ได้รับตำแหน่งสูงสุดในการจัดอันดับมังกรซ่อนและยังเป็นถึงพี่น้องร่วมสาบานของบรรพจารย์สูงสุดแห่งนิกายกระบี่เมฆาพเนจร ทำให้ชื่อเสียงของเขาเป็นเหมือนดวงอาทิตย์ในท้องฟ้ายามเที่ยง
นี่เป็นการต่อสู้ที่น่าจับตามองอย่างแท้จริง
แน่นอนว่าในสายตาของหลินชิวหลิงการต่อสู้ครั้งนี้ไม่มีอะไรที่คู่ควร ผลลัพธ์ควรคาดได้ตั้งแต่ศิษย์พี่ใหญ่ลงไม้ลงมือต่อชายหนุ่มขอบเขตแกนทองคำหยินหยางครึ่งขั้นไม่ใช่หรือ?
ขอบเขตแกนทองคำหยินหยางครึ่งขั้น ดูเหมือนว่าเฉินซีจะต้องเอาชนะความทุกข์ยากของลมและไฟได้ ก่อนที่เขาจะสามารถควบแน่นแกนทองคำของเขาและบรรลุรากของสวรรค์และโลก เฉินฮ่าวยืนนอกสนามซ้อมด้วยสีหน้าเคร่งขรึม แต่เขาไม่รู้สึกกังวลแม้แต่น้อยในขณะที่มองไปยังเฉินซีกับเว่ยเยว่จื่อ ตั้งแต่เขายังเด็ก เขาบูชาพี่ชายของเขาอย่างมืดบอด และไม่ว่าเฉินซีจะทำอะไร เขาก็เชื่อมั่นว่าเฉินซีจะต้องประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน
ทันใดนั้นเฟยเหลิ่งชุ่ยก็เดินเข้ามาพร้อมกับเฉินอวี่ตัวน้อยในอ้อมแขนของนาง ดวงตากลมโตสีดำสนิทใสของเด็กน้อยเบิกกว้างและเป็นประกายในขณะที่เขามองไปยังเฉินซีที่อยู่ห่างไกล และเขาพูดด้วยน้ำเสียงไพเราะว่า “ท่านพ่อ ท่านลุงจะสู้ต่อหรือ?”
“ลุงไม่ได้ต่อสู้ แต่เขาจะฆ่าคน” เฉินฮ่าวลูบหัวลูกชายและพูดอย่างเฉยเมย
“ฆ่า?” เฉินอวี่น้อยตกตะลึง จากนั้นเด็กน้อยก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า “ข้าเคยเห็นแต่คนฆ่าไก่และปลา ข้าไม่เคยเห็นใครฆ่าคนเลย”
ความตื่นเต้นของเฉินอวี่ตัวน้อยทำให้เฉินฮ่าวตกตะลึง หากเป็นเด็กคนอื่น เด็กคนนั้นคงจะกลัวจนน้ำตาไหลเมื่อพูดถึงคำว่าฆ่า ทำไมเด็กน้อยคนนี้ถึงรู้สึกตื่นเต้นกัน?
