ตอนที่ 161 ฟิสิกส์คือวิชาที่เคร่งครัด โดย Ink Stone_Fantasy
เคอเรลล่าอึ้ง
คำถามนี้ทำให้เธอประหลาดใจ
เธอรีบพลิกวิทยานิพนธ์ไปหน้าสี่
พอเธอหาไม่ได้ว่ามีปัญหาตรงไหน คิ้วเธอก็กระตุกด้วยความโกรธ
“ฉันคิดว่าฉันเขียนไว้ชัดเจนแล้ว มันมีปัญหายังไง?”
เธอถลึงตามองลู่โจว จากคำพูดของเธอ น้ำเสียงเธอฟังดูไม่พอใจนัก
ลู่โจวทวนคำถามซ้ำ “การที่คุณใช้ฟังก์ชันศักย์ยูคาว่านั้นแปลกมาก ผมหวังว่าคุณจะอธิบายส่วนนี้หน่อย”
“คุณถามฉันว่าทำไมงั้นเหรอ?” เคอเรลล่ากล่าว เธอกอดอกแล้วพูด “ฉันไม่คิดว่ามันจะมีคำอธิบายอะไรกับการใช้ฟังก์ชันศักย์ยูคาว่านะ ถ้าคุณไม่เข้าใจ ฉันแนะนำให้คุณกลับไปอ่านหนังสือควอนตัมโครโมไดนามิกส์”
ผู้ชมหัวเราะ
บางคนก็หัวเราะอย่างเป็นมิตร บางคนก็ไม่
แน่นอนคนที่ไม่ได้หัวเราะนั้นก็เพราะพวกเขากำลังคิดอย่างจริงจัง
ยกตัวอย่างเช่น เหยียนซินเจวี๋ยกับศาสตราจารย์หรูรวมไปถึงผู้ตรวจสอบที่กำลังนั่งอยู่แถวหน้า…
ศาสตราจารย์บรูนอสรู้สึกเหมือนบางอย่างไม่ถูกต้อง
พอเขาพลิกวิทยานิพนธ์ไปหน้าที่สี่ เขาก็ขมวดคิ้วแล้วตรวจสอบอย่างจริงจัง
ลู่โจวยิ้มเช่นกัน
งานแลกเปลี่ยนทางวิชาการไม่ได้มีเป้าหมายเพื่อสร้างความอับอาย
ใช่ มันไม่มีเหตุผลที่จะกังวลเรื่องอื่นเลย
ลู่โจวเปิดปากพูด “ตามที่คุณพูดมา ฟังก์ชันศักย์ยูคาว่าเป็นการดำเนินการพื้นฐาน อย่างไรก็ตามค่า Λ* ที่คุณคำนวณบนบรรทัดที่สิบสี่ของหน้าที่ห้าคือศูนย์จุดเจ็ดหนึ่งสามจากตัวเลขนี้คุณจะสรุปได้ว่าสองสถานะสั่นพ้องจะอยู่ระหว่างโซนพลังงานที่ 1.05-1.06 GeV…”
ลู่โจวหายใจเข้าลึกๆแล้วดูวิทยานิพนธ์ที่เขาปริ้นลงกระดาษเอสี่ก่อนจะกล่าวต่อ “แม้ว่าทีมของเราจะไม่ได้วิเคราะห์เรื่องนี้ แต่ผมเพิ่งคำนวณดูและได้ค่า Λ* เป็นศูนย์จุดหกสองหนึ่งผมคิดว่าคุณทำผิดในบรรทัดที่สิบเอ็ดหน้าที่ห้า คุณใช้สูตรค่าคงที่คู่ควบผิดไป”
จู่ๆ ห้องประชุมก็เงียบ
จากนั้นก็มีเสียงคุยกัน
นอกจากนี้ยังมี…
ความประหลาดใจ
พวกเขาประหลาดใจกับความเร็วการคำนวณและความไวต่อตัวเลขของเขา
ไม่ว่ามันจะถูกหรือไม่ แต่การทำให้เสร็จในเวลาอันสั้นไม่ใช่งานที่ง่าย!
“ลู่โจว?”
