แก๊งเขียวเป็นแก๊งที่แข็งแกร่งและยิ่งใหญ่ที่สุดในหู้ไห่
จะถูกทำลายในชั่วข้ามคืนได้อย่างไร?
แต่ดูที่สีหน้าของเฉ่าซือไห่และเลือดบนเสื้อผ้าของเขา
เฉ่าปิงรู้ว่าพ่อของเขาไม่ได้หลอกเขา!
เมื่อคิดถึงแก๊งเขียวที่ถูกกำจัดออกไปความรู้สึกกลัวก็ท่วมท้นในใจ
เฉ่าปิงรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองเมื่อแก๊งเขียวถูกทำลาย
ก่อนหน้านี้เขาเคยพึ่งพาพลังของแก๊งเขียวเพื่อสร้างอำนาจบารมีในหู้ไห่
ตอนนี้แก๊งเขียวถูกทำลายไปแล้ว ศัตรูในอดีตคงไม่ปล่อยเขาอย่างแน่นอน
เฉ่าปิงถามว่า “พ่อ แล้วเราจะไปไหนกัน?”
เฉ่าซือไห่พูดด้วยใบหน้าลังเล: “ตอนนี้เรามีทางเดียวเท่านั้น นั่นคือไปที่จินหลิง!”
“ไป! ไปกันเถอะ!”
เฉ่าปิงไม่สนใจอาการบาดเจ็บของเขาและรีบออกจากหู้ไห่ไปกับเฉ่าซือไห่
…
หลังจากที่เฉ่าซือไห่พาเฉ่าปิงออกจากหู้ไห่
ผู้นำสี่ตระกูลใหญ่ได้นำผู้ใต้บังคับบัญชาจำนวนมากมาล้อมบ้านตระกูลเฉ่าทั้งหมด
ตู้เฟิงโบกมือและกล่าวว่า “บุกเข้าไป จับเฉ่าปิงให้ได้!”
เมื่อสิ้นเสียงคำสั่งคนนับไม่ถ้วนบุกเข้าไปในบ้านตระกูลเฉ่า
หากจับตัวเฉ่าปิงได้ก็จะทำให้เฉ่าซือไห่กังวลทำอะไรเด็ดขาดไม่ได้
รายงานท่านผู้นำ บ้านตระกูลหวังว่างเปล่าไม่มีคน! ”
ไม่นานก็มีลูกน้องคนหนึ่งวิ่งเข้ามารายงาน
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของผู้นำสี่ตระกูลใหญ่ดูแย่มาก
“คิดไม่ถึงว่าเฉ่าปิงจะหนีเร็วขนาดนี้!”
“เฉ่าซือไห่กลับมารับเฉ่าปิงไปแน่ๆ!”
ตู้เฟิงตวาดอย่างเย็นชา: “อย่าพูดไร้สาระ พวกมันยังไปได้ไม่ไกล ไล่ตามไป!”
ซู่ๆ!
คนนับไม่ถ้วนไล่ตามไปอีกครั้ง
หู้ไห่
ชานเมือง
ท่าเรือร้าง
ตอนนี้เฉ่าซือไห่พาเฉ่าปิงหนีมาถึงที่นี่
เฉ่าปิงมองไปยังท่าเรือร้างที่ว่างเปล่าและถามว่า “พ่อ พวกเรามาทำอะไรที่นี่?”
เฉ่าซือไห่ไม่อยากตอบเฉ่าปิงและพบเรือเร็วอยู่ท่ามกลางต้นอ้อ
เมื่อเห็นสิ่งนี้เฉ่าปิงตกตะลึง
พ่อของเขามาซ่อนเรือไว้ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่
“อย่าพูดเหลวไหล รีบขึ้นเรือเร็ว!”
เฉ่าซือไห่ตะโกนใส่เฉ่าปิงที่ยังอยู่ในความงุนงง
“อ่อ อ่อ!”
เฉ่าปิงไม่กล้สงสัยอะไรอีกและขึ้นเรือทันที
เฉ่าซ์ไห่ก็หันไปเหลือบมองที่หู้ไห่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอาลัย
ไม่รู้ว่าจากไปครั้งนี้จะได้กลับมาอีกเมื่อไหร่
เขากัดฟันและออกเรือเร็วมีเสียงดังกึกก้อง
จากนั้นเรือเร็วก็ทิ้งระลอกคลื่นในทะเลและหายไปในความมืด
…
หลังจากที่เฉ่าซือไห่และเฉ่าปิงสองพ่อลูกออกไป ทันใดนั้นก็มีเงาสองคนปรากฏขึ้นบนท่าเรือร้าง
เสือขาวลังเลและถามว่า “ท่านแม่ทัพ จะปล่อยให้เฉ่อซือไห่และลูกชายไปแบบนี้?”
หยางเฟิงยิ้มเรียบและพูดว่า “เราปล่อยพวกเขาไปแล้วยังไง? ยังจะสร้างพายุใหญ่อะไรได้อีก สำหรับข้าแล้วการฆ่าเฉ่าซือไห่ก็เหมือนหยิกมดให้ตาย แต่ตอนนี้เฉ่าซือไห่ยังตายไม่ได้ การมีชีวิตของเขายังมีประโยชน์อยู่!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้เสือขาวก็หยุดพูด
เขาไม่ถนัดเรื่องการคิดแก้ปัญหามาโดยตลอด สำหรับเขาแล้วปัญหาได้ทุกอย่างสามารถแก้ไขได้ด้วยหมัดคู่หนึ่ง
ในเมื่อท่านแม่ทัพปล่อยให้เฉ่าซือไห่มีชีวิตไปได้ ต้องมีเหตุผลของเขาอย่างแน่นอน
“ไปกันเถอะ มีคนรอเราแย่แล้ว!”
หลังพูดจบหยางเฟิงก็พาเสือขาวไปจากที่นี่
…
สตาร์กรุ๊ป ซึ่งปัจจุบันคือเฟิงเมิ่งกรุ๊ปสาขาหู่ไห่
ตอนนี้เฉินตงกำลังรออยู่ในห้องประชุมอย่างใจจดใจจ่อ
เขามาตั้งแต่หนึ่งชั่วโมงที่แล้ว
อย่างไรก็ตามเมื่อเขารู้ว่าหยางเฟิงยุ่งอยู่เขาก็ไม่กล้ารบกวน
ขณะที่เฉินตงกำลังรออย่างใจจดใจจ่อทันใดนั้นประตูห้องประชุมก็เปิดออก
เห็นเพียงหยางเฟิงเดินเข้ามาพร้อมกับเสือขาว
“คารวะคุณหยาง!”