“ท่านลุง สู้ ๆ!” เฉินอวี่น้อยเอามือประสานกันเป็นรูปแตรก่อนจะตะโกนออกมาเสียงดัง
ดูเหมือนว่าเฉินซีจะได้ยินเสียงของเฉินอวี่เพียงเล็กน้อย จากนั้นเขาก็มองข้ามมาและพยักหน้า
“เฉินซี เจ้ายังมีอารมณ์มองไปรอบ ๆ ในขณะนี้อีกอย่างนั้นหรือ?” เสียงเย็นยะเยือกที่แฝงไปด้วยจิตสังหารดังเข้ามาในหูของเฉินซีและเว่ยเยว่จื่อเป็นคนพูด เขาสวมเสื้อคลุมนักพรตเต๋าสีขาวตามจันทรคติพร้อมกับกระบี่ล้ำค่าที่อยู่ด้านหลังของเขา แต่เขาก็ไม่ได้ชักมันออกมา แต่เขากลับเอามือไพล่หลังขณะที่มีเส้นสายฟ้าแลบ ราวกับมันจะกลืนกินดวงตาสีดำสนิทของเขา
เขาไม่ได้โจมตีอย่างใจร้อน แต่ทุกคนสามารถสัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลที่ไหลเวียนภายในร่างกายของคนผู้นี้อย่างช้า ๆ และปราณแท้รอบร่างกายของเขาเป็นเหมือนแม่น้ำสายใหญ่ที่ก่อตัวเป็นกระแสน้ำวน ทำให้ปราณวิญญาณในสวรรค์และโลกลดลงเล็กน้อย ดูเหมือนว่ามันกำลังจะพังทลายลงมาโดยมีเขาอยู่ตรงกลาง
นี่คือการสำแดงปราณที่สอดคล้องกับสวรรค์และโลก ร่างกายเป็นเหมือนรากของสวรรค์และโลกที่สอดคล้องกับโลกและสามารถดึงพลังงานของสวรรค์และโลกได้ ในทุก ๆ การเคลื่อนไหว คนคนหนึ่งสามารถใช้อำนาจครอบงำได้อย่างสมบูรณ์ และนี่คือกลิ่นอายที่ครอบครองโดยผู้บ่มเพาะขอบเขตแกนทองคำหยินหยาง ด้วยความคิดเดียวในใจ ก็สามารถควบคุมพลังงานของสวรรค์และโลกเพื่อปิดผนึกเส้นทางการล่าถอยของศัตรู
‘แน่นอนว่าผู้บ่มเพาะขอบเขตแกนทองคำหยินหยางนั้นไม่ธรรมดา… ข้าสงสัยว่าเฉินซีจะสามารถจัดการกับเขาได้หรือไม่? ในเมื่อเขากล้าที่จะท้าทาย เขาต้องมีบางอย่างที่พึ่งพาได้’ ขณะที่พวกเขารู้สึกถึงกลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวที่ปล่อยออกมาจากเว่ยเยว่จื่อ ทุกคนก็กังวลแทนเฉินซีอยู่ในใจอย่างมาก แต่เมื่อพวกเขาเห็นร่างกายที่เคลื่อนไหวอย่างสบาย ๆ ของเฉินซี ราวกับว่าเขาไม่ได้รับผลกระทบจากการถล่มปราณวิญญาณในสวรรค์และโลกแม้แต่น้อย พวกเขาก็รู้สึกโล่งใจในทันที และพวกเขาก็เข้าใจว่าความแข็งแกร่งของเฉินซีดูเหมือนจะไม่ใช่สิ่งที่ผู้บ่มเพาะระดับขอบเขตเคหาทองคำทั่วไปสามารถเปรียบเทียบได้
“ด้วยการบ่มเพาะของเจ้า เจ้ายังห่างชั้นกับข้านัก เพื่อให้เจ้าตายอย่างยุติธรรม ข้าแนะนำให้เจ้าใช้ศัสตราวิเศษที่น่าเกรงขามที่สุดของเจ้า” เว่ยเยว่จื่อดูเหมือนจะกลายเป็นบุคคลที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงเมื่อเผชิญหน้ากับการต่อสู้ แรงกดดันของเขาดูสงบนิ่งแต่กลับเปล่งกลิ่นอายออกมาราวกับว่าเขากุมพลังอันเหลือคณานับไว้ในมือ และสายตาของเขาก็ดูหยิ่งยโส แต่สีหน้าของเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย
นี่เป็นสิ่งที่เข้าใจได้เนื่องจากไม่มีคนธรรมดาในหมู่ผู้บ่มเพาะที่สามารถบรรลุขอบเขตแกนทองคำหยินหยางได้ ในขณะนี้เว่ยเยว่จื่อจึงเผยความมั่นใจที่แข็งแกร่งและการวางตนเหนือสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่ผู้บ่มเพาะขอบเขตแกนทองคำหยินหยางครอบครองอย่างเต็มที่
“ข้าไม่จำเป็นต้องใช้ศัสตราวิเศษใดในการจัดการกับคนอย่างเจ้า เพราะเจ้าไม่คู่ควร” เฉินซีพูดอย่างไร้กังวลด้วยเสียงอันแผ่วเบา และเขาก็ไม่ได้แสดงความหวาดกลัวแม้แต่น้อย
“ข้าไม่คู่ควร?” เว่ยเยว่จื่อตกตะลึง จากนั้นเขาก็ยิ้มอย่างน่ากลัวและเย็นชา “เจ้ามีปากที่แหลมคมนัก งั้นข้าจะทุบปากเจ้าก่อนแล้วดึงลิ้นเจ้าออกมา!”