ขณะที่หลัวเหวินเซวียนนั่งอยู่ที่มุมห้อง แววตาเขาก็เบิกกว้าง
บังเอิญอะไรแบบนี้?
เขาไม่คิดเลยว่าจะบังเอิญเจอกับลู่โจว
พอเขามาคิดอีกรอบ ตอนที่อยู่พรินซ์ตัน เขานึกได้ว่าได้ยินลู่โจวบอกอยากพัฒนาไปทางฟิสิกส์เชิงคณิตศาสตร์
ทั้งสองดันกลับมารวมตัวกันที่ CERN โดยไม่คาดคิดเลยจริงๆ
โชคชะตาเป็นสิ่งที่ไม่ชัดเจน
“คุณรู้จักเขา?”
ชายชราสวมแว่นชาวยิวเอ่ยถาม
หลัวเหวินเซวียนตอบ “เขาเป็นเพื่อนจากมหาวิทยาลัย” เขายิ้มแล้วกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ “จะว่าไป เขาได้รับรางวัลที่งานประชุมคณิตศาสตร์พรินซ์ตัน คุณอยู่แคลิฟอร์เนีย คุณเลยพลาด”
ชายชรารู้สึกสนใจ เขาพยักหน้า “ไม่แปลกใจเลยที่เดอลีงย์ยกย่องเขาไว้สูง พ่อหนุ่มคนนี้น่าสนใจ”
ผู้ชมกระซิบกระซาบกัน
บนเวที เคอเรลล่าหน้าแดง
ไม่กี่วิที่แล้ว เธอกำลังบอกให้ลู่โจวไปอ่านหนังสืออยู่เลย แต่ตอนนี้เธอพ่ายแพ้
อย่างไรก็ตามเธอก็รีบตอบกลับอย่างรวดเร็ว
“นี่เป็นเพียงความผิดพลาดเล็กๆ” เคอเรลล่ากล่าว เธอหยิบปากกาแล้วเขียนเครื่องหมายคำถามหลังตัวเลขศูนย์จุดหกสองหนึ่งบนวิทยานิพนธ์ก่อนจะกระแอม “ขอบคุณที่ชี้ให้เห็นถึงข้อผิดพลาด เราจะแก้ไขมัน เรื่องนี้ไม่น่าส่งผลกระทบต่อบทสรุปของวิทยานิพนธ์ มีคำถามอื่นอีกไหม?”
ใช่ มันเป็นเพียงความผิดพลาดเล็กน้อยเท่านั้น
ทุกคนพลาดกันได้ ต่อให้พลาด กฎก็อนุญาตให้แก้ไขได้เล็กน้อย
อย่างไรก็ตามมันเป็นเพียงข้อผิดพลาดเล็กๆ จริงหรือ?
ลู่โจวยิ้มแล้วกล่าวอย่างหยอกล้อ “ด้วยความยินดี นอกจากนี้อย่าลืมเปลี่ยนกราฟดาลิทส์ด้วย โดยเฉพาะช่วง 1.05-1.06 GeV และครั้งต่อไปก็อย่าสะเพร่าอีกล่ะ”
เคอเรลล่าเริ่มเหงื่อตก
อะไรนะ?
เปลี่ยนกราฟดาลิทส์?
การคำนวณปรับเปลี่ยนได้ง่าย มันไม่มีปัญหา
แต่กราฟ…
หัวใจเธอแทบสลายเมื่อนึกถึงเส้นกราฟที่ซับซ้อน
เคอเรลล่าหันไปมองศาสตราจารย์เพื่อขอความช่วยเหลือ
ศาสตราจารย์บรูนอสมีสีหน้าซับซ้อนพลางกำหมัดแน่น
ฉันสะเพร่าไป…
เคอเรลล่ากัดฟันและวางหมัดบนโพเดียม “นี่มันไม่สำคัญ ฉันรับประกันได้ว่ามันไม่มีปัญหาอื่นอีก!”
