ตอนที่ 159 ข่าวดีกับข่าวร้าย โดย Ink Stone_Fantasy
คำว่า’ฉันเชื่อในตัวนาย’ทำให้ลู่โจวเข้าใจว่างานนี้จะไม่ง่ายแน่นอน
มีนักวิจัยสามคนที่มาจากมหาวิทยาลัยจินหลิง สองคนเป็นนักฟิสิกส์เชิงทฤษฎี ส่วนอีกคนเป็นเด็กฝึกงาน แต่เด็กฝึกงานคนนี้ค่อนข้างแข็งแกร่ง อย่างไรก็ตามเขาก็รับผิดชอบแค่ข้อมูลจากพาร์ติชัน B1 เท่านั้น
ห้องแล็บทั่วโลกก็มีส่วนช่วยเหลือเช่นกัน
ถ้าไม่มีอินเทอร์เน็ต มันคงไม่มีทางเลยที่จะทำวิจัยขนาดใหญ่แบบนี้
ยกตัวอย่างถ้าเราอยากสร้างมวลสเปกตรัมคงที่ เราต้องใช้วิธีวิเคราะห์แอมพลิจูด ในกระบวนการวิเคราะห์ แอมพลิจูด ทั้งสองจะเกี่ยวข้องด้วย มันสร้างภาระงานอย่างหนัก ถ้าหากไม่มีความช่วยเหลือของอินเทอร์เน็ต แค่สื่อสารก็เสียเวลาเปล่าไปมหาศาลแล้ว
อย่างไรก็ตาม ทิม เบอร์เนิร์ส-ลีผู้คิดค้นอินเทอร์เน็ตคงไม่ได้คาดหวังว่าเครื่องมือสื่อสารที่เขาออกแบบเพื่อสถาบันฟิสิกส์ของอนุภาคแห่งยุโรปจะไม่ได้ใช้เพื่อให้คนแลกเปลี่ยนทางวิชาการเท่านั้น แต่มันยังเป็นสังคมออนไลน์อีกด้วย…
การประชุมทางวิชาการกับศาสตราจารย์หรูเสินเจียนนั้นมีประสิทธิภาพมาก ในสิบนาทีงานประชุมก็จบลง และงานก็ถูกแจกจ่ายให้ทุกคน
เนื่องจากลู่โจวรับผิดชอบในการคำนวณ เขาจึงต้องจัดการกับข้อมูลที่ศาสตราจารย์หรูเสินเจียนมอบให้
แม้ว่าลู่โจวชำนาญในการวิเคราะห์เชิงฟังก์ชันและทฤษฎีกรุป แต่เขาก็ยังเป็นมือใหม่ในด้านการวิเคราะห์ฟิสิกส์เชิงทฤษฎี
โชคดีที่เหยียนซินเจวี๋ยช่วยเติมเต็มความรู้ด้านทฤษฎีที่เขาขาดหายไป
วันที่สามของการเป็นเด็กฝึกงาน…
ในห้องประชุมชั้นหกของโรงแรม ลู่โจวยืนอยู่หน้าไวท์บอร์ด
ห้องประชุมข้างๆเป็นของมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ เขาได้ยินเสียงการอภิปรายที่ดุเดือดดังทะลุกำแพงมา
อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขา
เขาพยายามมองข้ามปัญหาฟิสิกส์และทำเหมือนมันเป็นปัญหาคณิตศาสตร์
อย่างไรก็ตาม…
นี่มันไม่ง่ายเลย
[M2π=(Mμ+Md)/2Fπ1<0|ΨΨ’|0>]
[จาก <0|Λ(x)|π^b>=ip^μ·FπΨ^(ab)e^(-ipx), พลังงานเรโซแนนซ์ของ Λ* คำนวณได้เป็น…]
ตัวอักษรและตัวเลขที่เรียงกันจนแน่นถูกผสมเข้าด้วยกัน
เขาจ้องมองบนไวท์บอร์ดพักใหญ่ๆ
ทันใดนั้นลู่โจวก็เอ่ยถาม “มีสองสถานะเรโซแนนซ์ที่ใกล้กับ 1.02 BeV?”
