ตอนที่ 416 เจอหลักฐาน!
“แปลกจัง… ถ้าหากว่าทั้งสองคนเคยมีความสัมพันธ์อย่างนั้นกันจริงๆ ทำไมถึงได้ทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้ากันเลยล่ะ?”
เมื่อที่เคยดักฟังนั้น เย่เฉินประสบความสำเร็จอย่างยิ่ง
แต่ว่าแอบฟังซูมู่ชิงครั้งนี้กลับไม่ได้ข่าวคราวอะไรมาเลย
ถ้าไม่ใช่เพราะซูมู่ชิงเสแสร้งแสดงเก่ง ก็ซูมู่ชิงไม่ได้ทำอะไรผิดกับเขาเลย
“คุณชายเย่เจออะไรได้ไหมครับ?”
ซีกวาถามอย่างประหลาดใจ เขาเองก็อยากให้ซูมู่ชิงคิดไม่ซื่อ เพราะเขาชอบฉินเสี่ยวตั่วมากกว่า
ถ้าหากเย่เฉินหย่ากับซูมู่ชิง ซีกวาก็จะได้ยุให้เย่เฉินไปตามจีบฉินเสี่ยวตั่วได้อย่างโจ่งแจ้ง
เย่เฉินส่ายหน้า “กัวเยว่หมิงพาซูมู่ชิงไปส่งบ้านแบบรักษามารยาทมากเลย ระหว่างนั้นเขาไม่ได้พูดจาน่าเกลียดอะไรเลยแต่ว่าถ้าพี่ชายฉันสืบเจอว่าพวกเขามีปัญหาก็ต้องมีอะไรแน่ๆ เขาไม่มีทางหลอกฉันหรอก ซีกวาส่งคนไปตามรถของกัวเยว่หมิงดูว่าบ้านเขาอยู่ที่ไหน พรุ่งนี้ฉันจะลองไปค้นของในบ้านเขาดู”
กัวเยว่หมิงไม่มีทางยอมรับแน่ดังนั้นเย่เฉินเลยตั้งใจจะแอบเข้าบ้านเขาเพื่อไปสืบหลักฐาน
ซีกว่ากล่าว “กำลังสะกดรอยตามอยู่ครับ ผมสืบเจอที่อยู่บ้านเขาตั้งนานแล้ว เขาอยู่ที่เขตเล่อเฉิง ผมส่งคนไปเฝ้าที่หน้าบ้านเขาแล้วพบว่าเป็นรหัสลายนิ้วมือ เปิดยากอยู่นะครับ”
เย่เฉินกล่าว “ไม่ต้องกลัว กล่องใบนั้นที่ฉันให้นายไปเมื่อคราวก่อนล่ะ?”
“อยู่หลังรถครับ เดี๋ยวผมไปเอา”
ซีกวาลงจากรถแล้วเดินไปเปิดหลังรถแล้วเปิดกล่อง
เย่เฉินกล่าว “ด้านในนั้นมีเสื้อผ้าเด็กสีล้วนชุดหนึ่ง นายหยิบออกมา ใช้มือจับหมวกแล้วอย่างไปแตะต้องที่อื่น”
ซีกวาคว้าเสื้อฮู้ดของเด็กตัวนี้อย่างระมัดระวังแล้วถาม“คุณชายเย่ คุณชายเอามาทำอะไรเหรอครับ?”
เย่เฉินกล่าว “รีบไปหาเด็กผู้หญิงมาสักคนแล้วให้กัวเยว่หมิงชนเด็กน้อยที่หน้าบ้านแล้วล้มลง เขาจะต้องใช้มือประคองหล่อนขึ้นมาแล้วเราก็จะได้ลายนิ้วมือของเขามา”
ซีกวาเข้าใจแจ่มแจ้ง “ที่แท้จะเอาเสื้อตัวนี้เอาลายนิ้วมือนี่เอง! ผมก็ว่าทำไมเนื้อผ้าแปลกๆ”
เย่เฉินพยักหน้ารับ “นี่เป็นเสื้อที่จากวัสดุพิเศษเพื่อเก็บลายนิ้วมือมาโดยเฉพาะ ทันทีที่มือไปแตะใส่เสื้อตัวนี้แล้ว มันจะเก็บลายนิ้วมือเองโดยอัตโนมัติจนได้ลายนิ้วมือมา ลายนิ้วมือที่ได้จากเสื้อตัวนี้จะชัดเจนเต็มร้อย สามารถใช้เปิดประตูบ้านของกัวเยว่หมิงได้”
ซีกวาอดชมไม่ได้ “คุณชายเย่สุดยอด! คุณชายรอบรู้จริงๆ! ผมจะทำตามที่คุณชายสั่งเดี๋ยวนี้เลยครับ!”