วูบ!
เสียงของเขายังคงก้องกังวานอยู่ในอากาศเมื่อร่างของเว่ยเยว่จื่อฉีกขึ้นไปบนท้องฟ้าเหมือนกระสวยเพื่อโจมตีเฉินซี
แสงสีทองอันแหลมคมพุ่งออกมาจากฝ่ามือของเขา และปกคลุมไปด้วยเงาเย็นเยียบของโลหะ เขาปรากฏตัวเหนือเฉินซีทันทีก่อนที่ฝ่ามือของเขาจะผ่าลง ทำให้สวรรค์และโลกถูกหยุดโดยฝ่ามือสีทองนี้ และทำให้คนอื่นรู้สึกโดยสัญชาตญาณว่าไม่มีที่ให้ซ่อน
หกฝ่ามือเพลิงทองคำเป็นวิชากระบวนยุทธ์ระดับเต๋าของนิกายเบญจธาตุ และมีกลิ่นอายของความเฉียบคมและรุนแรงของทองคำ กระบวนท่าผ่าเมฆานี้มีชื่อเสียงในด้านความเร็ว ความเฉียบคม และความสามารถในการหั่นเป็นชิ้น ๆ และเหมาะกับการทำลายล้างศัตรูในที่สุด
วูบ!
ฝ่ามือที่แหลมคมเป็นเหมือนใบมีดคมสีทอง และมีเพียงฝ่ามือเดียวที่เฉือนเข้าที่ศีรษะของเฉินซี
ปัง!
ศีรษะของเฉินซีถูกตัดออกและกลายเป็นผงด้วยเสียงปัง และทั้งร่างกายของเขาก็เปลี่ยนเป็นความว่างเปล่า ในทำนองเดียวกัน มันได้หายไปราวกับระลอกคลื่นที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ
ปรากฏว่าเป็นภาพลวงตาจริง ๆ!
เป็นไปได้ไหมว่าคนผู้นี้ได้บ่มเพาะเคล็ดวิชาภาพลวงตา? เว่ยเยว่จื่อรู้สึกตกใจในใจของเขา แต่ปฏิกิริยาของเขาก็ไม่ช้า ในทันใดที่ภาพติดตาของเฉินซีหายไป เขาก็หันกลับมาอย่างรวดเร็ว และด้วยความตกใจ เขาจึงเห็นว่าเฉินซียืนอยู่ห่างออกไปร้อยจั้ง
พุ่งออกไปร้อยจั้งในพริบตา? ความเร็วของเขาเร็วมากขนาดนี้ได้อย่างไร?
หัวใจของเว่ยเยว่จื่อปั่นป่วนและเขาก็เข้าใจทันที ภาพติดตาก่อนหน้านี้ไม่ใช่เคล็ดวิชาการบ่มเพาะใด ๆ มันเป็นเพียงเพราะความเร็วของเฉินซีเร็วเกินไปจนทำให้ภาพลวงตาปรากฏขึ้น
“ใช้เคล็ดวิชาที่น่าเกรงขามที่สุดของเจ้าเสีย ความเร็วของข้าไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะจินตนาการได้ ถ้าเจ้ามีการบ่มเพาะเพียงเล็กน้อย เจ้าจะต้องเสียชีวิตด้วยน้ำมือของข้าในวันนี้” เฉินซีส่ายหัวและพูดอย่างเฉยเมย
“ดูเหมือนว่าข้าจะประเมินเจ้าต่ำไป แต่ต่อจากนี้ไป ข้าจะใช้ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของข้า ดังนั้นเจ้าจงแน่ใจว่าจะไม่ตายเร็วเกินไป!”
เคร้ง!
