บทที่ 397
การได้ยินเสียงควีนนี่กับลิลี่ที่เล่นกันอยู่ในห้องน้ำนั้นทำให้แดร์ริลทุรนทุราย เขาอดไม่ได้ที่จะนึกย้อนไปถึงครั้งที่บ้านของเมแกนหลังจากพวกโจรปล้น—ห้องอาบน้ำของเธอก็เป็นกระจกขุ่นเหมือนกัน มันเป็นเหุตการณ์คล้ายกัน ยกเว้นแต่ครั้งนี้นั้นมีหญิงสาวสองคนแทนที่จะเป็นหนึ่ง
ในห้องน้ำ ควีนนี่กำลังเล่นกับฟองสบู่ เธอหัวเราะกับลิลี่ “นี่มันนานแล้วนะ พวกพี่สองคนยังไม่นอนเตียงเดียวกันอีกเหรอ?”
ก่อนหน้านี้ ลิลี่ดูถูกแดร์ริลมาก แต่ตอนนี้ความสัมพันธ์ของพวกเธอค่อนข้างดีเลยทีเดียว ควีนนี่จึงเล่นตลกกับเรื่องนี้ได้อย่างเปิดเผย
ลิลี่หน้าแดง เธอกัดริมฝีปากของเธอแล้วกล่าวเบา ๆ “รีบอาบน้ำให้เสร็จได้แล้ว! ทำไมอยู่ ๆ ต้องพูดถึงเขาด้วยเนี่ย?”
หัวใจของลิลี่เต้นเร็วขึ้น ด้วยความสัตย์จริง ความสัมพันธ์ของเธอกับแดร์ริลนั้นดีขึ้นเรื่อย ๆ เธอคิดถึงเรื่องนอนเตียงเดียวกันทุกคืน ถึงเธอจะคิดถึงมันก็ตาม แต่เธอก็ค่อนข้างกระวนกระวายเกี่ยวกับมันเช่นกัน—เธอยังเตรียมใจไม่พร้อมเท่าไหร่
เมื่อเห็นเธอหน้าแดง ควีนนี่ก็หัวเราะแล้วกล่าว “ลิลี่ นี่พี่อายเหรอ? พี่หน้าแดงนะ!”
จากนั้นเธอก็กล่าวอย่างมีเลศนัย “เขินเหรอ? งั้นทำไมไม่ให้หนูช่วยทั้งสองคนล่ะ?”
ลิลี่อายมาก เธอถามเสียงแผ่ว “เธอจะช่วยพวกพี่ยังไง?”
ควีนนี่ยิ้มอย่างซุกซน เธอกล่าว “ถ้าหนูร้องให้ช่วย พี่แดร์ริลจะต้องรีบเข้ามาแน่ ฮิ!”
อะไรนะ? ลิลี่หน้าแดงกว่าเดิม เธอหัวเราะแล้วดุ “นี่เธอคิดอะไรอยู่? อย่าไร้สาระนะ!”
ถึงแม้เธอจะคิดว่าควีนนี่มีความคิดที่ดีจริงก็ตาม
เมื่อเห็นลิลี่หน้าแดง ควีนนี่ก็ยิ่งตื่นเต้นมากกว่าเดิม “ลิลี่ พี่หน้าแดงอีกแล้ว หนูมั่นใจเลยว่าพี่ก็คิดเรื่องนี้เหมือนกันใช่ไหม? หนูอยากเล่นกับลูกพวกพี่แล้ว พวกพี่สองคนควรพยายามให้มากกว่านี้! ฮี่ฮี่!”
ควีนนี่นำมือเท้าสะเอว แล้วกล่าว “พี่ลิลี่ หนูจะตะโกนแล้วนะ เตรียมตัวให้ดี”
ก่อนที่ลิลี่จะหยุดเธอได้ทัน เธอก็ตะโกนเสียแล้ว “ช่วยด้วย! พี่แดร์ริล! เข้ามาหาเร็วเข้า!”
‘เ-ี่ย เกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย?’ แดร์ริลคิด เขารีบเปิดประตูห้องน้ำ
แล้วเขาก็ตกตะลึงโดยสมบูรณ์—เขาเห็นควีนนี่หัวเราะอย่างชอบใจใส่ลิลี่ และลิลี่ก็กำลังทั้งอับอาย ทั้งโกรธ
บทที่ 396
บทที่ 398