ลู่โจวส่ายหน้า “ไม่ นี่มันสำคัญมาก บางทีมันอาจมีอนุภาคที่ไม่เคยค้นพบมาก่อนอยู่ระหว่าง 1.05-1.06 GeV ก็ได้? ใครจะรู้? ทุกอย่างมีความเป็นไปได้ ฟิสิกส์เป็นวิชาที่เคร่งครัด พวกเรารู้ว่าเพนตาควาร์กมีอยู่จริง แต่เราต้องการหลักฐานเพิ่มเติม ผลลัพธ์ที่ไม่ถูกต้องมีประโยชน์อะไร?”
ดังนั้นในห้องประชุมจึงเกิดการอภิปรายขึ้น
ผู้ตรวจสอบ LHCb ที่นั่งอยู่แถวหน้าพยักหน้า สีหน้าเขาบ่งบอกว่าเห็นด้วยอย่างมาก
ใช่ ฟิสิกส์เป็นวิชาที่เคร่งครัด
ทุกคนรู้ว่าการทดลองนี้ก็เพื่อพิสูจน์’แบบจำลองมาตรฐาน’เพิ่มเติม แต่ผู้คนก็ยังมารวมตัวกันอยู่ตรงนี้จากทั่วทุกมุมโลกเพื่อเป็นสักขีพยานช่วงเวลาอันยิ่งใหญ่นี้
ทั้งหมดนี้เพื่ออะไร?
มันก็เพื่อพิสูจน์ข้อคาดการณ์ที่ถูกต้อง ‘เก้าสิบเก้าจุดเก้าเก้าเปอร์เซ็นต์ ‘เพิ่มเติมไม่ใช่เหรอ?
ใบหน้าของเคอเรลล่าเป็นสีแดงก่ำ เธอกัดริมฝีปากเล็กน้อยขณะถลึงตามองลู่โจว
ลู่โจวสงสัยว่าถ้าสายตาฆ่าคนได้ เขาคงถูกฆ่าตายนับครั้งไม่ถ้วน ถ้าปากกาเป็นปืนพก เธอคงยิงเขาด้วยความโกรธเป็นแน่
ไม่ใช่แค่เคอเรลล่าเท่านั้น แต่พวกที่มาจากมหาวิทยาลัยซีราคิวส์สองสามคนก็ถลึงตามองเขาเช่นกัน
ดังนั้นลู่โจวจึงมองผู้ตรวจสอบแทน
ผู้ตรวจสอบที่อายุมากกว่าลุกขึ้นยืน “มุมมองของเขานั้นถูกต้อง เราไม่สามารถยอมรับรายงานที่มีข้อผิดพลาดที่ชัดเจน ขอบคุณสำหรับผลงานของคุณ แต่น่าเสียดายที่ฉันต้องบอกว่ารายงานของคุณจำเป็นต้องปรับปรุง”
“นี่เป็นการพรีเซนต์ที่น่าตื่นเต้น และเราก็รอคอยการพรีเซนต์ครั้งต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ ขอบคุณ”
การพรีเซนต์ก็จบลง
เสียงปรบมือดังขึ้นมาในห้องประชุม
อย่างไรก็ตามเคอเรลล่ารู้สึกว่าเสียงปรบมือนี้ไม่ได้มอบให้เธอ
พวกเขาไม่ผ่านการตรวจสอบ ดังนั้นพรีเซนต์ครั้งต่อไปจะเป็นอีกสามวัน
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้นำ แต่พวกเขาก็ทำบอลหล่นแล้วพ่ายแพ้’การแข่งขัน’…
เสียงปรบมือค่อยๆเบาลง ผู้ชมเริ่มออกจากห้องประชุม
นักวิจัยจากมหาวิทยาลัยซีราคิวส์รู้สึกไม่พอใจ
ขณะที่ผู้ชมกำลังออกจากห้องประชุม ศาสตราจารย์หรูเสินเจียนก็ลุกขึ้นยืนแล้วตบบ่าลู่โจว เขาหัวเราะแล้วกล่าว “ทำได้ดีมาก”
จากนั้นเขาก็เดินนวยนาดไปหาเพื่อนเก่าเขาบรูนอส
ลู่โจวมองแผ่นหลังของศาสตราจารย์หรูแล้วยิ้ม
เขาบอกได้ว่าชายชรากำลังอารมณ์ดี เขาจึงอดรู้สึกพึงพอใจไม่ได้
………………………………….