“แกพูดอะไรน่ะ!!”
คุณหานโกรธในทันที ยาจกคนหนึ่งแต่งตัวข้างทาง ก็กล้าพูดแบบนี้กับตัวเอง ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงชัดๆ!!
“แกไอ้ยาจก ไม่นึกเลยว่าจะกล้าด่าฉัน ใครให้ความกล้ากับแก? วันนี้ไม่สั่งสอนแกหน่อย แกก็ไม่รู้ว่าคนไหนมีเรื่องด้วยได้หรือมีเรื่องด้วยไม่ได้! ที่รัก สั่งสอนเขาให้ฉันด้วย!”
คุณเหวินหรี่ตาลงครึ่งหนึ่ง มองดูเย่เซิ่งเทียนด้วยสายตาอันตราย และพูดว่า: “ไอ้เวร แกกล้าทำให้ที่รักของฉันโกรธ ไม่อยากมีชีวิตแล้วใช่ไหม? ขอโทษที่รักของฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้น ฉันจะตีจนแกจำแม่แกไม่ได้ด้วยซ้ำ”
เซี่ยย่านย่านกอดอกยืนอยู่ข้างๆ ท่าทางมองดูเรื่องสนุก
ข่งซิ่วซิ่วมองเย่เซิ่งเทียนอย่างเป็นห่วง ส่งสายให้เย่เซิ่งเทียนอย่างบ้าคลั่ง ให้เย่เซิ่งเทียนรีบออกไป
“ทำไม กลัวจนไม่กล้าพูดเลยเหรอ? คุกเข่าขอโทษที่รักของฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้น ดูสิว่าฉันจะจัดการแกยังไง!” คุณเหวินพูดอย่างกำเริบเสิบสาน
เพียะ!
เย่เซิ่งเทียนตบไปบนใบหน้าของคุณเหวินหนึ่งฉาด และถามอย่างราบเรียบว่า: “ยังต้องการให้ฉันขอโทษไหม?”
คุณเหวินนิ่งอึ้ง ไม่นึกเลยว่าจะถูกยาจกคนหนึ่งตบ!
พูดอย่างกราดเกรี้ยว: “ไม่นึกเลยว่าแกแม่งกล้าตบฉันเหรอ? วันนี้ฉันจะฆ่าแกตายให้ได้!”
เซี่ยย่านย่านพูดอย่างเย็นชาว่า: “ยาจก แกสร้างหายนะใหญ่แล้ว แกรู้ไหมว่าคุณเหวินเป็นใคร? ผู้จัดการหลินจื้อเผิงของเฝิงซื่อกรุ๊ป เป็นพี่ชายของคุณเหวิน!!”
หลินจื้อเผิง?
เย่เซิ่งเทียนหัวเราะ และพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า: “หืม? แล้วยังไง?”
“ยังไงเหรอ? วันนี้ฉันก็จะทำให้แกรู้ว่ายังไง!!”
คุณเหวินโทรออกในทันที และพูดอย่างโกรธเคืองว่า: “พี่ชาย ฉันถูกคนตบที่ร้านBMW4s พี่รีบมาเร็วเข้า”
หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ คุณเหวินก็พูดอย่างเย่อหยิ่งมาก: “ไอ้เวร กล้าพอแกก็อย่าหนี พี่ชายของฉันจะมาที่นี่ในไม่ช้า! วันนี้แกตายแน่ ลูกพี่ลูกน้องของฉันเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับคุณชายเฉินเฟิงของตระกูลเฉิน ใครมาขอความเมตตาก็ไม่มีประโยชน์ วันนี้ฉันต้องหักขาแกข้างหนึ่ง”
“อ๋อ”
เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างไม่ใส่ใจ จากนั้นมองไปทางข่งซิ่วซิ่วแล้วพูดว่า: “เธอช่วยแนะนำรถรุ่นอื่นให้ฉันหน่อย จู่ๆฉันก็รู้สึกว่ารถสี่ห้าแสน ไม่คู่ควรกับภรรยาของฉัน รถคันไหนแพงที่สุด เธอพาฉันไปดูหน่อย”
ข่งซิ่วซิ่วกังวลมากจนเกือบร้องไห้ ทำไมคนคนนี้ถึงมองสายตาไม่เข้าใจ
หลินจื้อเผิงลูกพี่ลูกน้องของคุณเหวิน นั่นเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเฉินเฟิงคุณชายใหญ่ตระกูลเฉิน พี่เซี่ยโม้เรื่องลูกค้ารายใหญ่คนนี้ไว้มากมาย
ถ้าหลินจื้อเผิงมาแล้ว คงไม่มีทางยอมวางมือยุติเรื่องราวอย่างแน่นอน
“น้องข่ง พาเขาไป ในเมื่อชอบตอแหลขนาดนี้ ก็ให้เขาตอแหลให้พอ เดี๋ยวผู้จัดการหลินมาแล้ว ดูว่าผู้จัดการหลินจะจัดการเขายังไง”
เซี่ยย่านย่านพูดจาแดกดันถากถาง
“ฉัน……”
ข่งซิ่วซิ่วมองไปทางเย่เซิ่งเทียนอย่างเห็นใจ คนคนนี้ไม่รู้เรื่องรู้ราวเกินไปแล้วจริงๆ ขนาดนี้แล้วเขายังไม่หนี
เย่เซิ่งเทียนพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ไม่เป็นไร เธอแค่ให้ฉันดูก็พอ”
“ยาจกจากไหนกัน ยังกล้าตอแหลด้วย ไอ้ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง รถBMW M760ราคาขายสองล้านหกแสนหกหมื่น แกมีปัญญาซื้อเหรอ?”
คุณหานพูดประชดประชันว่า: “ฉันยังไม่เคยเห็นใครตอแหลได้ขนาดนี้มาก่อนเลยนะ กล้าตบสามีของฉัน ฉันว่าแกอยากตาย ชอบตอแหลใช่ไหม ก็ได้ วันนี้ถ้าแกไม่ตอแหลต่อไป ตีขาทั้งสองของแกหัก ตอนที่แม่แกคลอดแกหนีบสมองแกพังเหรอ? คลอดอะไรออกมาเนี่ย……”
เพียะ!
เย่เซิ่งเทียนตบลงไปบนใบหน้าของคุณหานหนึ่งฉาด และพูดอย่างเย็นชาว่า: “รนหาที่ตาย”
คุณหานถูกตบจนล้มลงบนพื้น ฟันก็ถูกตบร่วงหลายซี่ อ้าปาก เลือดก็ไหลออกมา
“ใครกล้าตบน้องชายของฉัน อยากตายเหรอ!!”
ในเวลาเดียวกัน หลินจื้อเผิงพาคนพุ่งเข้ามาด้วยท่าทางดุดันดุร้าย