กระบี่ล้ำค่าบนหลังของเขาออกจากฝักและปรากฏในมือของเว่ยเยว่จื่อ กระบี่นั้นยาวราวยี่สิบชุ่น*[1] บางราวกับปีกของจักจั่น และแสงสีทองที่คมกริบและพร่างพรายเหมือนกับงูสีทองจำนวนมากที่บิดและกระพือไปมาบนใบมีดอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ได้ทำให้มิติโดยรอบถูกตัดออกจนถึงจุดที่เกิดรอยแตกขึ้นมากมาย และมิตินั้นดูเหมือนกับฝ้ายที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ
น่าตกใจที่กระบี่นี้เป็นศัสตราวิเศษระดับปฐพี
“กระบี่เพลิงทองคำสยบมังกร!” สายตาของเว่ยเยว่จื่อเย็นยะเยือกในขณะที่ร่างของเขาเปล่งประกายระเบิด จากนั้นกระบี่ของเขาก็ฟันลงมา ทันใดนั้นแสงกระบี่ที่ดุร้ายอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ก็พุ่งออกมาราวกับน้ำตก และมันก็เหมือนกับมังกรทองขนาดมหึมายาวหนึ่งร้อยจั้งที่ฉีกท้องฟ้าในขณะที่มันฟันลงมาที่เฉินซีราวกับสายฟ้าฟาด
การโจมตีนี้เหมือนกับสายฟ้าสีทองที่จู่ๆ ก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าที่ปลอดโปร่ง เพียงแค่กระแสลมบนใบมีดของกระบี่ก็ฉีกมิติและรอยแตกที่น่ากลัวจำนวนมากก็ถูกเปิดออกบนหินโลหะรูปมังกรคุณภาพเยี่ยมที่ปกคลุมพื้นสนามฝึกซ้อม
“มันยังช้าเกินไป!” เมื่อถอนหายใจเบา ๆ ปีกลวงตาคู่หนึ่งก็ปรากฏขึ้นบนหลังของเฉินซีในทันที และพวกมันก็เต็มไปด้วยแสงดาว ปกคลุมท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวและดูศักดิ์สิทธิ์และลึกซึ้ง ด้วยการกระพือปีกเล็กน้อย ร่างกายทั้งหมดของเฉินซีหลอมรวมเข้ากับสายลม จากนั้นก็หายไป
ปัง!
การโจมตีด้วยกระบี่พลาดเป้าไป จึงทำให้รอยแยกไร้ก้นบึ้งที่มีความยาวสามพันลี้ถูกฉีกออกบนพื้น
“ตาข่ายนภาเพลิงทองคำ!” เว่ยเยว่จื่อดูเหมือนจะคิดไว้แล้วว่าเฉินซีจะหลบได้ และก่อนที่การโจมตีของเขาจะเสร็จสิ้น เขาได้เปลี่ยนกระบวนท่ากระบี่ของเขา แสงสีทองพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าเหมือนกับฝูงอีกาที่ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า จากนั้นมันก็เปลี่ยนเป็นเงากระบี่สีทองจำนวนนับไม่ถ้วนที่ปกคลุมท้องฟ้าและโลก เงากระบี่เหล่านี้กระพือไปมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ขณะที่พวกมันประสานทอกันทั้งในแนวนอนและแนวตั้งเพื่อสร้างตาข่ายสีทองขนาดมหึมาที่ครอบคลุมทุกทิศทางขณะที่มันห่อหุ้ม
ตาข่ายสีทองนี้ถูกทอขึ้นพร้อมกับแสงกระบี่เป็นเชือก ช่องเล็ก ๆ จำนวนมากในตาข่ายปล่อยแรงผันผวนที่รุนแรงอย่างมาก ซึ่งทำให้ปราณวิญญาณในสวรรค์และโลกทั้งหมดถูกหั่นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจนเป็นผง และแรงกระตุ้นของมันก็น่าตกใจอย่างยิ่ง
เห็นได้ชัดว่าเว่ยเยว่จื่อได้ใช้ไพ่ตายของเขาในตอนนี้!
