แดนนิรมิตเทพ บทที่ 385
เจิ้งซิ่วลี่มองฟางหยู่ฉิงโค้งคำนับเฉินโม่ด้วยหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ “เป็นไปได้อย่างไร? ทุกครั้งที่กำลังจะทำให้เฉินโม่อับอายขายหน้าได้สำเร็จ ก็มักจะมีคนมาช่วยเสมอ!”
“คนไร้ประโยคอย่างเฉินโม่ เขาอาศัยอะไร?!” เจิ้งซิ่วลี่โกรธจนกำลังจะเป็นบ้า เดิมใบหน้าเล็กที่สวยงาม กลายเป็นน่ากลัวและดวงตากลายเป็นสีแดงก่ำ
สีหน้าของเจิ้งหยวนฮ่าว อานเข่อเยว่และคนอื่น ๆ เต็มไปด้วยความประหลาดใจ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าฟางหยู่ฉิงเป็นใคร แต่ดูจากตอนที่ฟางหยู่ฉิงปรากฏตัวออกมาแล้วเหล่าคนดังกล่าวทักทายเธอ ทำให้พวกเขารู้ว่าสถานะของฟางหยู่ฉิงเป็นผู้รับผิดบริหารดูแลโรงแรมว่านเซี่ยง
ทำไมผู้จัดการใหญ่ของโรงแรมใหญ่ถึงให้ทำความเคารพเฉินโม่ขนาดนั้น?
มู่หรงยานเอ๋อร์มองเฉินโม่ด้วยความประหลาดใจ ดวงตามมีร่องรอยความประหลาดใจ ดูเหมือนเมื่อสักครู่เฉินโม่ไม่ได้พูดโกหก
เฉินโม่มองฟางหยู่ฉิงด้วยความสงสัย “คุณรู้จักผมเหรอ?”
ฟางหยู่ฉิงตอบด้วยความนอบน้อมว่า “คุณพ่อของฉันชื่อฟางปู้ถง ก่อนหน้านั้นฉันอยู่ข้างกายคุณพ่อมาระยะหนึ่ง และได้เห็นฝีมือที่หาตัวจับยากของคุณเฉิน!”
ฟางหยู่ฉิงรู้จักขอบเขต และพูดเพียงเท่านี้ เธอไม่ได้เปิดเผยเรื่องเกี่ยวกับตำนานของเฉินโม่แม้แต่ประโยคเดียว
เฉินโม่พยักหน้า “ที่แท้คุณเป็นลูกสาวของฟางปู้ถง”
ฟางหยู่ฉิงเหลือบมองเหล่าคนดังด้วยความรู้สึกอธิบายไม่ถูก และรู้สึกกังวลเล็กน้อยและกล่าวอ้อนวอนว่า “คุณเฉิน คนเหล่านี้ส่วนมากจะมาจากมณฑลเจียงหนาน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีใครรู้จักคุณ โปรดอย่าถือโทษพวกเขาเลย!”
มณฑลเจียงหนานอยู่ติดกับมณฑลฮ่านหยาง อู่โจวตั้งอยู่บนรอยต่อของทั้งสองมณฑล ไม่ใช่เรื่องแปลกที่การประมูลเพื่อการกุศลครั้งนี้สามารถดึงดูดเหล่าคนดังจากมณฑลเจียงหนานมามากมาย
“ไม่เป็นไร คุณไปเรียกจินเพ่ยอวิ๋นออกมาก่อน ลูกน้องคนนี้ของคุณยืนกรานที่จะขับไล่ผมออกไป!” เฉินโม่เหลือบมองเจิ้งไห่เวยด้วยสีหน้าราบเรียบ ทำให้เจิ้งไห่เวยตกใจจนตัวสั่นทันที กว่าที่เขาจะมายืนอยู่จัดนี้ได้มันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เดาว่าคราวนี้เขาจบสิ้นแน่นอน
ฟางหยู่ฉิงเหลือบมองเจิ้งไห่เวยด้วยความเย็นชา และแสดงความน่าเกรงขามที่ผู้จัดการใหญ่ควรมีทันที “ผู้จัดการเจิ้ง เมื่อพบเจอเรื่องที่ไม่มั่นใจ ทำไมคุณไม่รู้จักรายงานขึ้นมา? คุณยังจะกล้าล่วงเกินแขกผู้มีเกียรติเช่นคุณเฉินได้ พรุ่งนี้คุณไม่ต้องมาทำงานอีกแล้ว!”