เหยียนซินเจวี๋ยช็อก เขามองกระดาษทดแล้วหันไปมองไวท์บอร์ด เขาถาม “นายคำนวณได้ไง?”
ลู่โจวจ้องมองไวท์บอร์ดแล้วพึมพำกับตัวเอง “บรรทัดที่ยี่สิบเจ็ดเพิ่มฟิลด์สย่อยของแฟร์มีลงในลากรองจ์ และแนะนำฟังก์ชันศักย์ยูคาว่า…”
เหยียนซินเจวี๋ยเข้าสู่โหมดสมาธิเช่นกัน
จากนั้นสักครู่เขาก็กล่าวในที่สุด”กระบวนการคิดของนายเป็นเอกลักษณ์มาก…แต่มันน่าจะถูกต้องนายเข้าร่วมการแข่งขันคณิตศาสตร์ IMO ไหม?”
ลู่โจวส่ายหน้าแล้วกล่าว “ไม่ครับ แต่ผมทำข้อสอบเข้ามหาวิทยาลัยมาตรฐานของมหาวิทยาลัยจินหลิง”
เหยียนซินเจวี๋ยกล่าว “เหลือเชื่อ นายน่าจะได้เหรียญทองนะ”
“มันสายไปแล้ว ผมจะปล่อยโอกาสนี้ให้คนอื่น”
ลู่โจวหายใจเข้าไปเต็มปอด
ไม่ใช่ว่าเขาได้แรงบันดาลใจกะทันหัน
ฟิสิกส์เชิงทฤษฎีประเภทนี้ต่างจากโจทย์ทฤษฎีจำนวน แต่ก่อนเขาต้องการการคำนวณและการคิดเชิงนามธรรม แต่หลังๆมานี้เขาต้องการแรงบันดาลใจ
เมื่อกี้เขาใช้แต้มทั่วไปหนึ่งร้อยแต้มแล้วคำนวณข้อมูลนี้มา
อย่างไรก็ตามการใช้แต้มทั่วไปมีผลข้างเคียง ลู่โจวรู้สึกเหมือนสมองของเขามีข้อมูลไหลเข้ามาอย่างต่อเนื่อง เขารู้สึกเหมือนมีมดนับพานไต่บนหนังศีรษะ
อย่างไรก็ตามทั้งหมดนี้ก็คุ้มค่า
หลังจากระบบปลูกฝังความรู้ลงในสมอง ไม่เพียงแต่เขาจะได้คำตอบเท่านั้น แต่เขายังได้กระบวนการคิดปัญหานี้ด้วย
สำหรับนักศึกษาโง่ ได้คำตอบก็ถือว่าจบแล้ว อย่างไรก็ตามสำหรับคนที่ศึกษาควอนตัมโครโมไดนามิกส์ กระบวนการคิดนั้นเป็นส่วนสำคัญ
ห้านาทีที่แล้ว เขาไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับตัวเลขและสมการพวกนี้ดี ตอนนี้เขาสามารถใช้ความรู้คณิตศาสตร์ของตนเองแก้ปัญหาเหล่านี้ได้แล้ว…
เหยียนซินเจวี๋ยเห็นว่าลู่โจวอยู่ในห้วงสมาธิ ดังนั้นเขาจึงไม่รบกวนอีกฝ่าย
ด้วยการแบ่งงานและร่วมมือกัน จากต้นเดือนพฤษภาถึงปลายเดือนพฤษภา ในที่สุดลู่โจวก็ประมวลข้อมูลจำนวนมหาศาลได้สำเร็จ
อย่างไรก็ตามนี่ยังไม่พอ เขายังต้องวาดแผนภูมิให้เสร็จ
แผนภูมินี้มีชื่อว่าแผนภูมิดาลิทส์
เส้นแต่ละเส้นในแผนภูมิแสดงให้เห็นถึงเลือดเนื้อและหยาดเหงื่อของนักฟิสิกส์…
ลู่โจวจ้องมองบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ เขาจะเขียนบนกระดาษก่อนแล้วค่อยพิมพ์บนคีย์บอร์ด
จู่ๆเขาก็พูด “ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าทำไมคนที่สำเร็จการศึกษาจากพรินซ์ตันถึงมาบรรจบกันที่วอลสตรีต”
เหยียนซินเจวี๋ยหาวก่อนจะเอ่ยถาม “ทำไมล่ะ?”