เรื่องราวก็ดำเนินไปอย่างราบรื่น เมื่อกัวเยว่หมิงชนเข้ากับเด็กผู้หญิงแล้ว เขาก็ยื่นมือออกไปประคองให้เด็กหญิงลุกขึ้นมาจริงๆ
ทำให้เย่เฉินได้ลายนิ้วมืออีกฝ่ายมาอย่างง่ายดาย และแน่อนว่าเขาใช้แค่นิ้วหัวแม่โป้งก็เพียงพอแล้ว
……
เช้าวันต่อมาหลังจากที่กัวเยว่หมิงออกจากบ้านไปทำงานแล้ว เย่เฉินก็มาถึงบ้านพักของเขาแทบจะในทันทีทันใด
กัวเยว่หมิงเป็นชายโสดเนื้อหอม หลังจากที่เขาออกจากบ้านไปแล้วที่บ้านก็ไม่มีใคร
เย่เฉินหยิบเอาสก็อตเทปที่มีลายนิ้วมือออกมา และประทับนิ้วลงบนประตูเบาๆ
เสียงกริ๊กดังขึ้นทันที แล้วประตูก็เปิดออกในทันที!
“ฮ่าๆ ใช้ได้จริงๆ ด้วยครับ! คุณชายเย่สุดยอดจริงๆ!”
ซีกวารู้สึกแปลกใจอย่างมาก ถ้าทำแบบนี้เป็นจะเท่ากับว่าอยากไปบ้านใครก็ได้หรือเปล่า?
เย่เฉินใส่แมสก์ปิดปากแล้วกำชับ “พวกนายรออยู่ด้านนอก ฉันจะเข้าไปคนเดียว”
คนเข้าไปในบ้านจำนวนมากเกินไปอาจจะทำให้การจัดวางของบ้านเปลี่ยนไป
เย่เฉินเป็นคนทีมีความรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี แต่คนอย่างซีกวาเป็นพวกคนหยาบกระด้างทำเป็นแต่ต่อยตี แต่ทำเรื่องละเอียดๆ ไม่ค่อยเป็น
“ครับ คุณชายเย่!”
เย่เฉินสวมถุงมือเดินเข้าไปในบ้านของกัวเยว่หมิงแล้วก็พบว่าหมอนี้เป็นลูกคนรวยชัดๆ
ถึงแม้ว่าจะตกแต่งอย่างเรียบง่าย แต่ในความเรียบง่ายนั้นก็ยังดูหรูหรา
มีของหลายอย่างที่แค่มองเขาก็เห็นแล้วว่ามีมูลค่าพอตัว อย่างน้อยๆ น่าจะอยู่ในหลักล้านด้วยซ้ำ
ในห้องรับแขกไม่ได้มีของอะไรเป็นพิเศษเย่เฉินจึงเลือกมาที่ห้องหนังสือของเขา
เขาเดาว่าในคอมพิวเตอร์ส่วนตัวของกัวเยว่หมิงหรือบางทีอาจจะซ่อนอะไรเอาไว้
จะเปิดแมคบุ๊คของเขาต้องใช้รหัสผ่าน แต่ก็ไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงของเย่เฉิน เขาเคยศึกษาวิธีแฮครหัสผ่านคอมพิวเตอร์มาก่อนหน้านี้แล้ว
แต่ว่าเย่เฉินไม่ต้องยุ่งยากอะไรขนาดนั้น
เขาสังเกตบริเวณแถมๆ แป้นตัวเลขของคอมพิวเตอร์ผนวกกับข้อมูลส่วนตัวของกัวเยว่หมิง ทำให้เขาเดาได้ว่ารหัสผ่านน่าจะเป็นวันเกิดของอีกฝ่าย
เมื่อใส่รหัสเข้าไปแล้วก็พบว่าเปิดออกได้อย่างง่ายดาย
เมื่อรื้อค้นคอมพิวเตอร์อย่างละเอียดก็ไม่พบรูปภาพหรือว่าเอกสารที่น่าสงสัยแต่อย่างใด
เอกสารเดียวที่เกี่ยวข้องกับซูมู่ชิงเนื้อหาในนั้นทั้งหมดเป็นเพียงแค่บันทึกธรรมดาๆ เท่านั้นเอง
“แปลกจัง หรือว่ากัวเยว่หมิงไม่มีอะไรกับซูมู่ชิงจริงๆ นะ?”