‘เขาสามารถบังคับให้ศิษย์พี่ใหญ่ใช้กระบวนท่าตาข่ายนภาเพลิงทองคำนี้ได้ คนผู้นี้มีความสามารถบางอย่างอยู่จริง แต่ตอนนี้มันจบลงแล้ว เนื่องจากเห็นได้ชัดว่าพี่ใหญ่ต้องการจบการต่อสู้ในทันที และเขาจะไม่เสียเวลากับมันอีกต่อไป…’ ดวงตาของหลินชิวหลิงเผยให้เห็นร่องรอยของความประหลาดใจเมื่อนางเห็นฉากนี้ จากนั้นมันก็กลับสู่ปกติ เมื่อนางมองไปที่เฉินซีอีกครั้ง ราวกับว่านางกำลังมองคนที่กำลังจะตาย
วิชากระบี่เพลิงทองคำก็เป็นวิชากระบวนยุทธ์ระดับเต๋าเช่นเดียวกับวิชาหกฝ่ามือเพลิงทองคำ แต่มันน่าเกรงขามมากกว่าวิชาหกฝ่ามือเพลิงทองคำถึงสิบเท่า และเป็นหนึ่งในห้าวิชากระบี่ระดับเต๋าที่ยอดเยี่ยมของนิกายเบญจธาตุอันมีชื่อเสียง เว้นแต่ผู้ที่ได้เป็นศิษย์สายหลักขอบเขตแกนทองคำหยินหยาง ใครก็จะไม่สามารถเรียนรู้มันได้อย่างเต็มที่
นอกจากนั้น กระบวนท่าตาข่ายนภาเพลิงทองคำก็ยังเป็นหนึ่งในกระบวนท่าขั้นสูงสุดในวิชากระบี่เพลิงทองคำ มันมีเต๋ารู้แจ้งเพลิงทองคำที่พลุ่งพล่านซึ่งหยุดมิติโดยรอบและแยกออกทุกทิศทาง เมื่อกระบวนท่านี้ถูกนำมาใช้ แทบไม่มีใครสามารถหลบหนีจากการถูกตาข่ายกระบี่ห่อหุ้ม และชะตากรรมของพวกเขาคือการถูกหั่นเป็นชิ้นเนื้อจำนวนนับไม่ถ้วน ทำให้การตายของพวกเขาดูน่าสลดใจอย่างยิ่ง
ฉากนี้ทำให้สีหน้าของหลายคนซีดเซียวกันหมด หากเป็นคนใดคนหนึ่งในสนามรบแทน พวกเขาคงถูกพลังโจมตีของเว่ยเยว่จื่อหั่นแหลกเป็นเสี่ยง ๆ ทันที และมันน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง
‘ความเร็วของท่านพี่รวดเร็วมาก และเขามีความได้เปรียบในระดับหนึ่ง แต่ภายใต้การห่อหุ้มของตาข่ายกระบี่นี้ ความเร็วที่รวดเร็วดูเหมือนจะไม่สามารถจัดการกับสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าเขาได้…’ เฉินฮ่าวกำหมัดแน่นพร้อมกับจ้องไปยังระยะไกล ภายใต้ตาข่ายกระบี่สีทองที่ปกคลุมสวรรค์และโลก ร่างของเฉินซีดูเหมือนจะเล็กและอ่อนแอเป็นพิเศษ
ภายใต้สายตาที่ประหม่านับไม่ถ้วน สีหน้าของเฉินซียังคงสงบและไร้กังวล เขาเคยทดสอบความเร็วของปีกนภาดารามาแล้วระหว่างที่ต่อสู้ก่อนหน้านี้ และมันก็สามารถบดขยี้ผู้บ่มเพาะขอบเขตแกนทองคำหยินหยางได้อย่างแน่นอน นี่เป็นสิ่งที่ทำให้เขาค่อนข้างพอใจ
ในขณะนี้ เมื่อเขามองไปที่ตาข่ายสีทองที่ลงมาจากท้องฟ้า ทันใดนั้นกระบี่ก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา และมันเป็นกระบี่ที่มีโครงสร้างที่เรียบง่ายและเก่าแก่
[1] 1 ชุ่น = 3.33 เซนติเมตร