สีหน้าของเจิ้งไห่เวยซีดเผือด เงินค่าตอบแทนของโรงแรมว่านเซี่ยงเป็นอันดับต้น ๆ ในอู่โจว เขาทำงานหนักมาหลายปีถึงจะได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการล็อบบี้ แต่ตอนนี้ไม่เพียงเขาไม่สามารถรักษาตำแหน่งนี้ไว้ได้ ยังถูกไล่ออกอีก ทำให้เจิ้งไห่เวยรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก
ทันใดนั้น เจิ้งไห่เวยเห็นเจิ้งซิ่วลี่ที่อยู่ท่ากลางฝูงชน ใบหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม เขาเดินไปข้างหน้าแล้วดึงผมของเจิ้งซิ่วลี่เอาไว้
เพี๊ยะ ๆ ๆ!
เจิ้งซิ่วลี่ถูกตบหน้าหลายครั้งติดต่อกัน ทำให้เธอรู้สึกมึนงงและเลือดจากมุมปาก
เจิ้งไห่เวยด่าว่า “เจิ้งซิ่วลี่ ผู้หญิงชั้นต่ำ ฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องเธอ แต่เธอกลับโกหกฉันด้วย! ตอนนี้เธอทำให้ฉันตกงานแล้ว เธอพอใจหรือยัง?”
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นลูกพี่ลูกน้อง แต่ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองนั้นไม่ค่อยดีนัก และพวกเขาแอบแข่งขันกันอย่างลับ ๆ คราวนี้การที่เจิ้งไห่เวยประสบเหตุการณ์เช่นนี้ เขาจึงคิดว่าเจิ้งซิ่วลี่เจตนาวางแผนทำให้เขาเสียหาย
เจิ้งหยวนฮ่าว มู่หรงยานเอ๋อร์และคนอื่น ๆ มองเจิ้งซิ่วลี่ที่กำลังกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งด้วยสีหน้าเย็นชา การที่เจิ้งซิ่วลี่มีจุดจบเช่นนั้น เธอเป็นคนหาเรื่องใส่ตนเอง ไม่คู่ควรที่จะได้รับความเห็นอกเห็นใจ
ฟางหยู่ฉิงเหลือบมองพวกเขาสองคนด้วยความรังเกียจ คำรามอย่างเย็นชา “ไล่พวกเขาสองคนออกไป!”
“ครับ!”
ลูกน้องชายสองคนจับตัวเจิ้งซิ่วลี่และเจิ้งไห่เวยและพาพวกเขาออกไปทันที
ดูเหมือนว่าเย่เทียนหนิงจะไม่ชินกับการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้ หลังจากผ่านไปเป็นเวลานานเขาถึงได้มีปฏิกิริยาตอบสนอง แล้วตะโกนใส่ฟางหยู่ฉิงด้วยความโมโห “ฟางหยู่ฉิง เธอรู้จักเจ้าเด็กคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมฉันถึงไม่รู้?”
ฟางหยู่ฉิงเหลือบมองเย่เทียนหนิงและกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ที่แท้คุณชายเย่กลับมาแล้ว ถ้าหยู่ฉิงต้อนรับขาดตกบกพร่องก็ขออภัยด้วย!”
เย่เทียนหนิงพ่นลมออกมาอย่างเย็นชา “เธออย่ามามุกนี้ ฉันถามว่าเธอรู้จักเจ้าเด็กคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
ถึงแม้ว่าฟางหยู่ฉิงจะกลัวพลังอำนาจของตระกูลเย่แต่ที่นี่คือฮ่านหยาง ถึงแม้ว่าตระกูลเย่จะมีพลังอำนาจในมณฑลซีไห่ แต่ถ้าอยู่ที่ฮ่านหยางฟางหยู่ฉิงนั้นไม่กลัวเขา
โดยเฉพาะต่อหน้าเฉินโม่!
บทที่ 384
บทที่ 386