ลูวูเป็นผู้ส่งสารการแจ้งเตือนไปยังกองกำลังหลักเพื่อเข้าร่วมการประชุมการพัฒนาอาณาจักร แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงผู้ส่งสาร แต่เขาก็มีความสุขในแบบธรรมดาๆ ทีี่คนสถานะสูงมองหา
ท้ายที่สุดแล้วกลุ่มพันธมิตรวู่เว้ยได้ยินดีต้อนรับเขา รวมไปถึงกลุ่มพันธมิตรหลันโมก็แอบทักทายเขาเป็นการส่วนตัวเช่นกัน
สถานที่ในตำนานโบราณคืออาณาจักรแห่งการเพาะปลูกซึ่งอนุญาตให้ผู้ปลูกฝังเข้าได้เท่านั้น ซึ่งมันเป็นกฏที่ไม่มีใครสามารถทำลายได้
ทั้งหมดเป็นผลมาจากตำแหน่งที่สูงส่งของนักบวชทั้งสามกลุ่มที่ประจำตรงหน้าทางเข้า
ณ กลุ่มพันธมิตรวู่เว้ย
“ท่านอาจารย์หลันตัดสินใจว่ายังไง” ลูวูหรี่ตา “ท่านตัดสินใจเลือกผู้สมัครและเตรียมตัวรับมือกับปัญหาที่จะตามมาได้หรือไม่?”
สิ่งนี่ทำให้เสียเวลาไปมาก .. เขาเริ่มเกลียดเวลาที่เสียไป
“อืม ..” หลันโมดูไม่แน่ใจ
“อะไรนะ?” ลูวูยืนนิ่ง “ท่านคิดว่าจุดสามจุดนั้นไม่เพียงพอใช่มั้ย? สำหรับกลุ่มวู่เว้ยเนี่ย ..”
“ไม่ ..” ยังไม่ทันพูดจบหลันโมขัดจังหวะ “ก่อนหน้านี้เราพบผู้ฝึกฝนที่มีความสามารถลดลง ..”
เขาหยิบเหรียญหยกขาวออกมาและส่งมอบให้วูลู “เพื่อเป็นการประหยัดทรัพยากรสำหรับการประชุมการพัฒนาอาณาจักรครั้งนี้ พันธมิตรกลุ่มวู่เว้ยจึงของตัดสินใจไม่เข้าร่วม!”
การแสดงออกของวูลูดูไร้ค่าทันที!
“อะไรกัน? พูดอีกทีได้มั้ย?” วูลูคิดว่าเขาได้ยินผิด “ท่านไม่รู้หรือว่าแม้ผู้สมัครจะไม่สามารถเข้าถึงอาณาจักรแห่งการเพาะปลูกได้ พวกเขาก็ยังคงได้รับรางวัลลมากมายตราบใดที่พวกเขาทำผลงานออกมาได้ดี”
“อืม ..” หลันโมทำหน้านิ่ง “ข้ากลัวว่าสาวกของข้าจะอึดอัดใจกับกลุ่มพันธมิตรอื่นๆ”
สมองของวูลูว่างเปล่า .. นี่ชายคนนี้เขาคิดยังไงกันแน่ หรือพวกเขาแค่ไม่ต้องการเข้าประชุม!?
มันเป็นคำตอบสุดท้าย
ด้วยคำตอบที่เงียบงันลูวูจึงกลับมาพร้อมเหรียญหยกสีขาวและเอื้อนเอ่ยด้วยเสียงเยือกเย็น “กลุ่มพันธมิตรวู่เว้ยไม่สนใจที่จะเข้าร่วมกับทางเรา”
ด้วยความโกระเขาจึงเดินออกจากที่พักของกลุ่มพันธมิตรวู่เว้ยและเดินขึ้นเรือจิตวิญญาณ
“ท่านโกรธอะไรหรือ?” ชายชราที่สวมเสื้อขาวคำนับให้เขา “พวกเขาอาจไม่พร้อมหรือมีอะไรไม่ชอบมาพากลหรือเปล่า?”
“บัดซบที่สุด!” ลูวูพูดเสียงดังด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์
“พวกเขามีข้ออ้างหรือ?” ชายชราถามด้วยความสงสัย
“หลันโมอ้างเหตุผลต่างๆ แถมยังมอบเหรียญหยกขาวคืนให้” ลูวูกล่าว “พวกเขาไม่สนใจที่จะสาวกเข้าร่วมการประชุมใดๆ”
แน่นอนเขาไม่รู้เลยว่าผู้ปลูกฝังส่วนมากที่ตกลงจะเข้าร่วมประชุมนั้นอ่อนแอมาก แม้แต่คนธรรมดายังมองรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ บางทีการยอมแพ้ซะยังดูดีกว่า
“พวกเขาทำเช่นนั้นหรือ!?” ชายชราตัวแข็ง “ในอดีต ..”
“พวกเขาต่อสู้เพื่อมีจุดยืนมากกว่า!” วูลูกล่าว “ข้าพบว่ามันค่อนข้างแปลกเหมือนกันว่ามีคนกำลังสร้างปัญหา ข้าจะต้องรายงานต่อหัวหน้าเพื่อให้มีการตรวจสอบปัญหานี้!”