“คุณไม่คิดว่าสิ่งนี้เหมือนกับการวิเคราะห์หุ้นเหรอ?”
“…นายพูดถูก” เหยียนซินเจวี๋ยพึมพำ เขาพูดไม่ออก
ลู่โจวถอนหายใจ “ผมคิดว่าเมื่อผมเข้าใจสิ่งนี้ ผมคงทำงานที่วาณิชธนกิจที่วอลสตรีตได้ง่ายๆเลย”
“ไม่ ถ้านายเข้าใจสิ่งนี้ รางวัลโนเบลคงอยู่ไม่ไกล”
“บางทีอะนะ”
แน่นอนเรื่องทำงานบนวอลสตรีตลู่โจวแค่พูดเล่น
เขายังมีความฝันอื่น
แม้ว่าฟิสิกส์เชิงทฤษฎีจะไม่ได้ทำให้เขามีเงินเดือนมากมาย แต่มันก็ทำให้เขามีอะไรมากกว่านั้น
อย่างแต้มประสบการณ์ของระบบ
พอเขาปลดล็อคระบบไฮเทคได้ขั้นสูงสุด ต่อให้เป็นวอลสตรีตก็อยู่แทบเท้าเขา
เมื่อมีจินตนาการนี้ในใจ จู่ๆ ลู่โจวก็รู้สึกเหมือนงานน่าเบื่อน้อยลง
ในที่สุดก็ถึงสิ้นเดือนพฤษภา ลู่โจวทำ’แผนผังดาลิทส์’เสร็จแล้ว
เวลานี้ยังมีเวลาอีกหนึ่งอาทิตย์กว่าจะถึงวันรายงานข้อมูลของ LHCb เขามีเวลาวิเคราะห์ภาพขั้นตอนสุดท้ายและตรวจสอบข้อมูลคำนวณซ้ำอยู่เหลือเฟือ
ลู่โจวปิดโน้ตบุ๊คแล้วบิดขี้เกียจ จากนั้นเขาก็คิดว่ามื้อค่ำจะทานอะไรดี ทันใดนั้นเหยียนซินเจวี๋ยก็กลับมาจากการไปซื้ออาหารค่ำ สีหน้าเขาดูเคร่งเครียดมาก
ลู่โจวอยากถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เหยียนซินเจวี๋ยนั่งตรงข้ามเขาแล้วถามอย่างจริงจัง
“ข่าวดีกับข่าวร้าย นายอยากฟังอันไหนก่อน?”
ลู่โจวถาม “ข่าวดี”
รุ่นพี่เหยียน “มหาวิทยาลัยซีราคิวส์วิเคราะห์ข้อมูลจาก B1 เรียบร้อยแล้ว”
เรียบร้อยแล้ว?
ลู่โจวประหลาดใจกับความเร็วของคู่แข่ง จากนั้นเขาก็ถาม “แล้วข่าวร้ายล่ะ?”
รุ่นพี่เหยียน “ข่าวร้ายคือพวกเขานำเราไปก้าวหนึ่ง”
ลู่โจว “…”
บัดซบ!
ไหนข่าวดีวะ?
……………………………….