เย่เฉินปิดคอมพิวเตอร์แล้วเดินตรงไปที่ห้องนอนของเขา
ตอนเดินไปถึงเตียงจู่ๆ เขาก็พบว่าตรงหัวเตียงเปิดออกได้ ภายในเป็นช่องลับ!
หลังจากเย่เฉินเปิดออกแล้ว ก็พบว่าภายในมีถุุงพลาสติก เมื่อแกะออกดูก็พบว่าด้านในมีรูปภาพจำนวนมาก!
ภาพแรกเป็นรูปคู่ของกัวเยว่หมิงและซูมู่ชิง!
“ในที่สุดก็เจอแล้ว!”
ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็ตื่นเต้นอย่างมาก ดีนี่ กัวเยว่หมิง ซูมู่ชิง ซ่อนกันได้มิดดีจริงๆ นะ!
ฉันหามาตั้งนมนานกว่าจะเจอพิรุธของพวกนาย!
รูปใบนี้ที่จริงก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ มันเป็นแค่รูปคู่ของพวกเขาสองคนที่กำแพงเมืองจีนเท่านั้น
ในภาพถ่ายนั้นทั้งสองคนอมยิ้ม มองกล้องกัน ไม่ได้จับมือ ไม่ได้กอดกัน ไม่ได้มีท่าทีสนิทสนมกันแต่อย่างใด
ด้วยความสัมพันธ์ของกัวเยว่หมิงและซูมู่ชิง ทั้งสองคนจะไปกำแพงเมืองจีนด้วยกัน ถ่ายรูปคู่ ที่จริงก็ปกติ ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ
จากนั้นเย่เฉินก็เปิดรูปที่สอง
ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็ต้องตกใจ!
รูปถ่ายใบนี้มีขาข้างหนึ่งของสุภาพสตรี อีกทั้งมุมกล้องก็ยังออกจะชวนให้คิดเกินเลยเสียด้วย!
ภาพด้านหลังยิ่งดูเลยเถิดไปเรื่อยๆ ทุกที ในรูปถ่ายไม่มีหน้าของผู้หญิงและชาย แต่ว่าเย่เฉินแน่ใจว่านี่จะต้องเป็นรูปของกัวเยว่หมิงและซูมู่ชิง!
ถ้าไม่ใช่พวกเขาสองคน ทำไมกัวเยว่หมิงจะต้องเก็บภาพพวกนี้ไว้กับรูปคู่ของเขากับหญิงสาวด้วยล่ะ?
อีกทั้งจากเรือนร่างของหญิงสาวในภาพก็ค่อนข้างคล้ายคลึงกับเรือนร่างของซูมู่ชิง น่าจะใช่หล่อนแน่!
เหมือนเห็นภาพพวกนี้แล้วเย่เฉินก็หัวเสียทันที!
นี่มันน่าหงุดหงิดเสียยิ่งกว่าตอนที่ได้ยินคลิปเสียงของหวังเจียเหยาและฟางเชาเสียอีก!
ตามหลักแล้วนี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนแต่งงานของหญิงสาว เย่เฉินไม่ควรคิดเล็กคิดน้อย ใครจะไม่เคยมีแฟนก่อนแต่งงานบ้าง?
แต่ว่าหญิงสาวหลอกลวงเขา จงใจทำให้เขาเห็นหล่อนเป็นเหมือนนางฟ้าที่แสนบริสุทธิ์ นี่ทำให้เขาขยะแขยงจนแทบอาเจียน!
ยิ่งสำคัญไปกว่านั้นคือถ้าซูมู่ชิงเป็นเหมือนหวังเจียเหยา ทั้งสองคนเป็นผู้หญิงที่โกหกเก่งและยังไร้ซึ่งศีลธรรมสามัญสำนึกใดๆ
อย่างนั้นแล้วซือซือเป็นลูกของเย่เฉินหรือไม่!
“บ้าชิบ! ซูมู่ชิงถ้าคุณกล้าเอาลูกมาหลอกผม ผมจะไม่ปล่อยคุณไปแน่!”
เย่เฉินกำหมัดแน่น เขาต้องการจะไปหาซูมู่ชิงเพื่อถามความจริง!
ตอนนี้เขาอยากจะปาภาพพวกนี้ หลักฐานที่เขาหาเจอใส่หน้าสวยๆ ของหล่อน!
อยากจะไปดูว่าหล่อนมีความกล้ามากพอจะพูดอีกไหมว่าชั่วชีวิตนี้รักเขาคนเดียว!