“มันต้องเข้มงวดกว่านี้” ชายชราเอ่ยอย่างเคร่งขึม “ไม่เคยมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นมาก่อน”
“อย่างไรก็ตามหลันโมไม่ได้เอ่ยรายละเอีียดอะไรเลยหรือท่าน?” เขาถาม
“เขาระวังตัวมาก!” ลูวูพูดด้วยความโมโห “ลืมมันซะ! ต้องจัดการกับปัญหานี้!”
…
ฟางฉีคิดเสมอว่าเขานี่ก็ขยันอยู่ไม่น้อย .. หลังจากเปิดห้องบ่มเพาะเขาค้นพบตัวละครในเกมทีี่คุ้นเคย
พาลาดินของเขาตอนนี้อยู่เหนือระดับสามสิบพร้อมไอเทมที่ยอดเยี่ยมมากมายยิ่งกว่านั้นสกิลของเขาเองอยู่ในระดับมากกว่าสิบ
ตัวละครในเกมพาลาดินของเขายืนอยู่ตรงหน้าในมือขวามีดาบคริสตัลพร้อมโล่สีทอง ในชุดเกราะอัศวินสีีเงินดูงดงามยิ่ง
การบ่มเพาะ : พาลาดิน
การเข้าถึง : 53%
การประสานรวบรวม : 36.8%
เช่นเดียวกับตัวละครหลี่เสี่ยวเหยา ตัวละครเกมนีี้ช่างไร้อารมณ์ เขายกดาบชี้ขึ้นฟ้า แสงสีขาวปรากฏขึ้นรอบๆ ตัวเขา พื้นที่รอบตัวภายในระยะ 30 เมตรเต็มไปด้วยสายฟ้ามันกลายเป็นเขตต้องห้าม
ในขณะที่แสงสีขาวจากท้องฟ้าฟาดผ่าลงมา ทำให้พื้นที่โดยรอบเกิดแสงวาบ เกิดไฟสว่างขึ้นเมื่อฟ้าผ่าลงมากระทบกับพื้นดิน พลังงานจากสายฟ้าแทรกซึมอยู่ในอากาศ โชคดีที่มันไม่ได้ตกกระทบชนกับอะไรเข้า
เขายกโล่ของเขาขึ้นและพุ่งเข้าหาฟางฉีอย่างรุนแรง ในขณะนี้พลังงานสายฟ้าของตัวละครทั้งสองกำลังปะทะกัน
ฟางฉีรู้สึกสั่นเทสด้วยความเสียวซ่านที่กระจายไปทั่วร่างกาย ขณะเดียวกันดาบคริสตัลโปร่งแสงเฉือนร่างเขา
ฟางฉีียกดาบของเขาขึ้นมาบล็อคโดยรวดเร็ว! ดาบทั้งสองชนกันเกิดแสงสีขาวเสียดสีีกันระหว่างใบมีด!
แม้ว่าสายฟ้ายังไม่แรงพอที่จะสังหาร แต่สายฟ้าที่ปล่อยออกมาก็สร้างความรบกวนทางสายตาและทำให้เกิดความยากที่จะป้องกันตัว!
ตัวละครหลี่เสี่ยวเหยาของฟางฉีนั้นแข็งแกร่ง .. แต่ถือว่าฟางฉีมีไหวพริบที่สามารถป้องกันตัวเองได้
อย่างไรก็ตามความรู้สึกของการถูกโจมตีโดยคลื่นสายฟ้ามันไม่ได้เป็นความรู้สึกดีีเลย .. เขาตั้งใจจะทำให้การฝึกฝนการต่อสู้ครั้งนี้จบลงโดยเร็ว!
ความแตกต่างของหลี่เสี่ยวเหยาและพาลาดินช่างต่างกัน หลี่เสียวเหยาใช้เทคนิคการควบคุมดาบที่เรียบง่ายและมีประสิทธิภาพในการโจมตี แต่พาลาดินนั้นโจมตีด้วยดาบและป้องกันตัวเองด้วยโล่เหล็ก ซึ่งการโจมตีีอย่างกระทันหันจากสายฟ้าส่งผลให้ฟางฉีรู้จักการระวังตัวเสมอ
ที่สำคัญทั้งสองมีความแข็งไม่แพ้กัน แต่สร้างความเสียหายในรูปแบบที่ต่างกัน ฟางฉีได้ใช้เวลาฝึกฝนในระหว่างวัน แต่หากไม่มีเวลามากพอเขาก็จะใช้เวลากลางคืนหลังจากปิดร้าน
.. ขณะเดียวกันในพื้นที่ห่างไกล
ชาราในชุดคลุมสีขาวขอบทองซึ่งเป็นชุดที่คล้ายเคียงกับลูวูกำลังนั่งสมาธิขสไขว้กัน .. จู่ๆ หยกสื่อสารที่อยู่ระหว่างเข็มขัดของเขาก็สว่างขึ้ย
“พันธมิตรวู่เว้ยไม่ตกลงในการเข้าร่วมกานประชุมงั้นรึ!?”
“เป็นเวลานานกว่าจะได้เวลาการเปิดประตูอาณาจักรในครั้งนี้นักบวชจากทั่วโลกต่างเดินทางมาร่วม .. ใบพวกเขาสนใจที่จะเข้าร่วมในครั้งนี้เลย ดูเหมือนว่ามีบางคนกำลังพยายามสร้างปัญหา ..”